Both Buddhism and Hinduism believe

Both Buddhism and Hinduism believe in an (almost) endless cycle of births, known as samsara. They also both seek release from this cycle of rebirths.

Hindus believe in an everlasting soul (atman) that is reincarnated more-or-less intact from birth to birth. Through spiritual practice, Hindus seek release (moksha, also known as liberation) so that the soul can join with the Universal Divine Force (Brahman, often simply translated as God).

The Buddha, however, taught that there wasn’t a constant soul, but a collection of feelings, perceptions, senses, and other intangibles that made up all living beings. The concept of the lack of a constant sould is known as anatta.

Hence, for Buddhists, the ultimate goal is something more abstract: ending suffering by escaping the cycle of rebirths, and entering into a state of Nirvana. It is a common misconception to translate Nirvana as meaning “Paradise,” or as “Heaven.” Nirvana itself is something of an abstract concept. One meaning is “cool,” which implies that one is far away from the fires of desire and Kilesa (defilement).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งพุทธศาสนาและศาสนาฮินดูเชื่อในวงจรไม่มีที่สิ้นสุด (เกือบ) เกิดเป็นที่รู้จักในสังสารวัฏ พวกเขาทั้งยังแสวงหาการปล่อยตัวจากวงจรของการเหม่อลอยนี้.

ฮินดูเชื่อในจิตวิญญาณนิรันดร์ (Atman) ที่กลับชาติมาเกิดมากขึ้นหรือน้อยเหมือนเดิมตั้งแต่แรกเกิดถึงเกิด ผ่านการฝึกฝนทางจิตวิญญาณของชาวฮินดูขอปล่อย (หลุดพ้นหรือที่เรียกว่าการปลดปล่อย) เพื่อที่จิตวิญญาณสามารถเข้าร่วมกับกองกำลังของพระเจ้าสากล (พราหมณ์มักจะแปลง่าย ๆ ว่าพระเจ้า).

พระพุทธเจ้า แต่สอนว่าไม่มีจิตวิญญาณคงที่ แต่เก็บความรู้สึกของการรับรู้ ประสาทสัมผัสและจับต้องอื่น ๆ ที่ทำขึ้นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด แนวคิดของการขาด sould คงเป็นที่รู้จักกันเป็นอนัตตา.

ดังนั้นสำหรับชาวพุทธ,เป้าหมายสูงสุดคือสิ่งที่นามธรรมมากขึ้น: สิ้นสุดความทุกข์ทรมานหนีจากวงจรของการเหม่อลอยและเข้าสู่สภาวะของนิพพาน มันเป็นความเข้าใจผิดกันในการแปลความหมายนิพพานเป็น "สวรรค์" หรือเป็น "สวรรค์." นิพพานตัวเองเป็นบางสิ่งบางอย่างจากแนวคิดที่เป็นนามธรรม ความหมายหนึ่งคือ "เย็น" ซึ่งหมายความว่าหนึ่งที่อยู่ห่างไกลจากไฟไหม้มาจากความปรารถนาและ kilesa (สกปรก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศาสนาพุทธและศาสนาฮินดูเชื่อใน (เกือบ) วัฎของเกิด เป็น samsara พวกเขายังทั้งหาออกจากวงจรของ rebirths นี้

ฮินดูเชื่อในการนิรันดร์วิญญาณ (atman) ที่ reincarnated มาก หรือน้อยเหมือนเดิมจากเกิดเกิด ขึ้น ผ่านการปฏิบัติทางจิตวิญญาณ ฮินดูแสวงหาปล่อย (มอคชา เรียกว่าปลดปล่อย) เพื่อให้จิตวิญญาณสามารถเข้าร่วมกับกองทัพพระเจ้าสากล (Brahman แปลก็มักจะเป็นพระเจ้า)

พระ อย่างไรก็ตาม สอนว่า ไม่มีจิตวิญญาณคงที่ แต่ชุดของความรู้สึก เข้าใจ ความรู้สึก และ intangibles อื่น ๆ ที่ประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของชีวิต แนวคิดของการขาด sould คงเรียกว่าเป็นอนัตตา

Hence พุทธ เป้าหมายสูงสุดเป็นนามธรรมมากขึ้น: สิ้นสุดทุกข์ทรมานหลบหนีวงจรของ rebirths และป้อนเข้าสู่สถานะของเนอร์วาน่า มันเป็นความเข้าใจผิดทั่วไปแปลนิพพานหมายถึง "สวรรค์" หรือ "สวรรค์" เนอวานาตัวเองเป็นสิ่งที่แนวคิดเป็นนามธรรม ความหมายหนึ่งคือ "เย็น ซึ่งหมายถึงว่าจะไกลจากไฟปรารถนาและ Kilesa (defilement)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกี่ยวกับพุทธศาสนาและศาสนาพราหมณ์เชื่อว่าทั้งใน(เกือบ)รอบอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของการเกิดที่เรียกกันว่าเป็นทุกข์ พวกเขาทั้งสองพยายามหาทางออกจากวงจรแห่งนี้ของ rebirths .

ชาวฮินดูเชื่อว่าในจิตใจนิรันดร์( atman )ที่ได้รับมากกว่า reincarnated - หรือ - น้อยไม่เปลี่ยนแปลงจากการเกิดการเกิด ผ่านทางการปฏิบัติทางศาสนาชาวฮินดูหาข่าว( mokshaนอกจากนั้นยังเป็นที่รู้จักกันในการปลดปล่อย)เพื่อให้จิตใจที่จะสามารถเข้ามาร่วมด้วย Universal ปาฎิหาริย์มีผลใช้บังคับ(ราชครูมักจะเลือกแปลเป็นพระเจ้า)

พระพุทธรูปที่แต่ถึงอย่างไรก็ตามสอนว่ามีจิตวิญญาณไม่คงที่แต่คอลเลคชั่นแห่งสัมผัสรับรู้ความรู้สึกและคาดเดาได้ยากอื่นๆที่ทำให้ได้สิ่งที่มีชีวิตทั้งหมด แนวความคิดของการขาด sould คงที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อ anatta .

ดังนั้นสำหรับชาวพุทธเป้าหมายสูงสุดคือบางสิ่งบางอย่างมากกว่านามธรรมความทุกข์หลุดรอดออกไปโดยการสิ้นสุดวงจรของ rebirths และเข้าสู่สถานะของวัฏจักร มันเป็นความเข้าใจผิดโดยทั่วไปที่สามารถแปลนิพพานเป็นความหมาย" Paradise "หรือเป็น"สวรรค์"นิพพานเองเป็นบางสิ่งบางอย่างของแนวความคิดที่เป็นนามธรรม หนึ่งความหมายก็คือ"เย็น"ซึ่งหมายถึงว่าหนึ่งอยู่ไกลจากกองไฟของความปรารถนาและ kilesa (ทำให้ด่างพร้อย)