Looking back at the handling of the

Looking back at the handling of the Malay Muslim South by past Thai governments, it is clear that the methods and strategies employed have been swayed by political expediencies. Yet this is not a modern phenomenon; it has long been the case with the South of Thailand. Looking back a hundred years, unable to resist the pressure from Great Britain to rule over the Malay states, Siam, in 1909, finally decided to cede the four Malay states of Kedah, Kelantan, Trengganu, and Siam had ignored the ethnic and cultural differences between the inner provinces and the seven Malay states and changed their collective names to that of the Area of the Seven Provinces [Boriwen Chet Huamuang]. They were no longer either autonomous or dependent states but provinces under the direct rule of the government in Bangkok. Yet, in 1902, the raja of Patani resisted giving over to Bangkok what he felt was his rightful and traditional power. In a heavy-handed move, he was arrested and swiftly incarcerated in Phitsanulok, a Northern Province; this was done to douse any feelings of uprising in other Malay states.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มองไปที่การจัดการของมลายูมุสลิมภาคใต้ โดยรัฐบาลไทยที่ผ่านมา เป็นที่ชัดเจนว่า วิธีการและกลยุทธ์ในการทำงานมีถูก swayed โดย expediencies การเมือง ยัง ไม่เป็นปรากฏการณ์สมัยใหม่ มันมีนานแล้วในกรณีภาคใต้ของไทย มองกลับร้อยปี ไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากสหราชอาณาจักรการปกครองเหนือรัฐมลายู สยาม ในปี 1909 ในที่สุดตัดสินใจ cede รัฐมลายูสี่เคดาห์ กลันตัน ชาว สยามได้ละเว้นความแตกต่างทางชาติพันธุ์ และวัฒนธรรมระหว่างจังหวัดภายใน และมลายูเจ็ดรัฐ และเปลี่ยนชื่อรวมของพื้นที่ของจังหวัดเจ็ด [Boriwen เชษฐ์ Huamuang] พวกเขาได้ไม่อิสระ หรือขึ้นอยู่กับอเมริกาแต่จังหวัดภายใต้การปกครองโดยตรงของรัฐบาลในกรุงเทพมหานคร ยัง ใน 1902 ราชาของปัตตานี resisted ให้เหนือกรุงเทพสิ่งที่เขารู้สึกว่า มีอำนาจมา และแบบดั้งเดิม ในการย้าย heavy-handed เขาถูกจับกุม และลหุโทษอย่างรวดเร็วในพิษณุโลก จังหวัดภาคเหนือ นี้ที่ทำให้ douse ใด ๆ ความรู้สึกสู้ในรัฐมาเลย์อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มองย้อนกลับไปที่การจัดการของมลายูมุสลิมภาคใต้โดยรัฐบาลไทยที่ผ่านมาก็เป็นที่ชัดเจนว่าวิธีการและกลยุทธ์ลูกจ้างได้รับเปี่ยมไปด้วย expediencies ทางการเมือง แต่นี้ไม่ได้เป็นปรากฏการณ์ที่ทันสมัย​​; มันมีมานานแล้วกรณีที่มีภาคใต้ของประเทศไทย มองย้อนกลับไปเป็นร้อย ๆ ปีไม่สามารถที่จะต้านทานแรงก​​ดดันจากสหราชอาณาจักรไปครองรัฐมาเลย์ไทยในปี 1909 ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะยอมยกสี่รัฐมลายูของไทรบุรีกลันตันตรังกานูและสยามได้ละเว้นความแตกต่างทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรม ระหว่างจังหวัดภายในและเจ็ดรัฐมาเลย์และเปลี่ยนชื่อรวมของพวกเขากับของพื้นที่ในเจ็ดจังหวัด [Boriwen เชษฐ์ Huamuang] พวกเขาไม่ได้อยู่ทั้งรัฐในกำกับของรัฐหรือขึ้นอยู่กับจังหวัด แต่ภายใต้การปกครองโดยตรงของรัฐบาลในกรุงเทพฯ แต่ในปี 1902 ของราชาปัตตานีต่อต้านให้ไปกรุงเทพฯสิ่งที่เขารู้สึกถูกอำนาจโดยชอบธรรมและแบบดั้งเดิมของเขา ในการย้ายที่หนักเขาถูกจับกุมและถูกคุมขังอย่างรวดเร็วในพิษณุโลกเป็นจังหวัดภาคเหนือ; นี้คือทำเพื่อดับความรู้สึกใด ๆ ของการจลาจลในรัฐมลายูอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มองกลับไปที่การจัดการของมลายูมุสลิมภาคใต้ โดยรัฐบาลไทยที่ผ่านมาก็ชัดเจนว่าวิธีการและกลวิธี expediencies ถูกครอบงำทางการเมือง แต่นี้ไม่ได้เป็นปรากฏการณ์ใหม่ มันมีมานานแล้ว กรณี กับ ภาคใต้ มองย้อนกลับไปเป็นร้อยปี ไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากอังกฤษปกครองมลายู สยาม ในปี 1909ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะยกให้สี่รัฐมลายูของกลันตัน ตรังกานูเคดาห์ และสยามได้ละเว้นความแตกต่างทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างภายในจังหวัดและเจ็ดรัฐมลายูและเปลี่ยนชื่อของพวกเขารวมกับที่ของพื้นที่ของเจ็ดจังหวัด [ บริเวณเจ็ดหัวเมือง ]พวกเขาไม่ได้ให้อิสระหรือขึ้นอยู่กับรัฐ แต่จังหวัดภายใต้การปกครองของรัฐบาลในเขตกรุงเทพมหานคร แต่ใน 1902 , ราชาแห่งปาตานี resisted ให้กับกรุงเทพฯ ว่าเขารู้สึกมีอำนาจที่แท้จริง และแบบดั้งเดิมของเขา ในหนักมือไป เขาถูกจับกุมและถูกขังอย่างรวดเร็วในพิษณุโลก จังหวัดภาคเหนือ ;นี้ทำเพื่อดับความรู้สึกของการจลาจลในรัฐมลายูอื่น ๆ