A systematic review of 2,506 publis

A systematic review of 2,506 published and unpublished citations identified in a literature search on science outcomes associated with cooperative learning in secondary and early post-secondary science classrooms between 1995 and 2007 was conducted. The goal of this review was to determine what impact cooperative learning had on science achievement of students compared to traditional instruction.
A tri-level screening and coding process was implemented and identified 30 original, empirical studies that met the inclusionary criteria while yielding an overall effect size estimate. The minimum methodological criteria for inclusion were as follows: (a) the study utilized a treatment/control design, (b) cooperative learning was the intervention, and the control group experienced traditional instruction, (c) the subjects in included studies were secondary or early-post-secondary students, (d) the study was performed in a science classroom, and (e) student achievement was the outcome measure. This meta-analysis describes the main effect of cooperative learning; additionally, a variety of moderator analyses were conducted in order to determine if particular study and participant characteristics influenced the effect of the intervention. The results of this review indicate that cooperative learning improves student achievement in science. The overall mean effect size was .308, a medium effect (Cohen, 1988). Moderator analyses on study participant characteristics gender and ability level were inconclusive based on the small number of studies in which data on these characteristics were disaggregated. If the intervention was structured in a particular fashion, the effect on student achievement was greater than that for an unstructured intervention. The intervention showed a greater effect on student achievement in biology classes than in other science disciplines. Studies performed using cluster randomized or quasi-experimental without subject matching methodologies showed a greater effect on student achievement in science than studies that used the quasi-experimental with subject matching methodology. Implications for teacher education policy and recommendations for improvements in methodological practices and reporting are given.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดำเนินการตรวจสอบระบบของ 2,506 เผยแพร่ และประกาศอ้างระบุในเอกสารประกอบการค้นหาในผลลัพธ์ของวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมในห้องเรียนวิทยาศาสตร์การศึกษาระดับอุดมศึกษารอง และช่วงระหว่าง 1995 และ 2007 เป้าหมายของบทความนี้คือการ กำหนดสิ่งผลกระทบแบบมีส่วนร่วมเรียนรู้มีผลสัมฤทธิ์ทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนเปรียบเทียบการสอนแบบดั้งเดิม ตรีระดับคัดกรอง และกำหนดกระบวนการมีการใช้งาน และระบุ 30 ดั้งเดิม ผลการศึกษาที่ตรงตามเงื่อนไข inclusionary ในขณะที่ผลผลิตการประเมินขนาดของผลโดยรวม Methodological เกณฑ์ต่ำสุดสำหรับการรวมมีดังนี้: (ก) การศึกษาใช้แบบรักษา/ควบคุม แทรกแซง การเรียนรู้ (ข) สหกรณ์คือตัวควบคุมจัดกลุ่มคำสั่งแบบดั้งเดิมที่มีประสบการณ์, (c) หัวข้อในการศึกษารวมมีนักเรียนรอง หรือช่วงลงรอง, (d) การศึกษาทำในห้องเรียนวิทยาศาสตร์ และสำเร็จ (จ) นักเรียนได้วัดผล Meta-analysis นี้อธิบายผลของการเรียนรู้สหกรณ์ หลัก นอกจากนี้ หลากหลายดูแลวิเคราะห์ได้ดำเนินการตรวจสอบถ้าศึกษาเฉพาะและลักษณะผู้เรียนที่มีผลต่อผลของการแทรกแซง ผลของบทความนี้บ่งชี้ว่า การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมปรับปรุงผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ ขนาดผลเฉลี่ยโดยรวมคือ .308 ผลปานกลาง (โคเฮน 1988) ดูแลวิเคราะห์ในการศึกษาลักษณะผู้เรียนที่มีเพศและความสามารถในระดับ inconclusive ตามจำนวนขนาดเล็กของศึกษาได้มี disaggregated ข้อมูลในลักษณะนี้ ถ้าแทรกแซงถูกจัดโครงสร้างในการ ผลความสำเร็จของนักเรียนมากกว่าที่การแทรกแซงไม่มีโครงสร้าง แทรกแซงการแสดงผลมากกว่าผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนในชั้นเรียนวิชาชีววิทยามากกว่าในวิทยาศาสตร์สาขาอื่น ๆ ใช้คลัสเตอร์การศึกษา randomized หรือกึ่งทดลอง โดยไม่มีเรื่องจับคู่ประสบพบผลความสำเร็จของนักเรียนมากกว่าวิทยาศาสตร์มากกว่าการศึกษาที่ใช้ทดลองกึ่งเรื่องวิธีการจับคู่ ให้ผลสำหรับครูการศึกษานโยบายและข้อเสนอแนะสำหรับการปรับปรุงใน methodological ปฏิบัติและรายงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบตรวจสอบของ 2,506 ตีพิมพ์และการอ้างอิงที่ไม่ได้เผยแพร่ที่ระบุไว้ในการค้นหาหนังสือที่เกี่ยวกับผลทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนแบบร่วมมือในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นและห้องเรียนวิทยาศาสตร์หลังมัธยมศึกษาระหว่างปี 1995 และ 2007 ได้ดำเนินการ เป้าหมายของการตรวจสอบนี้คือการตรวจสอบสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนเมื่อเทียบกับการเรียนการสอนแบบดั้งเดิม.
คัดกรองไตรระดับและขั้นตอนการเข้ารหัสถูกนำมาใช้และมีการระบุวันที่ 30 เดิมการศึกษาเชิงประจักษ์ว่าเกณฑ์ inclusionary ในขณะที่ผลผลิตผลกระทบโดยรวม ประมาณการขนาด หลักเกณฑ์วิธีการขั้นต่ำสำหรับการรวมมีดังนี้ (ก) การศึกษาที่ใช้รักษา / ควบคุมการออกแบบ, (ข) การเรียนแบบร่วมมือคือการแทรกแซงและกลุ่มควบคุมที่มีประสบการณ์การเรียนการสอนแบบดั้งเดิม (c) อาสาสมัครในการศึกษารวมถึงการเป็นที่สองหรือ นักเรียนต้นหลังมัธยมศึกษา (ง) การศึกษาได้ดำเนินการในห้องเรียนวิทยาศาสตร์และ (จ) ผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนเป็นตัวชี้วัดผล นี้ meta-analysis อธิบายถึงผลกระทบหลักของการเรียนแบบร่วมมือ; นอกจากนี้ความหลากหลายของการวิเคราะห์ผู้ดูแลได้ดำเนินการเพื่อตรวจสอบว่าการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เข้าร่วมและลักษณะอิทธิพลผลกระทบของการแทรกแซง ผลของการตรวจสอบนี้แสดงให้เห็นว่าการเรียนแบบร่วมมือช่วยเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในสาขาวิทยาศาสตร์ ขนาดของผลเฉลี่ยโดยรวมเป็น 308, ผลกระทบปานกลาง (โคเฮน, 1988) Moderator วิเคราะห์เกี่ยวกับลักษณะของผู้เข้าร่วมการศึกษาเพศและระดับความสามารถในการพิสูจน์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนเล็ก ๆ ของการศึกษาซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะเหล่านี้ถูกแยก ถ้าการแทรกแซงเป็นโครงสร้างในแฟชั่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่าที่สำหรับการแทรกแซงที่ไม่มีโครงสร้าง แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงผลกระทบมากขึ้นเกี่ยวกับผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนในชั้นเรียนวิชาชีววิทยากว่าในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์อื่น ๆ การศึกษาดำเนินการโดยใช้คลัสเตอร์สุ่มหรือกึ่งทดลองวิธีการจับคู่โดยไม่ต้องแสดงให้เห็นว่าอาจมีผลกระทบมากขึ้นเกี่ยวกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในสาขาวิทยาศาสตร์กว่าการศึกษาที่ใช้กึ่งทดลองด้วยวิธีการจับคู่เรื่อง ผลกระทบต่อนโยบายการศึกษาของครูและข้อเสนอแนะสำหรับการปรับปรุงวิธีการในการปฏิบัติและการรายงานจะได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทบทวนอย่างเป็นระบบของ 2506 ตีพิมพ์และเผยแพร่ข้อมูลอ้างอิงที่ระบุไว้ในการค้นหาวรรณกรรมในทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนแบบร่วมมือในระดับต้นเตรียมอุดมวิทยาศาสตร์ห้องเรียนระหว่าง 1995 และ 2007 เป็น เป้าหมายของบทความนี้คือเพื่อตรวจสอบสิ่งที่การเรียนแบบร่วมมือต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนที่เมื่อเปรียบเทียบกับการเรียนการสอนแบบดั้งเดิม
เป็นไตรระดับการคัดกรองและรหัสกระบวนและระบุ 30 ฉบับ การศึกษาเชิงประจักษ์ที่ได้พบกับเกณฑ์ inclusionary ในขณะที่ผลผลิตโดยรวมผลขนาดประมาณ เกณฑ์ขั้นต่ำในการรวมดังนี้ ( ก ) การศึกษาและการออกแบบการรักษา / การควบคุม , ( B ) การเรียนแบบร่วมมือมีกิจกรรมแทรกแซงและกลุ่มควบคุมที่มีประสบการณ์สอน ( C ) จำนวนรวมการศึกษามัธยมศึกษาหรือโพสต์แต่เช้า นักเรียนมัธยมศึกษา ( D ) ได้ทำการศึกษาในชั้นเรียนวิทยาศาสตร์ และ ( จ ) ผลสัมฤทธิ์คือผลการวัด การสังเคราะห์งานวิจัยนี้อธิบายผลหลักของการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม นอกจากนี้ความหลากหลายของการวิเคราะห์กลั่นกรอง มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าผู้เข้าร่วมศึกษาเฉพาะลักษณะอิทธิพลและผลกระทบของการแทรกแซง ผลลัพธ์ของการตรวจสอบนี้ พบว่า การเรียนแบบร่วมมือช่วยเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ โดยรวมหมายถึงผลขนาด . 308 , ปานกลางผล ( Cohen , 1988 )ผู้ดำเนินรายการวิเคราะห์ศึกษาลักษณะทางเพศ และระดับความสามารถที่หาข้อสรุปไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนน้อย ในการศึกษา ซึ่งข้อมูลในลักษณะนี้ disaggregated . ถ้าโดยมีโครงสร้างในแฟชั่นโดยเฉพาะผลกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนสูงกว่าสำหรับการแทรกแซงใหม่การแทรกแซงให้มากกว่าผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนในวิชาชีววิทยาในแขนงวิทยาศาสตร์มากกว่าอื่น ๆ การศึกษาการใช้กลุ่มแบบสุ่ม หรือเป็นการวิจัยกึ่งทดลอง โดยจับคู่ให้มากกว่าเรื่องวิธีการต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์สูงกว่าการศึกษาที่ใช้กึ่งทดลองกับวิธีการที่ตรงกับเรื่องสำหรับนโยบายการศึกษาของครูและข้อเสนอแนะสำหรับการปรับปรุงในวิธีการปฏิบัติและการรายงานจะได้รับ .