Slide ShowEbola Case-Management Cen

Slide Show

Ebola Case-Management Centers, Médicins sans Frontières, West Africa.
At 6 a.m., our medical team arrives at the Ebola case-management center in the Kailahun district of Sierra Leone to take blood samples. At our 80-bed center here near the borders of Liberia and Guinea, 8 new patients were admitted yesterday, 9 need to have a repeat test 72 hours after their symptoms began, and some we hope to discharge today: at least 18 blood samples to obtain. The center currently houses 64 patients in all, 4 of them children less than 5 years of age. We have already seen 2 patients die today.
I have been here for 7 weeks, working as a nurse and emergency coordinator for the Médecins sans Frontières (MSF) Ebola response. Today we're lucky: it's raining, so we won't be too hot in the personal protective equipment (PPE) we must wear. We control who goes into the isolation area, how often, and for how long. No one should wear the PPE for longer than 40 minutes; it's unbearable for any longer than that, but it's easy to lose track of time, so we have to monitor our colleagues. The process starts in the dressing room, where getting into the PPE takes about 5 minutes. We have a designated dresser, responsible solely for making sure that we are wearing our equipment properly and that not a square millimeter of skin is exposed. In case one layer is accidently perforated, we wear two pairs of gloves, two masks, and a heavy apron on top of the full-body overalls. When we exit the isolation area, we are sprayed down with chlorine solution and peel off the PPE layer by layer. Some of the equipment — goggles, apron, boots, thick gloves — can be sterilized and used again. Everything else — overalls, masks, headcover — is burned.
The center has two sections: the low-risk area, containing the pharmacy, dressing rooms, laundry, laboratory, water-chlorination points, and staff meeting area; and the high-risk, or isolation, area, where patients are admitted and staff must wear the full PPE. Our medical and water-sanitation teams go into the high-risk area with a clear plan: check vital signs, administer medication, serve meals, and clean the 10 tents. There are also teams that help new patients settle in, prepare patients for discharge, and disinfect and remove the dead.
Everyone working in the isolation area must follow the protocols and procedures to the letter. We use a buddy system — we're responsible for ourselves but must also put our lives in the hands of colleagues: one mistake could be deadly. The isolation area is divided into separate tents for patients with suspected, probable, and confirmed Ebola virus infection (see photo
MSF Staff Members Lead a Young Patient with Suspected Ebola into the Case-Management Center.
). Suspected cases are defined by fever and three or more other symptoms of the disease; probable cases, by symptoms plus known contact with someone who's had Ebola or with the body of someone who's died of the disease. There is a clear separation between the tents for these two types of patients, who are given instructions for minimizing the risk of cross-contamination — by washing their hands, for instance, and not touching other patients or their belongings. For the same reason, the staff follows a strict circuit, moving from the suspected-case tents to the probable-case tents and finally to the confirmed-case tents.
The isolation area also contains a waste area, laundry, latrines, showers, and the morgue. The staff works in three shifts a day, around the clock, but everything is organized to minimize the time we spend in the high-risk area. In reality, it's one of the safest places to be during this outbreak, because we know that the patients have Ebola, so every protective measure is in place.
In the suspected-case tents, most patients look quite well, but the probable-case area is a different story. Patients here have fever, pain, anorexia — but these symptoms could indicate malaria. In the on-site laboratory, a polymerase-chain-reaction test can determine whether a patient has Ebola, usually providing results on the same day or the next day. When the result comes in, the patient is either moved to the confirmed-case tents or discharged. Knowing what it means to be moved to these tents, patients are understandably frightened. We have a psychologist, a counselor, and health promoters to help and support patients, but there are just too many of them.
Standard treatment for Ebola is limited to supportive therapy: hydrating patients, maintaining their oxygen status and blood pressure, providing high-quality nutrition, and treating any complicating infections with antibiotics. Supportive treatment can help patients survive longer, and that extra time may be what their immune system needs to start fighting the virus.
There's also a tent for the most severely ill patients. I try to spend more time there than in the other tents, if only to hold patients' hands, give them painkillers, and sit on the edge of their beds so that they know they're not alone. But spending time is always difficult — there are so many patients waiting for help.
It's the children who distress me most. In the confirmed-case tents, I cared for a 6-year-old boy and his 3-year-old sister. Their parents and grandmother had died from Ebola. A midwife in their village then took care of the children, but they began to show symptoms of Ebola and were sent to us. Sadly, they came too late. When the boy died, we tried to console and calm his sister, but the PPE made it difficult to touch her, to hold her, even to speak with her. She died the next day. The midwife who had taken care of them also ended up at our center, and she, too, died. Another patient told me he doesn't remember how many members of his family have died — he thinks about 13. All he knows is that he is now alone.
For caregivers, there is a sad frustration in seeing patients arrive too late — and in knowing that many sick people are hiding, fearing the effects of a diagnosis of this stigmatized disease. Although community health care workers have received training, some of them still don't recognize Ebola.
But we are sometimes fortunate. Today we can discharge four patients who survived Ebola. The discharge criteria call for a negative blood test and 3 days without symptoms. People who have recovered from Ebola are immune from the strain of the virus that infected them. Discharging a patient is our happiest moment — we gather outside the center, clapping and dancing in a celebration that motivates us to keep going. And motivation is important, because today we also received eight new admissions.
The new patients sometimes arrive eight to an ambulance, those with suspected cases and those with probable cases all mixed together. We've given the ambulance drivers basic PPE to distribute to patients, but they're afraid to get close enough to hand it out.
One day, a surveillance officer from the Ministry of Health is admitted to the center. He was one of the few people who had come from Freetown, the capital city, to help in Kailahun, joining the surveillance team to assess new patients and deaths. He told me he'd come because the people here are his community, his friends, his colleagues. We laughed together, commiserated with one another, and then he was admitted to our center and, sadly, later died.
The Ebola outbreak has been out of control for months, but the global health community has taken a long time to react. All organizations have limits, and here in Kailahun, MSF's limit is in case management. The current international Ebola response remains dangerously inadequate. Last week, 250 contacts of infected persons were identified for contact tracing, but given the number of confirmed cases, there should have been more than 1500. The alert system — whereby an investigation team (and, if needed, an ambulance) is sent to a village when a suspected case or death is reported — is not functioning properly, and the Ministry of Health has only four ambulances in a district with about 470,000 people. Our health promotion teams are still visiting villages where no other health care provider has been. Every day sees deaths in the community that are surely caused by Ebola, but they are not counted by the Ministry of Health because the cause has not been confirmed by laboratory testing. The epidemiologic surveillance system is nonfunctional. We need to define the chains of Ebola transmission to interrupt them, but we lack key data.
My time in Kailahun has been frustrating and disappointing, because I know from previous outbreaks what is required to control this one. No single organization has the capacity to manage all that is needed to stop the outbreak. Other organizations must attack this outbreak in all its facets. But the response has been too slow. We need people who are hands-on and on the ground. We need to be one step ahead of this outbreak, but right now we are five steps behind.
Disclosure forms provided by the author are available with the full text of this article at NEJM.org.
This article was published on August 27, 2014, at NEJM.org.
SOURCE INFORMATION
From Médecins sans Frontières, Brussels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิ่ง

ศูนย์จัดการกรณีอีโบลา Médicins นอยซานส์ Frontières แอฟริกาตะวันตก.
ที่เวลา 6 ทีมแพทย์ที่มาถึงที่ศูนย์จัดการกรณีอีโบลาในการ Kailahun อำเภอของสาธารณรัฐเซียร์ราลีโอนจะใช้ตัวอย่างเลือด ที่ศูนย์ของเรา 80 เตียงที่นี่ใกล้กับเส้นขอบของกินีและประเทศไลบีเรีย 8 ผู้ป่วยได้ยอมรับเมื่อวานนี้ 9 จำเป็นต้องมีการทดสอบซ้ำ 72 ชั่วโมงหลังจากเริ่มอาการ และเราหวังว่าจะถ่ายวันนี้: เลือดตัวอย่างที่ 18 ที่ได้รับการ ปัจจุบันตัวบ้านผู้ป่วย 64 ในทั้งหมด 4 นั้นเด็กอายุน้อยกว่า 5 ปี เราได้เห็นแล้ว 2 ผู้ป่วยตาย วันนี้
ฉันมี 7 สัปดาห์ ทำงานเป็นพยาบาลและประสานงานกรณีฉุกเฉินสำหรับ Médecins นอยซานส์ตอบ Frontières (MSF) อีโบลา วันนี้เราโชคดี: ฝน ดังนั้นเราจะไม่ร้อนเกินไปในอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล (บริษัทพีพีอี) เราต้องสวม เราควบคุมที่จะตั้งแยก บ่อย และวิธียาวนาน ไม่ควรสวมใส่บริษัทพีพีอีนานกว่า 40 นาที เป็นความใด ๆ นานเกินกว่าที่ แต่ก็ต้องสูญเสียของเวลา ดังนั้นเราจะต้องตรวจสอบเพื่อนร่วมงานของเรา กระบวนการเริ่มต้นในห้องแต่งตัว เข้า บริษัทพีพีอีจะใช้เวลาประมาณ 5 นาที เรามีกำหนดผู้แต่งตัว รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวสำหรับการทำให้แน่ใจว่า เราใส่อุปกรณ์ของเราได้อย่างถูกต้อง และว่า ไม่ตารางมิลลิเมตรของผิวสัมผัส ในกรณีที่ชั้นหนึ่งตั้งใจ perforated เราสวมถุงมือ หน้ากากสอง และเรือหนักบนหลวมตัวเต็มสองคู่ เมื่อเราออกจากบริเวณแยก เราฉีดพ่นลง ด้วยโซลูชั่นคลอรีน และหลุดบริษัทพีพีอีชั้นโดยชั้น บางอุปกรณ์เช่นแว่นตา เอี๊ยม รองเท้า ถุงมือหนา — สามารถ sterilized และใช้อีกครั้งได้ เบนซ์ — หลวม รูปแบบ headcover — เขียน
ศูนย์จะมีสองส่วน: พื้นที่ความเสี่ยงต่ำ ประกอบด้วยร้านขายยา ห้องแต่งตัว ซัก ปฏิบัติ คลอรีนน้ำจุด และพนักงานประชุมตั้ง และอิก หรือแยก พื้นที่ ที่ผู้ป่วยจะยอมรับ และเจ้าหน้าที่ต้องสวมบริษัทพีพีอีเต็ม ทีมแพทย์และสุขาภิบาลน้ำเข้าพื้นที่อิกมีแผนชัดเจน: การตรวจสอบสัญญาณชีพ ยา บริการอาหาร และทำความสะอาดเต็นท์ 10 นอกจากนี้ยังมีทีมงานที่ช่วยให้ผู้ป่วยชำระใน เตรียมผู้ป่วยสำหรับปล่อย กำจัด และเอาตาย
ทุกคนทำงานในพื้นที่แยกต้องทำตามโปรโตคอลและวิธีกับจดหมาย เราใช้ระบบเพื่อน — เราจะรับผิดชอบตนเอง แต่ยังต้องเก็บชีวิตในมือของผู้ร่วมงาน: หนึ่งผิดพลาดอาจถึงตายได้ บริเวณแยกแบ่งเต็นท์ที่แยกผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสอีโบลาของสงสัย ดำรง และยืนยัน (ดูรูป
MSF พนักงานนำผู้ป่วยหนุ่มกับอีโบลาสงสัยเป็นตัวจัดการกรณี.
) สงสัยว่า มีกำหนดกรณีไข้ และสาม หรือมากกว่าอาการอื่น ๆ ของโรค น่าเป็นกรณี โดยอาการบวกรู้จักติดต่อ กับคนที่มีอีโบลา หรือร่างกายของคนที่เสียชีวิตของโรค มีแยกชัดเจนระหว่างเต็นท์สำหรับทั้งสองประเภทนี้ของผู้ป่วย ที่จะได้รับคำแนะนำสำหรับการลดความเสี่ยงการปนเปื้อนข้าม — โดยซักมือของพวกเขา เช่น และไม่สัมผัสผู้ป่วยอื่น ๆ หรือสัมภาระ เหตุผลเดียวกัน พนักงานตามวงจรที่เข้มงวด ย้ายจากเต็นท์กรณีสงสัยให้ใส่กรณีอาจเกิดขึ้น และสุดท้ายการเต็นท์กรณียืนยัน
บริเวณแยกยังประกอบด้วยพื้นที่เสีย ซักรีด latrines อาบน้ำ และ morgue พนักงานทำงาน 3 กะต่อวัน ตลอด แต่ทุกอย่างเป็นระเบียบเพื่อลดเวลาเราใช้ในอิก ในความเป็นจริง เป็นหนึ่งในสถานปลอดภัยที่สุดเป็นช่วงระบาดของโรคนี้ เนื่องจากเราทราบว่า ผู้ป่วยมีอีโบลา จึงวัดทุกป้องกันในสถาน
ในเต็นท์ กรณีสงสัยว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่ค่อนข้างดี ดู แต่พื้นที่อาจเกิดขึ้นกรณีเป็นเรื่องแตกต่างกัน ผู้ป่วยที่นี่มีไข้ ปวด anorexia — แต่อาการเหล่านี้อาจแสดงถึงโรคมาลาเรีย ในห้องปฏิบัติการซัก การทดสอบปฏิกิริยาลูกโซ่พอลิเมอเรสสามารถตรวจสอบว่า ผู้ป่วยมีอีโบลา มักจะให้ผลในวันเดียวกันหรือวันถัดไป เมื่อผล ผู้ป่วยถูกย้ายไปใส่กรณียืนยัน หรือออก รู้ว่ามันหมายความว่า จะย้ายไปเต็นท์เหล่านี้ ผู้ป่วยมีความเข้าใจกลัว เรามีจิตวิทยาการ ที่ปรึกษา และสุขภาพก่อเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วย และ แต่มีมากเกินไปเพียงให้
รักษามาตรฐานสำหรับอีโบลามีจำกัดการสนับสนุนบำบัด: โดยผู้ป่วย รักษาสถานะออกซิเจนและความดันโลหิต การให้สารอาหารคุณภาพสูง และรักษาติดเชื้อใด ๆ complicating ด้วยยาปฏิชีวนะ สนับสนุนบำบัดสามารถช่วยให้ผู้ป่วยอยู่รอดอีกต่อไป และเวลาที่อาจมีระบบภูมิคุ้มกันของพวกเขาที่ต้องการเริ่มต้นต่อสู้กับไวรัส
ยังมีเต็นท์สำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่ป่วยรุนแรง ได้เวลามีกว่าเต็นท์อื่น ถ้าเพียงกดค้างไว้ที่มือของผู้ป่วย ให้ยาแก้ปวด มานั่งบนขอบเตียงของพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้ว่า พวกเขาไม่เพียงอย่างเดียว แต่ใช้เวลายากซึ่งมีผู้ป่วยจำนวนมากที่รอการช่วยเหลือ
เป็นเด็ก distress ฉันมากที่สุด ในกรณียืนยันเต็นท์ ฉันดูแลเด็ก 6 ขวบและน้อง 3 ปี พ่อแม่และยายของตนก็เสียชีวิตจากอีโบลา ฮีบรูในหมู่บ้านของตนแล้วเอาดูแลเด็ก แต่พวกเขาก็เริ่มแสดงอาการของอีโบลา และส่งถึงเรา เศร้า พวกเขามาสายเกินไป เมื่อเด็กตาย เราพยายามคอนโซล และสงบน้อง แต่ยากที่จะสัมผัสเธอ เพื่อเธอ แม้แต่จะพูดกับเธอกดค้างไว้ที่บริษัทพีพีอีที่ทำ เธอเสียชีวิตในวันถัดไป ฮีบรูที่ได้ดูแลพวกเขายัง สิ้นสุดที่ศูนย์ของเรา เขา เกินไป เสียชีวิต ผู้ป่วยอื่นบอกฉันว่า เขาไม่จำจำนวนสมาชิกของครอบครัวได้เสียชีวิตโดยเขาคิดประมาณ 13 ทั้งหมดเขารู้อยู่ว่า เขาเป็นคนเดียวกัน
สำหรับเรื้อรัง มีเสียงเศร้าในเห็นผู้ป่วยที่มาสายเกินไป — และรู้ที่ซ่อนตัวอยู่หลายคนป่วย กลัวผลของการวินิจฉัยนี้ stigmatized โรค แม้ว่าผู้ปฏิบัติงานสุขภาพชุมชนได้รับการฝึกอบรม บางส่วนของพวกเขายังจำไม่ได้ว่าอีโบลา
แต่เรามีบางครั้งโชคดี วันนี้เราสามารถปลด 4 ผู้ป่วยที่รอดชีวิตอีโบลา เงื่อนไขปล่อยเรียกเลือดลบ และ 3 วัน โดยไม่มีอาการ คนที่ได้กู้คืนจากอีโบลามีภูมิคุ้มกันจากสายพันธุ์ของไวรัสที่ติดเชื้อนั้น ปล่อยผู้ป่วยเป็นช่วงเวลาที่สุขที่สุดของเราซึ่งเรารวบรวมนอกศูนย์ ปรบมือ และเต้นรำในงานเฉลิมฉลองที่แรงบันดาลใจเราเพื่อให้ไป และแรงจูงใจเป็นสิ่งสำคัญ เพราะวันนี้เรายังรับการแปดใหม่รับสมัคร
ผู้ป่วยใหม่บางครั้งมาถึงแปดจะมีรถพยาบาล ผู้สงสัยกรณีและมีกรณีน่าเป็นแบบผสมทั้งหมดเข้าด้วยกัน เราได้รับไดรเวอร์รถพยาบาลบริษัทพีพีอีพื้นฐานเพื่อแจกจ่ายให้แก่ผู้ป่วย แต่พวกเขากำลังกลัวจะปิดพอมือมันออก
วันหนึ่ง ยอมรับกับศูนย์รักษาความปลอดภัยเจ้าหน้าที่จากกระทรวงสุขภาพการ เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ได้มาจากฟรีทาวน์ เมืองหลวง เพื่อช่วยในการ Kailahun การเข้าร่วมทีมเฝ้าระวังเพื่อประเมินผู้ป่วยและเสียชีวิต เขาบอกเขาจะมา เพราะคนที่นี่เป็นชุมชนของเขา ของเขาเพื่อน เพื่อนร่วมงานของเขา เราหัวเราะด้วยกัน commiserated กัน และเขาถูกชมศูนย์ของเรา แล้ว เศร้า ภายหลังตาย
ระบาดอีโบลาได้รับออกจากการควบคุมเดือน แต่ชุมชนสุขภาพสากลได้ดำเนินการเป็นเวลานานเพื่อตอบสนองการ องค์กรทั้งหมดมีขีดจำกัด และที่นี่ใน Kailahun มีขีดจำกัดของ MSF ในการจัดการกรณี ตอบอีโบลานานาชาติปัจจุบันยังคงไม่เพียงพอเลิฟ สัปดาห์ ระบุติดต่อ 250 คนติดไวรัสสำหรับการติดตามติดต่อ แต่ให้จำนวนกรณียืนยัน ควรมีมากกว่า 1500 ระบบแจ้งเตือน — โดยมีทีมงานตรวจสอบ (และ ถ้าจำ เป็น รถพยาบาล) ถูกส่งไปยังหมู่บ้านเมื่อมีกรณีสงสัย หรือรายงานการตายซึ่งจะทำงานไม่ถูกต้อง และกระทรวงสุขมีพยาบาลเฉพาะ 4 อำเภอมีประมาณ 470,000 คน ทีมส่งเสริมสุขภาพยังคงกำลังเยี่ยมชมหมู่บ้านที่ไม่มีผู้ดูแลสุขภาพได้ เสียชีวิตในชุมชนที่เกิดจากอีโบลา ย่อมมองเห็นทุกวัน แต่พวกเขาจะไม่ถูกนับ โดยกระทรวงสุขภาพเนื่องจากสาเหตุมีไม่รับการยืนยันจากห้องปฏิบัติการทดสอบ ระบบเฝ้าระวัง epidemiologic nonfunctional อาจได้ เราจำเป็นต้องกำหนดกลุ่มของอีโบลาส่งไปขัดจังหวะพวกเขา แต่เราขาดข้อมูลสำคัญ
เวลาของฉันใน Kailahun ถูกน่าผิดหวัง และชิ ว ๆ เพราะฉันรู้จากก่อนหน้านี้แพร่กระจายสิ่งจำเป็นในการควบคุมนี้ องค์กรเดียวไม่มีความสามารถในการจัดการทั้งหมดที่จำเป็นเพื่อหยุดการระบาดของโรค องค์กรอื่น ๆ ต้องโจมตีการระบาดของโรคนี้ในทุกแง่มุมของ แต่การตอบสนองได้ช้าเกินไป เราต้องการคนที่อยู่บนมือ และ บนพื้นดิน เราต้องมีขั้นตอนหนึ่งก่อนการระบาดของโรคนี้ ขั้นตอนถูกต้องแต่ขณะนี้ เรามีห้าด้านหลัง
ฟอร์มเปิดเผยโดยผู้เขียนจะมีข้อความเต็มของบทความนี้ในบทความเผยแพร่เมื่อ 27 สิงหาคม 2014 ข้อมูล NEJM.org.
SOURCE NEJM.org.
This
จาก Médecins นอยซานส์ Frontières บรัสเซลส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสดงภาพนิ่ง

อีโบล่า กรณีการจัดการศูนย์ M é dicins Sans fronti è res , West Africa .
6 โมงเช้า ทีมแพทย์ของเราจะมาถึงในการจัดการกรณีโบล่า ศูนย์ในเขต kailahun เซียร์ราลีโอนเพื่อใช้ตัวอย่างเลือด ของเราที่ 80 เตียงศูนย์ที่นี่ใกล้พรมแดนของไลบีเรียและกินี , 8 ผู้ป่วยใหม่รับเมื่อวาน 9 ต้องมีการทดสอบอีก 72 ชั่วโมง หลังจากอาการเริ่มต้นและเราหวังว่าจะปล่อยวันนี้ : อย่างน้อย 18 เลือดขอรับ ศูนย์อยู่ในบ้าน ผู้ป่วยทั้งหมด 64 , 4 ของพวกเขาที่เด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี . เราได้เห็นแล้ว 2 รายตายวันนี้ .
ผมอยู่ที่นี่มา 7 สัปดาห์ ทำงานเป็นพยาบาลและเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินสำหรับองค์การแพทย์ไร้พรมแดน ( MSF ) อีโบล่า การตอบสนอง วันนี้เราโชคดี ฝนตกหนักมากงั้นเราก็จะไม่ร้อนจนเกินไป ในอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล ( PPE ) ที่เราต้องใส่ เราควบคุมผู้ที่ไปลงในการแยกพื้นที่ บ่อยและนานแค่ไหน ไม่ควรสวมใส่ PPE นานกว่า 40 นาที มันทนไม่ได้นานกว่านั้น แต่มันง่ายที่จะสูญเสียการติดตามของเวลา ดังนั้นเราต้องตรวจสอบเพื่อนร่วมงานของเรา กระบวนการเริ่มต้นในการตกแต่งห้องที่ได้รับในการใช้เวลาประมาณ 5 นาที เรามีเขตโต๊ะเครื่องแป้ง รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว ทำให้แน่ใจว่า เราจะใส่อุปกรณ์ของเราได้อย่างถูกต้อง และที่ไม่ใช่ตารางมิลลิเมตรของผิวสัมผัส ในกรณีที่เป็นชั้นโปร่ง บังเอิญเราใส่ถุงมือ สองรูปสองคู่ และผ้ากันเปื้อนหนักด้านบนเต็มร่างกายหลวม . เมื่อเราออกจากบริเวณแยกเราฉีดพ่นด้วยสารละลายคลอรีน และลอกออก PPE ชั้นโดยชั้น บางส่วนของอุปกรณ์ - แว่นตา , ผ้ากันเปื้อน , รองเท้า , ถุงมือหนาสามารถฆ่าเชื้อและใช้อีกครั้ง ทุกอย่าง - overalls , หน้ากาก , headcover - เผา
ศูนย์ได้สองส่วน พื้นที่มีความเสี่ยงต่ำ มีร้านขายยา ตกแต่งห้องพัก , บริการซักรีด , ห้องปฏิบัติการ , จุดคลอรีนน้ำ , และการประชุมพื้นที่และมีความเสี่ยงสูง หรือแยกพื้นที่ที่ผู้ป่วยเข้ารับการรักษาและพนักงานต้องสวมใส่ PPE เต็ม ทีมแพทย์ของเราและน้ำสะอาด เข้าไปในพื้นที่เสี่ยงกับแผนการที่ชัดเจน : ตรวจสอบสัญญาณชีพบริหารยา บริการ อาหาร และทำความสะอาด 10 เต็นท์ ยังมีทีมงานที่ช่วยให้ผู้ป่วยใหม่อยู่ เตรียมผู้ป่วยเพื่อจำหน่ายและฆ่าเชื้อโรค และขจัดความตาย
ทุกคนที่ทำงานในพื้นที่แยกตามระบบและกระบวนการเพื่อจดหมาย เราใช้ระบบบัดดี้เรารับผิดชอบตัวเอง แต่ยังต้องใส่ชีวิตของเราอยู่ในมือของผู้ร่วมงาน : ความผิดพลาดอาจถึงตายได้ พื้นที่แยกแบ่งเป็นเต็นท์แยกผู้ป่วยที่สงสัย ความน่าจะเป็น และยืนยันการติดเชื้อไวรัสอีโบลา ( เห็นภาพ
พนักงาน MSF นำเด็กผู้ป่วยสงสัยอีโบลาในศูนย์การจัดการกรณี .
) ผู้ป่วยที่สงสัยว่าถูกกำหนดโดยไข้ สามหรือมากกว่า อาการอื่น ๆของโรค กรณีน่าจะเป็นบวก โดยอาการที่รู้จักติดต่อกับคนที่ มีวัตถุมงคล หรือ กับร่างกายของผู้ที่เสียชีวิตจากโรค มีการแยกชัดเจนระหว่างเต็นท์สำหรับทั้งสองประเภทของผู้ป่วยที่ให้คำแนะนำเพื่อลดความเสี่ยงของการปนเปื้อน - ข้ามโดยซักมือของพวกเขา เช่น ไม่สัมผัสผู้ป่วยรายอื่นหรือทรัพย์สินของพวกเขา สำหรับเหตุผลเดียวกัน เจ้าหน้าที่ตามวงจรเข้มงวด ย้ายจากเต็นท์กรณีสงสัยว่าน่าจะเป็นกรณีสุดท้ายที่จะได้รับการยืนยันกรณีเต็นท์และเต็นท์
พื้นที่แยกยังประกอบด้วยพื้นที่เปล่าบริการซักรีด , ส้วม ,ห้องอาบน้ำ และห้องเก็บศพ พนักงานทำงานกะสามวัน รอบนาฬิกา แต่ทุกอย่างมีการลดเวลาที่เราใช้จ่ายในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูง ในความเป็นจริง , มันเป็นหนึ่งในสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดที่จะได้รับในระหว่างการระบาดของโรคนี้ เพราะเรารู้ว่าผู้ป่วยมีวัตถุมงคล ดังนั้นทุกวัดป้องกันในสถานที่ .
ในผู้ต้องสงสัยคดีเต็นท์ ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะดูค่อนข้างดีแต่พื้นที่กรณีอาจเป็นคนละเรื่อง ที่นี่มีผู้ป่วยไข้ , ปวด , อาการเบื่ออาหาร แต่อาการเหล่านี้อาจบ่งบอกถึงโรคมาเลเรีย ในห้องปฏิบัติการของโรงแรม เป็นปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอร์เรสแบบทดสอบสามารถระบุได้ว่าคนไข้มีอีโบล่า มักจะให้ผลในวันเดียวกันหรือวันถัดไป เมื่อผลที่ออกมา ผู้ป่วยจะให้ย้ายไปอยู่ที่การยืนยันกรณี เต็นท์ หรือปลดไม่รู้ว่ามันหมายถึงจะย้ายเต็นท์เหล่านี้ ผู้ป่วยจะได้กลัว เรามีนักจิตวิทยา จิตแพทย์ และส่งเสริมสุขภาพ เพื่อช่วยเหลือและสนับสนุนผู้ป่วย แต่มีเพียงมากเกินไปของพวกเขา การรักษามาตรฐานสำหรับ
อีโบล่าจำกัด : ผิวบำบัดประคับประคองผู้ป่วย การรักษาภาวะออกซิเจนและความดันโลหิต ให้คุณค่าทางโภชนาการสูงและการรักษาใด ๆแทรกซ้อนการติดเชื้อกับยาปฏิชีวนะ การรักษาประคับประคองสามารถช่วยให้ผู้ป่วยมีชีวิตรอดอีกต่อไป และเวลาพิเศษ อาจเป็นสิ่งที่ระบบภูมิคุ้มกันของพวกเขาก็ต้องเริ่มต่อสู้กับไวรัส .
ยังมีเต็นท์สำหรับผู้ป่วยมากที่สุดอย่างรุนแรง . ฉันพยายามที่จะใช้เวลามากขึ้นมีมากกว่าในเต็นท์อื่นๆ ถ้าเพียงแต่จับมือของผู้ป่วย ให้ยาแก้ปวดและนั่งลงบนขอบเตียงของพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่ได้คนเดียว แต่ใช้เวลาเป็นเสมอยาก - มีคนไข้เยอะมากรอความช่วยเหลือ .
มันเป็นเด็กที่ทุกข์ฉันมากที่สุด ในการยืนยันกรณีเต็นท์ ฉันแคร์ เด็กชายวัย 6 ขวบ และลูกสาววัย 3 ขวบของเขา น้องสาว พ่อแม่และย่าก็เสียชีวิตจาก อีโบล่า หมอตำแยในหมู่บ้าน แล้วดูแลเด็กแต่พวกเขาก็เริ่มที่จะแสดงอาการของโรคอีโบลา และส่งถึงเรา น่าเศร้าที่เขามาช้าไป เมื่อเขาตาย เราพยายามปลอบใจ และสงบ น้องสาวของเขา แต่การทำให้มันยากที่จะสัมผัสเธอ กอดเธอ ได้คุยกับเธอ เธอเสียชีวิตในวันถัดไป พยาบาลผดุงครรภ์ที่ได้รับการดูแลของพวกเขาก็จบลงที่ศูนย์ของเรา และเธอก็เสียชีวิตคนไข้อีก บอกว่า เขาจำไม่ได้ว่าสมาชิกหลายครอบครัวของเขาตาย เขาคิดเกี่ยวกับ 13 ทั้งหมดที่เขารู้คือเขาจะอยู่คนเดียว .
สำหรับผู้ดูแล มีเสียงเศร้าที่เห็นผู้ป่วยมาถึงช้าเกินไป และทราบว่า คนที่ป่วยมาก ซ่อน กลัวผลของการวินิจฉัยนี้ stigmatized โรคแม้ว่าการดูแลสุขภาพชุมชนได้รับการฝึกอบรม บางส่วนของพวกเขายังไม่ได้จำอีโบล่า .
แต่เราบางครั้งก็โชคดี วันนี้เราสามารถจำหน่ายผู้ป่วย 4 รายที่รอดชีวิตของอีโบล่า การเรียกเกณฑ์สำหรับการทดสอบเลือดเป็นลบ และ 3 วัน ไม่มีอาการ คนที่หายจากอีโบลามีภูมิคุ้มกันจากสายพันธุ์ของไวรัสที่ติดเชื้อเหล่านั้นรักษาผู้ป่วยคือช่วงเวลาความสุขของเราเรารวบรวมนอกศูนย์ , ตบมือและเต้นในการเฉลิมฉลองที่เป็นแรงผลักดันให้เราเดินต่อไป และแรงจูงใจเป็นสำคัญ เพราะวันนี้ เรายังได้รับแปดรับสมัครใหม่
ผู้ป่วยใหม่บางครั้งมาถึงแปดถึงรถพยาบาลที่มีผู้ป่วยที่สงสัยว่าและผู้ที่มีกรณีน่าจะเป็นทั้งหมดผสมเข้าด้วยกันเราได้มอบรถพยาบาลไดรเวอร์พื้นฐาน PPE เพื่อแจกจ่ายให้กับผู้ป่วย แต่พวกเขากลัวที่จะเข้าใกล้พอที่จะเอามันออก .
1 วัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จากกระทรวงสาธารณสุขที่เข้ารับการรักษาที่ศูนย์ เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ได้มาจาก ฟรีทาวน์ เมืองหลวง เพื่อช่วยใน kailahun ร่วมเฝ้าระวังทีมประเมินผู้ป่วยใหม่และเสียชีวิตเขาบอกฉันว่าเขาจะมา เพราะผู้คนที่นี่คือชุมชน เพื่อนๆ ของเขาบ้าง เราหัวเราะด้วยกัน commiserated กับอีกคนหนึ่ง จากนั้นเขาก็เข้าศูนย์ของเราและเศร้าภายหลังตาย .
การระบาดของโรคอีโบล่าได้รับออกจากการควบคุมสำหรับเดือน แต่ชุมชนด้านสุขภาพทั่วโลกได้ใช้เวลานานที่จะตอบสนอง ทุกองค์กรมีจำกัด และ kailahun , ที่นี่ ,กำหนดวงเงินในการจัดการรายกรณี การตอบสนองระหว่างประเทศในปัจจุบันอีโบลายังคงอันตรายที่ไม่เพียงพอ สัปดาห์ที่แล้ว , 250 รายชื่อ ของ ผู้ติดเชื้อถูกระบุสำหรับการติดต่อ ติดตาม แต่จากจำนวนผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยัน มันควรจะมีมากกว่า 1 , 500 การแจ้งเตือนระบบโดยทีมสืบสวน ( และถ้าจำเป็นรถพยาบาล ) จะถูกส่งไปยังหมู่บ้านเมื่อมีกรณีสงสัยว่าเป็นหรือตาย - ไม่ทำงานอย่างถูกต้อง และกระทรวงสาธารณสุขได้เพียงสี่โรงพยาบาลในเขตที่มีเกี่ยวกับโลคน ทีมส่งเสริมสุขภาพของเรายัง เยี่ยมชมหมู่บ้านที่ไม่มีการดูแลสุขภาพผู้ให้บริการอื่น ๆที่ได้รับ ทุกๆวันเห็นคนตายในชุมชนนั้นย่อมเกิดจากวัตถุมงคล ,แต่พวกเขาจะไม่นับ โดยกระทรวงสาธารณสุข เพราะต้นเหตุยังไม่ได้รับการยืนยันโดยการทดสอบทางห้องปฏิบัติการ ระบบเฝ้าระวังทางระบาดวิทยาเป็น nonfunctional . เราต้องกำหนดกลุ่มของอีโบล่า ส่งที่ขัดจังหวะ แต่เราขาดคีย์ข้อมูล .
เวลาของฉันใน kailahun ได้รับหงุดหงิดและผิดหวังเพราะผมรู้จากก่อนหน้านี้ระบาดแล้วจะต้องควบคุมตัวนี้ ไม่มีองค์กรเดียวที่มีความสามารถในการจัดการทั้งหมดที่จำเป็นเพื่อหยุดการระบาด องค์กรอื่น ๆ ต้องโจมตีระบาดนี้ในแง่มุมของ แต่การตอบสนองได้ช้า เราต้องการคนที่มีภาคปฏิบัติ และบนพื้นดิน เราต้องการที่จะได้รับหนึ่งขั้นล่วงหน้าของการระบาดของโรคนี้แต่ตอนนี้เราอยู่ห้าขั้น โดยผู้เขียน
เปิดเผยรูปแบบใช้ได้กับข้อความเต็มของบทความนี้ใน NEJM . org .
บทความนี้ถูกตีพิมพ์เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม 2553 ที่ NEJM . org .

แหล่งข้อมูลจากองค์การแพทย์ไร้พรมแดน , บรัสเซลส์ .