The challenges of dying: lessons fo

The challenges of dying: lessons for palliative care
PALLIATIVE CARE British Journal of Community Nursing February 2015 Vol 20, No 2 99 © 2015 MA Healthcare Ltd Caring for dying patients presents a range of dangers: not knowing what to say and saying the wrong thing; failing to control patient distress and even feeling inadequate in the support offered to dying patients. The irony, though, is that dying is the only certainty, yet it presents so many difficulties for both patients and health professionals to negotiate. One difficulty is that dying has become part of social death. The idea of social death suggests that how patients die is not the remit of the patient alone, but the wishes of the sum total of his/her social relations. Some patients are compelled to leave instructions behind (e.g. through wills) so that they remain a part of the living. It is acceptable that such wishes are carried out and may even be enforced through courts of law. The paradox is that although the dead may no longer be with us, they in fact are still present among us. Hadrianna, 48, had been living with a diagnosis of cancer for 18 months. One morning, she woke up at home feeling tired, had a very limited breakfast with her family and a pastor from her church, then died later that morning at 11:00am. Her death was certified by a doctor soon after and, all of a sudden, she was confined to the past tense. For the doctor, this could have been just another death, seen and certified and then moving on to the next appointment. For the family, it was a unique and difficult experience to come to terms with. Death changed how Hadrianna is viewed and talked about. Everything about her was to be considered in the past tense, even when her family could still see her body. She is gone, she has passed away, she is no longer with us—it is a permanent loss. Nobody is quite sure where she has gone to, and in our attempts to support the family, we often find it difficult to find the right words, if there are any, to say. We often hear professionals say ‘she is at peace now’; ‘she would not want you to be sad’; ‘she would have wanted you to enjoy your life and find someone else’. How do we know this for certain? Is this an educated guess or a helpless reflection of how empty we feel when faced with the darkness that accompanies death? Do we say these things because we think the bereaved expect it or want us to? Instead of always trying to find something to say, our mere presence can be a powerful way of supporting patients and their families. Presence shows compassion, empathy and, where appropriate, putting your hand on the patient will have deeper meaning for them than anything spoken. Good use of presence can feel like giving an ‘emotional hug’, which reinforces connectedness with the person and their situation of losing someone so dear

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของตาย: บทเรียนสำหรับบรรเทา PALLIATIVE ดูแลอังกฤษสมุดรายวันของชุมชนพยาบาล 2015 กุมภาพันธ์ Vol 20, No 2 99 © 2015 MA เฮลธ์แคร์ จำกัดดูแลตาย ผู้ป่วยแสดงช่วงอันตราย: ไม่ทราบว่าพูดและพูดสิ่งไม่ถูกต้อง การควบคุมผู้ป่วยทุกข์และแม้แต่ความรู้สึกไม่เพียงพอในการสนับสนุนแก่ผู้ป่วยตาย ประชด แม้ว่า จะตายไม่แน่นอนเท่านั้น แต่ระดับความยากลำบากมากสำหรับผู้ป่วยและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพต่อ ปัญหาหนึ่งคือ ว่า ตายได้เป็น ส่วนหนึ่งของชีวิตสังคม ความคิดตายสังคมแนะนำว่า ผู้ป่วยตายว่าไม่รายผู้ป่วยอยู่คนเดียว แต่ความประสงค์ของผลรวมผลรวมของความสัมพันธ์ทางสังคมที่เขา/เธอ ผู้ป่วยบางจะถูกให้ออกคำแนะนำอยู่เบื้องหลัง (เช่นผ่าน wills) เพื่อให้พวกเขายังคงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ยอมรับว่า ความปรารถนาดังกล่าวจะดำเนินการ และอาจจะบังคับใช้ทางกฎหมายของศาลได้ ปฏิทรรศน์นี้ได้ว่า ถึงแม้ว่าไม่อาจตายกับเรา ในความเป็นจริงจะยังคงมีอยู่ในหมู่พวกเรา Hadrianna, 48 มีการอาศัยอยู่กับการวินิจฉัยมะเร็ง 18 เดือน เช้าวันหนึ่ง เธอตื่นบ้านรู้สึกเหนื่อย มีอาหารเช้าทำเลที่ดีกับศิษยาภิบาลและครอบครัวของเธอจากคริสตจักรของเธอ แล้วเสียชีวิตภายหลังเช้าวันที่ 11:00 am ความตายของเธอได้ผ่านรับรอง โดยแพทย์เร็ว ๆ นี้หลังจาก และ ปุบปับ เธอถูกจำกัดไปอดีตกาล สำหรับแพทย์ นี้สามารถมีได้เพียงหนึ่งตาย เห็น และได้รับการรับรองแล้ว เลื่อนการนัดหมายต่อไป สำหรับครอบครัว มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกัน และยากจะรอมชอมกับ ตายแล้ววิธีดู และพูดคุยเกี่ยวกับ Hadrianna ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอถูกจะถือว่าในอดีตกาล แม้ว่าครอบครัวของเธอยังคงเห็นร่างกายของเธอ เธอได้หายไป เธอผ่านไป เธอจะไปกับเรา — ก็สูญเสียอย่างถาวร ไม่มีใครแน่ใจว่าเป็นที่เธอหายไป และในความพยายามของเราเพื่อสนับสนุนครอบครัว เรามักจะพบมันยากหาคำขวา ถ้ามีมี ว่า เรามักได้ยินผู้เชี่ยวชาญพูดว่า 'เธอมีความสงบตอนนี้' 'เธอไม่ต้องการคุณจะเศร้า' 'เธอจะมีอยากให้คุณสนุกกับชีวิตของคุณ และค้นหาผู้อื่น' วิธีทำเรารู้นี้หรือไม่ นี่คือการเดาหรือกำพร้าสะท้อนให้เห็นว่าว่างเรารู้สึกเมื่อประสบกับความมืดที่มาพร้อมกับความตาย ทำเราบอกสิ่งเหล่านี้ เพราะเราคิดว่า bereaved คาดหวัง หรือต้องการให้เรา แทนเสมอพยายามค้นหาสิ่งที่จะพูด สถานะของเราเพียงสามารถเป็นวิธีมีประสิทธิภาพสนับสนุนผู้ป่วยและครอบครัว สถานะแสดงอก เอาใจใส่ และ เหมาะสม ทำให้มือของคุณในผู้ป่วยจะมีความหมายลึกซึ้งสำหรับพวกเขามากกว่าสิ่งที่พูด ใช้สถานะสามารถรู้สึกเหมือนให้มี 'อารมณ์ฮัก' ที่ reinforces connectedness กับบุคคลและสถานการณ์ของพวกเขาสูญเสียคนรักดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความท้าทายของการตาย: บทเรียนสำหรับการดูแลแบบประคับประคอง
การดูแลแบบประคับประคองอังกฤษวารสารพยาบาลชุมชนกุมภาพันธ์ 2015 ฉบับที่ 20, ฉบับที่ 2 99 © 2015 MA เฮลธ์แคร์ จำกัด การดูแลผู้ป่วยที่กำลังจะตายนำเสนอช่วงของอันตราย: ไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูดและพูดในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง; ความล้มเหลวในการควบคุมความทุกข์ของผู้ป่วยและแม้กระทั่งความรู้สึกที่ไม่เพียงพอในการสนับสนุนที่มีให้กับผู้ป่วยที่กำลังจะตาย ประชด แต่เป็นที่ตายเป็นแน่นอนเพียง แต่จะนำเสนอความยากลำบากมากมายสำหรับทั้งผู้ป่วยและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่จะเจรจา ความยากลำบากที่หนึ่งคือการที่กำลังจะตายได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของการเสียชีวิตทางสังคม ความคิดของการเสียชีวิตทางสังคมที่แสดงให้เห็นว่าวิธีการที่ผู้ป่วยตายไม่ได้ส่งเงินของผู้ป่วยคนเดียว แต่ความปรารถนาของยอดรวมของ / ความสัมพันธ์ทางสังคมของเขาและเธอ ผู้ป่วยบางรายจะถูกบังคับให้ออกจากที่อยู่เบื้องหลังคำแนะนำ (เช่นผ่านความรู้สึกนึกคิด) เพื่อที่พวกเขายังคงเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิต เป็นที่ยอมรับว่าความปรารถนาดังกล่าวจะดำเนินการและอาจจะมีผลบังคับใช้ผ่านศาลของกฎหมาย ความขัดแย้งก็คือแม้ว่าความตายไม่อาจจะอยู่กับเราพวกเขาในความเป็นจริงยังคงอยู่ในหมู่พวกเรา Hadrianna, 48, ได้รับการมีชีวิตอยู่กับการวินิจฉัยของโรคมะเร็งสำหรับ 18 เดือน เช้าวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นที่บ้านรู้สึกเหนื่อยมีอาหารเช้าที่ จำกัด มากกับครอบครัวและบาทหลวงจากคริสตจักรของเธอเธอแล้วเสียชีวิตต่อมาในเช้าวันนั้นเวลา 11.00 น การตายของเธอได้รับการรับรองโดยแพทย์ไม่นานหลังจากนั้นและทั้งหมดในทันทีที่เธอถูกคุมขังในอดีตกาล สำหรับแพทย์นี้จะได้รับเพียงการตายอื่นเห็นและได้รับการรับรองแล้วย้ายที่ได้รับการแต่งตั้งต่อไป สำหรับครอบครัวมันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำและยากที่จะมาถึงข้อตกลงกับ ตายเปลี่ยนวิธี Hadrianna มีการดูและการพูดคุยเกี่ยวกับ ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอคือการได้รับการพิจารณาในอดีตกาลแม้ในขณะที่ครอบครัวของเธอยังคงได้เห็นร่างของเธอ เธอหายไปเธอได้ล่วงลับไปแล้วเธอไม่ได้อยู่กับเรามันเป็นความสูญเสียอย่างถาวร ไม่มีใครค่อนข้างแน่ใจว่าเธอได้ไปและในความพยายามของเราที่จะสนับสนุนครอบครัวเรามักจะพบว่ามันยากที่จะหาคำพูดที่เหมาะสมหากมีการใด ๆ ที่จะบอกว่า เรามักจะได้ยินผู้เชี่ยวชาญบอกว่า 'เธออยู่ที่ความสงบสุขในขณะนี้'; 'เธอจะไม่ต้องการให้คุณต้องเสียใจ'; 'เธอจะอยากให้คุณเพลิดเพลินไปกับชีวิตของคุณและหาคนอื่น' เราจะรู้ว่านี้สำหรับบางอย่างได้อย่างไร? นี่คือเดาการศึกษาหรือการสะท้อนของวิธีการที่ทำอะไรไม่ถูกที่ว่างเปล่าที่เรารู้สึกเมื่อต้องเผชิญกับความมืดที่มาพร้อมกับความตาย? เราพูดสิ่งเหล่านี้เพราะเราคิดว่าปลิดชีพคาดหวังหรือต้องการให้เรา? แทนเสมอพยายามที่จะหาบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกว่าการปรากฏตัวเพียงของเราอาจจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการรองรับผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขา การแสดงตนแสดงความเห็นอกเห็นใจความเห็นอกเห็นใจและที่เหมาะสมใส่มือของคุณกับผู้ป่วยจะมีความหมายลึกกว่าสำหรับพวกเขาพูดอะไร การใช้งานที่ดีของการแสดงตนสามารถรู้สึกเหมือนให้ 'กอดอารมณ์' ซึ่งตอกย้ำความเชื่อมโยงกับบุคคลและสถานการณ์ของพวกเขาจากการสูญเสียคนที่รัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความท้าทายของการตาย : บทเรียนสำหรับการดูแลแบบประคับประคองการควงปากกา
อังกฤษวารสารการพยาบาลชุมชนกุมภาพันธ์ 2015 Vol 20 , ไม่มี 2 99 สงวนลิขสิทธิ์ 2015 มาจำกัดการดูแลสุขภาพผู้ป่วยตายเสนอช่วงของอันตราย : ไม่รู้จะพูดอะไร และบอกว่า สิ่ง ผิดพลาด ล้มเหลวในการควบคุมความทุกข์ผู้ป่วยและแม้กระทั่งความรู้สึกไม่เพียงพอในการสนับสนุนเสนอ ตายของผู้ป่วย ประชดนะคือว่า ความตายเป็นสิ่งเดียวที่แน่นอน แต่มันแสดงความยากลําบากมาก ทั้งผู้ป่วยและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพเพื่อต่อรอง ปัญหาหนึ่งคือ ตาย ตาย ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ความคิดของความตายทางสังคมแสดงให้เห็นว่าวิธีการที่ผู้ป่วยตายไม่ได้เป็นข้อจำกัดของผู้ป่วยคนเดียว แต่ความปรารถนาของผลรวมของความสัมพันธ์ทางสังคม ของเขา / เธอผู้ป่วยบางรายถูกบังคับให้ทิ้งคำแนะนำไว้ ( เช่นผ่าน wills ) เพื่อที่พวกเขายังคงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นที่ยอมรับว่า ความปรารถนาดังกล่าวจะดําเนินการและอาจถูกบังคับโดยศาลของกฎหมาย ความขัดแย้งคือว่าแม้ตายไม่อาจอยู่กับเรา พวกเขาในความเป็นจริงยังคงอยู่ในหมู่พวกเรา hadrianna , 48 , อาศัยอยู่กับการวินิจฉัยโรคมะเร็งสำหรับ 18 เดือนเช้าวันหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านรู้สึกเหนื่อย มีอาหารเช้าน้อยมาก กับครอบครัวของเธอ และบาทหลวงจากโบสถ์แล้วตายในภายหลังว่าเช้าที่ 11 : 00 . ความตายของเธอได้รับการรับรองโดยแพทย์หลังจากที่และทั้งหมดในทันทีที่เธอถูกกักขังอยู่ในกาลอดีต สำหรับหมอ นี่อาจจะเป็นแค่ตาย , เห็นและได้รับการรับรองและจากนั้นย้ายไปยังตำแหน่งถัดไปสำหรับครอบครัว มันคือเอกลักษณ์และประสบการณ์ที่ยากที่จะรอมชอมกับ ความตายเปลี่ยนยังไง hadrianna ดู และพูดคุยเกี่ยวกับ ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ นั่นคือต้องพิจารณา ในกาลก่อน แม้เมื่อครอบครัวของเธอยังได้เห็นร่างกายของเธอ เธอไปแล้ว , เธอได้จากไป เธอจะไม่มีอีกต่อไปกับเรามันคือการสูญเสียถาวร ไม่มีใครค่อนข้างแน่ใจว่าหล่อนไปที่ไหน ,และในความพยายามของเราที่จะสนับสนุนครอบครัว เรามักจะพบว่ามันยากที่จะหาคำได้ถูกต้อง ถ้ามีอะไรจะพูด เรามักจะได้ยินผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า ' เธอจะสงบแล้ว ' ' เธอไม่อยากจะเศร้า ' ' เธอต้องการให้คุณเพลิดเพลินไปกับชีวิตของคุณและหาคนอื่น " แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า นี้แน่นอนนะนี่เดาการศึกษาหรือสะท้อนหมดหนทางว่าว่างเปล่าที่เรารู้สึกว่าเมื่อเผชิญกับความมืดที่มาพร้อมกับความตาย เราต้องพูดเรื่องเหล่านี้ เพราะเราคิดว่า ผู้เสียชีวิตคาดหวังหรือต้องการให้เรา ? แทนที่จะพยายามที่จะหาอะไรมาพูด ตนเพียงของเราสามารถเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพเพื่อสนับสนุนผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขา การแสดงแสดงความเห็นอกเห็นใจ และ ที่ เหมาะใส่มือของคุณบนผู้ป่วยจะมีความหมายลึกสำหรับพวกเขามากกว่าสิ่งที่พูด ใช้ดีของตนก็รู้สึกอยากให้ ' กอด ' อารมณ์ที่ผ่านการเชื่อมโยงกับบุคคลและสถานการณ์ของพวกเขาจากการสูญเสียใครบางคน ที่รัก