An emerald river separated the two

An emerald river separated the two shores; all the examinees were currently on the Southern shore, with only Chen Chang Sheng remaining opposite, looking solitary, lonely.
This scene and the mood it evoked, in comparison to the declaration that had spread across the entire continent, made it all the more poignant, or perhaps, more pitiful. The stares, be they empathetic, contemptuous or cold, they all waited for the end to his time in the Grand Examination; no one could have guessed, therefore, that the first thing to come from their waiting would have been the cry of a crane.

The Capital’s Spring skies were filled with wandering clouds; suddenly, from the lower strata of clouds, a line appeared; at the fore of this line was a White Crane.

Countless gazes followed the path of this White Crane, watching as it flew across the sky before arriving at the Garden of Dawn and alighting by the riverside where Chen Chang Sheng was; these gazes all changed.

“It can’t be…” Gou Han Shi thought to himself, feeling rather stunned.

Guan Fei Bei involuntarily took a few steps towards the edge of the river, gawking at the White Crane, he said in an astonished voice: “It can’t be…”

Qi Jian’s mouth was slightly agape; he managed to stop himself from uttering those three words himself with much difficulty.

At the riverside, a lot of the examinees looking upon this scene, endured what seemed to be an excruciatingly slow flight, yet, it didn’t take long to land upon the meadow.

Chen Chang Sheng dismounted from the White Crane, looking very much the picture of some Elder; he gave a formal gesture of thanks.

Luo Luo rushed up in greeting, delighted; gazing upon the White Crane with much curiosity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีแม่น้ำมรกตคั่นสองชายฝั่ง ทั่วทั้งหมดอยู่บนฝั่ง มีเพียงเฉินช้าง Sheng คงเหลือตรงกันข้าม กำลังโดดเดี่ยว โดดเดี่ยวฉากนี้อารมณ์มัน evoked เมื่อเทียบกับการประกาศที่มีการแพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีป ทำให้ทั้งหมดมากขึ้นเจ็บปวด หรือบางที มากกว่าน่าสงสาร จ้อง พวกเขาจะสอนพระ ดูถูก หรือเย็น พวกเขาทั้งหมดรอสิ้นเวลาเขาสอบแกรนด์ ไม่มีใครสามารถจะเดาได้ ดังนั้น ว่า สิ่งแรกที่ต้องมารอของพวกเขาจะได้รับการร้องของนกกระเรียนท้องฟ้าฤดูใบไม้ผลิเมืองหลวงเต็มไป ด้วยเมฆ หลง ทันใดนั้น จากชั้นล่างของเมฆ สายปรากฏ ที่บรรทัดนี้เป็นนกกระเรียนขาวนับไม่ถ้วน gazes ตามเส้นทางของเครนนี้สีขาว ดูเป็นมันบินข้ามฟากฟ้าก่อนถึงสวนอรุณ และลงจากรถ โดย Chen Sheng ช้างอยู่ที่ไหน ริมแม่น้ำ gazes เหล่านี้ทั้งหมดการเปลี่ยนแปลง"มันไม่เป็น..." โกฮันโตะคิดกับตัวเอง รู้สึกค่อนข้างตะลึงกวนเฟย Bei ปรับเอากี่ก้าวสู่ขอบน้ำ gawking ที่กระเรียนขาว เขากล่าวว่า ในการเสียงประหลาดใจ: "มัน can't จะ..."ปากฉีเจียนถูกอากาเป้เล็กน้อย เขาพยายามจะหยุดตัวเองจากการกล่าวคำที่สามเหล่านั้นเองด้วยความยากลำบากมากที่ริเวอร์ไซด์ จำนวนมากของกลุ่มที่มองเห็นฉากนี้ ทนอะไรที่ดูเหมือนจะ เป็นเที่ยวบินล่าช้า excruciatingly ยัง มันใช้เวลาไม่นานที่ดินเมื่อทุ่งหญ้าChen Sheng ช้างดังจากไวท์เครน กำลังมากภาพของพี่บาง เขาให้ท่าทางอย่างเป็นทางการของขอบคุณLuo Luo วิ่งขึ้นเข้าอวยพร ความยินดี ชมนกกระเรียนขาวด้วยอยากรู้มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่น้ำมรกตแยกทั้งสองฝั่ง; สอบทุกคนในปัจจุบันบนชายฝั่งทางตอนใต้มีเพียงเฉินช้าง Sheng เหลือตรงข้ามมองโดดเดี่ยวเหงา.
ฉากนี้และอารมณ์ที่เกิดขึ้นในการเปรียบเทียบกับการประกาศว่ามีการแพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีปทำให้มันเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น หรือบางทีอาจจะน่าสงสารมากขึ้น จ้องว่าจะเป็นความเห็นอกเห็นใจดูถูกหรือเย็นพวกเขาทุกคนรอคอยที่จะสิ้นสุดเวลาของเขาในการตรวจสอบแกรนด์; ไม่มีใครสามารถจะเดาได้ว่าสิ่งแรกที่จะมาจากการรอคอยของพวกเขาจะได้รับเสียงร้องของนกกระเรียนได้.

ของทุนท้องฟ้าฤดูใบไม้ผลิที่เต็มไปด้วยเมฆหลง; อย่างกระทันหันจากชั้นล่างของเมฆบรรทัดปรากฏ; ที่ด้านหน้าของสายนี้เป็นนกกระเรียนสีขาว.

gazes นับไม่ถ้วนตามเส้นทางกับ White Crane, ดูเป็นมันบินข้ามท้องฟ้าก่อนที่จะเดินทางมาถึงที่สวนแห่งรุ่งอรุณและการลงจากริมแม่น้ำที่เฉินช้าง Sheng เป็น; อาศัยการมองตาเหล่านี้การเปลี่ยนแปลงทั้งหมด.

"เป็นไปไม่ได้ ... " โกฮันชิคิดกับตัวเองรู้สึกค่อนข้างตะลึง.

กวนเฟบวร์กโดยไม่ได้ตั้งใจเอาไม่กี่ขั้นตอนต่อขอบของแม่น้ำ gawking ที่ White Crane เขากล่าวในการให้ประหลาดใจ เสียง: "มันไม่สามารถเป็น ... "

ปากฉีเจี้ยนก็อ้าปากค้างเล็กน้อย เขามีการจัดการที่จะหยุดตัวเองจากผู้เปล่งคำสามคำตัวเองด้วยความยากลำบากมาก.

ริมแม่น้ำเป็นจำนวนมากที่กำลังมองหาสอบไล่เมื่อฉากนี้ทนสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเที่ยวบินช้าเลือดตาแทบกระเด็น แต่ก็ไม่ได้ใช้เวลานานเพื่อแผ่นดิน ทุ่งหญ้า.

เฉินช้าง Sheng ลงจากสีขาวเครน, มองเป็นอย่างมากภาพของพี่บาง; . เขาให้ท่าทางอย่างเป็นทางการของขอบคุณ

Luo Luo รีบวิ่งขึ้นมาในอวยพรยินดี; จ้องขาวเครนด้วยความอยากรู้มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มรกตแม่น้ำแยกสองชายฝั่ง ; ผู้สอบทั้งหมดในปัจจุบันบนชายฝั่งทางตอนใต้ โดยเฉพาะ เฉินฉาง เซิง อยู่ตรงข้าม ดูโดดเดี่ยว อ้างว้างฉากนี้ และอารมณ์จะดีขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับประกาศที่แผ่กระจายไปทั่วทั้งทวีป ทำให้มันฉุนมากกว่า หรือบางที น่าสงสารมากกว่า จ้องจะดูถูกพวกเขา empathetic หรือเย็นพวกเขาทุกคนรอคอยสิ้นสุดเวลาของเขาในการตรวจสอบใหญ่ ไม่มีใครสามารถเดาได้ ดังนั้น สิ่งแรกที่ต้องมาจากการรอคอยของพวกเขาจะได้รับเสียงร้องของเครนฤดูใบไม้ผลิเมืองหลวง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยจารีเมฆ จู่ๆ จากต่ำชั้นของเมฆเส้นปรากฏ ที่ด้านหน้าของบรรทัดนี้เป็นนกกระเรียนขาวตามเส้นทางแห่งนับไม่ถ้วนของเครนสีขาว ดูมันบินข้ามท้องฟ้าก่อนที่จะมาถึงสวนแห่งรุ่งอรุณและการลงโดยริเวอร์ไซด์ที่เฉินฉางเซิง เป็น เหล่านี้ชื่นชอบการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด" ไม่มีทาง . . . . . . . " โกฮันชิ คิดถึงแต่ตัวเอง รู้สึกค่อนข้างงงกวนอูเตียวหุย เล่าปี่ รัวได้ไม่กี่ก้าว ต่อขอบของแม่น้ำ ทำอะไรนกกระเรียนขาว เขากล่าวว่า ในการประหลาดใจเสียง : " มันไม่ได้ . . . . . . . "ปากฉี เจี้ยน แต่เป้ เขาจัดการเพื่อหยุดตัวเองจาก uttering คำของตัวเองกับความยากลําบากมากริมแม่น้ำ , มากของผู้สอบ มองดูฉากนี้ อดทนกับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเที่ยวบิน excruciatingly ช้า แต่ก็ไม่ได้ใช้เวลานานเพื่อที่ดินบนทุ่งหญ้าเฉินฉางเซิงลงจากหลังม้าจากนกกระเรียนขาว ดูมาก ภาพคนแก่ เขาให้แสดงอย่างเป็นทางการของขอบคุณหลัวหลัววิ่งเข้ามาทักทายยินดี ; จ้องบนเครนสีขาวด้วยความอยากรู้อยากเห็นมาก