In our studies of human–computer in

In our studies of human–computer interaction (HCI), also known as human-machine interaction, and perceptual-motor interaction in general, we have adopted two basic theoretical and analytical frameworks as part of an integrated approach. In the first framework, we view perceptual-motor interaction in the context of an information-processing model. In the second framework, we have used analytical tools that allow detailed investigations of both static and dynamic interactions. Our chapter in the previous edition of this handbook (Chua, Weeks, & Goodman, 2003) reviewed both avenues of research and their implications for HCI with a particular emphasis on our work regarding the translation of perceptual into motor space. Much of our more recent research, however, has explored the broader interplay between the processes of action and attention. Thus, in the present chapter, we turn our focus to aspects of this work that we believe to have considerable implications for those working in HC

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่เราศึกษามนุษย์และคอมพิวเตอร์การโต้ตอบ (ของ HCI), เรียกอีกอย่างว่าจักรมนุษย์ และมอเตอร์รับรู้โต้ตอบ ทั่วไป เราได้นำสองพื้นฐานทางทฤษฎี และการวิเคราะห์กรอบโครงสร้างเป็นส่วนหนึ่งของวิธีการแบบบูรณาการ ในกรอบแรก เราดูมอเตอร์รับรู้ปฏิสัมพันธ์ในบริบทของแบบจำลองการประมวลผลข้อมูล ในกรอบสอง เราได้ใช้เครื่องมือวิเคราะห์ที่ช่วยให้ตรวจสอบรายละเอียดของการโต้ตอบทั้งแบบสถิต และไดนามิก บทของเราในรุ่นก่อนหน้าของคู่มือนี้ (Chua สัปดาห์ & Goodman, 2003) การตรวจสอบทั้งลู่ทางของการวิจัยและผลกระทบของพวกเขาสำหรับของ HCI กับการเน้นงานเกี่ยวกับการแปลการรับรู้เป็นมอเตอร์ จากการวิจัยล่าสุดของเรา อย่างไรก็ตาม ได้สำรวจผลกระทบวงกว้างระหว่างกระบวนการของการดำเนินการและความสนใจ ดังนั้น ในบทปัจจุบัน เราเปิดมุ่งเน้นด้านของงานนี้ซึ่งเราเชื่อว่ามีผลกระทบมากที่ HC

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และคอมพิวเตอร์ของเรา (HCI) ยังเป็นที่รู้จักกันเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และเครื่องจักรการรับรู้และการมีปฏิสัมพันธ์มอเตอร์โดยทั่วไปเราได้นำสองกรอบทฤษฎีและการวิเคราะห์พื้นฐานเป็นส่วนหนึ่งของวิธีการแบบบูรณาการ ในกรอบแรกเราดูการทำงานร่วมกันรับรู้มอเตอร์ในบริบทของรูปแบบข้อมูลการประมวลผล ในกรอบที่สองเราได้ใช้เครื่องมือในการวิเคราะห์ที่ช่วยให้การตรวจสอบรายละเอียดของทั้งสองปฏิสัมพันธ์แบบคงที่และแบบไดนามิก บทของเราในรุ่นก่อนหน้าของคู่มือเล่มนี้ (Chua สัปดาห์และกู๊ดแมน, 2003) การตรวจสอบทั้งลู่ทางของการวิจัยและความหมายของพวกเขาสำหรับ HCI ที่มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานของเราเกี่ยวกับการแปลของการรับรู้เข้ามาในพื้นที่มอเตอร์ มากของการวิจัยเมื่อเร็ว ๆ นี้ของเรา แต่มีการสำรวจมีอิทธิพลซึ่งกันและกันที่กว้างขึ้นระหว่างกระบวนการของการกระทำและความสนใจ ดังนั้นในบทปัจจุบันเราหันมามุ่งเน้นด้านของงานนี้ที่เราเชื่อว่าจะมีผลกระทบอย่างมากสำหรับผู้ที่ทำงานใน HC