ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีอารยธรรมยาว

ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีอารยธรรมยาวนานที่สุดประเทศหนึ่ง โดยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สามารถค้นคว้าได้บ่งชี้ว่าอารยธรรมจีนมีอายุถึง 5,000 ปี รองจากอารยธรรมอียิปต์
รากฐานที่สำคัญของอารยธรรมจีนคือ การสร้างระบบภาษาเขียน ในยุคราชวงศ์กอณัฐ (ศตวรรษที่ 58 ก่อน ค.ศ.) ให้เป็นภาษากลางใช้ได้ทั่วประเทศ เป็นครั้งแรกในโลก (ไม่ว่าชนเผ่าใดๆจะพูดต่างกัน สำเนียงต่างกัน แต่ใช้ตัวเขียนเหมือนกัน) แนวคิดนี้ไปสู่ภาษาอังกฤษปัจจุบัน ที่อ่านเป็นภาษาเยอรมัน รัสเซีย สเปน แต่เขียนด้วยอักษรโรมัน และการพัฒนาแนวคิดลัทธิขงจื๊อ เมื่อประมาณ ศตวรรษที่ 2 ก่อน ค.ศ.สอนให้คนจีนทุกคนสำนึกว่าแผ่นดินที่ตัวเองเกิด อยู่อาศัย คือแผ่นดินแม่ต้องตอบแทนแผ่นดิน ทำให้คนจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในอเมริกา ในยุโรป อยู่ร่วมกับคนชาติอื่นอย่างมีเสถียรภาพ เพราะใจของคนจีนส่วนใหญ่ต้องตอบแทนแผ่นดินที่ตัวอยู่อาศัย เป็น ประวัติศาสตร์จีนมีทั้งช่วงที่เป็นปึกแผ่นและแตกเป็นหลายอาณาจักรสลับกันไป ในบางครั้งก็ถูกปกครองโดยชนชาติอื่น (มองโกล แมนจู ญี่ปุ่น เป็นชนชาติมองโกลอยด์หน้าคล้ายคนจีน ที่ไม่เขียน พูดภาษาจีน) วัฒนธรรมของจีนมีอิทธิพลอย่างสูงต่อชาติอื่นๆ ในทวีปเอเชีย และในสังคมโลก เช่น สามก๊ก ซุนวู เครื่องปั้นดินเผา ไวน์ การสร้างสะพานแขวน เครื่องดนตรี กายกรรม การเดินเรือข้ามทวีป การพิมพ์หนังสือ เข็ม/เข็มทิศ การแพทย์แผนปัจจุบัน ซึ่งถ่ายทอดไปทั้งการอพยพ การค้า และการยึดครอง (เวียดนาม เกาหลี ญี่ปุน มองโกล ทิเบต ซินเกียง แมนจู) ซึ่งเป็นถิ่นที่ชนชาติ มองโกลอยด์อยู่นั่นเอง แต่ไม่เขียนภาษาจีน
ยุคก่อนประวัติศาสตร์นั้นไม่มีหลักฐานแน่ชัดนักว่าเริ่มต้นเมื่อไร แต่จากการขุดพบวัตถุโบราณตามลุ่มแม่น้ำฉางเจียงและหวางเหอ แบ่งช่วงเวลานี้ออกได้เป็นสังคมสองแบบ แบบแรกเป็นช่วงที่ผู้หญิงเป็นใหญ่เรียกว่าช่วงวัฒนธรรมยางเซา และช่วงที่ผู้ชายเป็นใหญ่เรียกว่าวัฒนธรรมหลงซาน ตำนานเล่ากันว่าบรรพบุรุษจีนมีชื่อเรียกว่า หวางตี้ และ เหยียนตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รองจากอารยธรรมอียิปต์ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีอารยธรรมยาวนานที่สุดประเทศหนึ่งโดยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สามารถค้นคว้าได้บ่งชี้ว่าอารยธรรมจีนมีอายุถึง 5000 ปีรากฐานที่สำคัญของอารยธรรมจีนคือการสร้างระบบภาษาเขียนในยุคราชวงศ์กอณัฐ (ศตวรรษที่ 58 ก่อนค.ศ.) ให้เป็นภาษากลางใช้ได้ทั่วประเทศเป็นครั้งแรกในโลก (ไม่ว่าชนเผ่าใดๆจะพูดต่างกันสำเนียงต่างกันแต่ใช้ตัวเขียนเหมือนกัน) แนวคิดนี้ไปสู่ภาษาอังกฤษปัจจุบันที่อ่านเป็นภาษาเยอรมันรัสเซียสเปนแต่เขียนด้วยอักษรโรมันและการพัฒนาแนวคิดลัทธิขงจื๊อเมื่อประมาณศตวรรษที่ 2 ก่อนค.ศ.สอนให้คนจีนทุกคนสำนึกว่าแผ่นดินที่ตัวเองเกิดอยู่อาศัยคือแผ่นดินแม่ต้องตอบแทนแผ่นดินทำให้คนจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใตโทในอเมริกาในยุโรปอยู่ร่วมกับคนชาติอื่นอย่างมีเสถียรภาพเพราะใจของคนจีนส่วนใหญ่ต้องตอบแทนแผ่นดินที่ตัวอยู่อาศัยเป็นประวัติศาสตร์จีนมีทั้งช่วงที่เป็นปึกแผ่นและแตกเป็นหลายอาณาจักรสลับกันไปในบางครั้งก็ถูกปกครองโดยชนชาติอื่น (มองโกลแมนจูญี่ปุ่นเป็นชนชาติมองโกลอยด์หน้าคล้ายคนจีนที่ไม่เขียนพูดภาษาจีน) วัฒนธรรมของจีนมีอิทธิพลอย่างสูงต่อชาติอื่น ๆ ในทวีปเอเชียและในสังคมโลกเช่นสามก๊กซุนวูเครื่องปั้นดินเผาไวน์การสร้างสะพานแขวนเครื่องดนตรีกายกรรมการเดินเรือข้ามทวีปการพิมพ์หนังสือเข็ม/เข็มทิศการแพทย์แผนปัจจุบันซึ่งถ่ายทอดไปทั้งการอพยพการค้าและการยึดครอง (เวียดนามเกาหลีญี่ปุนมองโกลทิเบตซินเกียงแมนจู) ซึ่งเป็นถิ่นที่ชนชาติมองโกลอยด์อยู่นั่นเองแต่ไม่เขียนภาษาจีนยุคก่อนประวัติศาสตร์นั้นไม่มีหลักฐานแน่ชัดนักว่าเริ่มต้นเมื่อไรแต่จากการขุดพบวัตถุโบราณตามลุ่มแม่น้ำฉางเจียงและหวางเหอแบ่งช่วงเวลานี้ออกได้เป็นสังคมสองแบบแบบแรกเป็นช่วงที่ผู้หญิงเป็นใหญ่เรียกว่าช่วงวัฒนธรรมยางเซาและช่วงที่ผู้ชายเป็นใหญ่เรียกว่าวัฒนธรรมหลงซานตำนานเล่ากันว่าบรรพบุรุษจีนมีชื่อเรียกว่าหวางตี้และเหยียนตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5,000 ปี
การสร้างระบบภาษาเขียนในยุคราชวงศ์กอณัฐ (ศตวรรษที่ 58 ก่อน ค.ศ. ) ให้เป็นภาษากลางใช้ได้ทั่วประเทศเป็นครั้งแรกในโลก (ไม่ว่าชนเผ่าใด ๆ จะพูดต่างกันสำเนียงต่างกัน แต่ใช้ตัว เขียนเหมือนกัน) แนวคิดนี้ไปสู่ภาษาอังกฤษปัจจุบันที่อ่านเป็นภาษาเยอรมันรัสเซียสเปน แต่เขียนด้วยอักษรโรมันและการพัฒนาแนวคิดลัทธิขงจื๊อเมื่อประมาณศตวรรษที่ 2 ก่อน อยู่อาศัยคือแผ่นดินแม่ต้องตอบแทนแผ่นดิน ในอเมริกาในยุโรป เป็น (มองโกลแมนจูญี่ปุ่น ที่ไม่เขียนพูดภาษาจีน) ในทวีปเอเชียและในสังคมโลกเช่นสามก๊กซุนวูเครื่องปั้นดินเผาไวน์การสร้างสะพานแขวนเครื่องดนตรีกายกรรมการเดินเรือข้ามทวีปการพิมพ์หนังสือเข็ม / เข็มทิศการแพทย์แผนปัจจุบันซึ่งถ่ายทอดไปทั้งการอพยพการค้าและการยึดครอง (เวียดนามเกาหลีญี่ปุน มองโกลทิเบตซินเกียงแมนจู) ซึ่งเป็นถิ่นที่ชนชาติมองโกลอยด์อยู่นั่นเอง
หวางตี้และเหยียนตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีอารยธรรมยาวนานที่สุดประเทศหนึ่งโดยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สามารถค้นคว้าได้บ่งชี้ว่าอารยธรรมจีนมีอายุถึง 5000 รองจากอารยธรรมอียิปต์
.รากฐานที่สำคัญของอารยธรรมจีนคือการสร้างระบบภาษาเขียนในยุคราชวงศ์กอณัฐ ( ศตวรรษที่ 58 ก่อนค . ศ .) ให้เป็นภาษากลางใช้ได้ทั่วประเทศเป็นครั้งแรกในโลก ( ไม่ว่าชนเผ่าใดๆจะพูดต่างกันสำเนียงต่างกันแต่ใช้ตัวเขียนเหมือนกัน ) แนวคิดนี้ไปสู่ภาษาอังกฤษปัจจุบันที่อ่านเป็นภาษาเยอรมันรัสเซียสเปนและการพัฒนาแนวคิดลัทธิขงจื๊อเมื่อประมาณศตวรรษที่ 2 ก่อนค .ศ .สอนให้คนจีนทุกคนสำนึกว่าแผ่นดินที่ตัวเองเกิดอยู่อาศัยคือแผ่นดินแม่ต้องตอบแทนแผ่นดินทำให้คนจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในอเมริกาในยุโรปอยู่ร่วมกับคนชาติอื่นอย่างมีเสถียรภาพเป็นประวัติศาสตร์จีนมีทั้งช่วงที่เป็นปึกแผ่นและแตกเป็นหลายอาณาจักรสลับกันไปในบางครั้งก็ถูกปกครองโดยชนชาติอื่น ( มองโกลแมนจูญี่ปุ่นเป็นชนชาติมองโกลอยด์หน้าคล้ายคนจีนที่ไม่เขียนพูดภาษาจีน )ในทวีปเอเชียและในสังคมโลกเช่นสามก๊กซุนวูเครื่องปั้นดินเผาไวน์การสร้างสะพานแขวนเครื่องดนตรีกายกรรมการเดินเรือข้ามทวีปการพิมพ์หนังสือเข็ม / เข็มทิศการแพทย์แผนปัจจุบันซึ่งถ่ายทอดไปทั้งการอพยพการค้า( เวียดนามเกาหลีญี่ปุนมองโกลทิเบตซินเกียงแมนจู ) ซึ่งเป็นถิ่นที่ชนชาติมองโกลอยด์อยู่นั่นเองแต่ไม่เขียนภาษาจีน
ยุคก่อนประวัติศาสตร์นั้นไม่มีหลักฐานแน่ชัดนักว่าเริ่มต้นเมื่อไรแต่จากการขุดพบวัตถุโบราณตามลุ่มแม่น้ำฉางเจียงและหวางเหอแบ่งช่วงเวลานี้ออกได้เป็นสังคมสองแบบและช่วงที่ผู้ชายเป็นใหญ่เรียกว่าวัฒนธรรมหลงซานตำนานเล่ากันว่าบรรพบุรุษจีนมีชื่อเรียกว่าหวางตี้และเหยียนตี้