Introduction Rough estimates by the

Introduction Rough estimates by the Food and Agricultural Organization ofthe United Nations show that one-third of the food produced world-wide is wasted along the supply chain (Gustavsson et al., 2011).Apart from the moral issue of throwing away edible food items when people elsewhere are starving (Stuart, 2009), this is also asso-ciated with unnecessary use of natural resources (Nellemann et al.,2009) and loss of monetary value (Ventour, 2008). This loss of foodis a problem along the whole food supply chain, but since more value in terms of money and resources is added for every step inthe food supply chain, waste is more costly as the chain progresses.If food is wasted at the end of the supply chain, more sub-processeswill have been in vain and the losses will therefore be larger thanif the same food had been wasted at the beginning of the process(Eriksson and Strid, 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำหยาบประเมิน โดยองค์การอาหารและเกษตรองค์กรของสหประชาชาติแสดงว่า หนึ่งในสามของการผลิตอาหารโลกจะสูญเสียไปตามห่วงโซ่อุปทาน (Gustavsson et al., 2011) นอกจากปัญหาทางศีลธรรมของการทิ้งสินค้าอาหารกินเมื่อคนอื่นกำลังอดอยาก (Stuart, 2009), อยู่ยัง asso-ciated ไม่จำเป็นการใช้ทรัพยากรธรรมชาติ (Nellemann et al., 2009) และขาดทุนค่าเงิน (Ventour, 2008) นี้สูญเสีย foodis ปัญหาพร้อมอาหารทั้งห่วงโซ่อุปทาน แต่เนื่องจากค่าเงินและทรัพยากรจะถูกเพิ่มในทุกขั้นตอนในห่วงโซ่อุปทานอาหาร เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเป็นยะโซ่ได้ ถ้าอาหารจะสูญเสียที่สุดของห่วงโซ่อุปทาน processeswill ย่อยเพิ่มเติมได้รับเปล่า ๆ และการสูญเสียดังนั้นจะมีขนาดใหญ่ thanif อาหารเดียวกันมีการสูญเสียที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ (วงการเกมและ Strid, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้นประมาณการหยาบโดยองค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ ofthe แสดงให้เห็นว่าหนึ่งในสามของอาหารที่ผลิตทั่วโลกจะสูญเสียตามห่วงโซ่อุปทาน (Gustavsson et al., 2011) .Apart จากปัญหาทางศีลธรรมของทิ้งรายการอาหารที่กินได้ เมื่อมีคนอื่น ๆ ที่กำลังจะอดตาย (จวร์ต 2009) นี้ยังร-ciated กับการใช้งานที่ไม่จำเป็นของทรัพยากรทางธรรมชาติ (Nellemann et al., 2009) และการสูญเสียของค่าเงิน (Ventour 2008) การสูญเสียของ Foodis นี้เป็นปัญหาที่ตามห่วงโซ่อาหารทั้ง แต่เนื่องจากค่ามากขึ้นในแง่ของเงินและทรัพยากรที่จะถูกเพิ่มสำหรับขั้นตอน inthe ห่วงโซ่อุปทานอาหารทุกเสียค่าใช้จ่ายมากขึ้นตามห่วงโซ่อาหาร progresses.If จะสูญเสียในตอนท้ายของ ห่วงโซ่อุปทานที่มากขึ้นย่อย processeswill ได้รับในไร้สาระและการสูญเสียจึงจะมีขนาดใหญ่ thanif อาหารเดียวกันได้รับการสูญเสียที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ (Eriksson และ Strid 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประมาณการคร่าวๆ โดยองค์การอาหารและเกษตรของสหประชาชาติแสดงให้เห็นว่าหนึ่งในสามของอาหารที่ผลิตทั่วโลกจะเสียตลอดห่วงโซ่อุปทาน ( gustavsson et al . , 2011 ) นอกจากปัญหาศีลธรรมของทิ้งรายการอาหารที่กินได้เมื่อบุคคลอื่นจะหิว ( Stuart , 2009 )นี้ยังเป็น รศ ciated ที่มีการใช้ที่ไม่จำเป็นของทรัพยากรธรรมชาติ ( nellemann et al . , 2009 ) และการสูญเสียของค่าเงิน ( ventour , 2008 ) นี้การสูญเสีย foodis ปัญหาตามห่วงโซ่อาหารทั้งหมด แต่เนื่องจากค่ามากขึ้นในแง่ของเงินและทรัพยากรเพิ่ม ทุกขั้นตอนในการจัดหาอาหารโซ่ เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเป็นโซ่ที่ ถ้าอาหารที่สูญเสียที่ส่วนท้ายของห่วงโซ่อุปทานเพิ่มเติม processeswill ย่อย สูญเปล่า และขาดทุน จึงมีขนาดใหญ่ thanif อาหารเดียวกันได้รับการเสียเวลาที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ ริคสัน และ strid 2013 )