Every year since 1986, some of the

Every year since 1986, some of the world's most daring runners have gathered in the desert of Morocco. They are there to take part in one of the most difficult races in the world. The Marathon of the Sands, as it is called, covers over 125 miles of desert and mountain wilderness. The runners complete the course in fewer than seven days, and they run with their food, clothing, and sleeping bags on their backs.

The Marathon of the Sands was founded in 1986 by Patrick Bauer. His idea was to give the runners, who come from all over the world, a special kind of adventure. Most of the runners in this race have found that they form deep friendships with the other runners during their days and nights in the desert. Facing terrible heat and complete exhaustion, they learn much about themselves and each other.

For most of the runners, however, the challenge of the race is the main reason for coming. On the first day, for example, they run 15 miles across a desert of sand, rocks, and thorny bushes. Few runners finish the day without blistered and raw feet. Because they are allowed less than nine quarts of water during each day of the race, they also suffer from a lack of water. Most of all, they are exhausted when they arrive at the campsite for the night.

The second day, the runners awaken at 6:00 a.m. Within a few hours, it is 100 degrees Fahrenheit, but the runners do not hesitate. They must cover 18 miles that day. That night, they rest. They must be ready for the next day's run.

On the third day, the runners must climb giant sand dunes-the first they have faced. Dust and sand mix with the runners' sweat. Soon their faces are caked with mud. After 15 miles of these conditions, the runners finally reach their next camp.

The race continues like this for four more days. The fourth and fifth days are the worst. On the fourth day, the runners pass through a level stretch and a beautiful, tree-filled oasis, but then, on this and on the next day, they cross more than 21 miles of rocks and sand dunes. The temperature soars to 125 degrees Fahrenheit, and many runners cannot make it. Helicopters rush fallen runners to medical help. Runners who make it to the end of the fifth day know that the worst is over.

On the sixth day, heat and rocks punish the racers terribly. In the Valley of Dra, the wind picks up and, as the desert heat is thrust against them with great force, they grow more and more exhausted.

The seventh day is the last, with only 12 miles to be covered. The dusty, tired, blistered runners set out at daybreak. Near the finish line, children race along with the runners, for everybody has caught the excitement. The ones who have run the whole marathon know they have accomplished what most people could not even dream of. "During the hard moments," says one contestant who has raced here twice, "I'd think, 'Why am I here?' Then I'd realize I was there to find my limits

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Every year since 1986, some of the world's most daring runners have gathered in the desert of Morocco. They are there to take part in one of the most difficult races in the world. The Marathon of the Sands, as it is called, covers over 125 miles of desert and mountain wilderness. The runners complete the course in fewer than seven days, and they run with their food, clothing, and sleeping bags on their backs.The Marathon of the Sands was founded in 1986 by Patrick Bauer. His idea was to give the runners, who come from all over the world, a special kind of adventure. Most of the runners in this race have found that they form deep friendships with the other runners during their days and nights in the desert. Facing terrible heat and complete exhaustion, they learn much about themselves and each other.For most of the runners, however, the challenge of the race is the main reason for coming. On the first day, for example, they run 15 miles across a desert of sand, rocks, and thorny bushes. Few runners finish the day without blistered and raw feet. Because they are allowed less than nine quarts of water during each day of the race, they also suffer from a lack of water. Most of all, they are exhausted when they arrive at the campsite for the night.The second day, the runners awaken at 6:00 a.m. Within a few hours, it is 100 degrees Fahrenheit, but the runners do not hesitate. They must cover 18 miles that day. That night, they rest. They must be ready for the next day's run.ในวันสาม รอบชิงชนะเลิศที่ต้องปีนแรกที่ดันส์ทรายยักษ์ที่พวกเขาต้องเผชิญ ฝุ่นและทรายผสมกับเหงื่อของรอบชิงชนะเลิศ เร็ว ๆ นี้ มี caked หน้า ด้วยโคลน หลังไมล์ 15 เงื่อนไขเหล่านี้ รอบชิงชนะเลิศที่เข้าถึงค่ายของพวกเขาต่อไปในที่สุดการแข่งขันยังคงมีวันเพิ่มเติม 4 วันสี่ และห้าจะร้าย วันที่สี่ รอบชิงชนะเลิศที่ผ่านการยืดที่ระดับและโอเอซิสที่สวยงาม เต็มไป ด้วยต้นไม้ ได้แล้ว นี้ และ ในวันถัดไป พวกเขาข้ามกว่า 21 ไมล์ของหินและทรายดันส์ อุณหภูมิโถงถึง 125 องศาฟาเรนไฮต์ และรอบชิงชนะเลิศมากมายไม่สามารถทำ เฮลิคอปเตอร์เร่งรอบชิงชนะเลิศที่ลดลงให้ความช่วยเหลือ รอบชิงชนะเลิศที่ให้วันห้า รู้ว่า ร้ายได้มากกว่าในวันเดียว ความร้อน และหินโทษนักแข่งที่แย่มาก ในหุบเขาของ Dra ลมรับค่า แล้ว เป็นความร้อนทะเลทรายกระตุกกับพวกเขา ด้วยแรง พวกเขาเติบโตเหนื่อยมากวันเจ็ดคือ ล่าสุด มีอยู่เพียง 12 ไมล์ ฝุ่น เหนื่อย blistered รอบชิงชนะเลิศกำหนดที่เดย์เบรก ใกล้เส้นชัย เด็กแข่ง ด้วยในรอบชิงชนะเลิศ สำหรับทุกคนได้ติดอยู่ที่นี่ คนที่มีวิ่งมาราธอนทั้งรู้ว่า พวกเขาทำสำเร็จอะไรคนส่วนใหญ่ไม่ได้ฝัน "ระหว่างหนักช่วงเวลา กล่าวว่า คู่ความฝ่ายหนึ่งที่มี raced นี่สอง "ผมคิดว่า 'ทำไมฉันที่นี่" แล้วจะทราบได้หาขีดจำกัดของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกปีตั้งแต่ปี 1986 บางส่วนของนักวิ่งที่กล้าหาญที่สุดของโลกที่มีการรวบรวมในทะเลทรายของโมร็อกโก พวกเขาจะมีส่วนร่วมในการหนึ่งในการแข่งขันที่ยากที่สุดในโลก มาราธอนของแซนด์ขณะที่มันเรียกว่าครอบคลุมกว่า 125 ไมล์ของทะเลทรายและภูเขาที่รกร้างว่างเปล่า วิ่งจบหลักสูตรในน้อยกว่าเจ็ดวันและพวกเขาทำงานกับอาหารของพวกเขาเสื้อผ้าและถุงนอนหลับอยู่บนหลังของพวกเขา. มาราธอนของแซนด์สได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1986 โดยแพทริคบาวเออร์ ความคิดของเขาคือการให้นักวิ่งที่มาจากทั่วทุกมุมโลกที่เป็นชนิดพิเศษของการผจญภัย ส่วนใหญ่ของนักวิ่งในการแข่งขันนี้ได้พบว่าพวกเขาแบบมิตรภาพลึกกับนักวิ่งอื่น ๆ ในช่วงวันและคืนของพวกเขาในทะเลทราย หันหน้าไปทางความร้อนที่น่ากลัวและความเหนื่อยล้าที่สมบูรณ์พวกเขาเรียนรู้มากเกี่ยวกับตัวเองและคนอื่น ๆ . สำหรับส่วนมากของนักวิ่ง แต่ความท้าทายของการแข่งขันคือเหตุผลหลักที่มา ในวันแรกตัวอย่างเช่นพวกเขาวิ่ง 15 ไมล์ข้ามทะเลทรายทราย, หิน, และพุ่มไม้หนาม วิ่งไม่กี่จบวันโดยไม่ต้องเท้าพองและดิบ เพราะพวกเขาจะได้รับอนุญาตน้อยกว่าเก้า quarts น้ำในระหว่างวันของการแข่งขันแต่ละพวกเขายังต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดน้ำ ส่วนใหญ่ของทั้งหมดที่พวกเขาจะหมดเมื่อพวกเขามาถึงที่ตั้งแคมป์ในคืนนี้. วันที่สองนักวิ่งตื่นขึ้นมาที่ 06:00 ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงมันเป็น 100 องศาฟาเรนไฮต์ แต่วิ่งไม่ลังเล พวกเขาจะต้องครอบคลุม 18 ไมล์ในวันนั้น คืนนั้นพวกเขาส่วนที่เหลือ พวกเขาจะต้องมีความพร้อมสำหรับการทำงานในวันถัดไป. ในวันที่สามของนักวิ่งต้องปีนขึ้นเนินทรายขนาดยักษ์ที่แรกที่พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับ ฝุ่นและทรายผสมกับเหงื่อวิ่ง ' เร็ว ๆ นี้ใบหน้าของพวกเขาได้รับการ caked ด้วยโคลน หลังจาก 15 ไมล์ของเงื่อนไขเหล่านี้วิ่งในที่สุดก็มาถึงค่ายของพวกเขาต่อไป. การแข่งขันอย่างต่อเนื่องเช่นนี้เป็นเวลาสี่วัน วันที่สี่และห้าเป็นที่เลวร้ายที่สุด ในวันที่สี่วิ่งผ่านระดับการยืดและสวยงามโอเอซิสที่เต็มไปด้วยต้นไม้ แต่แล้วในวันนี้และในวันรุ่งขึ้นพวกเขาข้ามกว่า 21 ไมล์ของหินและเนินทราย อุณหภูมิบินถึง 125 องศาฟาเรนไฮต์และวิ่งจำนวนมากไม่สามารถทำให้มัน เฮลิคอปเตอร์รีบวิ่งลดลงในการช่วยเหลือทางการแพทย์ นักวิ่งที่จะให้มันไปในตอนท้ายของวันที่ห้ารู้ว่าเลวร้ายที่สุดที่มีมากกว่า. ในวันที่หกความร้อนและหินลงโทษเหนื่อยหอบมาก ในหุบเขา Dra ลมหยิบขึ้นมาและเป็นความร้อนทะเลทรายถูกยัดกับพวกเขามีพลังที่ยิ่งใหญ่ที่พวกเขาเติบโตขึ้นและเหนื่อยมากขึ้น. วันที่เจ็ดคือที่ผ่านมามีเพียง 12 ไมล์ที่จะครอบคลุม ฝุ่นเหนื่อยวิ่งพองที่กำหนดไว้ในตอนเช้า ใกล้เส้นชัยการแข่งขันเด็กพร้อมกับนักวิ่งที่สำหรับทุกคนได้จับความตื่นเต้น คนที่ต้องวิ่งมาราธอนทั้งรู้ว่าพวกเขาได้ทำในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถแม้แต่จะฝันของ "ในระหว่างช่วงเวลาที่ยาก" หนึ่งผู้เข้าประกวดที่ได้วิ่งไปที่นี่เป็นครั้งที่สองกล่าวว่า "ฉันคิดว่า 'ทำไมฉันที่นี่?' แล้วฉันรู้ฉันอยู่ที่นั่นเพื่อหาข้อ จำกัด ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกๆ ปี ตั้งแต่ปี 1986 บางส่วนของผู้กล้าหาญที่สุดของโลกมารวมตัวกันในทะเลทรายของโมร็อกโก พวกเขาจะมีส่วนร่วมในหนึ่งของการแข่งขันที่ยากที่สุดในโลก มาราธอนของทราย ที่เรียกว่าครอบคลุมกว่า 125 ไมล์ของทะเลทรายและป่าภูเขา วิ่งเสร็จสมบูรณ์แน่นอนในน้อยกว่า 7 วัน และใช้กับอาหารของพวกเขา , เสื้อผ้าและถุงนอนไว้

มาราธอนของทราย ก่อตั้งขึ้นในปี 1986 โดยแพทริคบาวเออร์ ความคิดของเขาคือเพื่อให้นักวิ่งที่มาจากทั่วโลก เป็นชนิดพิเศษของการผจญภัย ส่วนใหญ่ของนักวิ่งในการแข่งขันครั้งนี้ได้พบว่า พวกเขาฟอร์มตึงลึกกับนักวิ่งอื่น ๆในระหว่างวันและคืนในทะเลทราย ซึ่งอากาศที่ร้อนและเหน็ดเหนื่อยจากการเสร็จสมบูรณ์พวกเขาได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับตัวเองและแต่ละอื่น ๆ .

สำหรับส่วนใหญ่ของนักวิ่ง แต่ความท้าทายของการแข่งขันคือเหตุผลหลักที่มา ในวันแรก ตัวอย่างเช่น พวกเขาวิ่ง 15 ไมล์ข้ามทะเลทรายทราย หิน หนาม และพุ่มไม้ วิ่งเสร็จไม่กี่วันโดยไม่ต้องเท้าพองและดิบ เพราะพวกเขาจะได้รับน้อยกว่าเก้า quarts ของน้ำในแต่ละวันของการแข่งขันพวกเขายังต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดน้ำ มากที่สุดของทั้งหมดที่พวกเขาจะหมดแรง เมื่อพวกเขามาถึงที่ค่ายสำหรับคืน

วันที่สอง ผู้ปลุกตอน 6 โมง ภายในไม่กี่ชั่วโมง มัน 100 องศาฟาเรนไฮต์ แต่วิ่งไม่ลังเล พวกเขาจะต้องครอบคลุม 18 ไมล์ ในวันนั้น คืนนั้น พวกเขาที่เหลือ พวกเขาต้องพร้อมสำหรับวันถัดไป วิ่ง

วันที่นักวิ่งต้องปีนเนินทรายยักษ์ครั้งแรกพวกเขาได้เผชิญหน้ากับ ฝุ่นและทรายผสมกับนักวิ่ง ' เหงื่อ แล้วหน้าเละด้วยโคลน หลังจาก 15 ไมล์ของเงื่อนไขเหล่านี้ วิ่งจนไปถึงแคมป์ของพวกเขาต่อไป

แข่งแบบนี้ต่อไปอีกสี่วัน วันที่สี่และห้าที่เลวร้ายที่สุด วันที่สี่วิ่งผ่านการยืด ระดับ และ สวยงามต้นไม้เต็มโอเอซิส แต่แล้วในนี้และในวันถัดไป พวกเขาข้ามมากกว่า 21 ไมล์ของหินและทรายทราย อุณหภูมิที่บินไป 125 องศาฟาเรนไฮต์ และนักวิ่งหลายคนไม่สามารถทำมัน เฮลิคอปเตอร์ตกมาราธอนวิ่งเพื่อช่วยแพทย์ นักวิ่งที่ให้มันสิ้นสุดของวันที่ห้าที่เลวร้ายที่สุดอยู่

ในวันที่หก ความร้อน และหินลงโทษนักแข่งมาก