Production of milk and beef are ver

Production of milk and beef are very important
activities for small farmers in Nicaragua. Traditional
systems are often economically marginal and land use
practices are not sustainable in a long-term perspective,
in particular when hillsides and forest margins
are exploited (Mendieta et al., 2000). Ruminant
feeding is mainly based on grazing, specifically of
gramineas. Grass yield is in general not enough to
satisfy the nutritional requirements of animals in the
6 months of dry period each year. The dry season
causes nutritional stress and consequently decreases
animal productivity. Supplementation with concentrates
during the dry season is generally not a
profitable practice due to high feeding costs, because
available ingredients for concentrate production are
limited (Benavides, 1994).
A potential strategy for increasing the quality and
availability of feeds for smallholder ruminant animals
in the dry season may be through the use of fodder
trees and shrub forages (Pezo, 1991). Most trees and
shrubs are easily propagated and do not require high
management inputs (fertilizer, pesticides, etc.) or
advanced technology. One of these potential tree
forages is Moringa (Moringa oleifera Lam (synonym:
Moringa pterygosperma Gaertner), commonly referred
to as the Qdrumstick treeQ, which grows
throughout the tropics.
Moringa grows in all types of soil, from acid to
alkaline (Duke, 1983), and at altitudes from sea level
to 1800 m. It is drought tolerant and will grow even
during the 6 months of the dry season. Dry matter
(DM) yield is high, 15 tons/ha/year. In a study in
Nicaragua, the fresh leaves were found to contain
23% crude protein (CP) in DM, 12.3 MJ ME/kg DM
and had an in vitro DM digestibility of 79.7%
(Becker, 1995) and Moringa can thus be a valuable
supplement for animals. Moringa leaves, petioles and
young stems have a slightly lower protein content
than Gliricidia sepium (26%) and Leucaena leucocephala
(25%). However, the CP of Moringa is of better
quality for ruminants than the CP of leaves of
Gliricidia or Leucaena because of its high content of
bypass protein, 47% versus 30% and 41% respectively
(Becker, 1995). Moringa is also rich in carotene,
ascorbic acid, iron and in the two amino acids
generally deficient in other feeds, i.e. methionine
and cystine (Makkar and Becker, 1996).
In a trial with goats, the inclusion of 9%, 27% and
36% of Moringa leaves in the ration resulted in DM
intakes (DMI) of 251, 335 and 311 g/day, respectively.
However, incorporation of different levels of
Moringa leaves did not affect the body weight (BW)
gain, at 16.1, 15.0 and 13.6 g/day, respectively
(Sarwatt et al., 2002). Goats supplemented with 20%
and 50% of Moringa leaves had a DMI of 50.9 and
51 g/kgW0.75 per day, which was similar to goats that
were not supplemented. Supplemented goats had an
average BW gain of 86 and 78 g/day while nonsupplemented
goats gained only 55 g/day (Aregheore,
2002). When bullocks were stall-fed with only star
grass hay (Cynodon dactylon) or hay supplemented
with Moringa leaves at 0.6% of BW in DM, Castello´ n
and Gonza´lez (1996) found significant differences in
weight gain, 0.045 versus 0.380 kg/day, respectively.
Rocha and Mendieta (1998) fed dairy cows with
Hyparrenia rufa grass and sorghum straw supplemented
with different levels of Moringa leaves,
Moringa was readily accepted by the animals and
did not seem to have any toxic effect or contain any
factors limiting intake. Supplementation with Moringa
leaves at a level of 0.3% of BW resulted in a milk
yield of 5.7 kg cow day1
, and this was 13% higher
than for the control treatment, which was grazing
only. Sarwatt et al. (2004) found that when cotton
seed cake was substituted by Moringa leaf meal at
levels of 10, 20 or 30% of DM, milk yield was
significantly increased by 1.4, 0.9 and 0.8 kg cow
day1 respectively. There were no effects of substituting
cotton seed cake with Moringa leaf meal on
total solids, fat and CP content of the milk.
The objective of this study was to evaluate the
effect of feeding different levels of M. oleifera to
creole dairy cows on intake, digestibility, milk
production and composition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตน้ำนมและเนื้อมีความสำคัญมากกิจกรรมสำหรับเกษตรกรในนิการากัว แบบดั้งเดิมระบบมักอย่างร่อแร่ และใช้ที่ดินปฏิบัติไม่ได้อย่างยั่งยืนในระยะยาวมุมมองในเมื่อเฉพาะขอบป่าและเนินเขาสามารถ (Mendieta et al., 2000) ได้ เคี้ยวเอื้องอาหารส่วนใหญ่ตาม grazing โดยเฉพาะของgramineas ผลผลิตหญ้าอยู่ทั่วไปไม่พอตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของสัตว์ระยะเวลาแห้งปีละ 6 เดือน ฤดูแล้งทำให้เกิดความเครียดโภชนาการ และลดลงดังนั้นผลิตสัตว์ ด้วยสารสกัดที่แห้งเสริมในฤดูแล้งโดยทั่วไปจะไม่มีต้นทุนกำไรปฏิบัติเนื่องจากการให้อาหารสูง เนื่องจากมีส่วนผสมสำหรับการผลิตเข้มข้นจำกัด (Benavides, 1994)กลยุทธ์ที่เป็นไปได้สำหรับการเพิ่มคุณภาพ และความพร้อมของตัวดึงข้อมูลสัตว์ ruminant เกษตรกรในฤดูแล้งอาจผ่านการใช้อาหารสัตว์ต้นไม้และพุ่มไม้ forages (Pezo, 1991) ต้นไม้ใหญ่ และพุ่มจะเผยแพร่ได้อย่างง่ายดาย และไม่ต้องสูงการจัดการปัจจัยการผลิต (ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง ฯลฯ) หรือเทคโนโลยีขั้นสูง ต้นไม้เหล่านี้อาจเกิดขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งforages เป็นมะรุม (มะรุม oleifera Lam (เหมือน:โดยทั่วไปเรียกมะรุม pterygosperma Gaertner),การเป็น Qdrumstick treeQ ซึ่งเติบโตขึ้นทั่วเขตร้อนมะรุมที่เติบโตในทุกประเภทของดิน จากกรดไปอัลคาไลน์ (ดุ๊ค 1983), และ ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลto 1800 m. It is drought tolerant and will grow evenduring the 6 months of the dry season. Dry matter(DM) yield is high, 15 tons/ha/year. In a study inNicaragua, the fresh leaves were found to contain23% crude protein (CP) in DM, 12.3 MJ ME/kg DMand had an in vitro DM digestibility of 79.7%(Becker, 1995) and Moringa can thus be a valuablesupplement for animals. Moringa leaves, petioles andyoung stems have a slightly lower protein contentthan Gliricidia sepium (26%) and Leucaena leucocephala(25%). However, the CP of Moringa is of betterquality for ruminants than the CP of leaves ofGliricidia or Leucaena because of its high content ofbypass protein, 47% versus 30% and 41% respectively(Becker, 1995). Moringa is also rich in carotene,ascorbic acid, iron and in the two amino acidsgenerally deficient in other feeds, i.e. methionineand cystine (Makkar and Becker, 1996).In a trial with goats, the inclusion of 9%, 27% and36% of Moringa leaves in the ration resulted in DMintakes (DMI) of 251, 335 and 311 g/day, respectively.However, incorporation of different levels ofMoringa leaves did not affect the body weight (BW)gain, at 16.1, 15.0 and 13.6 g/day, respectively(Sarwatt et al., 2002). Goats supplemented with 20%and 50% of Moringa leaves had a DMI of 50.9 and51 g/kgW0.75 per day, which was similar to goats thatwere not supplemented. Supplemented goats had anaverage BW gain of 86 and 78 g/day while nonsupplementedgoats gained only 55 g/day (Aregheore,2002). When bullocks were stall-fed with only stargrass hay (Cynodon dactylon) or hay supplementedwith Moringa leaves at 0.6% of BW in DM, Castello´ nand Gonza´lez (1996) found significant differences inweight gain, 0.045 versus 0.380 kg/day, respectively.Rocha and Mendieta (1998) fed dairy cows withHyparrenia rufa grass and sorghum straw supplementedwith different levels of Moringa leaves,Moringa was readily accepted by the animals anddid not seem to have any toxic effect or contain anyfactors limiting intake. Supplementation with Moringaleaves at a level of 0.3% of BW resulted in a milkyield of 5.7 kg cow day1, and this was 13% higherthan for the control treatment, which was grazingonly. Sarwatt et al. (2004) found that when cottonseed cake was substituted by Moringa leaf meal atlevels of 10, 20 or 30% of DM, milk yield wassignificantly increased by 1.4, 0.9 and 0.8 kg cowday1 respectively. There were no effects of substitutingcotton seed cake with Moringa leaf meal ontotal solids, fat and CP content of the milk.The objective of this study was to evaluate theeffect of feeding different levels of M. oleifera tocreole dairy cows on intake, digestibility, milkproduction and composition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตนมและเนื้อวัวมีความสำคัญมากกิจกรรมสำหรับเกษตรกรรายย่อยในประเทศนิการากัว แผนระบบมักจะร่อแร่เศรษฐกิจและการใช้ที่ดินการปฏิบัติที่ไม่ได้อย่างยั่งยืนในมุมมองในระยะยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเนินเขาป่าและอัตรากำไรที่จะใช้ประโยชน์(เมนดีตา et al., 2000) สัตว์เคี้ยวเอื้องให้อาหารเป็นไปตามหลักทุ่งเลี้ยงสัตว์โดยเฉพาะของgramineas ผลผลิตหญ้าทั่วไปไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของสัตว์ใน6 เดือนระยะเวลาการแห้งในแต่ละปี ฤดูแล้งทำให้เกิดความเครียดทางโภชนาการลดลงและทำให้การผลิตสัตว์ เสริมด้วยเข้มข้นในช่วงฤดูแล้งโดยทั่วไปไม่ได้เป็นทางปฏิบัติที่ทำกำไรเนื่องจากต้นทุนการให้อาหารสูงเพราะส่วนผสมที่มีอยู่สำหรับการผลิตอาหารข้นที่มีการจำกัด (Benavides, 1994). กลยุทธ์ที่มีศักยภาพสำหรับการเพิ่มคุณภาพและความพร้อมของฟีดสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องรายย่อยในฤดูแล้งอาจจะผ่านการใช้อาหารสัตว์ต้นไม้และไม้พุ่มจำนง (Pezo, 1991) ส่วนใหญ่ต้นไม้และพุ่มไม้จะแพร่กระจายได้ง่ายและไม่จำเป็นต้องสูงปัจจัยการผลิตการจัดการ(ปุ๋ยยาฆ่าแมลง ฯลฯ ) หรือเทคโนโลยีที่ทันสมัย หนึ่งในต้นไม้ที่มีศักยภาพเหล่านี้จำนงคือมะรุม (มะรุมลำ (ไวพจน์: มะรุม pterygosperma Gaertner) ปกติจะเรียกว่าQdrumstick treeQ ซึ่งเติบโต. ทั่วเขตร้อนมะรุมเติบโตในทุกประเภทของดินจากกรดด่าง (ดยุค 1983 ) และที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลถึง1800 ม. ​​มันเป็นภัยแล้งใจกว้างและจะเติบโตได้ในช่วง6 เดือนของฤดูแล้ง. วัตถุแห้ง(DM) อัตราผลตอบแทนสูง 15 ตัน / ไร่ / ปี. ในการศึกษาในนิคารากัวใบสดพบว่ามี23% โปรตีน (CP) ใน DM 12.3 MJ ME / kg DM และมีการย่อยในหลอดทดลองของ DM 79.7% (Becker, 1995) และมะรุมจึงสามารถเป็นที่มีคุณค่าอาหารเสริมสำหรับสัตว์ใบมะรุม, ก้านใบและหนุ่มสาวที่เกิดมีปริมาณโปรตีนต่ำกว่าเล็กน้อยกว่าแคฝรั่ง(26%) และกระถิน leucocephala (25%). แต่ซีพีของมะรุมเป็นของที่ดีกว่าที่มีคุณภาพสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องกว่าCP ของใบของGliricidia หรือกระถินเพราะ เนื้อหาสูงของโปรตีนบายพาส47% เมื่อเทียบกับ 30% และ 41% ตามลำดับ(Becker, 1995). มะรุมยังอุดมไปด้วยแคโรทีนวิตามินซีเหล็กและในสองกรดอะมิโนโดยทั่วไปขาดในอาหารอื่นๆ เช่น methionine และซีสตีน (Makkar และ Becker, 1996). ในการทดลองกับแพะที่รวมของ 9%, 27% ​​และ36% ของใบมะรุมในอาหารส่งผลให้ DM บริโภค (DMI) 251, 335 และ 311 กรัม / วันตามลำดับอย่างไรก็ตามการรวมตัวกันของระดับที่แตกต่างกันของใบมะรุมไม่ได้ส่งผลกระทบต่อน้ำหนักตัว (BW) กำไรที่ 16.1, 15.0 และ 13.6 กรัม / วันตามลำดับ(Sarwatt et al., 2002) แพะเสริมด้วย 20% และ 50% ของใบมะรุมมี DMI ของ 50.9 และ51 กรัม / kgW0.75 ต่อวันซึ่งเป็นคล้ายกับแพะที่ไม่ได้เสริม แพะเสริมมีกำไร BW เฉลี่ย 86 และ 78 กรัม / วันในขณะที่ nonsupplemented แพะได้รับเพียง 55 กรัม / วัน (Aregheore, 2002) เมื่อถูกวัวคอกเลี้ยงกับดาวเพียงหญ้า (หญ้าแพรก) หรือหญ้าแห้งเสริมมะรุมใบที่0.6% ของ BW ใน DM, Castello' n และ Gonza'lez (1996) พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการเพิ่มของน้ำหนัก0.045 กิโลกรัมเมื่อเทียบกับ 0.380 / วันตามลำดับ. Rocha และเมนดีตา (1998) ที่เลี้ยงโคนมด้วยหญ้าHyparrenia รูฟาและฟางข้าวฟ่างเสริมที่มีระดับที่แตกต่างกันของใบมะรุม, มะรุมได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายโดยสัตว์และดูเหมือนจะไม่ได้มีผลกระทบใด ๆ ที่เป็นพิษหรือมีการใด ๆ ปัจจัยที่ จำกัด การหดตัว เสริมด้วยมะรุมใบที่ระดับ 0.3% ของ BW ผลในนมเป็นอัตราผลตอบแทน5.7 กิโลกรัม Day1 วัวและนี่คือ13% สูงกว่าการรักษาควบคุมซึ่งเป็นทุ่งเลี้ยงสัตว์เท่านั้น Sarwatt et al, (2004) พบว่าเมื่อฝ้ายเค้กเมล็ดถูกสับเปลี่ยนจากอาหารใบมะรุมที่ระดับ10, 20 หรือ 30% ของ DM ผลผลิตนมได้รับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจาก1.4, 0.9 และ 0.8 กก. วัวDay1 ตามลำดับ มีผลกระทบไม่ได้แทนฝ้ายเมล็ดเค้กกับอาหารใบมะรุมในของแข็งทั้งหมด, ปริมาณไขมันและ CP ของนม. วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของการให้อาหารระดับต่างๆของเอ็ม oleifera ที่จะครีโอลโคนมในการบริโภค, การย่อยนมผลิตและองค์ประกอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตนมและเนื้อ เป็นกิจกรรมที่สำคัญมากสำหรับเกษตรกรขนาดเล็ก
นิการากัว ระบบดั้งเดิม
มักจะคอรัปชั่นขอบและการใช้ที่ดิน
ปฏิบัติไม่ยั่งยืนในมุมมองระยะยาว โดยเฉพาะเมื่อเนินเขาและ

ขอบป่าที่เหมาะสม ( mendieta et al . , 2000 ) การเลี้ยงสัตว์เคี้ยวเอื้อง
หลักตามแทะเฉพาะของ
gramineas .ผลผลิตหญ้าอยู่ทั่วไปไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของสัตว์

6 เดือนในช่วงแล้งของแต่ละปี ฤดูแล้ง
สาเหตุความเครียดจึงลดลงและโภชนาการ
การผลิตสัตว์ การเสริมด้วยอาหารข้น
ในช่วงฤดูแล้งทั่วไปไม่ได้มี
ฝึกปฏิเนื่องจากมีการให้ทุน เพราะ
ส่วนผสมของการผลิตมุ่งจะ
จำกัด ( benavides , 1994 ) .
กลยุทธ์ที่มีศักยภาพในการเพิ่มคุณภาพและความพร้อมของอาหารสัตว์สำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง

โครงสร้างสัตว์ในหน้าแล้ง อาจจะผ่านการใช้ต้นไม้ไม้พุ่มอาหารสัตว์
ค้นหา ( pezo , 1991 ) ต้นไม้และพุ่มไม้ได้อย่างง่ายดายที่สุด
จำนวน และไม่ต้องใช้ปัจจัยการผลิตการจัดการสูง
( ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง ฯลฯ ) หรือ
เทคโนโลยีขั้นสูง หนึ่งของเหล่านี้อาจต้นไม้
ค้นหาคือมะรุม ( มะรุมลำ ( คำที่เกี่ยวข้อง :
มะรุม pterygosperma Gaertner ) โดยทั่วไปเรียกว่า
เป็น qdrumstick treeq ซึ่งเติบโต
ทั่วเขตร้อน .
มะรุมเติบโตในทุกประเภทของดิน , กรดด่าง

( Duke , 1983 ) และที่ระดับความสูงจาก
ระดับ ทะเล 1800 เมตร มันแล้ง และจะเติบโตถึง