The soldiers who had been chasing L

The soldiers who had been chasing Lin Feng were not the only ones to obey the order and stop fighting, all the army without exception followed orders. Nobody dared to call the order into question. They hadn’t felt the slightest bit of hesitation.



“Mo Jie has such a strong influence on his troops.” thought Lin Feng when he saw that scene. The Mo Yue Country had the goal to make Mo Jie their national symbol, to make them worship him as a god amongst men. Mo Jie, obviously enjoyed such a prestigious reputation in Mo Yue.



There was no one who doubted his strength and talent.



Staying in such a chaotic situation and being unable act rationally could have led to heavy losses for their army. Gathering the troops together in one place was the best reaction to counter the enemies strategy. It would enable them to concentrate their strength and break free from the encirclement.



“Now, all we have to do is rely on Uncle Liu.” thought Lin Feng. Immediately after, he sheathed his sword and ran like mad through the flames. He was running shoulder to shoulder with the other troops towards the northern gate.



At that moment, even though the Mo Yue troops were trying to gather altogether, chaos was still present amongst them. Lin Feng was wearing a Mo Yue armor so there was no chance that anybody would find out who he was unless he attacked them.



Besides, it was impossible for hundreds of thousands of troops to know every single face within the army.



At the northern gate, there was an unceasing rain of arrows falling from the sky. The strong cultivators of the Mo Yue Country had gathered there. Some of them could control ice, snow and water. Therefore, they could easily extinguish the fire. In the entire city of Duan Ren, the northern gate was the safest place but it was also covered in darkness.



But in a short time, about a hundred thousand troops had already gathered there and the number of people seemed to be increasing over time.



The crowd was extremely silent. They could distinctly hear the chaos in the distance as well as the people’s steps near them.



At that moment, Mo Jie was standing in front of the crowd looking towards the city gate and said while sounding indifferent: “Open the gate.”



“Open the gate.” shouted a high-ranking soldier. While the gate was being opened, a rumbling noises spread through the air.



“Five thousand elite cavalry, open the way and secure the path two kilometres ahead.” said Mo Jie. Some armored cavalry gathered, they urged on their horses and moved towards the exit of the city.



In the middle of the night, they couldn’t see a great deal so they also couldn’t see if they were running into an ambush. However, even in the case of an ambush, it was impossible for the entire army to get killed.



In the middle of the crowd, Lin Feng looked at the soldiers who were remaining calm. Mo Jie was truly terrifying.



Even at that moment, nobody was calling his orders in question. He was a true leader. Even at a moment when the sky seemed to be raining death down onto them, they remained calm and fearless.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทหารที่มีการไล่หลินเฟิงไม่ได้ปฏิบัติตามใบสั่ง และหยุดต่อสู้คนเดียว กองทัพทั้งหมด โดยไม่มีข้อยกเว้นตามใบสั่ง ไม่มีใครกล้าที่จะโทรสั่งที่เป็นคำถาม พวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าความลังเลนิด "Mo Jie มีอิทธิพลดังกล่าวแข็งแรงเมื่อกองกำลังของเขา." คิดว่า หลินเฟิงเมื่อเขาเห็นฉากนั้น Mo Yue ประเทศมีเป้าหมายที่จะทำสัญลักษณ์ประจำชาติของพวกเขา เพื่อให้พวกเขานมัสการพระองค์เป็นพระเจ้าในหมู่ผู้ชาย Mo Jie Mo Jie เห็นได้ชัดว่าบริการดังกล่าวมีชื่อเสียงในหยู Mo ก็ไม่มีใครสงสัยความแข็งแรงและความสามารถของเขา ในสถานการณ์วุ่นวายดังกล่าว และการกระทำไม่ rationally อาจจะนำไปสู่การสูญเสียสำหรับกองทัพ รวบรวมกองกำลังร่วมกันในเดียวคือ ปฏิกิริยาโต้กลยุทธ์ศัตรูที่ดีที่สุด มันจะช่วยให้มีสมาธิความแข็งแรง และหลุดพ้นจากอำนาจการ "ตอนนี้ เราได้อยู่อาศัยบนลุงหลิว" คิดว่า หลินเฟิง ทันที เขาหุ้มดาบ และวิ่งชอบบ้าผ่านเปลวไฟ เขาถูกเรียกใช้ไหล่กับกองกำลังอื่น ๆ ไปทางด้านเหนือ ขณะที่ แม้ว่ากองทหารยิว Mo พยายามรวบรวมทั้งหมด ความวุ่นวายถูกยังคงอยู่ในหมู่พวกเขา หลินเฟิงสวมเกราะ Mo หยูจะไม่มีโอกาสที่ใครจะหาที่ที่เขาได้ยกเว้นว่าเขาโจมตีพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้สำหรับหลายร้อยหลายพันทหารรู้ทุกหน้าเดี่ยวภายในกองทัพ ฝนตกไม่มีของลูกศรตกจากท้องฟ้าได้ที่ประตูเหนือ เครื่องพรวนดินที่แข็งแกร่งของประเทศยิว Mo ก็รวบรวมมี บางส่วนของพวกเขาสามารถควบคุมน้ำแข็ง หิมะ และน้ำ ดังนั้น พวกเขาสามารถได้ดับไฟ ในการทั้งเมืองของด้วน Ren ด้านเหนือเป็นที่ปลอดภัยสุด แต่มันยังคลุมมืด แต่ในช่วงเวลาสั้น ๆ ทหารประมาณร้อยพันแล้วรวบรวมมี และจำนวนคนที่ดูเหมือนจะเพิ่มช่วงเวลา ฝูงชนถูกเงียบมาก พวกเขาสามารถได้ยินเสียงโกลาหลในระยะเป็นขั้นตอนของคนใกล้พวกเขาอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่การ Mo Jie เป็นยืนอยู่ด้านหน้าของฝูงชนที่มองไปประตูเมือง และกล่าวว่า ในขณะที่เสียงไม่แยแส: "เปิดประตู" "เปิดประตู" ตะโกนทหารระดับสูง ในขณะที่มีการเปิดประตู มีเสียงดังก้องเสียงแพร่กระจายผ่านอากาศ "ห้าพันยอดทหารม้า เปิดทาง และรักษาความปลอดภัยเส้นทางห่างข้างหน้า" กล่าวว่า Mo Jie บางเกราะทหารม้ารวบรวม พวกเขาเรียกร้องให้ม้าของพวกเขา และย้ายทางออกของเมือง ในตอนกลางคืน พวกเขาไม่สามารถดูอย่างมากดังนั้นพวกเขายังไม่เห็นว่า พวกเขาถูกใช้ในการลอบโจมตี อย่างไรก็ตาม แม้ในกรณีการลอบโจมตี มันเป็นไปไม่ได้สำหรับทั้งกองทัพได้รับการฆ่า กลางฝูงชน เฟิงหลินมองไปที่ทหารที่ถูกสงบที่เหลือ Mo Jie ได้น่ากลัวอย่างแท้จริง แม้ในช่วงเวลานั้น ไม่มีใครได้โทรสั่งสอบถาม เขาเป็นผู้นำที่แท้จริง แม้ในขณะที่เมื่อท้องฟ้าที่ดูเหมือนจะ มีฝนตกตายลงบนพวกเขา พวกเขายังคงสงบ และกล้าหาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทหารที่ได้รับการไล่หลินฮไม่ได้เป็นคนเดียวที่จะปฏิบัติตามคำสั่งและหยุดการต่อสู้กองทัพทั้งหมดโดยไม่มีข้อยกเว้นตามคำสั่งซื้อ ไม่มีใครกล้าที่จะโทรสั่งซื้อเข้ามาถาม พวกเขาไม่เคยรู้สึกนิดลังเล. "Mo Jie ได้เช่นอิทธิพลต่อกองกำลังของเขา." คิดว่าหลินฮเมื่อเขาเห็นฉากนั้น โม Yue ประเทศมีเป้าหมายที่จะทำให้ Mo Jie สัญลักษณ์ประจำชาติของพวกเขาจะทำให้พวกเขานมัสการพระองค์เป็นพระเจ้าในหมู่ผู้ชาย Mo Jie เห็นได้ชัดว่ามีความสุขเช่นชื่อเสียงอันทรงเกียรติในโมยู. ไม่มีใครสงสัยความแข็งแรงและความสามารถของเขา. ก็อยู่ในสถานการณ์ดังกล่าววุ่นวายและความไม่สามารถกระทำอย่างมีเหตุผลที่จะได้นำไปสู่การสูญเสียหนักสำหรับกองทัพของพวกเขา รวบรวมกองกำลังร่วมกันในสถานที่แห่งหนึ่งเป็นปฏิกิริยาที่ดีที่สุดที่จะตอบโต้กลยุทธ์ศัตรู มันจะช่วยให้พวกเขาที่จะมีสมาธิแรงของพวกเขาและการหลุดพ้นจากวง. "ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือการพึ่งพาลุงหลิว." คิดว่าหลินฮ ทันทีหลังจากที่เขาหุ้มดาบของเขาและวิ่งอย่างบ้าผ่านเปลวไฟ เขาเป็นคนที่ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับทหารอื่น ๆ ต่อประตูภาคเหนือ. ในขณะที่แม้ว่ากองกำลังโมยูกำลังพยายามที่จะรวบรวมทั้งหมดความวุ่นวายก็ยังคงอยู่ในหมู่พวกเขา หลินฮสวมเกราะโมยูจึงมีโอกาสที่ทุกคนจะหาว่าเขาเป็นใครถ้าเขาโจมตีพวกเขา. ไม่มีนอกจากนี้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับหลายร้อยหลายพันของทหารที่จะรู้ว่าใบหน้าทุกคนเดียวภายในกองทัพ. ที่ประตูทางตอนเหนือ มีการฝนไม่เสื่อมคลายของลูกศรที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ผู้เพาะปลูกที่แข็งแกร่งของโม Yue ประเทศมารวมตัวกันที่นั่น บางส่วนของพวกเขาสามารถควบคุมน้ำแข็งหิมะและน้ำ ดังนั้นพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถดับไฟ ในเมืองทั้งหมดของด้วนเรเนเหนือประตูเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด แต่มันก็ยังปิดอยู่ในความมืด. แต่ในช่วงเวลาสั้น ๆ ประมาณร้อยพันทหารมารวมตัวกันอยู่แล้วและจำนวนของคนที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปฝูงชนก็เงียบมาก พวกเขาอย่างชัดเจนสามารถได้ยินเสียงความวุ่นวายในระยะทางเช่นเดียวกับขั้นตอนของผู้คนที่อยู่ใกล้พวกเขา. ในขณะที่ Mo Jie กำลังยืนอยู่ในด้านหน้าของฝูงชนที่มองไปทางประตูเมืองและกล่าวว่าในขณะที่เสียงไม่แยแส ". เปิดประตู" "เปิด ประตู. "ตะโกนทหารระดับสูง ในขณะที่ประตูถูกเปิดเป็นเสียงเสียงดังก้องแพร่กระจายผ่านทางอากาศ. "ห้าพันทหารม้ายอดเปิดทางและรักษาความปลอดภัยเส้นทางสองกิโลเมตรข้างหน้า." Mo Jie กล่าวว่า บางคนขี่ม้าหุ้มเกราะรวบรวมพวกเขากระตุ้นให้ม้าของพวกเขาและเดินตรงไปยังทางออกของเมือง. ในช่วงกลางของคืนที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นการจัดการที่ดีเพื่อให้พวกเขายังไม่สามารถมองเห็นว่าพวกเขากำลังทำงานในการซุ่มโจมตี อย่างไรก็ตามแม้ในกรณีของการซุ่มโจมตีมันเป็นไปไม่ได้สำหรับทั้งกองทัพที่จะได้รับการฆ่า. ในช่วงกลางของฝูงชนหลินฮมองที่ทหารที่เหลืออยู่ในความสงบ Mo Jie เป็นจริงที่น่ากลัว. แม้ในช่วงเวลาที่ไม่มีใครได้รับการเรียกคำสั่งของเขาในคำถาม เขาเป็นผู้นำที่แท้จริง แม้ในช่วงเวลาที่ท้องฟ้าดูเหมือนจะมีฝนตกตายลงไปยังพวกเขาที่พวกเขายังคงอยู่ในความสงบและความกล้าหาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทหารที่ถูกไล่หลินฟงไม่ได้เป็นคนเดียวที่จะเชื่อฟังคำสั่ง และหยุดการต่อสู้ กองทัพทั้งสิ้นโดยไม่มีข้อยกเว้น ตามคำสั่ง ไม่มีใครกล้าเรียกคำสั่งในคำถาม พวกเขาไม่ได้รู้สึกสักนิดลังเล" โมเจี๋ยมีอิทธิพลที่แข็งแกร่งในทัพ " คิดว่า หลินฟง เมื่อเห็นฉากนั้น มิสซูรี่วประเทศมีเป้าหมายที่จะทำให้โมเจี๋ยสัญลักษณ์แห่งชาติของพวกเขา เพื่อให้พวกเขานมัสการพระองค์เป็นพระเจ้าในหมู่ผู้ชาย โม เจีย แน่นอนความสุขเช่นที่มีชื่อเสียงในโม Yueไม่มีใครสงสัยในความแข็งแกร่งและความสามารถของเขาอยู่ในสถานการณ์ที่วุ่นวาย และไม่สามารถกระทำอย่างมีเหตุผล อาจนำไปสู่ความสูญเสียหนักสำหรับกองทัพของพวกเขา รวบรวมกำลังพลเข้าด้วยกันในสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นปฏิกิริยาที่ดีที่สุดเพื่อต่อต้านศัตรูกลยุทธ์ มันจะช่วยให้พวกเขามีสมาธิและพลังของตนหลุดพ้นจากการล้อมวง" ตอนนี้ ทั้งหมดที่เราต้องทำคือต้องพึ่งลุงหลิว " คิดว่าหลินฟง ทันทีหลังจากที่เขา Sheathed ดาบของเขาและวิ่งเหมือนคนบ้าผ่านเปลวไฟ เขากำลังวิ่งเคียงบ่าเคียงไหล่กับทหารคนอื่นไปทางประตูทิศเหนือในตอนนั้น ถึงแม้ว่าโมเว่ทหารพยายามที่จะรวบรวมทั้งหมด เคออสยังปัจจุบัน ในหมู่พวกเขา หลินฟงใส่โมเว่เกราะก็ไม่มีโอกาสที่ใครจะหาใครเขา ถ้าเขาทำร้ายพวกเขานอกจากนี้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับหลายร้อยหลายพันของทหารที่จะรู้ทุกหน้าภายในกองทัพที่ประตูเหนือ มีฝนไม่เสื่อมคลายของลูกศรที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ส่วนเกษตรกรที่แข็งแกร่งของโมเว่ประเทศรวมตัวกันอยู่ที่นั่น บางส่วนของพวกเขาสามารถควบคุมน้ำแข็ง , หิมะและน้ำ ดังนั้น พวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถดับไฟ ในเมืองทั้งหมดของต้วนเรน ประตูเหนือ เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด แต่มันก็ปกคลุมไปด้วยความมืดแต่ในเวลาสั้นๆ ประมาณร้อยพันทัพได้รวบรวมไว้แล้วนั้น และหมายเลขของผู้ที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นตลอดเวลาฝูงชนที่แสนเงียบ พวกเขาสามารถได้ยินอย่างชัดเจนความยุ่งเหยิงในระยะทางรวมทั้งประชาชนก้าวใกล้พวกเขาในขณะนั้น โมเจี๋ยยืนอยู่ในด้านหน้าของฝูงชนมองไปทางประตูเมือง และกล่าวว่า ในขณะที่มีเสียงไม่แยแส " เปิดประตู "" เปิดประตู " ตะโกน ทหารระดับสูง เมื่อประตูถูกเปิดออก เสียงดังก้องเสียงกระจายผ่านอากาศ" ห้าพันยอดทหารม้า เปิดเส้นทาง และรักษาความปลอดภัยเส้นทางสองกิโลเมตรข้างหน้า กล่าวว่า " โม Jie ทหารม้าเกราะบางส่วนรวมตัวกัน พวกเขากระตุ้นให้ม้าของพวกเขาและย้ายไปยังทางออกของเมืองในตอนกลางคืน เขาก็ไม่พบการจัดการที่ดีดังนั้นพวกเขายังมองไม่เห็นว่าพวกเขากำลังถูกซุ่มโจมตี อย่างไรก็ตาม แม้ในกรณีของการซุ่มโจมตี มันเป็นไปไม่ได้สำหรับทั้งกองทัพจะถูกฆ่าในช่วงกลางของฝูงชน , หลินฟงมองทหารที่เหลืออยู่ในความสงบ โม เจีย มันน่ากลัวจริงๆแม้ในขณะนั้น ไม่มีใครเรียกคำสั่งในคำถาม เขาคือผู้นำที่แท้จริง แม้ในช่วงเวลาที่ท้องฟ้าดูเหมือนจะตกตายลงบนพวกเขาพวกเขายังคงสงบ และกล้าหาญ