Psychological distress in the gener

Psychological distress in the general Ghanaian population ishigh, with 18.7% of the sample reported either moderate (11.7%) orsevere (7.0%) psychological distress (Sipsma et al., 2013). Amonguniversity students, however, few studies in Ghana had measureddepressive levels explicitly. For example, Atindanbila and Abasimi(2011) despite using the Beck Depression Inventory, did not statethe levels of depression in their sample when examining therelationship between depression and coping strategies amongstudents in the University of Ghana. Nevertheless, the authorsindicated that 16.1% of the students showed signs of mild depression (Atindanbila and Abasimi, 2011). Similarly, Nyarko andAmissah (2014) used the BDI but did not reveal the prevalenceof depression. The focus of their study was to examine possiblerelationship between cognitive distortions and depression amongselected university students in Ghana.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความทุกข์ทางจิตใจในประชากรทั่วไปคือกานา
สูงกับ 18.7% ของกลุ่มตัวอย่างที่มีการรายงานทั้งในระดับปานกลาง (11.7%) หรือ
รุนแรง (7.0%) ความทุกข์ทางจิตวิทยา (Sipsma et al., 2013) ในหมู่
นักศึกษามหาวิทยาลัย แต่การศึกษาน้อยในประเทศกานาได้วัด
ระดับซึมเศร้าอย่างชัดเจน ยกตัวอย่างเช่น Atindanbila และ Abasimi
(2011) แม้จะมีการใช้สินค้าคงคลังเบ็คซึมเศร้าไม่ได้ระบุ
ระดับของภาวะซึมเศร้าในกลุ่มตัวอย่างของพวกเขาเมื่อการตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและกลวิธีการเผชิญปัญหาในหมู่
นักศึกษาในมหาวิทยาลัยกานา อย่างไรก็ตามผู้เขียน
ชี้ให้เห็นว่า 16.1% ของนักเรียนแสดงให้เห็นสัญญาณของภาวะซึมเศร้าอ่อน (Atindanbila และ Abasimi 2011) ในทำนองเดียวกัน Nyarko และ
Amissah (2014) ที่ใช้ดัชนีค่าระวางเรือ แต่ไม่ได้เปิดเผยความชุก
ของภาวะซึมเศร้า ความสำคัญของการศึกษาของพวกเขาคือการตรวจสอบความเป็นไปได้ที่
ความสัมพันธ์ระหว่างการบิดเบือนความรู้ความเข้าใจและภาวะซึมเศร้าในหมู่
นักศึกษามหาวิทยาลัยที่เลือกในประเทศกานา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความทุกข์ทางจิตวิทยาในประชากรทั่วไปของเซดีคือ
สูง, มี๑๘.๗% ของตัวอย่างรายงานทั้งปานกลาง (๑๑.๗%) หรือ
รุนแรง (๗.๐%) ความทุกข์ทางจิตใจ (Sipsma et al., ๒๐๑๓) ระหว่าง
นักศึกษามหาวิทยาลัย, อย่างไรก็ตาม, การศึกษาน้อยในประเทศกานาได้วัด
ระดับซึมเศร้าอย่างชัดเจน. ตัวอย่างเช่น Atindanbila และ Abasimi
(๒๐๑๑) แม้จะใช้สินค้าคงคลังที่มีความซึมเศร้าของเบคไม่ได้รัฐ
ในระดับของภาวะซึมเศร้าในตัวอย่างของพวกเขาเมื่อตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์ภาวะซึมเศร้าและการรับมือ
นักเรียนในมหาวิทยาลัยกานา อย่างไรก็ตามผู้เขียน
ระบุว่า๑๖.๑% ของนักเรียนแสดงสัญญาณของภาวะซึมเศร้าอ่อน (Atindanbila และ Abasimi, ๒๐๑๑). ในทำนองเดียวกัน Nyarko และ
Amissah (๒๐๑๔) ใช้ BDI แต่ไม่ได้เปิดเผยความชุก
ของภาวะซึมเศร้า จุดมุ่งหมายของการศึกษาของพวกเขาคือการตรวจสอบที่เป็นไปได้
ความสัมพันธ์ระหว่างการบิดเบือนทางปัญญาและภาวะซึมเศร้าระหว่าง
นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ได้เลือกในประเทศกานา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาทางด้านจิตใจของประชาชนทั่วไปในกานา
สูง 187 เปอร์เซ็นต์ของตัวอย่างรายงานปานกลางหรือ
ปัญหาทางจิตที่ร้ายแรงเช่นซิปมา 2013 ปี ระหว่าง
อย่างไรก็ตามในกานามีงานวิจัยน้อยเกี่ยวกับนักศึกษาวิทยาลัย
ระดับภาวะซึมเศร้าที่ชัดเจน ตัวอย่างเช่นอาร์ติงตันบีลาห์และ abasimi
แม้จะมีการใช้เครื่องวัดภาวะซึมเศร้าเบเกอร์ไม่ได้ระบุ
เมื่อพวกเขาตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและกลวิธีเผชิญความเครียด
นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยกานา อย่างไรก็ตามผู้เขียน
มันแสดงให้เห็นว่านักเรียนมีอาการของภาวะซึมเศร้าที่ไม่รุนแรง เช่นเดียวกันและ
ใช้ BDI แต่ไม่แสดงความชุก
หดหู่ เน้นการวิจัยของพวกเขา
ความสัมพันธ์ระหว่างการบิดเบือนทางปัญญาและภาวะซึมเศร้า
นักศึกษาบางคนในกานา