E-waste policiesGovernments around

E-waste policies
Governments around the world have started instituting
policies to tackle the growing problem of e-waste. In Japan,
for example, the Home Appliances Recycling Law came
into force in April 2001. This law targets four items: televisions,
refrigerators, washing machines, and air conditioners.
It states that retailers are obliged to accept end-of-life appliances
from consumers and take them to manufacturers or
importers for recycling. Consumers are charged fees for the
collection, transportation, and recycling of their discarded
appliances. Recycling fees differ according to the appliance:
2700 yen for a TV, 4600 yen for a refrigerator, 2400 yen for
a washing machine, and 3500 yen for an air conditioner.4
Members of the European Union (EU) have recognized
the scope of the e-waste problem and have instituted
a system of extended producer responsibility (EPR) to
address it. On February 13, 2003, two EU Directives entered
into force: Directive 2002/96/EC on waste electrical and
electronic equipment (WEEE) and Directive 2002/95/EC
on the restriction of the use of certain hazardous substances
in electrical and electronic equipment (RoHS).5 Directive
2002/96/EC on WEEE requires producers of electronics
to take back and recycle waste electronic equipment.6
Directive 2002/95/EC on RoHS, on the other hand, requires
the substitution of lead, MR, mercury cadmium, hexavalent
chromium, polybrominated biphenyls (PBBs) and polybrominated
diphenyl ethers (PBDEs) in new electrical and
electronic equipment put on the market from July 1, 2006.7
The United States’ National Electronics Product Stewardship
Initiative (NEPSI) is aimed at promoting greater
product stewardship of electronic devices. Product stewardship
means that all who make, distribute, use, and dispose
of products share responsibility for reducing the environmental
impact of those products.
In the Philippines, Republic Act No. 9003, with the short
title Ecological Solid Waste Management Act of 2000,
was signed into law in January 2001. RA 9003 sets guidelines
and targets for solid waste avoidance and volume
reduction through source reduction and waste minimization
measures, including recycling, reuse, and recovery before
collection, treatment, and disposal at appropriate and environmentally
sound solid waste management facilities.
Under this law, consumer electronics and white goods are
classified as special wastes requiring separate handling from
other residential and commercial wastes.8 Although the law
recognizes these types of wastes, no clear guidelines have
been set on how to handle them. Republic Act No. 6969,
or the Toxic Substances and Hazardous and Nuclear
Wastes Control Act of 1990, also regulates materials with
hazardous components, but there is no explicit provision for
e-waste.9

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

E-เสียนโยบายรัฐบาลทั่วโลกเริ่มต้นจัดระบบการแสวงนโยบายปัญหาการเติบโตของ e-เสียเล่นงาน ในประเทศญี่ปุ่นตัวอย่าง บ้านเครื่องใช้รีไซเคิลกฎหมายมาใช้บังคับในเดือน 2001 เมษายน กฎหมายนี้เป้าหมาย 4 รายการ: โทรทัศน์ตู้เย็น เครื่องซักผ้า และเครื่องปรับอากาศระบุว่า ร้านค้าปลีกมีหน้าที่ยอมรับเครื่องใช้ไฟฟ้าสุดท้ายของชีวิตผู้บริโภค และนำพวกเขาไป หรือผู้นำเข้าสำหรับการรีไซเคิล ผู้บริโภคจะเรียกเก็บค่าธรรมเนียมสำหรับการคอลเลกชัน ขนส่ง และรีไซเคิลของตนถูกละทิ้งเครื่องใช้ไฟฟ้า ค่าธรรมเนียมการรีไซเคิลต่างกันตามอุปกรณ์ที่:โทรทัศน์ 2700 เยน ตู้เย็น 4600 เยน 2400 เยนเครื่องซักผ้า และ conditioner.4 เป็นแอร์ 3500 เยนสมาชิกของสหภาพยุโรป (EU) ได้รับการยอมรับขอบเขตของปัญหาขยะอี และมีโลกระบบการผลิตแบบขยายความรับผิดชอบ (ชนิด epr ที่ทุก ๆ)ที่อยู่ 13 กุมภาพันธ์ 2003 สอง EU Directives ป้อนใช้บังคับ: คำสั่ง 2002/96/EC ในเสียไฟฟ้า และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ (WEEE) และคำสั่ง 2002/95/ECบนข้อจำกัดการใช้สารอันตรายบางอย่างในอุปกรณ์ไฟฟ้า และอิเล็กทรอนิกส์ (RoHS) ครั้งที่ 5 คำสั่ง2002/96/EC ใน WEEE ต้องการผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์การนำกลับไปรีไซเคิลขยะอิเล็กทรอนิกส์ equipment.6ในทางกลับกัน ต้องสั่ง 2002/95/EC เกี่ยวกับ RoHSการแทนที่ของลูกค้าเป้าหมาย นาย ปรอทแคดเมียม hexavalentโครเมียม polybrominated biphenyls (PBBs) และ polybrominatedฟีนิลได ethers (PBDEs) ในใหม่ไฟฟ้า และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่วางในตลาดตั้งแต่ 1 กรกฏาคม 2006.7ดูแลผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์แห่งชาติของสหรัฐอเมริกาความคิดริเริ่ม (NEPSI) มุ่งส่งเสริมมากขึ้นดูแลผลิตภัณฑ์อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ผลิตภัณฑ์ดูแลหมายความ ว่า ทุกคนทำให้ แจกจ่าย ใช้ และกำจัดผลิตภัณฑ์ร่วมกันรับผิดชอบลดการสิ่งแวดล้อมผลกระทบของผลิตภัณฑ์เหล่านั้นในฟิลิปปินส์ สาธารณรัฐบัญญัติหมายเลข 9003 กับสั้นเรื่องระบบนิเวศของแข็งขยะจัดการกระทำ 2000ได้ลงนามในกฎหมายได้ในเดือน 2001 มกราคม RA 9003 กำหนดแนวทางและหลีกเลี่ยงเสียแข็งและไดรฟ์ข้อมูลเป้าหมายลดลงผ่านการลดขยะและลดแหล่งที่มามาตรการ รีไซเคิล นำ และการกู้คืนก่อนเก็บ รักษา และกำจัด ที่เหมาะสม และสิ่งแวดล้อมอำนวยความสะดวกในการจัดการของเสียเสียงแข็งภายใต้กฎหมายนี้ เครื่องใช้ไฟฟ้าและสินค้าสีขาวเป็นจัดเป็นพิเศษเสียต้องจัดการแยกต่างหากจากwastes.8 ที่พักอาศัย และอื่น ๆ ถึงแม้ว่ากฎหมายจำแนกชนิดเหล่านี้ของเสีย มีแนวทางไม่ชัดเจนการตั้งค่าวิธีการจัดการกับพวกเขา หมายเลขพระราชบัญญัติสาธารณรัฐ 6969หรือสารพิษ และวัตถุอันตราย และนิวเคลียร์เปลืองพระราชบัญญัติควบคุม 1990 ยัง กำหนดวัสดุส่วนประกอบอันตราย แต่มีบทบัญญัติไม่ชัดเจนสำหรับe-waste.9

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบาย E-เสีย
รัฐบาลทั่วโลกได้เริ่มจัดตั้ง
นโยบายที่จะแก้ไขปัญหาปัญหาการเจริญเติบโตของขยะอิเล็กทรอนิกส์ ในประเทศญี่ปุ่น
เช่นกฎหมายรีไซเคิลเครื่องใช้ในบ้านมา
ใช้บังคับในเดือนเมษายนปี 2001 กฎหมายฉบับนี้มีเป้าหมายสี่รายการโทรทัศน์,
. ตู้เย็น, เครื่องซักผ้าและเครื่องปรับอากาศ
มันระบุว่าร้านค้าปลีกมีหน้าที่ที่จะยอมรับเครื่องใช้ปลายของชีวิต
จาก ผู้บริโภคและใช้พวกเขาให้กับผู้ผลิตหรือ
ผู้นำเข้าเพื่อนำไปรีไซเคิล ผู้บริโภคจะเรียกเก็บค่าธรรมเนียมในการ
เก็บรวบรวมการขนส่งและการรีไซเคิลของพวกเขาทิ้ง
เครื่องใช้ไฟฟ้า ค่าธรรมเนียมการรีไซเคิลแตกต่างกันตามเครื่อง:
¥ 2,700 สำหรับทีวี, 4600 เยนสำหรับตู้เย็น 2400 เยนสำหรับ
เครื่องซักผ้า, 3500 เยนสำหรับ conditioner.4 อากาศ
สมาชิกของสหภาพยุโรป (EU) ได้รับการยอมรับ
ขอบเขตของ ปัญหาขยะอิเล็กทรอนิกส์และมีการก่อตั้ง
ระบบความรับผิดชอบของผู้ผลิตขยาย (EPR) ที่จะ
อยู่ได้ เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2003 สอง Directives สหภาพยุโรปเข้ามา
ใช้บังคับ: Directive 2002/96 / EC ของเสียไฟฟ้าและ
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ (WEEE) และ Directive 2002/95 / EC
เกี่ยวกับการ จำกัด การใช้สารอันตรายบางชนิด
ในอุปกรณ์ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (RoHS) 0.5 Directive
2002/96 / EC ว่าด้วย WEEE ต้องผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
ที่จะกลับและรีไซเคิลเสีย equipment.6 อิเล็กทรอนิกส์
Directive 2002/95 / EC เกี่ยวกับ RoHS, บนมืออื่น ๆ ที่ต้องใช้
ทดแทนสารตะกั่ว, MR ปรอท แคดเมียมเฮกซะ
โครเมียม polybrominated biphenyls (PBBs) และ polybrominated
diphenyl อีเทอร์ (PBDEs) ในระบบไฟฟ้าและใหม่
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์วางในตลาดตั้งแต่วันที่ 1 กรกฏาคม 2,006.7
สหรัฐอเมริกา National Electronics สินค้า Stewardship
สร้างสรรค์ (NEPSI) มีวัตถุประสงค์ที่จะส่งเสริมมากขึ้น
สินค้า การดูแลของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ การดูแลสินค้า
หมายความว่าทุกคนที่ทำให้แจกจ่ายใช้และการกำจัด
ของผลิตภัณฑ์ร่วมรับผิดชอบในการลดสิ่งแวดล้อม
ผลกระทบของผลิตภัณฑ์เหล่านั้น.
ในฟิลิปปินส์สาธารณรัฐพระราชบัญญัติฉบับที่ 9003 มีสั้น
ชื่อเรื่องนิเวศวิทยาแข็งพระราชบัญญัติการจัดการของเสียของปี 2000
คือ ลงนามในกฎหมายในเดือนมกราคมปี 2001 RA 9003 ชุดแนวทาง
และเป้าหมายเพื่อหลีกเลี่ยงขยะมูลฝอยและปริมาณ
ลดลงผ่านการลดแหล่งที่มาและลดปริมาณของเสีย
มาตรการรวมทั้งการรีไซเคิลนำมาใช้ใหม่และการกู้คืนก่อนที่จะ
เก็บรวบรวมการบำบัดและการกำจัดที่เหมาะสมและสิ่งแวดล้อม
การจัดการขยะมูลฝอยเสียง สิ่งอำนวยความสะดวก.
ภายใต้กฎหมายนี้อิเล็กทรอนิกส์สำหรับผู้บริโภคและสินค้าสีขาว
จัดเป็นของเสียการจัดการพิเศษที่ต้องแยกออกจาก
wastes.8 ที่อยู่อาศัยและเชิงพาณิชย์อื่น ๆ แม้ว่ากฎหมาย
ตระหนักถึงเหล่านี้ประเภทของเสียที่ไม่มีแนวทางที่ชัดเจนได้
รับการตั้งค่าเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับพวกเขา สาธารณรัฐพระราชบัญญัติฉบับที่ 6969,
หรือสารพิษและของเสียอันตรายและนิวเคลียร์
เสียพระราชบัญญัติควบคุมของปี 1990 ยังควบคุมวัสดุที่มี
ส่วนประกอบที่เป็นอันตราย แต่ไม่มีบทบัญญัติที่ชัดเจนสำหรับ
อี waste.9

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบาย
ขยะอิเล็กทรอนิกส์รัฐบาลทั่วโลกได้เริ่มจัดระบบ
นโยบายเล่นงานเติบโตปัญหาของขยะอิเล็กทรอนิกส์ . ในญี่ปุ่น
ตัวอย่างเช่น เครื่องใช้ภายในบ้าน การรีไซเคิลกฎหมายมา
บังคับเมษายน 2001 กฎหมายนี้เป้าหมายสี่รายการ :
โทรทัศน์ ตู้เย็น เครื่องซักผ้า และเครื่องปรับอากาศ .
มันระบุว่าร้านค้าปลีกจำเป็นต้องยอมรับเครื่องใช้
สุดท้ายของชีวิตจากผู้บริโภคและพาพวกเขาไปยังผู้ผลิตหรือผู้นำเข้า
สำหรับการรีไซเคิล ผู้บริโภคจะเรียกเก็บค่าธรรมเนียมสำหรับ
การเก็บ การขนส่ง และการรีไซเคิลของพวกเขาทิ้ง
เครื่องใช้ ค่าธรรมเนียมการรีไซเคิลแตกต่างกันไปตามอุปกรณ์ที่ :
2 , 700 เยน สำหรับทีวี , 4600 เยน สำหรับตู้เย็น , 2400 เยน
เครื่องซักผ้าและ 3500 เยน แอร์ 4
.สมาชิกของสหภาพยุโรป ( EU ) ได้รู้จัก
ขอบเขตของปัญหาขยะและมี instituted
ระบบขยายความรับผิดชอบผู้ผลิต ( EPR )

ที่อยู่มัน ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2003 2 EU สั่งบังคับป้อน
: Directive 2002 / 96 / EC เกี่ยวกับขยะอุปกรณ์ไฟฟ้าและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
( WEEE ) และ Directive 2002 / 95 / EC
ในการจำกัดการใช้สารอันตรายบาง
อุปกรณ์ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ ( RoHS ) Directive 2002 / 96 / 5
EC ในขณะต้องการผู้ผลิตอิเล็กทรอนิกส์
ถอนคำพูดและรีไซเคิลขยะอิเล็กทรอนิกส์ 6
Directive 2002 / 95 / EC เกี่ยวกับ RoHS , บนมืออื่น ๆที่ต้องใช้
ทดแทนตะกั่ว ปรอท แคดเมียม นายเฮกซะวาเลนท์โครเมียม
polybrominated , biphenyls ( pbbs ) และ polybrominated
ไดฟีนิลอีเทอร์ ( PBDEs ) ใน
ไฟฟ้าใหม่อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่วางในตลาดตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 1 , 2006.7
สหรัฐอเมริกาแห่งชาติของผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์การดูแล
Initiative ( nepsi ) มีวัตถุประสงค์ในการส่งเสริมการดูแลผลิตภัณฑ์มากขึ้น
ของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
การดูแลผลิตภัณฑ์หมายความว่าทุกคนที่ทำให้ แจกจ่าย ใช้ และจัดการ
รับผิดชอบแบ่งปันผลิตภัณฑ์ เพื่อลดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมของผลิตภัณฑ์เหล่านั้น
.
ในฟิลิปปินส์สาธารณรัฐพระราชบัญญัติไม่ 9003 กับสั้น
ชื่อเรื่องนิเวศวิทยาการจัดการขยะมูลฝอย Act of 2000
ถูกเซ็นชื่อลงในกฎหมายในเดือนมกราคม 2001 รา 9003 ชุดแนวทาง
และเป้าหมายการหลีกเลี่ยงและปริมาณมูลฝอยลดลงผ่านการลดแหล่ง

มาตรการและการลดปริมาณของเสีย รวมทั้งการรีไซเคิลนำมาใช้ใหม่และการฟื้นตัวก่อน
การเก็บ รักษา และการจัดการที่เหมาะสมกับสิ่งแวดล้อม
เครื่องการจัดการขยะเสียง .
ภายใต้กฎหมายนี้ เครื่องใช้ไฟฟ้าและสินค้าขาว
จัดเป็นพิเศษของเสียต้องจัดการแยกจาก
ของเสียที่อยู่อาศัยและเชิงพาณิชย์อื่น ๆ ถึงแม้ว่ากฎหมาย
จำเหล่านี้ประเภทของของเสีย ไม่มีแนวทางที่ชัดเจนได้
ถูกตั้งค่าเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับพวกเขา ทำไม่ 6969 สาธารณรัฐ , สารพิษและ

หรือนิวเคลียร์และวัตถุอันตรายการควบคุมของเสีย Act of 1990 ยังควบคุมวัสดุ
องค์ประกอบที่เป็นอันตราย แต่ไม่มีบทบัญญัติที่ชัดเจน 9

ขยะอิเล็กทรอนิกส์ .