We can think of the twentieth centu

We can think of the twentieth century, from the perspective of the history of musical styles and techniques, as a complex mosaic made up of many stylistic tiles. The tiles have coexisted in the historical mosaic, often with a large degree of independence among them, but also with numerous interconnections. We can identify some of the tiles of the first decades of the century as tonal music, post-tonal pitch-centered music, atonal music, serialism, and neoclassical music. In the second half of the century, some of the tiles are serialism, aleatory composition, sound mass, collage and quotation, minitnalism, electronic and computer music, besides the still existing tiles from the first half of the century (tonality, pitch centricity, atonality, neoclassicism, and soon). Composers, however, have been free to switch between tiles, or even to stand on more than one tile at a time. That is, the tiles of the mosaic are not exclusive; neither are they necessarily contradictory. Stravinsky, for instance, touched on quite a few of them (such as pitch centricity, neoclassicism, serialism) either successively or simultaneously. And so did Schoenberg (tonality, atonality, serialism, neoclassicism) as well as
many other composers (such as Lutoslawski, Penderecki, Stockhausen, Rochberg, Part, or Andriessen, to name just a few)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราสามารถคิดของศตวรรษที่ยี่สิบ จากมุมมองของประวัติศาสตร์ดนตรีลักษณะและเทคนิค เป็นโมเสซับซ้อนประกอบด้วยกระเบื้องมากเป็นสำนวน กระเบื้องมี coexisted ในโมเสคอดีต มักจะ มีตัวใหญ่เอกราชในหมู่พวกเขา แต่ยัง มี interconnections มากมาย เราสามารถระบุของกระเบื้องทศวรรษแรกของศตวรรษเพลงโทน เพลงระยะห่างศูนย์กลางหลังสูงต่ำ ดนตรี atonal, serialism และเพลงฟื้นฟูคลาสสิก ในครึ่งหลังของศตวรรษ กระเบื้องมี serialism องค์ประกอบ aleatory มวลเสียง ภาพตัดปะ และใบเสนอ ราคา minitnalism อิเล็กทรอนิกส์ และคอมพิวเตอร์ดนตรี นอกเหนือจากมีอยู่ยังคงกระเบื้องจากครึ่งแรกของศตวรรษ (tonality สนาม centricity, atonality ลัทธิคลาสสิก ใหม่ และเร็ว ๆ นี้) คีตกวี อย่างไรก็ตาม ได้ฟรีสลับกระเบื้อง หรือแม้แต่ยืนบนกระเบื้องมากกว่าหนึ่งครั้ง นั่นคือ กระเบื้องโมเสคไม่พิเศษ ไม่ได้ก็จำเป็นต้องขัดแย้ง Stravinsky เช่น สัมผัสบนค่อนข้างน้อยของพวกเขา (เช่นสนาม centricity ลัทธิคลาสสิกใหม่ serialism) ติด ๆ กัน หรือพร้อมกัน และ Schoenberg (tonality, atonality, serialism ลัทธิคลาสสิกใหม่) ก็เป็นคีตกวีอื่น ๆ (เช่น Lutoslawski, Penderecki, Stockhausen, Rochberg ส่วนหนึ่ง หรือ Andriessen เพื่อชื่อไม่กี่)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราสามารถคิดของศตวรรษที่ยี่สิบ , จากมุมมองของประวัติศาสตร์ของดนตรีและเทคนิคที่ซับซ้อนขึ้นของกระเบื้องโมเสครูปแบบมากมาย กระเบื้องโมเสคมี coexisted ในประวัติศาสตร์มักจะมีระดับใหญ่ของความเป็นอิสระของพวกเขา แต่ยัง เชื่อมต่อมากมาย เราสามารถระบุบางส่วนของกระเบื้องในทศวรรษแรกของศตวรรษที่เป็นเสียงเพลงหลังสนามกลางเสียงเพลงท่วงทำนองดนตรี serialism และเขียนเพลง ในครึ่งหลังของศตวรรษที่ , บางส่วนของกระเบื้องจะ serialism aleatory องค์ประกอบ , มวล , เสียง , ภาพตัดปะและใบเสนอราคา minitnalism , อิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์ดนตรี นอกจากนี้ยังคงมีอยู่ไพ่จากในครึ่งแรกของศตวรรษที่ ( tonality , สนาม Centricity ทนาลิตี้ , , และวินาทีนี้ ) ผู้แต่งอย่างไรก็ตาม ได้รับฟรีเพื่อสลับระหว่างกระเบื้อง หรือแม้แต่จะยืนบนมากกว่าหนึ่งแผ่นในเวลา นั่นคือ กระเบื้องโมเสคจะไม่ได้พิเศษ และพวกเขาต้องขัดแย้งกัน สตราวินสกี เช่น สัมผัสบนค่อนข้างน้อยของพวกเขา ( เช่นสนาม Centricity วินาที , serialism ) ให้กระชั้นชิดหรือพร้อมกัน พี่โชนเบิร์ก ( tonality serialism ทนาลิตี้ , , ,วินาที ) รวมทั้ง
คีตกวีอื่นๆ ( เช่น lutoslawski penderecki rochberg สต็อกเฮาเซิ่น , , , , ส่วน , หรือ andriessen เพื่อชื่อเพียงไม่กี่ )