The Effect of Exertion on Joint Kin

The Effect of Exertion on Joint Kinematics and Kinetics During Running Using a Waveform Analysis Approach


About half of all runners sustain a running-related injury every year. Exertion may contribute to risk of injury by altering joint mechanics. The purpose of this study was to examine the effects of exertion on runners’ joint mechanics using principal component analysis (PCA). Three-dimensional motion analysis of the lower extremity was performed on 16 healthy female runners before and after their typical training run. PCA was used to determine exertion-related changes in joint mechanics at the ankle, knee, and hip. Statistical significance for repeated-measures MANOVA of the retained principal components at each joint and plane of motion was at P < .05. Exercise effects were identified at the ankle (greater rate of eversion [PC2: P = .027], and decreased plantar flexion moment [overall: P = .044] and external rotation moment [PC3: P = .003]), knee (increased adduction [overall: P = .044] and internal rotation [PC3: P = .034], and decreased abduction moment [overall: P = .045]), and hip (increased internal rotation [PC1: P = .013] and range of mid- to late-stance rotation [PC2: P = .009], and decreased internal rotation moment [PC1: P = .001]). The observed changes in running mechanics reflect a gait profile that is often linked to running injury. The effects of more strenuous activity may result in mechanics that present an even greater risk for injury.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของกำลังที่ต้องใช้ร่วม Kinematics และจลนพลศาสตร์ในระหว่างทำงานโดยใช้วิธีการวิเคราะห์รูปคลื่น ประมาณครึ่งหนึ่งของรอบชิงชนะเลิศทั้งหมดรักษาบาดเจ็บที่ทำงานเกี่ยวข้องทุกปี กำลังที่ต้องใช้อาจช่วยให้ความเสี่ยงของการบาดเจ็บ โดยดัดแปลงกลไกร่วม วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบผลของกำลังที่ต้องใช้ในรอบชิงชนะเลิศของกลศาสตร์ร่วมโดยใช้การวิเคราะห์ส่วนประกอบหลัก (PCA) วิเคราะห์การเคลื่อนไหวแบบสามมิติของส่วนปลายล่างที่ดำเนินการในรอบชิงหญิงสุขภาพ 16 ชนะเลิศก่อน และ หลังการอบรมโดยทั่วไปทำงาน PCA ที่ใช้ตรวจการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับกำลังที่ต้องใช้ในกลศาสตร์ร่วมที่ข้อเท้า เข่า และพ นัยสำคัญทางสถิติ MANOVA มาตรการซ้ำของส่วนประกอบหลักที่สะสมในแต่ละข้อและระนาบของการเคลื่อนไหวได้ที่ P < .05 ระบุลักษณะพิเศษของการออกกำลังกายที่ข้อเท้า (eversion มากกว่าอัตรา [PC2: P = 027 พลัง], และลดลงขณะ flexion plantar ก๊อก [โดยรวม: P = 044] และขณะนี้การหมุนภายนอก [PC3: P = 003]), เข่า (เพิ่ม adduction [โดยรวม: P = 044] และการหมุนภายใน [PC3: P =. 034], และลดลงขณะที่ลักพาตัว [โดยรวม: P = 045]), และป (เพิ่มหมุนภายใน [PC1: P = 013] และหมุนกลาง - ไปสายท่าทาง [PC2 : P =. 009], และลดลงขณะหมุนภายใน [PC1: P =. 001]) การเปลี่ยนแปลงที่สังเกตในกลไกการทำงานสะท้อนโพรไฟล์เดินที่มักจะเชื่อมโยงทำงานบาดเจ็บ ผลกระทบของกิจกรรมที่ต้องใช้ความพยายามมากขึ้นอาจส่งผลในกลไกที่นำเสนอความเสี่ยงยิ่งบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของความยากในการร่วมจลนศาสตร์และจลนพลศาสตร์ในระหว่างการวิ่งโดยใช้วิธีการวิเคราะห์สัญญาณประมาณครึ่งหนึ่งของนักวิ่งทุกคนรักษาอาการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของทุกปี ความยากอาจนำไปสู่เสี่ยงของการบาดเจ็บโดยการเปลี่ยนกลไกร่วมกัน วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการออกแรงในการวิ่ง 'กลศาสตร์ร่วมกันโดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบหลัก (PCA) การวิเคราะห์การเคลื่อนไหวสามมิติของขาได้ดำเนินการในวันที่ 16 นักวิ่งหญิงที่มีสุขภาพดีทั้งก่อนและหลังการฝึกอบรมการทำงานโดยทั่วไปของพวกเขา PCA ถูกใช้ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการออกแรงในกลศาสตร์ร่วมกันที่ข้อเท้าเข่าและสะโพก นัยสำคัญทางสถิติสำหรับมาตรการซ้ำ MANOVA ของสะสมองค์ประกอบหลักในแต่ละข้อและเครื่องบินของการเคลื่อนไหวอยู่ที่ระดับ P <0.05 ผลกระทบการออกกำลังกายที่ถูกระบุที่ข้อเท้า (อัตราที่มากขึ้นของ eversion [PC2: P = 0.027] และลดลงขณะที่งอฝ่าเท้า [โดยรวม: P = 0.044] และช่วงเวลาที่หมุนภายนอก [PC3: P = 0.003]) ที่หัวเข่า ( เพิ่มขึ้น adduction [โดยรวม: P = 0.044] และการหมุนภายใน [PC3: P = 0.034] และลดลงขณะที่การลักพาตัว [โดยรวม: P = 0.045]) และสะโพก (เพิ่มขึ้นหมุนภายใน [PC1: P = 0.013] และช่วงของการหมุนกลางถึงปลายท่าทาง [PC2: P = 0.009] และลดลงขณะที่การหมุนภายใน [PC1: P = 0.001]) การเปลี่ยนแปลงที่สังเกตในการทำงานกลศาสตร์สะท้อนให้เห็นถึงรายละเอียดการเดินที่มักจะเชื่อมโยงกับการทำงานได้รับบาดเจ็บ ผลของกิจกรรมที่มีพลังมากขึ้นอาจส่งผลให้กลไกที่นำเสนอมีความเสี่ยงมากยิ่งขึ้นสำหรับการบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการออกแรงในจลนศาสตร์และจลนพลศาสตร์ขณะร่วมวิ่งโดยใช้สัญญาณการวิเคราะห์แนวทาง


ประมาณครึ่งหนึ่งของทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บที่วิ่งขึ้นวิ่งทุกปี ออกแรงอาจมีผลต่อความเสี่ยงของการบาดเจ็บโดยการเปลี่ยนกลไกร่วมกัน การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการออกแรงในมาราธอน ' ร่วมกลศาสตร์โดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบหลัก ( PCA )สามมิติการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของรยางค์ล่างคือใช้ 16 สุขภาพหญิง นักวิ่ง ก่อนและหลังการฝึกวิ่งปกติของพวกเขา วิธีศึกษากับการออกแรงในกลศาสตร์ข้อที่ข้อเท้า ข้อเข่า และสะโพก สถิติสําหรับวัดซ้ำ ความแปรปรวนของการ องค์ประกอบหลักที่แต่ละข้อต่อและเครื่องบินของการเคลื่อนไหวอยู่ที่ P < . 05ผลการออกกำลังกายมีระบุไว้ที่ข้อเท้า ( สูงกว่าอัตราการกลับกัน [ pc2 : P = . 027 ] และลดลงขณะเหยียด [ โดย : P = . 044 ] และการหมุนภายนอกด้วยครับ [ : p = . 003 ] ) , เข่า ( เพิ่มขึ้นอย่าง [ โดย : P = [ 044 ] และการหมุนภายใน ด้วย : P = . 034 ] และลดลงการลักพาตัวช่วงเวลา [ โดย : P = . 045 ] ) , และสะโพก ( การหมุน [ ภายในเพิ่มขึ้น PC : P = .013 ] และในช่วงกลางถึงปลายท่าหมุน [ pc2 : P = . 009 ] และลดลงภายในเวลาหมุน [ PC ] : p = . 001 ) สังเกตการเปลี่ยนแปลงในกลศาสตร์การเดินวิ่งให้โปรไฟล์ที่มักจะเชื่อมโยงกับวิ่งบาดเจ็บ ผลของกิจกรรมมากขึ้นอาจส่งผลให้กลไกที่ปัจจุบันยิ่งเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ