This story happened when I was 15 y

This story happened when I was 15 years. I was studying at the school. At that time, I"m very happy to live according to their age and play fun, our family is พร้อมห aunt with eyes, kinship we"re all. Every week, I and my family to visit Grandpa and grandma at Pak Chong, buy snacks for sitting around talking questions about life. Is this ever since my family moved to Korat. For I in that time, never mind the loss. Never think that someone who had to leave. And then the event that I didn"t want to to me, it can happen on that day, I remember mother called grandmother fell and fainted and had to enter the hospital. The evening of that day, I went to see. And when I see you tears down unconsciously grandma sprinkle Rin don"t feel breathing, I feel really bad. I can only tell myself in my heart that you will be all right. And in the night I told me that she is gone I came to the hospital to see her one last time. And when I saw tears come down and I was not. It feels be at great for me. Because I never lose someone close to me before, and commitments. But I promised myself that I will be good. To learn to take care of the family the best. You won"t have to worry. Remember the feelings at that time, it challenges me very much. A great loss as never come back again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อผมอายุ 15 ปี ช่วงที่เรียนที่โรงเรียน ในเวลานั้น ผมมีความสุขอยู่ตามอายุ และเล่นสนุก ครอบครัวของเราคือ ป้าพร้อมหตา ประสบเรา "re ทั้งหมด ทุกสัปดาห์ ผม และครอบครัวไปเยี่ยมตากับยายที่ปากช่อง ซื้ออาหารว่างสำหรับนั่งรอบคำถามพูดคุยเกี่ยวกับชีวิต นี่นับตั้งแต่ครอบครัวของผมย้ายไปโคราช สำหรับผมในเวลานั้น ไม่ทราบการสูญเสีย ไม่เคยคิดว่า ใครคนนั้นที่เดินไป แล้วเหตุการณ์ที่ฉัน didn "ไม่ต้องการให้ฉัน มันสามารถเกิดขึ้นในวันนั้น ผมจำได้ว่า แม่ยายเรียกว่าตกเป็น และต้องป้อนโรงพยาบาล ตอนเย็นของวันนั้น ผมไปดู และเมื่อผมเห็นคุณน้ำตาลงโดยไม่รู้ตัวยายโรยรินดอน " t รู้สึกหายใจ รู้สึกไม่ดีจริง ๆ ฉันเท่านั้นสามารถบอกตัวเองในใจที่คุณจะได้ทุกอย่าง และในคืนที่ฉันบอกฉันว่า เธอหายไป ที่มาโรงพยาบาลเพื่อดูของเธอหนึ่งครั้ง และเมื่อผมเห็นน้ำตาลงมา และไม่ มันรู้สึกเป็นที่ดีสำหรับฉัน เนื่องจากผมไม่เคยเสียคนฉันก่อน และภาระผูกพัน แต่ฉันสัญญาตัวเองว่า จะดี การเรียนรู้ในการดูแลของครอบครัวที่ดีสุด คุณชนะ "t ต้องกังวล จำความรู้สึกในเวลานั้น มันท้าทายผมมาก การสูญเสียมากเป็นไม่เคยกลับมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อฉันเป็น 15 ปี ฉันกำลังเรียนที่โรงเรียน ในเวลานั้น I "m มีความสุขมากที่จะอาศัยอยู่ตามอายุของพวกเขาและเล่นสนุกครอบครัวของเราจะพร้อมหป้าตา, เครือญาติเรา" ใหม่ทั้งหมด ทุกสัปดาห์ฉันและครอบครัวของฉันจะไปเยี่ยมคุณปู่และคุณยายที่ปากช่องซื้อขนมสำหรับนั่งรอบพูดคุยคำถามเกี่ยวกับชีวิต นี่คือนับตั้งแต่ครอบครัวของฉันย้ายไปอยู่โคราช สำหรับผมในเวลานั้นไม่ทราบการสูญเสีย ไม่เคยคิดว่าคนที่ต้องออกจาก และแล้วเหตุการณ์ที่ฉัน didn t "ต้องการที่จะให้ฉันมันสามารถเกิดขึ้นในวันนั้นผมจำได้ว่าแม่เรียกว่ายายลดลงและลมและมีการป้อนโรงพยาบาล. ตอนเย็นของวันนั้นผมไปดู. และเมื่อฉัน เห็นคุณน้ำตาลงโดยไม่รู้ตัวยายโรยริน Don t "รู้สึกหายใจฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ ฉันสามารถบอกตัวเองในใจว่าคุณจะได้รับสิทธิ์ทั้งหมด และในคืนที่ฉันบอกฉันว่าเธอจะหายไปฉันมาที่โรงพยาบาลเพื่อดูเป็นครั้งสุดท้ายของเธอ และเมื่อผมได้เห็นน้ำตาลงมาและผมก็ไม่ได้ มันให้ความรู้สึกเป็นที่ที่ดีสำหรับฉัน เพราะผมไม่เคยสูญเสียคนที่ใกล้ชิดกับฉันก่อนและภาระผูกพัน แต่ผมสัญญากับตัวเองว่าผมจะเป็นคนดี ที่จะเรียนรู้ในการดูแลของครอบครัวที่ดีที่สุด คุณได้รับรางวัล "ต้องกังวล. จำความรู้สึกในเวลานั้นมันท้าทายผมมาก. การสูญเสียที่ยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่เคยกลับมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนผมอายุ 15 ปี ผมเรียนที่โรงเรียน ตอนนั้น ฉันดีใจมากที่จะใช้ชีวิตตามวัย และเล่นสนุก ครอบครัวของเราจะพร้อมหป้ากับตา ของพวกเราทุกคน ทุกสัปดาห์ฉันและครอบครัวของฉันไปเยี่ยมคุณตาและคุณยายที่ปากช่อง ซื้อขนมให้ นั่งพูดคุยเกี่ยวกับชีวิต คือตั้งแต่ครอบครัวของฉันย้ายไปอยู่โคราช สำหรับผมในตอนนั้น ไม่ทราบการสูญเสีย ไม่เคยคิดว่าคนที่ต้องจากไป แล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่อยากให้ผม มันสามารถเกิดขึ้นได้ในวันนั้น ผมจำได้ว่าแม่โทรหายายล้มลงและหมดสติไปและต้องเข้าโรงพยาบาล ตอนเย็นของวันนั้น ฉันไปดู และเมื่อผมเห็นเธอน้ำตาย่าโรยรินลงมาโดยไม่รู้ตัว อย่ารู้สึกหายใจ ฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ ผมได้แต่บอกตัวเองในใจ ว่าเธอจะไม่เป็นอะไร และในคืนที่ฉันบอกฉันว่าเธอกำลังจะจากไป ผมมาถึงโรงพยาบาลเห็นเธอเป็นครั้งสุดท้าย และเมื่อฉันเห็นน้ำตาไหลออกมา และฉันก็ไม่ มันเป็นที่ดีสำหรับฉัน เพราะผมไม่เคยแพ้ใครบางคนใกล้ๆตัวฉันก่อน และ ผูกพัน แต่ฉันสัญญากับตัวเองว่าผมจะเป็นเด็กดี เรียนรู้ที่จะดูแลครอบครัวที่ดีที่สุด คุณไม่ต้องเป็นห่วง จำความรู้สึกตอนนั้น มันท้าทายผมมากครับ การสูญเสียครั้งใหญ่อย่างที่ไม่เคยกลับมาอีก