Other sequential sampling models (e

Other sequential sampling models (e.g., LaBerge, 1962, Ratcliff and Smith, 2004, Smith and Van Zandt, 2000, Smith and Vickers, 1988 and Usher and McClelland, 2001) would likely produce similar results to those presented here. It would be relatively straightforward to simulate these models and check that the worst performance rule is obtained if IQ is assumed to be related to the rate at which information is accumulated or inversely related to decision boundary settings. However, this would be difficult because few of the models have been fit to data other than group data or to data from more than two or three individual subjects, partly because for some of the models, it can take upwards of 5 to 10 hours to adequately fit a single subject's data.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่นอื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง (เช่น LaBerge, 1962, Ratcliff และ Smith, 2004 สมิธ และ Van Zandt, 2000 สมิธ และวิก เกอร์ส 1988 และอัชเชอร์ และ McClelland, 2001) จะมีแนวโน้มผลิตผลที่คล้ายกันที่นำเสนอที่นี่ มันจะค่อนข้างตรงไปตรงมาเพื่อจำลองโมเดลเหล่านี้ และตรวจสอบว่า กฎประสิทธิภาพการทำงานที่เลวร้ายที่สุดจะได้รับถ้าจะสันนิษฐาน IQ จะเกี่ยวข้องกับอัตราที่มีสะสม หรือข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการตั้งค่าขอบเขตการตัดสินใจตรงกันข้าม อย่างไรก็ตาม นี้จะยากเนื่องจากไม่กี่รุ่นมีมีขนาดข้อมูลอื่นนอกเหนือจากกลุ่มข้อมูล หรือข้อมูลจากมากกว่าสอง หรือสามแต่ละวิชา บางส่วนเนื่องจากบางรุ่น มันสามารถใช้สำหรับโดยสาร 5-10 ชั่วโมงจะเหมาะสมกับข้อมูลของตัวเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบการสุ่มตัวอย่างต่อเนื่องอื่น ๆ (เช่น LaBerge 1962 แรดคลิฟสมิ ธ และ 2004 สมิ ธ และรถตู้ Zandt, 2000, สมิ ธ และวิคเกอร์ปี 1988 และอัชเชอร์และแมคคลีแลนด์ 2001) มีแนวโน้มว่าจะก่อให้เกิดผลที่คล้ายกับที่นำเสนอที่นี่ มันจะค่อนข้างตรงไปตรงมาเพื่อจำลองรูปแบบเหล่านี้และตรวจสอบว่ากฎประสิทธิภาพการทำงานที่เลวร้ายที่สุดจะได้รับถ้า IQ จะสันนิษฐานได้ว่าจะเกี่ยวข้องกับอัตราที่ข้อมูลจะถูกสะสมหรือเกี่ยวข้องกับการตั้งค่าขอบเขตการตัดสินใจผกผัน อย่างไรก็ตามเรื่องนี้จะเป็นเรื่องยากเพราะไม่กี่รุ่นที่ได้รับพอดีกับข้อมูลอื่น ๆ กว่าข้อมูลกลุ่มหรือข้อมูลจากมากกว่าสองหรือสามวิชาแต่ละส่วนหนึ่งเป็นเพราะสำหรับบางรุ่นก็สามารถใช้เวลามากกว่า 5 ถึง 10 ชั่วโมง อย่างเพียงพอเหมาะสมกับข้อมูลเรื่องเดียวของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างแบบต่อเนื่องอื่น ๆ ( เช่น LaBerge 1962 แรตคลิฟและ Smith , 2004 , สมิ ธและรถตู้ Zandt , 2000 , สมิ ธและ วิคเกอร์ , 1988 และอัชเชอร์และคลี , 2001 ) อาจให้ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกับที่นำเสนอที่นี่ มันอาจจะค่อนข้างตรงไปตรงมาเพื่อจำลองรูปแบบเหล่านี้และตรวจสอบกฎการปฏิบัติที่เลวร้ายที่สุดได้ ถ้า IQ จะถือว่ามีความสัมพันธ์กับคะแนนที่สะสมจากข้อมูลหรือการตั้งค่าขอบเขตที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจ แต่นี้จะเป็นเรื่องยาก เพราะบางรุ่นได้พอดีกับข้อมูลอื่นนอกเหนือจากกลุ่มข้อมูลหรือข้อมูลจากกว่าสองหรือสามคน แต่ละคน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสำหรับบางรุ่น ก็สามารถนำขึ้นจาก 5 ถึง 10 ชั่วโมงเพียงพอที่จะพอดีกับข้อมูลเดียวเรื่องของ