Trying out her little paws, she pic

Trying out her little paws, she picked up a small piece and brought it to her mouth. Yi Longlong sucked on it. The hard egg shell dissolved like fruity hard candy, intense flavours flooded her mouth and flowed down her throat, becoming sustenance for the body.

All of a sudden, Yi Longlong reminisced about the words from a friend with whom she briefly shared the hospital wards. “Being able to eat is a type of happiness.”

At the time, she was only eleven or twelve. Because she lived in the hospital for so long, resentment had begun growing in her heart. She resented being so unlucky as to live with such a body. How come other children could live freely without worries in their life, while she faced the endless medical treatments?

One afternoon, the big sister who was older than her by ten years was eating lunch while giggling. “Being able to eat is a type of happiness. With every mouthful I take, from the depths of my heart I thank the gods for letting me live another second.” Her face was completely blanched because of her illness, but her eyes still shone brilliantly and full of life.

That big sister only lived with her for around twenty days. She died when her illness acted up, however Yi Longlong had always remembered her words, even till today.

Does this count as being a new life?

Although this appearance did not appeal to her, this at least was another way to continue living her life.

To be able to have warmth, continue breathing and have a heartbeat. To be able to eat and think. This was already a type of happiness.

She sought contentment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอพยายามออก paws ของเธอเล็กน้อย หยิบเป็นชิ้นเล็ก ๆ และนำมาให้ปากของเธอ Yi Longlong ดูดมัน เปลือกไข่แข็งละลายเช่นผลไม้ลูกอม น้ำท่วมปากของเธอรสชาติเข้ม และไหลลงคอของเธอ กลายเป็น ดำรงชีวิตร่างกายทันที Longlong ยี่ reminisced เกี่ยวกับคำพูดจากเพื่อนที่เธอสั้น ๆ ใช้ร่วมกันหอผู้ป่วยโรงพยาบาล "ความสามารถในการรับประทานเป็นชนิดของความสุข"ในเวลา เธอได้เพียงสิบสอง หรือสิบเอ็ด เนื่องจากเธออาศัยอยู่ในโรงพยาบาลนาน ความไม่พอใจเริ่มเติบโตในหัวใจของเธอ เธอ resented ถูกรวมอยู่กับร่างกายฟิต ทำไมเด็กอื่น ๆ สามารถอยู่ได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวลในชีวิตของพวกเขา ในขณะที่เธอต้องเผชิญกับการรักษาทางการแพทย์สิ้นสุดช่วงบ่ายหนึ่ง น้องสาวใหญ่ที่อายุมากกว่าเธอสิบปีโดยรับประทานอาหารกลางวันในขณะที่หัวเราะคิกคัก "ความสามารถในการกินเป็นความสุขชนิดหนึ่ง ด้วยทุกคำหนึ่งผม จากส่วนลึกของหัวใจ ฉันขอบคุณพระเจ้าให้ฉันมีชีวิตอยู่อีกสอง" ใบหน้าของเธอคือจีนเนื่องจากการเจ็บป่วยของเธอ แต่ดวงตาของเธอยังคง ส่องเก่งอย่างสมบูรณ์ และเต็มที่ของชีวิตน้องสาวใหญ่ที่อาศัยอยู่กับเธอเพียงประมาณยี่สิบวัน เธอเสียชีวิตเมื่อป่วยดำเนินขึ้น อย่างไรก็ตาม ยี่ Longlong ได้เสมอจำคำของเธอ จนถึงทุกวันนี้นี้ไม่นับว่าเป็นชีวิตใหม่แม้ว่าลักษณะนี้ไม่ได้ยื่นอุทธรณ์กับเธอ นี้น้อยเป็นอีกวิธีหนึ่งหากต้องการใช้ชีวิตของเธอเพื่อให้สามารถมีความอบอุ่น ยังคงหายใจ และมีการเต้น เพื่อให้สามารถกิน และคิดว่า นี้ได้แล้วประเภทของความสุขเธอขอความพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พยายามออกอุ้งเท้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอเธอหยิบขึ้นมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ และนำมาให้ปากของเธอ ยี่ Longlong ดูดกับมัน เปลือกไข่ละลายเหมือนลูกอมผลไม้รสชาติเข้มข้นน้ำท่วมปากของเธอและไหลลงลำคอของเธอกลายเป็นปัจจัยยังชีพสำหรับร่างกาย. ทั้งหมดในทันทียี่ Longlong ย้อนระลึกถึงคำพูดจากเพื่อนกับคนที่เธอร่วมหอผู้ป่วยโรงพยาบาลในเวลาสั้น ๆ ที่ "ความสามารถในการกินเป็นประเภทของความสุข." ในขณะที่เธอเป็นเพียงสิบเอ็ดหรือสิบสอง เพราะเธออาศัยอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลานานดังนั้นความไม่พอใจได้เริ่มการเจริญเติบโตในหัวใจของเธอ เธอไม่พอใจเป็นโชคร้ายเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยเช่นร่างกาย วิธีมาเด็กคนอื่น ๆ สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวลในชีวิตของพวกเขาในขณะที่เธอต้องเผชิญกับการรักษาพยาบาลที่ไม่มีที่สิ้นสุด? บ่ายวันหนึ่งที่พี่สาวที่อายุมากกว่าเธอโดยสิบปีได้รับประทานอาหารกลางวันในขณะที่หัวเราะคิกคัก "ความสามารถในการกินเป็นประเภทของความสุข ทุกคำที่ผมใช้มาจากส่วนลึกของหัวใจของฉันผมขอขอบคุณพระเจ้าสำหรับการให้ฉันมีชีวิตอยู่อีกสอง. "ใบหน้าของเธอคือลวกสมบูรณ์เพราะความเจ็บป่วยของเธอ แต่ดวงตาของเธอยังคงส่องเรืองรองและเต็มรูปแบบของชีวิต. ว่าน้องสาวใหญ่อาศัยอยู่เท่านั้น กับเธอประมาณยี่สิบวัน เธอเสียชีวิตเมื่อเจ็บป่วยของเธอทำหน้าที่ขึ้น แต่ยี่ Longlong จำได้เสมอคำพูดของเธอแม้จนถึงวันนี้. ไม่นับว่าเป็นชีวิตใหม่? แม้ว่าลักษณะนี้ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเธอนี้อย่างน้อยก็เป็นวิธีการที่จะดำเนินการต่อชีวิตของเธออีก . เพื่อให้สามารถที่จะมีความอบอุ่นยังคงหายใจและการเต้นของหัวใจ เพื่อให้สามารถที่จะกินและคิดว่า นี้ได้แล้วประเภทของความสุข. เธอขอความพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พยายามออกมือเล็ก ๆของเธอ เธอหยิบเป็นชิ้นเล็ก ๆแล้วเอามาปิดปาก ยี longlong ดูดมัน หนักเปลือกไข่ละลายเหมือนผลไม้ ลูกกวาด รสชาติเข้มข้น ท่วมปากและไหลลงลำคอของเธอ กลายเป็นอาหารสำหรับร่างกายจู่ๆ อี longlong นึกถึงเกี่ยวกับคำพูดจากเพื่อนที่เธอสั้น ๆที่ตึกโรงพยาบาล " การได้กินเป็นชนิดของความสุข "ในตอนนั้น เธออายุเพียงสิบเอ็ดหรือสิบสอง เพราะเธออยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน ความแค้นก็เริ่มขึ้นในจิตใจของเธอ เธอไม่พอใจที่ถูกโชคร้ายที่จะอาศัยอยู่กับร่างกาย ทำไมเด็ก ๆสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวลในชีวิตของพวกเขา ในขณะที่เธอต้องสิ้นสุดการรักษาพยาบาล ?บ่ายหนึ่ง พี่สาวที่แก่กว่าเธอ 10 ปี กินมื้อเที่ยง ขณะที่หัวเราะ " การได้กินเป็นชนิดของความสุข กับทุกคําขอจากส่วนลึกของหัวใจของผม ผมขอบคุณพระเจ้าที่ให้ผมอยู่อีก " ใบหน้าของเธอโดนลวกเพราะอาการป่วยของเธอ แต่สายตาของเธอยังคงส่องแสงเรืองรองและเต็มรูปแบบของชีวิตพี่สาวที่อยู่กับเธอมาประมาณ 20 วัน เธอตายเมื่อเธอแสดงอาการเจ็บป่วย แต่อี longlong มักจะจดจำคำพูดของเธอ แม้จนถึงวันนี้นี่นับเป็นชีวิตใหม่ถึงแม้ว่าลักษณะนี้ไม่ได้สนใจเธอ อย่างน้อยก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะอยู่ในชีวิตของเธอจะได้มีความอบอุ่น ยังคงหายใจและมีการเต้นของหัวใจ ได้กินแล้วคิด นี้เป็นชนิดของความสุขเธอแสวงหาความพึงพอใจ