DISCUSSIONBefore TYLCV-DNA probes b

DISCUSSION
Before TYLCV-DNA probes became available, selection for
TYLCV resistance was based on the absence (or attenuation) of
symptoms in infested fields and in amelioration of yields. Today,
we realize that all tomato cultivars and lines currently available
are, at best, tolerant to TYLCV; although yields and symptoms
have much improved compared with susceptible cultivars, plants
contain various concentrations of virus (12). To the best of our
knowledge, none of the tomato cultivars are resistant (no symptoms,
no virus). The only wild tomato species reported to be resistant
upon whitefly-mediated inoculation was L. chilense LA1969
(21). Mapping and introgression of resistance from L. chilense has
led to a tolerant line, in which virus replication and movement is
slower than in the susceptible near-isogenic line (13). We have
initiated a breeding program with the ultimate goal of obtaining
cultivars totally resistant to whitefly-mediated inoculation. Screening
of accessions of wild tomato species reported to be resistant to
TYLCV has shown that susceptible, tolerant, and resistant individuals
can be found within each accession. This heterogeneity is probably due to the fact that most wild species in their propagation
routine are subject to open pollination, especially if they have
self-incompatibility genes like in L. hirsutum, L. chilense, and L.
peruvianum.
We started our breeding program with a cross between plants
from L. hirsutum accessions LA1777 and LA386 completely resistant
to TYLCV. L. hirsutum LA386 was reported to be resistant
to TYLCV from Jordan; several dominant genes controlled the
resistance (9). L. hirsutum LA1777 was reported to be resistant to
TYLCV from Cyprus (10) and tolerant to TYLCV from Sardinia
and from Senegal and to tomato leaf curl virus from India (8). The
L. hirsutum F1 (LA1777 × LA386) was crossed with L. esculentum,
and a series of selfing were performed. At each generation,
individuals were selected for resistance following repeated, massive,
controlled inoculations with viruliferous whiteflies. Segregation
of progeny for resistance, tolerance, and susceptibility indicated
that resistance and tolerance are controlled by different sets of
genes. Segregation in the BC1F3 population supports a model in
which resistance is controlled by two to three additive recessive
genes. In a given plant, tolerance can be masked by resistance.
These two traits may separate after selfing and segregate at the next
generation. Grafting can also separate resistance and tolerance.
For example, plant number 25 (Table 3) remained symptomless
when grafted on a susceptible infected plant (Table 4, plants C and
D), because it carries a gene for tolerance that is masked by the
genes conferring resistance. Contrary to resistance, tolerance is controlled
by one dominant major gene. The recessive nature of resistance
and the fact that it is a polygenic trait may explain the difficulties
in introgressing this trait into the domesticated tomato.
Grafting experiments have shown that resistance is lost when an
infected susceptible plant is grafted with a resistant plant (as scion
or not): the resistant plant becomes tolerant. Therefore, we suggest
that resistance is expressed at the whitefly-plant interface. Once
the virus is in the vascular system, resistance is lost. Similar results
were reported showing a break of resistance of L. chilense LA1969
and of L. hirsutum LA1777 following TYLCV delivery by agroinoculation
(11). We have now reached a stable BC1F4 line (denominated 902)
that does not segregate for resistance and that has good horticultural
characteristics (80- to 120-g red fruits, fertility, self-compatibility,
vigor, and good plant morphology). This line does not support
virus replication even upon controlled massive whitefly-mediated
inoculation of young seedlings and does not need protection with
nets or insecticides. The F1 with L. esculentum is tolerant, produces
120- to 150-g fruits, and does not need protection from inoculation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาก่อนคลิปปากตะเข้ TYLCV DNA ก็พร้อมใช้งาน การต้านทาน TYLCV ถูกยึดขาด (หรืออ่อน) ของอาการในรบกวน และ amelioration ของอัตราผลตอบแทน วันนี้เราตระหนักดีว่ามะเขือเทศพันธุ์และรายการที่มีอยู่ในปัจจุบันทั้งหมดมี ที่สุด ความอดทน TYLCV แม้ว่าอัตราผลตอบแทนและอาการมีมากขึ้นเมื่อเทียบกับไวต่อพันธุ์ พืชประกอบด้วยความเข้มข้นต่าง ๆ ของไวรัส (12) กับของเราความรู้ ไม่มีในมะเขือเทศพันธุ์ทน (อาการไม่มีไวรัส) พันธุ์มะเขือเทศเฉพาะป่ารายงานที่จะทนเมื่อ whitefly mediated inoculation ถูก L. chilense LA1969(21) การแม็ปและ introgression ของความต้านทานจาก L. chilense ได้นำบรรทัดป้องกันความผิดพลาด ไวรัสจำลองและย้ายที่อยู่ช้ากว่าในบรรทัดใกล้-isogenic ไวต่อ (13) เรามีเริ่มต้นโปรแกรมที่ปรับปรุงพันธุ์ มีเป้าหมายสูงสุดของการได้รับพันธุ์ทั้งหมดทนต่อ inoculation whitefly mediated ตรวจคัดกรองของ accessions พันธุ์มะเขือป่ารายงานจะทนต่อTYLCV ได้แสดงที่ไวต่อ ป้องกันความผิดพลาด และทนบุคคลสามารถพบในแต่ละทะเบียน Heterogeneity นี้อาจเป็นเนื่องจากสปีชีส์ที่ป่ามากที่สุดในการเผยแพร่มีงานประจำต้องเปิด pollination โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีเช่นยีน self-incompatibility ใน L. hirsutum, L. chilense, L.peruvianumเราเริ่มต้นใช้งานโปรแกรมของเราผสมพันธุ์ข้ามระหว่างพืชจาก accessions hirsutum L. LA1777 และ LA386 ทั้งหมดทนการ TYLCV รายงาน L. hirsutum LA386 จะทนการ TYLCV จาก Jordan หลายตัวยีนที่ควบคุมการความต้านทาน (9) รายงาน L. hirsutum LA1777 จะทนต่อTYLCV จากไซปรัส (10) และความอดทน TYLCV จาก Sardiniaและ จากเซเนกัล และไวรัสขดใบมะเขือเทศจากอินเดีย (8) ที่L. hirsutum F1 (LA1777 × LA386) ถูกข้าม ด้วย L. esculentumและชุดของ selfing ดำเนิน ในแต่ละรุ่นบุคคลที่ถูกเลือกสำหรับการต่อต้านทานซ้ำ ขนาด ใหญ่ประเทศควบคุม ด้วย viruliferous whiteflies การแบ่งแยกของลูกหลานในทน ยอมรับ และภูมิไวรับระบุควบคุมที่ต่อต้านและยอมรับ โดยชุดของยีน แบบจำลองในสนับสนุนการแบ่งแยกประชากร BC1F3ความต้านทานที่ถูกควบคุม โดยสองถึงสาม additive recessiveยีน ในโรงงานที่กำหนด การยอมรับสามารถสวมหน้ากาก โดยความต้านทานลักษณะที่สองนี้อาจแยกหลัง selfing และ segregate ที่ถัดไปกิน Grafting สามารถยังแยกความต้านทานและยอมรับตัวอย่าง โรงงานหมายเลข 25 (ตาราง 3) ยังคง symptomlessเมื่อ grafted ในพืชติดเชื้อไวต่อ (ตาราง 4 พืช C และD) เนื่องจากมันนำยีนสำหรับค่าเผื่อที่สวมหน้ากากโดยการยีนต้านทาน conferring ขัดต่อความต้านทาน ควบคุมการยอมรับโดยยีนหลักสำคัญหนึ่ง ธรรมชาติต้าน recessiveและความจริงที่ว่า มันเป็นติด polygenic อาจอธิบายความยากลำบากใน introgressing นี้ติดในมะเขือเทศที่บ้านทดลอง grafting ได้แสดงให้เห็นว่า ความต้านทานจะหายไปเมื่อมีติดไวรัสพืชไวต่อเป็น grafted กับพืชทน (เป็นไซออนหรือไม่): พืชทนจะทนกับการ ดังนั้น เราขอแนะนำความต้านทานที่แสดงในอินเทอร์เฟซโรงงาน whitefly ครั้งไวรัสอยู่ในระบบหลอดเลือด ความต้านทานเสียหาย ผลคล้ายกันมีรายงานแสดงการแบ่งของความต้านทานของ L. chilense LA1969และของ L. hirsutum LA1777 ต่อ TYLCV จัด โดย agroinoculation(11) . เราตอนนี้ได้ถึงบรรทัด BC1F4 มั่นคง (ระดับ 902)ที่ segregate สำหรับความต้านทาน และมีดีเมนลักษณะ (ผลไม้สีแดง 80 - ไป 120-g อุดมสมบูรณ์ self-compatibilityแข็ง และสัณฐานวิทยาของพืชดี) บรรทัดนี้ไม่สนับสนุนจำลองแบบไวรัสแม้เมื่อควบคุมใหญ่ whitefly mediatedinoculation ของกล้าไม้หนุ่ม และไม่จำเป็นต้องป้องกันด้วยตาข่ายหรือยาฆ่าแมลง F1 กับ L. esculentum เป็นทนกับ ทำให้เกิด120 - ไป 150-g ผลไม้ และไม่จำเป็นต้องป้องกันจาก inoculation นั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปรายก่อนที่จะโพรบ TYLCV ดีเอ็นเอกลายเป็นใช้ได้เลือกสำหรับต้านทานTYLCV อยู่บนพื้นฐานของการขาด (หรือลดทอน) ของอาการในสาขาที่รบกวนและอัตราผลตอบแทนของการเยียวยา วันนี้เราตระหนักดีว่าทุกสายพันธุ์มะเขือเทศและเส้นที่มีอยู่ในขณะนี้เป็นที่ดีที่สุดที่จะใจกว้างTYLCV; แม้ว่าอัตราผลตอบแทนและอาการได้ดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับสายพันธุ์ที่อ่อนแอต่อพืชมีความเข้มข้นต่างๆของไวรัส(12) ที่ดีที่สุดของเราความรู้ไม่มีพันธุ์มะเขือเทศมีความทนทาน(ไม่มีอาการไวรัสไม่ได้) สายพันธุ์มะเขือเทศป่าเพียงการรายงานไปยังจะทนอยู่กับการฉีดวัคซีนแมลงหวี่ขาวหนูเป็นลิตร chilense LA1969 (21) การทำแผนที่และอินโทรของความต้านทานจากลิตร chilense ได้นำไปสู่การสายใจกว้างซึ่งเชื้อไวรัสและการเคลื่อนไหวเป็นช้ากว่าในสายพันธุ์ใกล้เคียงกับความเสี่ยงที่(13) เราได้ริเริ่มโครงการปรับปรุงพันธุ์โดยมีเป้าหมายสูงสุดของการได้รับพันธุ์ต้านทานทั้งหมดเพื่อฉีดวัคซีนแมลงหวี่ขาวพึ่ง การคัดกรองของสายของสายพันธุ์มะเขือเทศป่ารายงานว่าทนต่อTYLCV แสดงให้เห็นว่าอ่อนแอใจกว้างและประชาชนทนสามารถพบได้ในการเข้าแต่ละ ความแตกต่างนี้อาจเป็นเพราะความจริงที่ว่าพันธุ์ป่ามากที่สุดในการขยายพันธุ์ของพวกเขาประจำอาจมีการเปิดการผสมเกสรโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขามียีนที่เข้ากันไม่ได้ด้วยตัวเองเหมือนในแอลhirsutum, chilense ลิตรลิตรและperuvianum. เราเริ่มต้นโครงการปรับปรุงพันธุ์ของเรา ที่มีการผสมผสานกันระหว่างพืชจากลิตรhirsutum สาย LA1777 และ LA386 สมบูรณ์ทนที่จะTYLCV ลิตร hirsutum LA386 ก็จะทนต่อไปTYLCV จากแม่น้ำจอร์แดน ยีนที่โดดเด่นหลายควบคุมต้านทาน (9) ลิตร hirsutum LA1777 ก็จะทนต่อTYLCV จากประเทศไซปรัส (10) และอดทนที่จะ TYLCV จากซาร์ดิเนียและจากเซเนกัลและไวรัสขดใบมะเขือเทศจากประเทศอินเดีย(8) ลิตร hirsutum F1 (LA1777 × LA386) ถูกข้ามกับแอล esculentum, และชุดของ selfing ถูกดำเนินการ ในแต่ละรุ่น, บุคคลที่ได้รับการคัดเลือกสำหรับความต้านทานต่อไปนี้ซ้ำใหญ่วัคซีนควบคุมด้วย whiteflies viruliferous แยกของลูกหลานสำหรับความต้านทานความอดทนและความไวต่อชี้ให้เห็นว่าการต่อต้านและความอดทนจะถูกควบคุมโดยชุดที่แตกต่างของยีน แยกประชากร BC1F3 สนับสนุนรูปแบบในที่ต้านทานจะถูกควบคุมโดย2-3 ด้อยสารเติมแต่งยีน ในโรงงานที่ได้รับความอดทนสามารถหลอกลวงโดยต้านทาน. ทั้งสองลักษณะอาจแยกหลังจาก selfing และแยกที่ต่อไปรุ่น สินบนยังสามารถต้านทานแยกต่างหากและความอดทน. ยกตัวอย่างเช่นจำนวนโรงงาน 25 (ตารางที่ 3) ยังคง symptomless เมื่อทาบบนไวต่อพืชที่ติดเชื้อ (ตารางที่ 4 พืช C และD) เพราะมันพกยีนสำหรับความอดทนที่มีการสวมหน้ากากโดยยีนการหารือต้านทาน ขัดกับความต้านทานความอดทนจะถูกควบคุมโดยยีนที่สำคัญที่โดดเด่น ลักษณะด้อยของความต้านทานและความจริงที่ว่ามันเป็นลักษณะ polygenic อาจอธิบายความยากลำบากในintrogressing ลักษณะนี้ลงในมะเขือเทศโดดเด่นได้. การทดลองการปลูกถ่ายอวัยวะได้แสดงให้เห็นความต้านทานที่จะหายไปเมื่อพืชที่ไวต่อการติดเชื้อจะทาบกับพืชทน(เช่นเดียวกับการปลูกถ่ายอวัยวะหรือไม่ได้): พืชทนกลายเป็นใจกว้าง ดังนั้นเราจึงขอแนะนำว่าการต่อต้านจะแสดงที่อินเตอร์เฟซแมลงหวี่ขาวพืช เมื่อไวรัสที่อยู่ในระบบหลอดเลือดจะหายไปต้านทาน ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานแสดงการแบ่งของความต้านทานของแอล chilense LA1969 และแอล hirsutum LA1777 ต่อไปนี้การจัดส่งโดย TYLCV agroinoculation (11) เราได้มาถึงตอนนี้สาย BC1F4 ที่มีเสถียรภาพ (สกุลเงิน 902) ที่ไม่ได้แยกความต้านทานและที่มีพืชสวนที่ดีลักษณะ (80 ถึง 120 กรัมผลไม้สีแดง, ความอุดมสมบูรณ์ของตัวเองเข้ากันได้ความแข็งแรงและสัณฐานวิทยาของพืชดี) บรรทัดนี้ไม่สนับสนุนการจำลองแบบไวรัสแม้กระทั่งเมื่อควบคุมแมลงหวี่ขาวขนาดใหญ่พึ่งการฉีดวัคซีนของต้นกล้าเล็กและไม่จำเป็นต้องมีการป้องกันที่มีมุ้งหรือยาฆ่าแมลง F1 ที่มีแอล esculentum คือใจกว้าง, ผลิต120 ผลไม้ 150 กรัมและไม่จำเป็นต้องฉีดวัคซีนป้องกันจาก