This story is very short, but prett

This story is very short, but pretty much perfect in every way. Though Barthelme is known for his playful, postmodern style, we admire him for his ability to shape a world so clearly from so few words, chosen expertly. Barthelme never over explains, never uses one syllable too many, but effortlessly leads the reader right where he wants her to be. It’s funny, it’s absurdist, it’s sad, it’s enormous even in its smallness. It may be this writer’s favorite story of all time. You should read it.
←→

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องนี้จะสั้นมาก แต่สวยมากสมบูรณ์แบบในทุก ๆ ด้าน แม้ว่า Barthelme เป็นที่รู้จักกันในลักษณะของหลังสมัยใหม่ ขี้เล่น เราชื่นชมเขาสำหรับเขาความสามารถในการรูปโลกให้ชัดเจนจากนั้นสองสามคำ เลือกอย่างกลมกลืน Barthelme ไม่เคยเกินอธิบาย ไม่ใช้พยางค์หนึ่งเกินไปมาก แต่เป้าหมายได้อย่างง่ายดายอ่านขวาที่เขาต้องการเธอ มันเป็นเรื่องตลก เป็นมา เศร้า มันเป็นอย่างมากแม้ใน smallness ของ มันอาจเป็นเรื่องโปรดของผู้เขียนนี้ตลอด คุณควรอ่านได้←→

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สั้นมาก แต่สวยมากที่สมบูรณ์แบบในทุกวิถีทาง แม้ว่าบาร์เธเป็นที่รู้จักกันขี้เล่นของเขาสไตล์หลังสมัยใหม่เราชื่นชมเขาสำหรับความสามารถของเขาที่จะรูปร่างโลกอย่างชัดเจนจากคำไม่กี่คำเพื่อให้ได้รับการแต่งตั้งอย่างเชี่ยวชาญ บาร์เธกว่าไม่เคยอธิบายว่าไม่เคยใช้พยางค์เดียวมากเกินไป แต่อย่างง่ายดายนำไปสู่ขวาของผู้อ่านที่เขาต้องการให้เธอเป็น มันตลกก็ absurdist ก็เศร้ามันเป็นอย่างมากแม้ในสัมปชัญญะของ มันอาจจะเป็นเรื่องของนักเขียนที่ชื่นชอบของเวลาทั้งหมดนี้ คุณควรจะอ่านมัน.
←→

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องนี้สั้นมาก แต่สวยมากสมบูรณ์แบบในทุกวิถีทาง แม้ว่า barthelme เป็นที่รู้จักกันในสไตล์โพสต์โมเดิร์นของเขาขี้เล่น เราชื่นชมเขาสำหรับความสามารถของเขาเพื่อรูปร่างโลกอย่างชัดเจน จากไม่กี่ดังนั้นคำที่เลือกให้เชี่ยวชาญ barthelme ไม่เคยเกินอธิบาย ไม่เคยใช้พยางค์เดียวมากเกินไป แต่ได้อย่างง่ายดายนัก อ่านตรงที่เขาต้องการให้เธอเป็น มันสนุก มัน absurdist มันเศร้ามันใหญ่มากแม้ในความเล็กของมัน . มันอาจจะเป็นเรื่องของนักเขียนที่ชื่นชอบของเวลาทั้งหมด คุณควรจะอ่านมัน ←→