While no conclusive estimates of th

While no conclusive estimates of the number of partici- pants have been established, the highest estimates cited by Kagame’s former advisor Dusaidi in Gourevitch (1998: 244) suggest that anywhere between 1 and 3 million Hutu participated in the genocide. Mamdani (2001: 7) and Des Forges (1999: 2, 260) estimate the figure to be in the hundreds of thousands (Des Forges also cites a lower figure, referring to tens of thousands of participants), while Straus’s (2004a: 172; 2004b: 93) estimate, supported by empirical evidence, places the number of perpetrators between 175,000 and 210,000. One reason for this variance concerns precisely what it means to be a ‘partici- pant’. Does it require that one was an actual perpetrator and directly complicit in the violence, or that one helped and was indirectly complicit? For work that addresses the question of why ordinary people willingly participate in violence, see Goldhagen (1996), Petersen (2002), De Figueiredo & Weingast (1999), Staub (1989), and Waller (2002). For work that addresses non-participation by ordinary people – the deliberate choice to not participate in the killing – see Davenport (2003). Prunier (1995) notes that the compulsion to kill clearly varied across groups and localities in Rwanda, with the government account of spontaneous participation holding true in certain cases, and individual- or community-wide coercion required to elicit participation in other cases.
4 Note that ethnic norms, as defined, differ from social norms (Elster, 1989) in that they are outcome oriented (if you want to achieve Y then do X, versus do or don’t do X), yet resemble social norms in that they apply to oneself and to others, are sustained by sanctions, and offer some scope for choice and manipulation. Note also that this definition differs from cultural or attitudinal norms used to explain the existence of deeply ingrained animosity towards ethnic rivals and explicitly excludes any notion of internalization as a result of the norm itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่มีการก่อตั้งไม่ประเมินข้อสรุปจำนวน partici-กางเกง การประเมินสูงสุดที่อ้าง โดยที่ปรึกษาอดีต Kagame ของ Dusaidi ใน Gourevitch (1998:244) แนะนำว่า ที่ใดก็ได้ระหว่าง 1 และ 3 ล้าน Hutu เข้าร่วมการพันธุฆาต Mamdani (2001:7) และเด Forges (1999:2, 260) ประเมินตัวเลขต้องนับร้อยพัน (Des Forges ยังสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดเลขล่าง อ้างถึงหมื่นคน), ในขณะที่ของ Straus (2004a: 172; 2004b: 93) ประเมิน สนับสนุน ด้วยหลักฐานประจักษ์ สถานจำนวนความผิดระหว่าง 175,000 และ 210,000 เหตุผลหนึ่งสำหรับผลต่างนี้เกี่ยวข้องกับแม่นยำความหมาย จะ เป็น 'partici-pant' มันต้องที่หนึ่งถูกติงสตัวจริง และโดยตรง complicit ในความรุนแรง หรือว่า ช่วย และถูก complicit อ้อม สำหรับงานที่อยู่คำถามที่ทำไมคนธรรมดาด้วยความเต็มใจเข้าร่วมในความรุนแรง ดู Goldhagen (1996), Petersen (2002), เด Figueiredo และ Weingast (1999), Staub (1989), และวอลเลอร์ (2002) สำหรับงานที่อยู่ไม่ใช่มีส่วนร่วม โดยคนธรรมดา – เลือกกระทำไม่เอี่ยวฆ่า – ดูดาเวนพอร์ท (2003) บันทึก (1995) prunier ที่บีบบังคับให้ฆ่าแตกต่างกันระหว่างกลุ่มและมาในรวันดา บัญชีรัฐบาลขาดการมีส่วนร่วมยึดจริงในบางกรณี แกมบังคับบุคคล หรือชุมชนทั้งที่จำเป็นเพื่อให้ได้รับการเข้าร่วมในกรณีอื่น ๆ อย่างชัดเจน4 สังเกตว่า ชาติพันธุ์บรรทัดฐาน กำหนด แตกต่างจากบรรทัดฐานทางสังคม (Elster, 1989) ที่พวกเขามีผลเชิง (ถ้าคุณต้องการให้ Y แล้วทำ X เมื่อเทียบกับทำ หรือไม่ทำ X), ยังคล้ายกับบรรทัดฐานทางสังคมที่จะใช้ กับตนเอง และผู้อื่น ยั่งยืน โดยลงโทษ และมีบางขอบเขตสำหรับการเลือกและการจัดการ ทราบยังว่า คำนิยามนี้แตกต่างจากบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม หรือ attitudinal ที่ใช้เพื่ออธิบายการดำรงอยู่ของ animosity ingrained ลึกต่อคู่แข่งชาวอย่างชัดเจนไม่รวมความ internalization จากปกติเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ไม่มีข้อสรุปประมาณการจำนวนผู้เข้าร่วมที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นประมาณการสูงสุดโดยอ้างเมอดีตที่ปรึกษา Dusaidi ใน Gourevitch (1998: 244) แสดงให้เห็นว่าที่ใดก็ได้ระหว่างวันที่ 1 และ 3 ล้านตูมีส่วนร่วมในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ Mamdani (2001: 7) และ Forges Des (1999: 2, 260) ประเมินตัวเลขที่จะอยู่ในหลายร้อยหลายพัน (Des Forges ยังอ้างอิงเป็นตัวเลขที่ลดลงหมายถึงนับหมื่นของผู้เข้าร่วม) ในขณะที่เตราสส์ของ (2004a: 172 ; 2004b: 93) ประมาณการการสนับสนุนจากหลักฐานเชิงประจักษ์จำนวนสถานที่กระทำผิดระหว่าง 175,000 และ 210,000 เหตุผลหนึ่งที่ทำให้ความแปรปรวนนี้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่มันหมายถึงการเป็น 'กางเกงมีส่วนร่วม' มันต้องว่าเป็นผู้กระทำผิดจริงและซับซ้อนโดยตรงในการใช้ความรุนแรงหรือหนึ่งช่วยที่ซับซ้อนและเป็นทางอ้อม? สำหรับการทำงานที่อยู่คำถามที่ว่าทำไมคนธรรมดาเต็มใจเข้าร่วมในการใช้ความรุนแรงให้ดู Goldhagen (1996), ปีเตอร์ (2002) เดอ Figueiredo & Weingast (1999), Staub (1989) และวอลเลอร์ (2002) สำหรับการทำงานที่อยู่ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมของคนธรรมดา - ทางเลือกโดยเจตนาที่จะไม่เข้าร่วมในการฆ่า - ดูดาเวนพอร์ต (2003) พรูเนียร์ (1995) ตั้งข้อสังเกตว่าการบังคับในการฆ่าที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนในทุกกลุ่มและท้องถิ่นในประเทศรวันดากับบัญชีของรัฐบาลการมีส่วนร่วมที่เกิดขึ้นเองถือเป็นจริงในบางกรณีและการบังคับ individual- หรือชุมชนทั้งจำเป็นที่จะล้วงเอาการมีส่วนร่วมในกรณีอื่น ๆ .
4 หมายเหตุ ที่บรรทัดฐานชาติพันธุ์ตามที่กำหนดไว้แตกต่างไปจากบรรทัดฐานของสังคม (Elster, 1989) ในการที่พวกเขาจะมุ่งเน้นผล (ถ้าคุณต้องการที่จะบรรลุ Y แล้วทำ X เมื่อเทียบกับการทำหรือไม่ทำ X) ยังมีลักษณะคล้ายกับบรรทัดฐานทางสังคมที่พวกเขา นำไปใช้กับตัวเองและคนอื่น ๆ จะยั่งยืนโดยการลงโทษและมีขอบเขตบางอย่างสำหรับการเลือกและการจัดการ ยังทราบว่าคำนิยามนี้แตกต่างจากบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมหรือทัศนคติที่ใช้ในการอธิบายถึงการดำรงอยู่ของความเกลียดชังที่ฝังแน่นลึกต่อคู่แข่งชาติพันธุ์และชัดเจนไม่รวมความคิดของ internalization ใด ๆ ที่เป็นผลมาจากการที่ตัวเองเป็นบรรทัดฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ยังไม่มีข้อสรุปการประเมินจำนวนของดังนี้ - กางเกงได้ถูกก่อตั้งขึ้น ประมาณการสูงสุดอ้างโดยคากามิ อดีตที่ปรึกษา dusaidi ใน gourevitch ( 2541 : 244 ) แนะนำว่า ที่ใดก็ได้ระหว่าง 1 และ 3 ล้านฮูตูมีส่วนร่วมในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ แมมดานิ ( 2543 : 7 ) และ des Forges ( 2542 : 2 , 260 ) ประมาณการตัวเลขอยู่หลายร้อยหลายพัน ( des Forges ยัง cites รูปล่างหมายถึงนับหมื่นของผู้เข้าร่วม ) , ขณะที่สเตราส์ ( 2004a : 172 ; 2004b : 93 ) ประมาณการการสนับสนุนจากหลักฐานเชิงประจักษ์ สถานที่ จำนวน 175 , 000 , 000 และผู้กระทำผิดระหว่าง . เหตุผลหนึ่งที่ทำให้ความแปรปรวนนี้เกี่ยวกับสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นดังนี้ ' กางเกง ' มันต้องเป็นที่หนึ่งจริง ผู้กระทำผิดโดยตรง และสมรู้ร่วมคิดในความรุนแรงหรือใครช่วยได้ทางอ้อมผู้สมรู้ร่วมคิด ? สำหรับงานที่เน้นคำถามที่ว่าทำไมคนธรรมดาอย่างเต็มใจมีส่วนร่วมในความรุนแรง เห็น goldhagen ( 1996 ) ปีเตอร์เซน ( 2002 ) , เดอ ฟิเกรีโด& weingast ( 1999 ) , สต๊อบ ( 1989 ) , และ วอลเลอร์ ( 2002 ) สำหรับงานที่เน้นการมีส่วนร่วมจากประชาชนทั่วไป และไม่ใช่ทางเลือกโดยเจตนาที่จะไม่เข้าร่วมในการฆ่า–ดูดาเวนพอร์ท ( 2003 )prunier ( 1995 ) บันทึกว่า การบีบบังคับให้ฆ่าอย่างชัดเจนหลากหลายข้ามกลุ่ม และท้องถิ่นในรวันดา กับรัฐบาลในบัญชีของธรรมชาติมีส่วนร่วมถือจริงในบางกรณี บุคคลหรือชุมชนกว้างบังคับต้องกระตุ้นการมีส่วนร่วมในคดีอื่น ๆ .
4 ทราบว่าทางชาติพันธุ์ เช่น แตกต่างจากบรรทัดฐานทางสังคม ( Elster ,1989 ) ในการที่พวกเขาจะมุ่งเน้นผล ( ถ้าคุณต้องการเพื่อให้บรรลุ Y แล้ว X , เมื่อเทียบกับการทำหรือไม่ทำ X ) ยังคล้ายบรรทัดฐานทางสังคมที่พวกเขาใช้กับตนเองและผู้อื่น จะได้รับการสนับสนุนโดยการลงโทษ และมีขอบเขตสำหรับการเลือกและการจัดการยังทราบว่าคำนิยามนี้แตกต่างจากบรรทัดฐานวัฒนธรรมหรือทัศนคติที่ใช้เพื่ออธิบายการมีอยู่ของความเกลียดชังที่ฝังแน่นต่อคู่แข่งและชาติพันธุ์อย่างชัดเจนไม่รวมใด ๆของ internalization ความคิดเป็นผลมาจากบรรทัดฐานของตัวเอง