ไวรัสซิก้าที่ถูกค้นพบในปี 1947 ในทวีปแอฟริกามีสำรวจพบผู้ป่วยที่ติดเชื้อไข้ซิกาแล้วใน 20 ประเทศ ดังนี้ บาร์เบโดส โบลิเวีย บราซิล โคลอมเบีย เอกวาดอร์ เอลซัลวาดอร์ เฟรนซ์เกียนา กัวเดอลุป กัวเตมาลา กายอานา เฮติ ฮอนดูรัส เกาะมาร์ตีนิก เม็กซิโก ปานามา ปารากวัย เปอร์โตริโก ซูรินาเม เกาะเซนต์มาร์ติน และเวเนซูเอลา ไวรัสซิกาจัดเป็นไวรัสที่มีรหัสพันธุกรรมเป็นอาร์เอ็นเอ (RNA) สายเดี่ยว อยู่ในตระกูล Flavivirus เช่นเดียวกับไวรัสเดงกี่ (Dengue virus) ที่ก่อให้เกิดไข้เลือดออก และไวรัส Japanese encephalitis ที่ก่อโรคไข้สมองอักเสบ ส่วนชื่อซิกา (Zika) เป็นชื่อป่าในประเทศยูกันดาซึ่งเป็นสถานที่แรกที่แยกเชื้อได้จากลิง Rhesus ที่นำมาศึกษาในปีพ.ศ. 2490 การระบาดของไวรัสชนิดนี้มียุง Aedes aegypti เป็นพาหะ ซึ่งเป็นยุงลายบ้านในประเทศเขตร้อนและเป็นยุงที่เป็นพาหะของไวรัสไข้เลือดออกด้วย ในการค้นพบครั้งนี้พบในหญิงคนนึงได้รับเชื้อไวรัสซิก้าผ่านทางมดลูกส่งผลให้เกิดการติดเชื้อในทารกในครรภ์เกิด microcephaly ทำให้ขนาดสมองของทารกมีขนาดเล็กลง ในกลุ่มของ Guillain-Barre syndrome หรือ GBS กลายเป็นโรคระบาดที่มีผลกระทบต่อความผิดปกติของระบบประสาทและสมองของทารกในครรภ์อย่างร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต ทำให้สูญเสียทารกระหว่างการตั้งครรภ์หรือไม่ก็อาจทำให้สมองพิการแต่กำเนิด 80% ของผู้ติดเชื้อจะมีอาการโดยทั่วไป คือมีอาการเป็นไข้เฉียบพลัน มีผื่น ตาแดง ปวดกล้ามเนื้อและข้อต่อ วิงเวียนศีรษะ มีอาการประมาณ 1 สัปดาห์