Areas of research within which the

Areas of research within which the economics of education can be categorized argue that schooling, professional training and adult education are the most productive investments for the future of an individual, for the success of a company in the market economy and for the growth and development of an entire country. Although this is the underpinning assumption, research into the economics of education carried out to date leads to the conclusion that all that has been done in the fields of research into the individual, business systems, economic growth and the social development of individual countries is not sufficient to allow the economics of education to be awarded a prominent role amongst the educational sciences. This can be explained by the inability to formulate educational solutions that tackle the criticisms that research has highlighted and to identify the peculiarities of education systems that have been identified as the best in terms of production and educational performance. In essence, what is lacking is the contribution of pedagogy to the economics of education.
However, the analysis of this issue would not be complete without highlighting the fact that in recent years signs of the extension of this field of research have started to go beyond traditional economic confines. This move away from purely economic studies has been characterized by an interest in the benefits of education on individuals and society, not merely from an economic point of view. However, despite the fact that new studies stem from an acknowledgment of the need to enlarge the dimensions of research into individuals and their visions, they have still tended to focus on a need to quantify new findings. At the same time, it cannot be denied that the exploration of causal links between high levels of education, improvements in health and physical and social wellbeing, the adoption of self protective behavior and lifestyles, a reduction in crime and improvements in levels of social cohesion have brought research into the economics of education closer to that of an educational science. However, although such research offers a more complete vision of man and society and the benefits that derive from education in general, they nonetheless lead us back again to economic benefits and returns, such as the reduction in the cost of healthcare, justice and welfare in general (Refrigeri, 2011). Therefore despite the reduction of emphasis on economics the findings of studies still focus essentially on economic outcomes including the efficiency of training systems and the short and long term economic benefits of particular policies and offer less in terms of an analysis of human and social benefits. Nevertheless, this scientific enlargement cannot be considered satisfactory for the educational sciences, to which this field of research has become part, since the time has arrived for research to go beyond mere analysis of the benefits of education. It is necessary to not only contextualize the social, cultural and ethical aspects in addition to the cognitive, communicative, relational and sociological aspects but to consider such factors when proposing lines of intervention capable of addressing processes of change in educational systems if they should be considered ineffective in producing benefits to the individual, the companies and to the society as a whole.
This operation of enlargement and epistemological updating of the economics of education cannot pass merely as the individuation of new cognitive approaches, different from those here presented, but must be completed with the new purpose of the research, i.e. the creation, planning or revision of educational theoretical models and educational systems. This would allow new research to explore and interpret education following the principles of economics from the perspective of pedagogy, promoting at the same time the formulation of operative solutions to different educational problems that have emerged in society. Furthermore, such proposals could become a useful tool to allow political institutions to make decisions about the modification and reform of the general establishment of educational systems, or part thereof, with the aim of improving the living standards of individuals and the development of society, thus promoting greater wellbeing.
Therefore this paper argues that the economics of education will never be an effective social science unless its epistemological statute is grounded in the pedagogical aspects of educational planning. To illustrate this point, high levels of youth unemployment can be cited (ILO, 2012). From the numerous economic studies of this phenomenon it has emerged that one of the principle causes is the global economic crisis, but equally important is the relatively ineffective education of the youth of present generations. It has been revealed, to use the example of Italy, that the actual education system, in particular further education, does not facilitate the transition to the job market (Fondazione Agnelli 2012), and for this reason it is not effective. The identification of solutions to this problem must be tackled by the economics of education in the context of pedagogy. Specifically, what must be done, referring again to the Italian case, is to adapt the systems of scholastic and professional orientation and of work placement schemes with the aim of not only bringing young people closer to training or adults towards requalification in the context of the needs of the labour market. What must also be done is to maximize the potential of human capital in more general terms, rather than in over-specialized terms, which at least in this phase, has a reduced focus on economic gain (Refrigeri, 2010; 2012). Young people therefore must be allowed to bridge the gap from education to employment through formal education programmes at school and university and through non formal education such as work experience.
Current tools for training at work are in first place the apprenticeship, but also the more traditional curricular training and work placements in industry. Even if they are provided for by appropriate legislation that regulates their role, they are not realized and carried out in the most effective way. This is because they are not planned in respect to the needs of companies. Indeed, the latter only find such programmes useful if they represent a potential investment in the human capital of human resources. If they do not, the programmes represent merely a cost the company cannot afford. Therefore even if it is only with the aim of starting a more complex dialogue, the use of apprenticeships and work placement as tools for orientation and training can represent an opportunity for a young person to enter the world of work and put themselves to the test, orientate their professional choices and acquire experience. At the same time, it gives the employer the opportunity to invest in potential human resources that can be trained in accordance with their requirements. Such schemes must be well planned, monitored and evaluated by professionals in education and managed by tutors from companies that are qualified to take on such roles. In this way they will no longer serve as a simple legal obligation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านการวิจัยซึ่งสามารถแบ่งเศรษฐศาสตร์การศึกษาทะเลาะศึกษา การฝึกอบรมวิชาชีพ และการศึกษาผู้ใหญ่ลงทุนมากที่สุด สำหรับอนาคตของบุคคล ความสำเร็จของบริษัทในระบบเศรษฐกิจการตลาด และ สำหรับการเจริญเติบโตและพัฒนาของประเทศทั้งหมด แม้ว่าจะอัสสัมชัญ underpinning วิจัยในเศรษฐศาสตร์การศึกษาดำเนินการวันที่นำไปสู่สรุปว่า ทั้งหมดที่ทำในเขตข้อมูลของการวิจัยในแต่ละบุคคล ระบบธุรกิจ เศรษฐกิจ และสังคมของแต่ละประเทศ ไม่เพียงพอให้เศรษฐศาสตร์การศึกษาที่ได้รับบทบาทที่โดดเด่นท่ามกลางวิทยาศาสตร์ศึกษา นี้สามารถอธิบาย โดยไม่สามารถกำหนดวิธีการศึกษาที่เล่นงานวิจารณ์ที่วิจัยได้เน้น และระบุข้องของระบบการศึกษาที่ได้รับการระบุเป็นส่วนผลิตและประสิทธิภาพการเรียน สิ่งขาดในสาระสำคัญ มีสัดส่วนของครูผู้สอนเศรษฐศาสตร์การศึกษา However, the analysis of this issue would not be complete without highlighting the fact that in recent years signs of the extension of this field of research have started to go beyond traditional economic confines. This move away from purely economic studies has been characterized by an interest in the benefits of education on individuals and society, not merely from an economic point of view. However, despite the fact that new studies stem from an acknowledgment of the need to enlarge the dimensions of research into individuals and their visions, they have still tended to focus on a need to quantify new findings. At the same time, it cannot be denied that the exploration of causal links between high levels of education, improvements in health and physical and social wellbeing, the adoption of self protective behavior and lifestyles, a reduction in crime and improvements in levels of social cohesion have brought research into the economics of education closer to that of an educational science. However, although such research offers a more complete vision of man and society and the benefits that derive from education in general, they nonetheless lead us back again to economic benefits and returns, such as the reduction in the cost of healthcare, justice and welfare in general (Refrigeri, 2011). Therefore despite the reduction of emphasis on economics the findings of studies still focus essentially on economic outcomes including the efficiency of training systems and the short and long term economic benefits of particular policies and offer less in terms of an analysis of human and social benefits. Nevertheless, this scientific enlargement cannot be considered satisfactory for the educational sciences, to which this field of research has become part, since the time has arrived for research to go beyond mere analysis of the benefits of education. It is necessary to not only contextualize the social, cultural and ethical aspects in addition to the cognitive, communicative, relational and sociological aspects but to consider such factors when proposing lines of intervention capable of addressing processes of change in educational systems if they should be considered ineffective in producing benefits to the individual, the companies and to the society as a whole. This operation of enlargement and epistemological updating of the economics of education cannot pass merely as the individuation of new cognitive approaches, different from those here presented, but must be completed with the new purpose of the research, i.e. the creation, planning or revision of educational theoretical models and educational systems. This would allow new research to explore and interpret education following the principles of economics from the perspective of pedagogy, promoting at the same time the formulation of operative solutions to different educational problems that have emerged in society. Furthermore, such proposals could become a useful tool to allow political institutions to make decisions about the modification and reform of the general establishment of educational systems, or part thereof, with the aim of improving the living standards of individuals and the development of society, thus promoting greater wellbeing. Therefore this paper argues that the economics of education will never be an effective social science unless its epistemological statute is grounded in the pedagogical aspects of educational planning. To illustrate this point, high levels of youth unemployment can be cited (ILO, 2012). From the numerous economic studies of this phenomenon it has emerged that one of the principle causes is the global economic crisis, but equally important is the relatively ineffective education of the youth of present generations. It has been revealed, to use the example of Italy, that the actual education system, in particular further education, does not facilitate the transition to the job market (Fondazione Agnelli 2012), and for this reason it is not effective. The identification of solutions to this problem must be tackled by the economics of education in the context of pedagogy. Specifically, what must be done, referring again to the Italian case, is to adapt the systems of scholastic and professional orientation and of work placement schemes with the aim of not only bringing young people closer to training or adults towards requalification in the context of the needs of the labour market. What must also be done is to maximize the potential of human capital in more general terms, rather than in over-specialized terms, which at least in this phase, has a reduced focus on economic gain (Refrigeri, 2010; 2012). Young people therefore must be allowed to bridge the gap from education to employment through formal education programmes at school and university and through non formal education such as work experience. Current tools for training at work are in first place the apprenticeship, but also the more traditional curricular training and work placements in industry. Even if they are provided for by appropriate legislation that regulates their role, they are not realized and carried out in the most effective way. This is because they are not planned in respect to the needs of companies. Indeed, the latter only find such programmes useful if they represent a potential investment in the human capital of human resources. If they do not, the programmes represent merely a cost the company cannot afford. Therefore even if it is only with the aim of starting a more complex dialogue, the use of apprenticeships and work placement as tools for orientation and training can represent an opportunity for a young person to enter the world of work and put themselves to the test, orientate their professional choices and acquire experience. At the same time, it gives the employer the opportunity to invest in potential human resources that can be trained in accordance with their requirements. Such schemes must be well planned, monitored and evaluated by professionals in education and managed by tutors from companies that are qualified to take on such roles. In this way they will no longer serve as a simple legal obligation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ของการวิจัยภายในที่เศรษฐศาสตร์ของการศึกษาสามารถแบ่งได้ยืนยันว่าการศึกษาการฝึกอบรมมืออาชีพและการศึกษาผู้ใหญ่ที่มีการลงทุนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับอนาคตของบุคคลที่ประสบความสำเร็จของ บริษัท ในระบบเศรษฐกิจตลาดและสำหรับการเจริญเติบโตและการพัฒนาของ ทั้งประเทศ แม้ว่านี่จะเป็นสมมติฐานหนุน, การวิจัยในทางเศรษฐศาสตร์ของการศึกษาไปดำเนินการถึงวันที่จะนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าทุกคนที่ได้รับการดำเนินการในด้านของการวิจัยในแต่ละระบบธุรกิจการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาทางสังคมของแต่ละประเทศไม่ได้ เพียงพอที่จะให้เศรษฐกิจของการศึกษาที่ได้รับรางวัลบทบาทที่โดดเด่นในหมู่วิทยาศาสตร์ศึกษา นี้สามารถอธิบายได้โดยไม่สามารถที่จะกำหนดโซลูชั่นด้านการศึกษาที่จะแก้ไขปัญหาการวิพากษ์วิจารณ์ว่าการวิจัยได้เน้นและเพื่อระบุลักษณะของระบบการศึกษาที่ได้รับการระบุว่าเป็นที่ดีที่สุดในแง่ของการผลิตและประสิทธิภาพการศึกษา ในสาระสำคัญสิ่งที่ขาดคือการมีส่วนร่วมของการเรียนการสอนเศรษฐศาสตร์ของการศึกษา.
อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ของปัญหานี้จะไม่สมบูรณ์โดยไม่ต้องเน้นความจริงที่ว่าอยู่ในอาการที่ปีที่ผ่านมาของการขยายของเขตของงานวิจัยนี้ได้เริ่มต้นที่จะไปได้ไกลกว่า ขอบเขตเศรษฐกิจแบบดั้งเดิม ย้ายออกจากการศึกษาเศรษฐกิจอย่างหมดจดนี้ได้รับการที่โดดเด่นด้วยความสนใจในประโยชน์ของการศึกษาเกี่ยวกับบุคคลและสังคมไม่เพียง แต่จากจุดทางเศรษฐกิจในมุมมองของ อย่างไรก็ตามแม้จะมีความจริงที่ว่าการศึกษาใหม่เกิดจากการรับรู้ของความต้องการที่จะขยายขนาดของการวิจัยในบุคคลและวิสัยทัศน์ของพวกเขาที่พวกเขาได้ยังคงมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่ความต้องการที่จะหาจำนวนการค้นพบใหม่ ในขณะเดียวกันก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าการตรวจสอบข้อเท็จจริงของการเชื่อมโยงสาเหตุระหว่างระดับสูงของการศึกษาการปรับปรุงในด้านสุขภาพและคุณภาพชีวิตทางกายภาพและสังคมยอมรับของพฤติกรรมการป้องกันตนเองและการดำเนินชีวิตที่ลดลงในการก่ออาชญากรรมและการปรับปรุงในระดับของการทำงานร่วมกันทางสังคม ได้นำการวิจัยในทางเศรษฐศาสตร์ของการศึกษาที่ใกล้ชิดกับที่ของการศึกษาวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตามแม้ว่าการวิจัยดังกล่าวมีวิสัยทัศน์ที่สมบูรณ์มากขึ้นของมนุษย์และสังคมและผลประโยชน์ที่ได้รับจากการศึกษาโดยทั่วไปพวกเขายังคงนำเรากลับมาอีกครั้งเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและผลตอบแทนเช่นการลดลงของค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพความยุติธรรมและสวัสดิการ ทั่วไป (Refrigeri 2011) ดังนั้นแม้จะมีการลดลงของความสำคัญกับเศรษฐกิจการค้นพบจากการศึกษายังคงมุ่งเน้นเป็นหลักต่อผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจรวมทั้งประสิทธิภาพของระบบการฝึกอบรมและระยะสั้นและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในระยะยาวของนโยบายโดยเฉพาะและมีน้อยในแง่ของการวิเคราะห์ของผลประโยชน์ของมนุษย์และสังคม แต่นี้การขยายตัวทางวิทยาศาสตร์ไม่สามารถได้รับการพิจารณาที่น่าพอใจสำหรับการศึกษาวิทยาศาสตร์ซึ่งด้านการวิจัยนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งเนื่องจากเวลาที่มีมาถึงสำหรับการวิจัยไปไกลกว่าการวิเคราะห์เพียงประโยชน์ของการศึกษา มันเป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่เพียง แต่บริบททางสังคมวัฒนธรรมและจริยธรรมนอกเหนือไปจากความรู้ความเข้าใจในการสื่อสารด้านความสัมพันธ์และสังคมวิทยา แต่จะต้องพิจารณาปัจจัยดังกล่าวเมื่อนำเสนอสายของการแทรกแซงของความสามารถในการที่อยู่ในกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษาถ้าพวกเขาควรจะได้รับการพิจารณา ไม่ได้ผลในการผลิตผลประโยชน์ให้กับแต่ละ บริษัท และสังคมโดยรวม.
การดำเนินการนี้ของการปรับปรุงขยายและญาณวิทยาของเศรษฐศาสตร์ของการศึกษาไม่สามารถผ่านเป็นเพียง individuation ของวิธีการองค์ความรู้ใหม่ที่แตกต่างจากที่นำเสนอที่นี่ แต่จะต้องเป็น เสร็จมีวัตถุประสงค์ใหม่ของการวิจัยคือการสร้างการวางแผนหรือการแก้ไขของแบบจำลองทางทฤษฎีการศึกษาและระบบการศึกษา นี้จะช่วยให้การวิจัยใหม่ในการสำรวจศึกษาและตีความตามหลักการของเศรษฐกิจจากมุมมองของการเรียนการสอนที่ส่งเสริมในเวลาเดียวกันการกำหนดของการแก้ปัญหาการทำงานในการแก้ไขปัญหาการศึกษาที่แตกต่างกันที่ได้เกิดในสังคม นอกจากนี้ข้อเสนอดังกล่าวอาจจะกลายเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ที่จะช่วยให้สถาบันทางการเมืองที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับการปรับเปลี่ยนและการปฏิรูปของสถานประกอบการทั่วไปของระบบการศึกษาหรือส่วนหนึ่งส่วนโดยมีจุดประสงค์ของการปรับปรุงมาตรฐานการดำรงชีวิตของบุคคลและการพัฒนาของสังคมดังนั้น การส่งเสริมสุขภาพที่ดีมากขึ้น.
ดังนั้นบทความนี้ระบุว่าเศรษฐกิจของการศึกษาจะไม่เป็นวิทยาศาสตร์ทางสังคมที่มีประสิทธิภาพเว้นแต่พระราชบัญญัติญาณวิทยามันเป็นเหตุผลในด้านการเรียนการสอนของการวางแผนการศึกษา เพื่อแสดงให้เห็นถึงจุดนี้ระดับสูงของการว่างงานของเยาวชนสามารถอ้าง (ILO 2012) จากการศึกษาทางเศรษฐกิจจำนวนมากของปรากฏการณ์นี้จะได้โผล่ออกมาว่าหนึ่งในสาเหตุหลักคือวิกฤตเศรษฐกิจโลก แต่ความสำคัญเท่าเทียมกันคือการศึกษาที่ไม่ได้ผลค่อนข้างของเยาวชนของคนรุ่นปัจจุบัน มันได้รับการเปิดเผยว่าจะใช้ตัวอย่างของอิตาลีที่ระบบการศึกษาที่เกิดขึ้นจริงในการศึกษาต่อไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้อำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนไปตลาดงาน (Fondazione Agnelli 2012) และด้วยเหตุผลนี้มันไม่ได้มีประสิทธิภาพ บัตรประจำตัวของการแก้ปัญหานี้ต้องได้รับการจัดการโดยเศรษฐกิจของการศึกษาในบริบทของการเรียนการสอน โดยเฉพาะสิ่งที่ต้องทำหมายอีกครั้งกับกรณีของอิตาลีคือการปรับตัวเข้ากับระบบของการวางแนวการศึกษาและเป็นมืออาชีพและรูปแบบการจัดวางการทำงานโดยมีจุดประสงค์ไม่เพียง แต่นำคนหนุ่มสาวที่ใกล้ชิดกับการฝึกอบรมหรือผู้ใหญ่ที่มีต่อ Requalification ในบริบทของ ความต้องการของตลาดแรงงาน สิ่งที่จะต้องทำคือการเพิ่มศักยภาพของทุนมนุษย์ในแง่ทั่วไปมากขึ้นมากกว่าในแง่ความเชี่ยวชาญมากกว่าซึ่งอย่างน้อยในขั้นตอนนี้มีความสำคัญลดลงกำไรทางเศรษฐกิจ (Refrigeri 2010; 2012) คนหนุ่มสาวจึงต้องได้รับอนุญาตเพื่อลดช่องว่างจากการศึกษาเพื่อการจ้างงานผ่านโปรแกรมการศึกษาอย่างเป็นทางการที่โรงเรียนและมหาวิทยาลัยและผ่านการศึกษาที่ไม่เป็นทางการเช่นประสบการณ์ในการทำงาน.
เครื่องมือในปัจจุบันสำหรับการฝึกอบรมในที่ทำงานอยู่ในสถานที่แรกที่ฝึกงาน แต่ยังเป็นแบบดั้งเดิมมากขึ้น การฝึกอบรมหลักสูตรและตำแหน่งการทำงานในอุตสาหกรรม แม้ว่าพวกเขาจะให้ตามกฎหมายที่เหมาะสมที่ควบคุมบทบาทของพวกเขาพวกเขาจะไม่ได้ตระหนักและดำเนินการในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด นี้เป็นเพราะพวกเขาจะไม่ได้วางแผนในส่วนที่เกี่ยวกับความต้องการของ บริษัท อันที่จริงหลังเพียง แต่หาโปรแกรมดังกล่าวมีประโยชน์ถ้าพวกเขาเป็นตัวแทนของการลงทุนที่มีศักยภาพในทุนมนุษย์ของทรัพยากรมนุษย์ หากพวกเขาไม่โปรแกรมแทนเพียงค่าใช้จ่ายที่ บริษัท ไม่สามารถจ่ายได้ ดังนั้นถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงโดยมีจุดประสงค์ของการเริ่มต้นการเจรจาที่ซับซ้อนมากขึ้นการใช้ฝึกงานและตำแหน่งการทำงานเป็นเครื่องมือสำหรับการปฐมนิเทศและการฝึกอบรมสามารถเป็นตัวแทนของโอกาสสำหรับคนหนุ่มสาวที่จะเข้าสู่โลกของการทำงานและใส่ตัวเองเพื่อการทดสอบ ท่องเที่ยวทางเลือกอาชีพของพวกเขาและได้รับประสบการณ์ ในขณะเดียวกันก็ช่วยให้ นายจ้างที่ให้โอกาสในการลงทุนในทรัพยากรมนุษย์ที่มีศักยภาพที่สามารถผ่านการฝึกอบรมตามความต้องการของพวกเขา แผนการดังกล่าวจะต้องมีการวางแผนอย่างดีติดตามและประเมินผลโดยผู้เชี่ยวชาญในการศึกษาและการจัดการโดยอาจารย์ผู้สอนจาก บริษัท ที่มีคุณสมบัติที่จะได้รับบทบาทดังกล่าว วิธีนี้พวกเขาจะไม่ได้ทำหน้าที่เป็นข้อผูกพันทางกฎหมายที่เรียบง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ของการวิจัยภายในซึ่งเศรษฐศาสตร์การศึกษาสามารถแบ่งได้โต้เถียงว่า โรงเรียน ฝึกอาชีพ และการศึกษาผู้ใหญ่ มีการลงทุนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่ออนาคตของแต่ละคน สำหรับความสำเร็จของ บริษัท ในตลาดเศรษฐกิจและการเจริญเติบโตและการพัฒนาของประเทศทั้งหมด แม้ว่านี้คือการสมมุติฐานวิจัยเศรษฐศาสตร์การศึกษาดำเนินการวันที่นำไปสู่ข้อสรุปว่าทั้งหมดที่ได้ทำในด้านของงานวิจัยในแต่ละระบบธุรกิจ การเติบโตทางเศรษฐกิจ และสังคมของแต่ละประเทศไม่เพียงพอที่จะอนุญาตให้เศรษฐศาสตร์การศึกษาที่จะได้รับบทบาทเด่นในวิทยาศาสตร์ศึกษานี้สามารถอธิบายได้โดยการสร้างโซลูชั่นที่แก้ไขปัญหาการศึกษา วิจารณ์ว่างานวิจัยได้เน้นและเพื่อระบุลักษณะของระบบการศึกษาที่ได้รับการระบุว่าดีที่สุดในแง่ของประสิทธิภาพการผลิตและการศึกษา ในความจริงแล้ว สิ่งที่ขาดคือการสนับสนุนการสอนกับเศรษฐศาสตร์การศึกษา .
อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ปัญหานี้จะไม่สมบูรณ์โดยไม่ต้องเน้นความจริงที่ว่าในป้ายปีล่าสุดของส่วนขยายของฟิลด์นี้การวิจัยได้เริ่มต้นที่จะไปเกินขอบเขตเศรษฐกิจแบบดั้งเดิม ย้ายไปจากการศึกษาเศรษฐกิจอย่างหมดจดได้รับลักษณะ โดยมีความสนใจในประโยชน์ของการศึกษาต่อบุคคลและสังคม ไม่เพียงจากมุมมองทางเศรษฐกิจ . อย่างไรก็ตามแม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่า การศึกษาใหม่ เกิดจากการต้องการขยายมิติของการวิจัยในแต่ละบุคคล และวิสัยทัศน์ของพวกเขา พวกเขายังมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นความต้องการที่จะหาข้อมูลใหม่ ในเวลาเดียวกัน มันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า การสำรวจสาเหตุการเชื่อมโยงระหว่างระดับการศึกษา การปรับปรุงในด้านสุขภาพและทางกายภาพ สังคมและคุณภาพชีวิต ,