a b s t r a c tThe understanding an

a b s t r a c t
The understanding and implementation of food allergen management among HACCP-certified Thai food
companies were surveyed during 2008e2009 by questionnaires and direct interviews with quality
control managers of the companies. Forty of 72 respondents answered that they implemented a food
allergen control program as part of existing product quality control and safety management. The
awareness and understanding of food allergen management depended on the company's dominance in
the market place as well as experience in food quality control and safety management. Although
Thailand has no food allergen labeling legislation, the respondents expected that food allergen labeling
legislation will soon be adopted in Thailand. Earlier implementation of labeling regulations has been
driven by adherence to WTO (Codex) rules. The results of this survey indicated the substantial effectiveness
of the present allergen control programs of Thai food manufacturers, and also their potential
capability of food allergen management for domestic products at a level equal to that for export products
1. Introduction
Food allergy is defined as an adverse immune response of a
sensitive person to food proteins (Sicherer & Sampson, 2006).
Currently, food allergy is a significant and growing public health
concern worldwide, affecting nearly 1% of the world's adult population
(Ajala et al., 2010). The symptoms vary from mild to severe,
and can occasionally be deadly serious (Reading, 2009). Because
there is no medical cure for food allergy, the only way of preventing
allergic reactions is strict avoidance of the hazardous allergic food
(Vierk, Koehler, Fein, & Street, 2007). Any food has the potential to
be allergenic, and in fact a large number have been reported to
provoke allergic reactions. Among those, eight foods e peanuts,
nuts, wheat, soy, eggs, milk, fish and shellfish e are widely used in
food manufacturing, either as raw materials/ingredients or as food
eaten by itself. These foods are reportedly responsible for causing
more than 90% of allergic reactions in the USA (Bush & Hefle, 1996).
Thus, a food that is nutritious for the majority of people might
represent an extreme hazard to someone with food allergy. In order
to protect such allergic individuals, a food allergen labeling system,
providing information on specific food allergen ingredients on the
product label, has been adopted globally (Mills et al., 2004;
Yamakawa et al., 2007).
Fundamentally, the enforcement of the practical food control
regulation is essential to achieve successful food safety as it ensures
the effective reaction and failure exclusion by the legal guarantee
(T€ahk€ap€a€a, Nevas, Kallioniemi, Korkeala, & Maijala, 2013). However,
the control of food allergens is still not achieved even in countries
which have enforced regulations related food allergy. The successful
implementation to control the food allergen involves
various factors, i.e. knowledge, attitude, practices and specific
training received among the relevance persons (Choi & Rajagopai,
2013). Also, the efforts to reduce food hazard in places must
consider active managerial control of risk factors in manufacturing
(Wang et al., 2012). The risk factors are introduced as food products
are improperly labeled, or contain a food allergen due to
mismanagement e.g. overlooking the presence of an allergic
ingredient (De Luis, Lavilla, S_anchez, Calvo, & P_erez, 2008); unintentional
inclusion of a food allergen by cross-contamination during
the food production process due to insufficient cleaning of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบ b s t r กับ c t
เข้าใจและดำเนินการจัดการ allergen อาหารระหว่างอาหารไทยที่ได้รับการรับรอง HACCP
บริษัทได้สำรวจในช่วง 2008e2009 โดยแบบสอบถามและสัมภาษณ์โดยตรงกับคุณภาพ
ควบคุมผู้จัดการของบริษัท สี่สิบของผู้ตอบ 72 ตอบว่า พวกเขานำอาหาร
allergen โปรแกรมควบคุมเป็นส่วนหนึ่งของที่มีอยู่ผลิตภัณฑ์คุณภาพความปลอดภัยและจัดการ ใน
รับรู้และเข้าใจเกี่ยวกับอาหาร allergen จัดการขึ้นอยู่กับการครอบงำของบริษัทใน
ตลาดรวมทั้งประสบการณ์ในการควบคุมคุณภาพอาหารและการจัดการความปลอดภัย แม้ว่า
มี allergen อาหารไม่ติดฉลากกฎหมาย ผู้ตอบคาดว่าที่ติดฉลากอาหาร allergen
เร็ว ๆ นี้จะนำกฎหมายในประเทศไทย งานก่อนหน้าของกฎระเบียบติดฉลากได้
จากติดกฎองค์การ (ตซูบิชิ) ผลลัพธ์ของแบบสำรวจนี้ระบุประสิทธิภาพพบ
ปัจจุบัน allergen ควบคุมโปรแกรมของผู้ผลิตอาหาร และศักยภาพของพวกเขา
ของอาหาร allergen การจัดการผลิตภัณฑ์ในประเทศในระดับเท่ากับที่การส่งออกผลิตภัณฑ์
1 แนะนำ
แพ้อาหารถูกกำหนดให้เป็นการตอบสนองภูมิคุ้มกันที่ร้ายของการ
บุคคลสำคัญให้อาหารโปรตีน (Sicherer & Sampson, 2006) .
ในปัจจุบัน การแพ้อาหารเป็นสำคัญ และเติบโตสาธารณสุข
กังวลทั่วโลก ผลกระทบต่อเกือบ 1% ของประชากรผู้ใหญ่ในโลก
(Ajala et al., 2010) อาการแตกต่างจากอ่อนถึงรุนแรง,
และบางครั้งอาจร้ายแรง (อ่าน 2009) เพราะ
มีไม่รักษาทางการแพทย์สำหรับโรคภูมิแพ้อาหาร วิธีเดียวของการป้องกัน
แพ้คือการเข้มงวดอาหารแพ้อันตราย
(Vierk, Koehler, Fein & Street, 2007) อาหารใดมีศักยภาพในการ
จะแพ้ และในความเป็นจริงแล้วรายงานจำนวนมากไป
กระตุ้นการแพ้ หมู่เหล่า อาหารแปดอีถั่ว,
ถั่ว ข้าวสาลี ถั่วเหลือง ไข่ นม อีปลาและหอยใช้ใน
ผลิตอาหาร เป็นวัตถุดิบ/ส่วนผสม หรือ เป็นอาหาร
กิน ด้วยตัวเอง อาหารเหล่านี้มีหน้าที่รายงานเกิด
แพ้ในสหรัฐอเมริกากว่า 90% (โปรที& Hefle, 1996) .
ดัง อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสำหรับคนส่วนใหญ่อาจ
แทนอันตรายมากกับผู้ที่มีอาการแพ้อาหารได้ ใน
เพื่อปกป้องบุคคลเช่นภูมิแพ้ allergen อาหารที่ติดฉลากระบบ,
ให้ข้อมูลเกี่ยวกับส่วนผสมอาหารเฉพาะ allergen
ป้ายชื่อสินค้า ได้รับการรับรองทั่วโลก (ลัอ et al., 2004;
Yamakawa et al., 2007) .
พื้นฐาน การบังคับควบคุมอาหารจริง
ระเบียบเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความปลอดภัยของอาหารสำเร็จเป็นได้อย่าง
มีประสิทธิภาพปฏิกิริยาและความล้มเหลวข้อยกเว้น โดยกฎหมายรับประกัน
(T$ ahk€ ap$ a€ a, Nevas, Kallioniemi, Korkeala & Maijala, 2013) อย่างไรก็ตาม,
การควบคุมสารก่อภูมิแพ้อาหารยังไม่ทำแม้แต่ในประเทศ
ซึ่งจะบังคับใช้กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการแพ้อาหาร ที่ประสบความสำเร็จ
เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานเพื่อควบคุม allergen อาหาร
ปัจจัยต่าง ๆ ความรู้ ทัศนคติ เช่น ปฏิบัติและเฉพาะ
ฝึกอบรมที่ได้รับจากบุคคลที่เกี่ยวข้อง (Choi & Rajagopai,
2013) ยัง ความพยายามในการลดอันตรายในอาหารในสถานต้อง
พิจารณาบริหารจัดการควบคุมการทำงานของปัจจัยเสี่ยงในการผลิต
(Wang et al., 2012) ปัจจัยเสี่ยงนำมาใช้เป็นผลิตภัณฑ์อาหาร
ไม่มีป้ายชื่อ หรือประกอบด้วย allergen อาหารเนื่อง
mismanagement เช่น สามารถมองเห็นสถานะของการแพ้
ส่วนผสม (Luis De ลาวิลล่า S_anchez, Calvo & P_erez, 2008); ตั้งใจ
รวม allergen อาหารตามการปนเปื้อนข้ามระหว่าง
กระบวนการผลิตอาหารเนื่องจากการทำความสะอาดไม่เพียงพอของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม
ความเข้าใจและการดำเนินการของการจัดการสารก่อภูมิแพ้อาหารของ HACCP ได้รับการรับรองอาหารไทย
บริษัท ได้รับการสำรวจในช่วง 2008e2009 โดยใช้แบบสอบถามและการสัมภาษณ์โดยตรงกับคุณภาพของ
ผู้จัดการการควบคุมของ บริษัท สี่สิบของผู้ตอบแบบสอบถาม 72 ตอบว่าพวกเขานำมาใช้เป็นอาหาร
โปรแกรมควบคุมสารก่อภูมิแพ้ที่เป็นส่วนหนึ่งของการควบคุมคุณภาพของผลิตภัณฑ์ที่มีอยู่และการจัดการความปลอดภัย
การรับรู้และความเข้าใจในการจัดการสารก่อภูมิแพ้อาหารขึ้นอยู่กับอำนาจของ บริษัท ใน
ตลาดรวมทั้งประสบการณ์ในการควบคุมคุณภาพของอาหารและการจัดการด้านความปลอดภัย แม้ว่า
ประเทศไทยมีกฎหมายที่ไม่มีการติดฉลากสารก่อภูมิแพ้อาหารผู้ตอบแบบสอบถามคาดว่าการติดฉลากสารก่อภูมิแพ้อาหาร
การออกกฎหมายจะเร็ว ๆ นี้จะนำมาใช้ในประเทศไทย การดำเนินการก่อนหน้านี้ของกฎระเบียบที่ได้รับการติดฉลาก
แรงผลักดันจากการยึดมั่นกับองค์การการค้าโลก (Codex) กฎ ผลของการสำรวจครั้งนี้ชี้ให้เห็นความมีประสิทธิภาพอย่างมาก
ของโปรแกรมการควบคุมสารก่อภูมิแพ้ในปัจจุบันของผู้ผลิตอาหารไทยและศักยภาพของพวกเขา
มีความสามารถในการบริหารจัดการสารก่อภูมิแพ้อาหารสำหรับผลิตภัณฑ์ในประเทศในระดับที่เท่ากับว่าเพื่อการส่งออกผลิตภัณฑ์
1 บทนำ
โรคภูมิแพ้อาหารถูกกำหนดให้เป็นภูมิคุ้มกันที่ไม่พึงประสงค์ของ
คนที่ไวต่อโปรตีนอาหาร (Sicherer และจอห์น 2006)
ปัจจุบันอาการแพ้อาหารคือสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญและการเติบโตของประชาชน
กังวลทั่วโลกส่งผลกระทบต่อเกือบ 1% ของประชากรผู้ใหญ่ในโลก
(Ajala et al., 2010) อาการที่แตกต่างจากอ่อนเพื่อรุนแรง,
และบางครั้งก็อาจเป็นอันตรายร้ายแรง (อ่าน 2009) เพราะ
ไม่มีการรักษาทางการแพทย์สำหรับอาการแพ้อาหาร, วิธีเดียวที่จะป้องกันการ
เกิดอาการแพ้คือการหลีกเลี่ยงอาหารที่เข้มงวดของการแพ้ที่เป็นอันตราย
(Vierk, ซานโตส, Fein และถนน 2007) อาหารใดมีศักยภาพที่จะ
เป็นภูมิแพ้และในความเป็นจริงเป็นจำนวนมากได้รับการรายงานว่าจะ
ก่อให้เกิดอาการแพ้ ในบรรดาแปดอาหารอีถั่วลิสง,
ถั่ว, ข้าวสาลี, ถั่วเหลืองไข่นมปลาและหอยอีถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายใน
การผลิตอาหารไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบ / ส่วนผสมหรือเป็นอาหาร
รับประทานด้วยตัวเอง อาหารเหล่านี้เป็นรายงานความรับผิดชอบในการก่อให้เกิด
มากขึ้นกว่า 90% ของอาการแพ้ในประเทศสหรัฐอเมริกา (บุชและ Hefle, 1996)
ดังนั้นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสำหรับคนส่วนใหญ่อาจจะ
เป็นอันตรายมากกับคนที่มีอาการแพ้อาหาร เพื่อที่
จะปกป้องบุคคลที่แพ้ดังกล่าวเป็นระบบการติดฉลากสารก่อภูมิแพ้อาหาร,
การให้ข้อมูลเกี่ยวกับส่วนผสมสารก่อภูมิแพ้อาหารที่เฉพาะเจาะจงใน
ฉลากของผลิตภัณฑ์ได้รับการรับรองทั่วโลก (มิลส์, et al, 2004.
. Yamakawa et al, 2007)
พื้นฐานการบังคับใช้ การควบคุมอาหารที่ปฏิบัติ
กฎระเบียบเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุความปลอดภัยของอาหารที่ประสบความสำเร็จในขณะที่มันช่วยให้
การตอบสนองที่มีประสิทธิภาพและการยกเว้นความล้มเหลวโดยการรับประกันตามกฎหมาย
(T € AP ahk €€€, Nevas, Kallioniemi, Korkeala และ Maijala, 2013) อย่างไรก็ตาม
การควบคุมของสารก่อภูมิแพ้อาหารที่ยังคงไม่ประสบความสำเร็จแม้ในประเทศ
ที่มีการบังคับใช้กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการแพ้อาหาร ประสบความสำเร็จใน
การดำเนินการในการควบคุมสารก่อภูมิแพ้อาหารที่เกี่ยวข้องกับ
ปัจจัยต่างๆเช่นความรู้ทัศนคติและการปฏิบัติที่เฉพาะเจาะจง
ได้รับการฝึกอบรมในหมู่บุคคลที่เกี่ยวข้อง (Choi & Rajagopai,
2013) นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะลดอันตรายจากอาหารในสถานที่ที่จะต้อง
พิจารณาการควบคุมการบริหารงานของปัจจัยเสี่ยงในการผลิต
(Wang et al., 2012) ปัจจัยเสี่ยงที่จะนำมาเป็นผลิตภัณฑ์อาหารที่
มีความโดดเด่นไม่ถูกต้องหรือมีสารก่อภูมิแพ้อาหารเนื่องจาก
การปรับตัวเช่นสามารถมองเห็นการปรากฏตัวของการแพ้
ส่วนผสม (เดอหลุยส์, ลาวิลล่า, S_anchez, Calvo และ P_erez 2008); ไม่ได้ตั้งใจ
ที่รวมของสารก่อภูมิแพ้อาหารโดยการปนเปื้อนในระหว่าง
กระบวนการผลิตอาหารที่เกิดจากการทำความสะอาดไม่เพียงพอของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

B S T R A C T
ความเข้าใจ และการปฏิบัติของการจัดการสารก่อภูมิแพ้อาหารของ HACCP การรับรองอาหารไทย
บริษัทสํารวจใน 2008e2009 ด้วยแบบสอบถามและการสัมภาษณ์โดยตรงกับผู้จัดการควบคุมคุณภาพ
ของบริษัท สี่สิบ 72 ผู้ตอบแบบสอบถามตอบว่าใช้สารก่อภูมิแพ้อาหาร
โปรแกรมควบคุมเป็นส่วนหนึ่งของที่มีอยู่ การควบคุมคุณภาพผลิตภัณฑ์และการจัดการความปลอดภัย
การรับรู้และความเข้าใจในการจัดการสารก่อภูมิแพ้ในอาหารขึ้นอยู่กับการปกครองของบริษัท
สถานที่ตลาด ตลอดจนประสบการณ์ในการควบคุมคุณภาพอาหาร และการจัดการความปลอดภัย แม้ว่า
ประเทศไทยไม่มีอาหาร allergen กฎหมายการติดฉลาก ผู้ตอบแบบสอบถามคาดหวังว่าสารก่อภูมิแพ้ในอาหารจะถูกประกาศใช้กฎหมายฉลาก
ในประเทศไทยก่อนหน้านี้ใช้กฎระเบียบที่ได้รับการติดฉลาก
ขับเคลื่อน โดยยึดมั่นใน WTO ( Codex ) กฎ ผลการสำรวจนี้พบว่าประสิทธิผลอย่างมาก
ของปัจจุบันโปรแกรมควบคุม allergen ของผู้ผลิตอาหารไทย และศักยภาพความสามารถของสารก่อภูมิแพ้ในอาหาร
การจัดการผลิตภัณฑ์ในประเทศในระดับที่เท่ากับว่าสินค้าส่งออก
1 บทนำ
โรคภูมิแพ้อาหารหมายถึงการตอบสนองภูมิคุ้มกันที่ไม่พึงประสงค์ของคนที่แพ้โปรตีนในอาหาร (
sicherer & Sampson , 2006 ) .
ปัจจุบัน โรคภูมิแพ้อาหารมีความสำคัญและการเติบโตทั่วโลกสาธารณสุข
ความกังวล ส่งผลต่อเกือบ 1% ของโลก ประชากรผู้ใหญ่
( ajala et al . , 2010 ) อาการที่แตกต่างกันจากอ่อนเพื่อรุนแรง และสามารถบางครั้งจะจริงจังนะ
( อ่าน , 2009 ) เพราะ
ไม่มีแพทย์รักษาโรคภูมิแพ้อาหาร วิธีป้องกันการเกิดอาการแพ้การเข้มงวดของ

อาหารแพ้ที่เป็นอันตราย ( vierk Koehler , แต่ , & Street , 2007 ) อาหารประเภทใด มีศักยภาพที่จะ
เป็นภูมิแพ้ , และในความเป็นจริงเป็นจำนวนมากได้รับรายงาน
กระตุ้นปฏิกิริยาการแพ้ และในบรรดาแปดอาหาร E ถั่วลิสง
ถั่ว ข้าวสาลี ถั่วเหลือง ไข่ นมปลาและหอยและใช้กันอย่างแพร่หลายใน
ผลิตอาหารไม่ว่าจะเป็นวัสดุหรือวัสดุดิบเป็นอาหาร
กินเอง อาหารเหล่านี้มีรายงานที่รับผิดชอบในการก่อให้เกิด
มากกว่า 90% ของปฏิกิริยาแพ้ในสหรัฐอเมริกา ( บุช& hefle , 1996 ) .
ดังนั้น อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสำหรับคนส่วนใหญ่อาจจะอันตรายมาก
เป็นตัวแทนคนที่แพ้อาหาร เพื่อ
เพื่อป้องกันบุคคลที่แพ้สารก่อภูมิแพ้ เช่น อาหาร ระบบการติดฉลาก
การให้ข้อมูลเกี่ยวกับส่วนผสมสารก่อภูมิแพ้ในอาหารที่เฉพาะเจาะจงบน
ฉลากผลิตภัณฑ์ ได้รับการยอมรับทั่วโลก ( โรงงาน et al . , 2004 ;
ยามากาวา et al . , 2007 ) .
ภาระ การบังคับใช้กฎระเบียบควบคุม
อาหารจริงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุความปลอดภัย อาหารสําเร็จตามที่มันมั่นใจ
ปฏิกิริยาที่มีประสิทธิภาพ และความล้มเหลวยกเว้นโดย
รับรองทางกฎหมาย ( ด้านจ่าย AP ไม่อักด้านเป็นด้าน , เนวาซ kallioniemi korkeala , , , maijala & 2013 ) อย่างไรก็ตาม การควบคุมสาร
อาหารยังไม่บรรลุแม้แต่ในประเทศ
ซึ่งมีการบังคับใช้ระเบียบที่เกี่ยวข้องอาหารโรคภูมิแพ้ การดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จ

เพื่อควบคุมสารก่อภูมิแพ้ในอาหารที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ คือ ความรู้ เจตคติการปฏิบัติและการฝึกอบรมเฉพาะ
รับในหมู่ความเกี่ยวข้องบุคคล ( ซอย& rajagopai
, 2013 ) นอกจากนี้ ยังมีความพยายามที่จะลดอันตรายจากอาหารในสถานที่ที่ต้องควบคุมการบริหารงานของ
พิจารณาปัจจัยความเสี่ยงในการผลิต
( Wang et al . , 2012 ) ปัจจัยความเสี่ยงที่จะเปิดตัวผลิตภัณฑ์
อาหารจะไม่ถูกต้องติดป้าย หรือประกอบด้วยอาหารภูมิแพ้เนื่องจาก
ที่ผิดพลาด เช่นมองเห็นการปรากฏตัวของส่วนผสมแพ้
( เดอหลุยส์ ลาวิลล่า s_anchez calvo & , , , p_erez , 2008 ) ; รวมเผลอ
ของอาหารภูมิแพ้โดยการปนเปื้อนในระหว่างกระบวนการผลิตอาหาร

เนื่องจากความไม่เพียงพอของ