ใครๆ ก็ดื่มชา ผู้คนทุกมุมโลกที่แตกต

ใครๆ ก็ดื่มชา ผู้คนทุกมุมโลกที่แตกต่างกันด้วยเรื่องชาติ สีผิว ขนบธรรมเนียมประเพณี ฐานะ ต่างพากันสนใจดื่มชา เพราะชาไม่เป็นเพียงเครื่องดื่มที่ให้ความละเมียดละไม แต่เป็นศิลปะ เป็นวัฒนธรรม เป็นรสชาติของชีวิต

“ชา” มาจากพืชตระกูลคาเมเลีย ไซเนนซิส (Camellia sinensis) ถิ่นกำเนิดอยู่ในจีนและอินเดีย มีลักษณะเป็นพุ่ม ใบเขียว หากปล่อยให้เติบโตเองในป่าจะให้ดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมในฤดูใบไม้ผลิ เมื่อดอกชาโตเต็มที่ จะให้ผลชาที่ภายในมีเมล็ดเล็กๆ หนึ่งถึงสามเมล็ด ในการแพร่พันธุ์ ต้นชาต้องได้รับการผสมละอองเกสรกับต้นชาต้นอื่นๆ เพื่อแลกเปลี่ยนยีนและโครโมโซมซึ่งกันและกัน เมื่อชาต้นใหม่เจริญงอกงาม จะคงลักษณะที่แข็งแรงบางส่วนของพ่อแม่ ด้วยวิถีเช่นนี้ ต้นชาจึงเป็นพืชที่มีลักษณะเด่นเฉพาะตัวของมันเอง

ส่วนของต้นชาที่นำมาเป็นเครื่องดื่มจะอยู่ส่วนบนสุดของต้น อันเป็นตำแหน่งของการผลิใบอ่อน และการแตกหน่อ ซึ่งเป็นส่วนที่มีคุณภาพดีที่สุดนั่นก็คือ ชาที่มีคุณภาพดีที่สุด คือ ชาที่ผลิตจากใบชาอ่อนและตานั่นเอง และเครื่องมือในการเก็บใบชาที่ดีที่สุดก็คือ มือของมนุษย์ ซึ่งปฏิบัติต่อกันมาอย่างนี้เป็นเวลานับหลายพันปี

การผลิตใบชา เป็นงานที่ต้องอาศัยความรู้จากประสบการณ์และความชำนาญที่สั่งสมผ่านกาลเวลา ถ่ายทอดกันรุ่นแล้วรุ่นเล่า ผ่านปู่ถึงพ่อและลูกหลานเคล็ดลับของแต่ละตระกูล ล้วนเป็นความลับของครอบครัวที่ไม่ถ่ายทอดข้ามสายเลือด ใบชาที่ผลิตออกมาแต่ละไร่จึงมีรสชาติและคุณภาพที่แตกต่างกัน แต่ละขั้นตอนการผลิต เทคโนโลยีใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นมีส่วนร่วมในการทำงานหลายขั้นตอน แต่เคล็ดลับที่ทำให้ความสำเร็จเกิดขึ้นอยู่ที่สองมือและสมองของมนุษย์นี่เอง
“ชา” เป็นผลผลิตที่มาจากพืชชนิดเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นชาจีน ชาอินเดีย ชาศรีลังกา ชาญี่ปุ่น ชาอังกฤษ แต่กลับปรากฏว่าการชงชาที่แตกต่างกันในหลายวัฒนธรรม ทำให้เกิดชารูปแบบต่างๆ กว่า 3,000 ชนิด แตกต่างกันทั้งกรรมวิธีการผลิตใบชา การชงชาไปจนถึงการปรุงแต่งรสชาติของชา

คนจีนรู้จักดื่มชามาหลายพันปีแล้ว มีตำนานเล่าว่า จักรพรรดิเสิน-หนง (Emperor Shen Nung) วันหนึ่งขณะทรงต้มน้ำร้อนได้มีใบชาปลิวตกลงในหม้อน้ำเดือด ทรงชิมดูพบว่ามีรสชาติดีและมีกลิ่นหอมจากนั้นมาชาก็เป็นที่รู้จักและนิยมดื่มกันทั่วไป

สมัยสุโขทัยช่วงที่มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับจีน น่าจะมีการดื่มชากันแล้ว แต่ที่ปรากฏหลักฐานชัดเจนคือจาก จดหมายเหตุ
ลาลูแบร์ราชฑูตฝรั่งเศส ในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช พูดถึงการดื่มชาในสยามว่าดื่มเฉพาะในกรุงศรีอยุธยาเท่านั้น ถือเป็นมารยาทผู้ดีอันจำเป็นต้องนำน้ำชามาเลี้ยงผู้มาเยี่ยม และคำว่า "ชา" คนไทยก็เรียกกันมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลางแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใคร ๆ ก็ดื่มชาผู้คนทุกมุมโลกที่แตกต่างกันด้วยเรื่องชาติสีผิวขนบธรรมเนียมประเพณีฐานะต่างพากันสนใจดื่มชาเพราะชาไม่เป็นเพียงเครื่องดื่มที่ให้ความละเมียดละไมแต่เป็นศิลปะเป็นวัฒนธรรมเป็นรสชาติของชีวิต

"ชา" มาจากพืชตระกูลคาเมเลียไซเนนซิส (ชา) ถิ่นกำเนิดอยู่ในจีนและอินเดียมีลักษณะเป็นพุ่มใบเขียวหากปล่อยให้เติบโตเองในป่าจะให้ดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมในฤดูใบไม้ผลิเมื่อดอกชาโตเต็มที่ หนึ่งถึงสามเมล็ดในการแพร่พันธุ์ต้นชาต้องได้รับการผสมละอองเกสรกับต้นชาต้นอื่น ๆ เพื่อแลกเปลี่ยนยีนและโครโมโซมซึ่งกันและกันเมื่อชาต้นใหม่เจริญงอกงามจะคงลักษณะที่แข็งแรงบางส่วนของพ่อแม่ด้วยวิถีเช่นนี้
ส่วนของต้นชาที่นำมาเป็นเครื่องดื่มจะอยู่ส่วนบนสุดของต้นอันเป็นตำแหน่งของการผลิใบอ่อนและการแตกหน่อซึ่งเป็นส่วนที่มีคุณภาพดีที่สุดนั่นก็คือชาที่มีคุณภาพดีที่สุดคือชาที่ผลิตจากใบชาอ่อนและตานั่นเอง มือของมนุษย์ซึ่งปฏิบัติต่อกันมาอย่างนี้เป็นเวลานับหลายพันปี

การผลิตใบชาเป็นงานที่ต้องอาศัยความรู้จากประสบการณ์และความชำนาญที่สั่งสมผ่านกาลเวลาถ่ายทอดกันรุ่นแล้วรุ่นเล่าผ่านปู่ถึงพ่อและลูกหลานเคล็ดลับของแต่ละตระกูล ใบชาที่ผลิตออกมาแต่ละไร่จึงมีรสชาติและคุณภาพที่แตกต่างกันแต่ละขั้นตอนการผลิตเทคโนโลยีใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นมีส่วนร่วมในการทำงานหลายขั้นตอน "ชา" เป็นผลผลิตที่มาจากพืชชนิดเดียวกันไม่ว่าจะเป็นชาจีนชาอินเดียชาศรีลังกาชาญี่ปุ่นชาอังกฤษแต่กลับปรากฏว่าการชงชาที่แตกต่างกันในหลายวัฒนธรรมทำให้เกิดชารูปแบบต่าง ๆ กว่า 3000 สิ่งแตกต่างกันทั้งกรรมวิธีการผลิตใบชาการชงชาไปจนถึงการปรุงแต่งรสชาติของชา

วันหนึ่งขณะทรงต้มน้ำร้อนได้มีใบชาปลิวตกลงในหม้อน้ำเดือดคนจีนรู้จักดื่มชามาหลายพันปีแล้วมีตำนานเล่าว่าจักรพรรดิเสิน-หนง (จักรพรรดิ Shen นุง)
สมัยสุโขทัยช่วงที่มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับจีนน่าจะมีการดื่มชากันแล้วแต่ที่ปรากฏหลักฐานชัดเจนคือจากจดหมายเหตุ
ลาลูแบร์ราชฑูตฝรั่งเศสในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราชพูดถึงการดื่มชาในสยามว่าดื่มเฉพาะในกรุงศรีอยุธยาเท่านั้นถือเป็นมารยาทผู้ดีอันจำเป็นต้องนำน้ำชามาเลี้ยงผู้มาเยี่ยมและคำว่า "ชา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใคร ๆ ก็ดื่มชา สีผิวขนบธรรมเนียมประเพณีฐานะต่างพากันสนใจดื่มชา แต่เป็นศิลปะเป็นวัฒนธรรมเป็นรสชาติของชีวิต"ชา" มาจากพืชตระกูลคาเมเลียไซเนนซิส (Camellia sinensis) ถิ่นกำเนิดอยู่ในจีนและอินเดียมีลักษณะเป็นพุ่มใบเขียว เมื่อดอกชาโตเต็มที่จะให้ผลชาที่ภายในมีเมล็ดเล็ก ๆ หนึ่งถึงสามเมล็ดในการแพร่พันธุ์ เมื่อชาต้นใหม่เจริญงอกงาม ด้วยวิถีเช่นนี้ อันเป็นตำแหน่งของการผลิใบอ่อนและการแตกหน่อ ชาที่มีคุณภาพดีที่สุดคือชาที่ผลิตจากใบชาอ่อนและตานั่นเอง มือของมนุษย์ ถ่ายทอดกันรุ่นแล้วรุ่นเล่า แต่ละขั้นตอนการผลิตเทคโนโลยีใหม่ ๆ เป็นผลผลิตที่มาจากพืชชนิดเดียวกันไม่ว่าจะเป็นชาจีนชาอินเดียชาศรีลังกาชาญี่ปุ่นชาอังกฤษ ทำให้เกิดชารูปแบบต่างๆกว่า 3,000 ชนิดแตกต่างกันทั้งกรรมวิธีการผลิตใบชา มีตำนานเล่าว่าจักรพรรดิเสิน - หนง (จักรพรรดิ Shen Nung) น่าจะมีการดื่มชากันแล้ว แต่ที่คลิกที่ปุ่มหลักฐานชัดเจนคือจากจดหมายเหตุลาลูแบร์ราชฑูตและวลีในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช และคำ "ชา" ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใครๆก็ดื่มชาผู้คนทุกมุมโลกที่แตกต่างกันด้วยเรื่องชาติ historical achievement of ขนบธรรมเนียมประเพณีฐานะต่างพากันสนใจดื่มชาเพราะชาไม่เป็นเพียงเครื่องดื่มที่ให้ความละเมียดละไมแต่เป็นศิลปะเป็นวัฒนธรรมเป็นรสชาติของชีวิต

" ชา " มาจากพืชตระกูลคาเมเลียไซเนนซิส ( ต้นชา ) ถิ่นกำเนิดอยู่ในจีนและอินเดียมีลักษณะเป็นพุ่มใบเขียวหากปล่อยให้เติบโตเองในป่าจะให้ดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมในฤดูใบไม้ผลิเมื่อดอกชาโตเต็มที่หนึ่งถึงสามเมล็ดในการแพร่พันธุ์ต้นชาต้องได้รับการผสมละอองเกสรกับต้นชาต้นอื่นๆเพื่อแลกเปลี่ยนยีนและโครโมโซมซึ่งกันและกันเมื่อชาต้นใหม่เจริญงอกงามจะคงลักษณะที่แข็งแรงบางส่วนของพ่อแม่ด้วยวิถีเช่นนี้
ส่วนของต้นชาที่นำมาเป็นเครื่องดื่มจะอยู่ส่วนบนสุดของต้นอันเป็นตำแหน่งของการผลิใบอ่อนและการแตกหน่อซึ่งเป็นส่วนที่มีคุณภาพดีที่สุดนั่นก็คือชาที่มีคุณภาพดีที่สุดความชาที่ผลิตจากใบชาอ่อนและตานั่นเองมือของมนุษย์ซึ่งปฏิบัติต่อกันมาอย่างนี้เป็นเวลานับหลายพันปี

การผลิตใบชาเป็นงานที่ต้องอาศัยความรู้จากประสบการณ์และความชำนาญที่สั่งสมผ่านกาลเวลาถ่ายทอดกันรุ่นแล้วรุ่นเล่าผ่านปู่ถึงพ่อและลูกหลานเคล็ดลับของแต่ละตระกูลใบชาที่ผลิตออกมาแต่ละไร่จึงมีรสชาติและคุณภาพที่แตกต่างกันแต่ละขั้นตอนการผลิตเทคโนโลยีใหม่ๆที่เกิดขึ้นมีส่วนร่วมในการทำงานหลายขั้นตอน" ชา " เป็นผลผลิตที่มาจากพืชชนิดเดียวกันไม่ว่าจะเป็นชาจีนชาอินเดียชาศรีลังกาชาญี่ปุ่นชาอังกฤษแต่กลับปรากฏว่าการชงชาที่แตกต่างกันในหลายวัฒนธรรมทำให้เกิดชารูปแบบต่างๆกว่า 3000 ชนิดแตกต่างกันทั้งกรรมวิธีการผลิตใบชาการชงชาไปจนถึงการปรุงแต่งรสชาติของชา

คนจีนรู้จักดื่มชามาหลายพันปีแล้วมีตำนานเล่าว่าจักรพรรดิเสิน - หนง ( จักรพรรดิ Shen Nung ) วันหนึ่งขณะทรงต้มน้ำร้อนได้มีใบชาปลิวตกลงในหม้อน้ำเดือดน่าจะมีการดื่มชากันแล้วแต่ที่ปรากฏหลักฐานชัดเจนคือจากจดหมายเหตุ

สมัยสุโขทัยช่วงที่มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับจีนลาลูแบร์ราชฑูตฝรั่งเศสในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราชพูดถึงการดื่มชาในสยามว่าดื่มเฉพาะในกรุงศรีอยุธยาเท่านั้นถือเป็นมารยาทผู้ดีอันจำเป็นต้องนำน้ำชามาเลี้ยงผู้มาเยี่ยมและคำว่า " ชา "