DISCUSSIONOur study showed a signif

DISCUSSION
Our study showed a significant increase in exercise capacity among patients undergoing outpatient cardiac rehabilitation, as reported in other clinical studies [11–13]. Resting
spirometry parameters including FEV1 and FEV1/FVC also improved. Our study indicates a strong relationship between physical activity and improvement of exercise capacity. Thus, an interesting issue is the effect of improved exercise capacity on patient outcomes. A positive association between improved exercise capacity and reduction of overall and CV mortality was found in a group of coronary artery disease patients undergoing cardiac rehabilitation [14–17]. The key to success seems, however, to maintain exercise capacity at a high level. Comprehensive rehabilitation with continuous patient support and advice to maintain exercise capacity are
key factors promoting mortality reduction among patients with coronary artery disease undergoing outpatient or in-hospital exercise training. An interesting analysis was performed by
Lee et al. [18] who compared the effect of body weight reduction and exercise capacity on overall and CV mortality. This study included 14,345 men in whom baseline exercise
capacity in MET and body mass index (BMI) were evaluated. Changes in BMI and exercise capacity during 6.3 years of follow-up were categorised as a decrease, increase, or no change. During 11.4 years of follow-up, 914 noncardiac deaths and 300 CV deaths were noted. Hazard ratios (with
95% confidence intervals [CI]) for total and CV mortality in comparison to patients with a decrease in exercise capacity were 0.70 (0.59–0.83) and 0.73 (0.54–0.98), respectively,
among patients with no change of exercise capacity, and 0.61 (0.51–0.73) and 0.58 (0.42–0.80), respectively, among patients with an increase in exercise capacity. This means that overall mortality was reduced by 39% among patients in whom an increase in exercise capacity was noted. An increase in exercise capacity by 1 MET was associated with a reduction in total and CV mortality by 15–19%. BMI changes did not correlate significantly with total mortality, while CV mortality among men with an increase in body weight was 39% higher compared to men with a decrease in body weight. When adjusted for maximum change in exercise capacity, this associa-tion was attenuated and lost statistical significance. A decrease in exercise capacity was associated with increased total and CV mortality. These findings indirectly indicate a major role of increased exercise capacity in the effects cardiac rehabilitation, while body weight reduction is of lesser importance

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาศึกษาของเราพบการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกำลังออกกำลังกายในระหว่างการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจผู้ป่วยนอก ผู้ป่วยในอื่น ๆ การศึกษาทางคลินิก [11-13] พักผ่อนFEV1 และ FEV1/FVC ยัง ปรับปรุงพารามิเตอร์ spirometry การศึกษาของเราบ่งชี้ว่า ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกิจกรรมทางกายภาพและการปรับปรุงกำลังออกกำลังกาย ดังนั้น ประเด็นน่าสนใจคือ ผลของกำลังกายปรับปรุงผลลัพธ์ของผู้ป่วย ความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างกำลังออกกำลังกายที่ดีขึ้น และลดลงโดยรวมและประวัติการตายพบในกลุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจผ่าตัดหัวใจฟื้นฟู [14-17] ความสำเร็จน่า อย่างไรก็ตาม จะรักษากำลังออกกำลังกายในระดับสูง ฟื้นฟูครอบคลุมผู้ป่วยสนับสนุนอย่างต่อเนื่องและคำแนะนำการรักษาออกกำลังกายกำลังใจปัจจัยสำคัญที่ส่งเสริมการลดการตายในผู้ป่วยที่ มีโรคหลอดเลือดหัวใจผ่าตัดผู้ป่วยนอกหรือในโรงพยาบาลออกกำลังกายการฝึกอบรม ทำโดยการวิเคราะห์ที่น่าสนใจลีเอส al. [18] ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบผลของร่างกายลดน้ำหนัก และออกกำลังกายความจุบนโดยรวมและการตาย CV การศึกษานี้รวม 14,345 คนที่ออกกำลังกายพื้นฐานมีประเมินกำลังการผลิตในร่างกายและเม็ทดัชนีมวล (BMI) ในกำลัง BMI และออกกำลังกายระหว่าง 6.3 ปีติดตามการเปลี่ยนแปลงถูกจัดให้เป็นลดลง เพิ่มขึ้น หรือเปลี่ยนแปลงไม่ ระหว่างปีติดตาม 11.4, 914 noncardiac ตายและเสียชีวิต 300 CV ได้ตั้งข้อสังเกต อัตราส่วนอันตราย(95% confidence intervals [CI]) for total and CV mortality in comparison to patients with a decrease in exercise capacity were 0.70 (0.59–0.83) and 0.73 (0.54–0.98), respectively,among patients with no change of exercise capacity, and 0.61 (0.51–0.73) and 0.58 (0.42–0.80), respectively, among patients with an increase in exercise capacity. This means that overall mortality was reduced by 39% among patients in whom an increase in exercise capacity was noted. An increase in exercise capacity by 1 MET was associated with a reduction in total and CV mortality by 15–19%. BMI changes did not correlate significantly with total mortality, while CV mortality among men with an increase in body weight was 39% higher compared to men with a decrease in body weight. When adjusted for maximum change in exercise capacity, this associa-tion was attenuated and lost statistical significance. A decrease in exercise capacity was associated with increased total and CV mortality. These findings indirectly indicate a major role of increased exercise capacity in the effects cardiac rehabilitation, while body weight reduction is of lesser importance

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปรายการศึกษาของเราพบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความสามารถการออกกำลังกายในผู้ป่วยที่เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยนอกหัวใจรายงานในการศึกษาทางคลินิกอื่น ๆ [11-13]
พักผ่อนพารามิเตอร์ spirometry รวมทั้ง FEV1 และ FEV1 / FVC ยังมีการปรับปรุง
การศึกษาของเราแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างการออกกำลังกายและการปรับปรุงการออกกำลังกายของกำลังการผลิต ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจคือผลกระทบของความสามารถในการออกกำลังกายที่ดีขึ้นในการรักษาผู้ป่วย สมาคมบวกระหว่างความสามารถในการออกกำลังกายที่ดีขึ้นและการลดลงของอัตราการเสียชีวิตโดยรวมและ CV พบว่าในกลุ่มของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจได้รับการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ [14-17] กุญแจสู่ความสำเร็จดูเหมือนว่าอย่างไรที่จะรักษาความสามารถในการออกกำลังกายในระดับสูง การฟื้นฟูที่ครอบคลุมด้วยการสนับสนุนของผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องและให้คำแนะนำในการรักษาความสามารถในการออกกำลังกายเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งเสริมการลดอัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจการผ่าตัดผู้ป่วยนอกหรือการฝึกอบรมการออกกำลังกายในโรงพยาบาล
การวิเคราะห์ที่น่าสนใจได้ดำเนินการโดยลี et al,
[18] ซึ่งเมื่อเทียบกับผลกระทบของการลดน้ำหนักตัวและความสามารถในการออกกำลังกายต่อการตายโดยรวมและประวัติส่วนตัว การศึกษาครั้งนี้รวม 14,345
คนซึ่งการออกกำลังกายพื้นฐานความจุในMET และดัชนีมวลกาย (BMI) ได้รับการประเมิน การเปลี่ยนแปลงของดัชนีมวลกายและความสามารถในการออกกำลังกายในช่วง 6.3 ปีของการติดตามถูกแบ่งออกเป็นการลดลงเพิ่มขึ้นหรือไม่มีการเปลี่ยนแปลง ในช่วงปีที่ผ่านมา 11.4 ติดตามการเสียชีวิต 914 และ 300 noncardiac เสียชีวิต CV ถูกตั้งข้อสังเกต อัตราส่วนอันตราย
(มีช่วงความเชื่อมั่น95% [CI]) การเสียชีวิตรวมและ CV เมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่มีการลดลงของความสามารถในการออกกำลังกายเป็น 0.70 (0.59-0.83) และ 0.73 (0.54-0.98)
ตามลำดับในกลุ่มผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนแปลงไม่ความสามารถในการออกกำลังกายและ 0.61 (0.51-0.73) และ 0.58 (0.42-0.80) ตามลำดับในกลุ่มผู้ป่วยที่มีการเพิ่มขึ้นของความสามารถในการออกกำลังกาย ซึ่งหมายความว่าอัตราการเสียชีวิตโดยรวมลดลง 39% ในกลุ่มผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นความสามารถในการออกกำลังกายที่ถูกตั้งข้อสังเกต การเพิ่มขึ้นของความสามารถในการออกกำลังกาย 1 MET มีความสัมพันธ์กับการลดลงของอัตราการตายรวมและ CV โดย 15-19% การเปลี่ยนแปลงค่าดัชนีมวลกายไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการเสียชีวิตโดยรวมในขณะที่อัตราการตายในหมู่มนุษย์ CV กับการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักตัวเป็น 39% สูงขึ้นเมื่อเทียบกับคนที่มีการลดลงของน้ำหนักตัว เมื่อตั้งค่าสำหรับการเปลี่ยนแปลงความจุสูงสุดในการออกกำลังกาย Associa-การนี้ได้รับการยับยั้งและการสูญเสียนัยสำคัญทางสถิติ การลดลงของความสามารถในการออกกำลังกายที่มีความสัมพันธ์กับรวมเพิ่มขึ้นและอัตราการตาย CV การค้นพบนี้บ่งชี้ทางอ้อมมีบทบาทสำคัญของกำลังการผลิตที่เพิ่มขึ้นในการออกกำลังกายที่มีผลกระทบการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจในขณะที่การลดน้ำหนักตัวที่มีความสำคัญน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
การศึกษาของเราแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในความสามารถของผู้ป่วยที่เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจโดยการออกกำลังกายตามรายงานการศึกษาทางคลินิกอื่น ๆ [ 11 – 13 ] พัก
พารามิเตอร์คว้าน้ำเหลวรวมทั้ง fev1 fev1 / FVC และดีขึ้นด้วย การศึกษาของเราบ่งชี้ว่า ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างการออกกำลังกายและการปรับปรุงความสามารถของการออกกำลังกาย ดังนั้นเป็นประเด็นที่น่าสนใจ คือ ผลกระทบของการปรับปรุงความสามารถในการออกกำลังกายของผู้ป่วย สมาคมบวกระหว่างความจุการออกกำลังกายดีขึ้นและลดอัตราการตายโดยรวมและพันธุ์ที่พบในกลุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจที่ได้รับการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ [ 14 – 17 ] กุญแจสู่ความสำเร็จเหมือน อย่างไรก็ตาม การรักษาใช้ความจุในระดับสูงการฟื้นฟูสภาพผู้ป่วยอย่างต่อเนื่อง ด้วยการสนับสนุนและคำแนะนำในการรักษาออกกำลังกายเป็นปัจจัยส่งเสริมความสามารถ
ลดการตายในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจ หรือการผ่าตัดผู้ป่วยนอก ฝึกซ้อมการปฏิบัติ . การวิเคราะห์ที่น่าสนใจโดยใช้
ลี et al .[ 18 ] ใครเปรียบเทียบผลของการลดน้ำหนักและการออกกำลังกายร่างกายรวมและความสามารถในการตายคือ การวิจัยครั้งนี้ 14345 ผู้ชายคนที่พื้นฐานการออกกำลังกาย
ความสามารถในการพบ และดัชนีมวลกาย ( BMI ) ได้ประเมิน การเปลี่ยนแปลงในความจุ 6.3 ปี ดัชนีมวลกาย และการออกกำลังกาย ในการติดตามผลการแบ่งออกเป็น ลด เพิ่ม หรือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ในช่วงเดียวกันปีของการติดตาม914 noncardiac เสียชีวิต 300 CV และการตายไว้ อันตรายต่อ (
95% ช่วงความเชื่อมั่น [ CI ] ) เพื่อรวมและอัตราการตายในผู้ป่วยที่มีการลดลงในความสามารถการออกกำลังกายเท่ากับ 0.70 ( 0.59 ) 0.83 ) และ 0.73 ( 0.54 ( 0.98 ) ตามลำดับ
ของผู้ป่วยไม่มีเปลี่ยนความจุของการออกกำลังกายและ 0.61 ( 0.51 0.58 ( 0.73 ) และ ( 0.42 ( 0.80 ) ตามลำดับของผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นความสามารถในการออกกำลังกาย หมายถึงอัตราการตายโดยรวมลดลงร้อยละ 39 % ของผู้ป่วยที่เพิ่มความสามารถในการออกกำลังกายได้ระบุไว้ เพิ่มความสามารถในการออกกำลังกาย โดย 1 เจอได้เกี่ยวข้องกับการลดจำนวน และอัตราการตาย CV 15 – 19 % การเปลี่ยนแปลงค่าดัชนีมวลกายไม่ความสัมพันธ์กับการตายทั้งหมดในขณะที่อัตราการตาย CV ในหมู่ผู้ชายกับการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักตัวคือ 39 % สูงกว่าเมื่อเทียบกับผู้ชายที่มีการลดลงของน้ำหนักตัว เมื่อปรับสูงสุดเปลี่ยนความจุการออกกำลังกายนี้คือการสมาคม tion และสูญเสียอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ลดลงความสามารถในการออกกำลังกายมีความสัมพันธ์กับอัตราการตายเพิ่มขึ้นทั้งหมด และพันธุ์การค้นพบเหล่านี้โดยระบุบทบาทหลักของการออกกำลังกายที่เพิ่มขึ้นความสามารถในผลการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ ในขณะที่การลดน้ำหนักจะน้อยกว่า ความสำคัญ