We found that carbon dioxide can be

We found that carbon dioxide can be used to induce stage-4
anesthesia in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบว่า คาร์บอนไดออกไซด์สามารถใช้เพื่อก่อให้เกิดระยะ 4ยาใน < 10 นาทีสำหรับพันธุ์ปลาทะเล 5 กับการฟื้นตัวของสมดุลใน < 2 นาที และ < 5% ตายหลังจาก 24 ชม แม้ว่าเหล่านี้โปรแกรมอรรถประโยชน์ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นยาชาสนับสนุนผลทั่วไปสำหรับปลาทะเล เราไม่พบว่า มันแตกต่างกันกับชีวิตขั้นใต้ flounder และชนิดที่หนึ่ง (snook) ที่จำเป็นเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ความเข้มข้นสูง สำหรับแต่ละบุคคลทั้งหมดเรียบร้อยแล้วด้วย เวลาเหนี่ยวนำถูกบวก correlated กับขนาดร่างกาย แต่มีไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างเวลา และขนาดของร่างกาย Woody et al. (2002) นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างเวลาขนาดและการเหนี่ยวนำของร่างกายแต่ไม่เวลาสำหรับอนช็อคใช้กานพลูน้ำมันเป็นยาชา เหนี่ยวนำที่สั้นลงเวลา fatigued กลองสีแดงบ่งชี้ว่า ปลา fatigued อาจเพิ่มเติมความไวต่อยาคาร์บอนไดออกไซด์มากกว่าปลาที่เหลืออยู่ อย่างไรก็ตามความแปรผันในเวลาเหนี่ยวนำและฟื้น ซึ่งเป็นที่แน่ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกลองสีแดง fatigued เน้นความสำคัญของปรับสถานะ (อิงออกซิเจนหนี้สินจากกิจกรรมมากเกินไป)วิธีนี้ (Summerfelt และ Smith, 1990)ผลการวิจัยของเราจะเทียบได้กับเฉพาะอื่น ๆ เวลาคาร์บอนไดออกไซด์ anesthetization ศึกษาเสร็จสมบูรณ์แล้วในปลาทะเลในทะเลน้ำที่ได้รับการเผยแพร่ Trushenski et al. (2012b) พบปลาช่อนทะเลอารมณ์ (38 ± 0.5 ซม.และ 297 ± 9 g) ใน mg ∼750 L−1 คาร์บอนไดออกไซด์น้ำได้ด้วยภายใน 2.7 ± 0.1 นาที ความสัมพันธ์ที่เราพบใน TL หรือ WM ทำนายเวลา 3.29 เหนี่ยวนำ หรือนาที 2.91 ตามลำดับ ซึ่งเป็นเพียง s 13 และ 35 ยาวมากกว่าอะไรถูกพบในความเข้มข้นคาร์บอนไดออกไซด์ 81 mg L−1 สูงเนื่องจากการสูงขึ้นไอออนความเข้มข้นในน้ำทะเล เป็นไปตามที่ต้องการสูงกว่าความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในน้ำเค็มในการชดเชยต่ำละลายตามที่ระบุโดย Trushenski et al(2013) . อย่างไรก็ตาม เวลาเหนี่ยวนำก็คล้ายกับปลาวิจัยก่อนหน้านี้ เจ้าชายและ al. (1995) รายงานคาร์บอนไดออกไซด์เข้มข้นผลิต โดยเพิ่ม 1.33 g L−1 โซเดียมไบคาร์บอเนต และ 0.5 mL L−1 กรดน้ำส้มกับน้ำท่า 328 mg L−1รวมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ด้วยวิธีนี้ sockeye TL 50 – 60 ซม.ปลาแซลมอนถึงขั้น 4 ยาหลังจากนาทีที่ 6.35 (เจ้า et al.,1995) . Peake (1998) พบ 2.66 g L−1 โซเดียมไบคาร์บอเนตพอ anesthetize walleye ภายในต่ำสุด 7.0 ในน้ำจืด สุดท้ายVandergoot et al. (2011) ใช้ mg 2.66 L−1 โซเดียมไบคาร์บอเนต และ1.0 mL กรดอะซิติก L−1 นำ walleye (n = 10; 56.7 ± 1.6 cm TL) เพื่อยา 4 ขั้นตอนหลังจากนาทีที่ 4.76เป็นเรื่องน่าสนใจ เวลาเฉลี่ยในการเหนี่ยวนำกลองสีแดงเหลืออยู่ที่อนช็อคและ walleye (เจ้าชายและ al., 1995Vandergoot et al., 2011); อย่างไรก็ตาม snook ทั่วไปของเทียบเท่าขนาดต้องสองความเข้มข้นของกรดน้ำส้มและโซเดียมcarbonate โซลูชัน ต่าง species-specific เวลาเหนี่ยวนำคงเนื่องจากยอมรับแตกต่างกับออกซิเจนต่ำเงื่อนไขการ Snook ทั่วไป ซึ่งทราบว่าอาศัยอยู่แปรป่าพรุอยู่อาศัยเมื่อมีขนาดคล้ายคลึงกับการsnook ขนาดเล็กในการศึกษาของเรา มีขั้นตอนค่อนข้างต่ำเผาผลาญอัตรา (ใช้ O2 = 0.40 มิลลิกรัม O2 g−1 h−1 ตารางที่ 1, Peterson และGilmore, 1991 Peterson et al., 1991 แต่นั้น Stevens et al., 2007)ซึ่งแตกต่างจากพอมพาฟลอริดาและบริเวณ silverside ซึ่งไม่ทนกับความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำเนื่องจากความสูงอัตราการเผาผลาญประจำ (0.79 และ 0.76 มิลลิกรัม O2 g−1 h−1 ตามลำดับAl. กูนยาร้อยเอ็ด 2009 เป็กและ al., 2003) Flounder เยาวชนภาคใต้มีต่ำสุดอัตราการเผาผลาญพันธุ์ทดสอบ (0.08 ตามลำดับมิลลิกรัม O2g−1 h−1 เทย์เลอร์และมิลเลอร์ 2001), ซึ่งอาจอธิบายความพยายามของเรา anesthetization ไม่ประสบความสำเร็จได้ ความสัมพันธ์เป็นบวกทั่วไประหว่างอัตราการเผาผลาญและเหนี่ยวนำ 4 ระยะ เวลาแนะนำที่เพิ่มอัตราการเผาผลาญของสปีชีส์คือ คำแนะนำมีประโยชน์สำหรับการใช้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นยาชา (Taylor และมิลเลอร์ 2001 เกรกอรีTolley กทอร์เรส 2002)ศึกษาของเราแสดงให้เห็นถึงยาที่ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ใช้ปลาทะเลชนิดและขนาด ความเข้มข้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สามารถนำมาใช้เพื่อก่อให้เกิดขั้นตอนที่ 4
การระงับความรู้สึกใน <10 นาทีเป็นเวลาห้าสายพันธุ์ปลาทะเลที่มีการฟื้นตัวของ
ความสมดุลใน <2 นาทีและ <ตาย 5% หลังจาก 24 ชั่วโมง แม้ว่าเหล่านี้
ผลทั่วไปสนับสนุนยูทิลิตี้ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นยาสลบ
สำหรับปลาทะเลเราไม่พบว่ามีประสิทธิภาพที่แตกต่างกันกับชีวิตของ
ขั้นตอนในการดิ้นรนภาคใต้และที่หนึ่งสายพันธุ์ (ฮิ้ว) ที่จำเป็น
เข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่สูงขึ้น สำหรับบุคคลที่ประสบความสำเร็จในทุกอสัญญีเวลาเหนี่ยวนำมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ
ขนาดของร่างกาย แต่มีความสัมพันธ์ระหว่างเวลาการกู้คืนและไม่มี
ขนาดร่างกาย วู้ดดี้และคณะ (2002) ยังพบความสัมพันธ์เชิงบวก
ระหว่างขนาดตัวเหนี่ยวนำและเวลา แต่ไม่ใช่เวลาการกู้คืนสำหรับ
ปลาแซลมอนปลาแซลมอนสีแดงโดยใช้น้ำมันกานพลูเป็นยาชา เหนี่ยวนำที่สั้นกว่า
เวลาของกลองสีแดงเหนื่อยระบุว่าปลาเหนื่อยอาจจะมี
ความไวต่อการดมยาสลบก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์กว่าวางปลา แต่
ความแปรปรวนในเวลาเหนี่ยวนำและเวลาการกู้คืนซึ่งก็เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกลองสีแดงเหนื่อย, ไฮไลท์สำคัญของ
รัฐมีพลัง (นิยายหนี้ออกซิเจนจากกิจกรรมมากเกินไป) ที่จะ
ใช้วิธีนี้ (Summerfelt และสมิ ธ , 1990).
ผลการวิจัยของเราจะเปรียบกับ เพียงอื่น ๆ หมดเวลาคาร์บอน
ไดออกไซด์ศึกษาเสร็จยาสลบในปลาทะเลในทะเล
น้ำที่ได้รับการตีพิมพ์ Trushenski และคณะ (2012b) พบ
ปลาช่อนทะเลของเด็กและเยาวชน (38 ± 0.5 ซม. และ 297 ± 9 กรัม) ใน ~750 มิลลิกรัม L-1 คาร์บอน
ไดออกไซด์อาบน้ำถูกวางยาสลบภายใน 2.7 ± 0.1 นาที ความสัมพันธ์ที่เราพบ TL หรือ WM ทำนายครั้งเหนี่ยวนำ 3.29 หรือ
2.91 นาทีตามลำดับซึ่งเป็นเพียง 35 และ 13 วินาทีนานกว่าสิ่งที่
เป็นข้อสังเกตในความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ 81 มิลลิกรัม L-1 ที่สูงขึ้น.
เนื่องจากความเข้มข้นสูงไอออน น้ำทะเลมันตามที่
ความเข้มข้นที่สูงขึ้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่มีความจำเป็นในน้ำเค็ม
เพื่อชดเชยความสามารถในการละลายที่ต่ำกว่าที่ระบุไว้โดย Trushenski et al.
(2013) อย่างไรก็ตามครั้งเหนี่ยวนำของเรายังมีความคล้ายคลึงกับการวิจัยก่อนหน้านี้น้ำจืด เจ้าชายและคณะ (1995) รายงานคาร์บอน
เข้มข้นของก๊าซที่ผลิตโดยการเพิ่ม 1.33 กรัม L-1 โซเดียมไบคาร์บอเนตและ 0.5 มิลลิลิตร L-1 กรดอะซิติกลงไปในน้ำแม่น้ำ 328 มิลลิกรัม L-1
คาร์บอนไดออกไซด์ทั้งหมด ด้วยวิธีนี้ 50-60 ซม TL แวววาว
แซลมอนถึงการระงับความรู้สึกเวที 4 หลัง 6.35 นาที (เจ้าชาย et al.,
1995) พีค (1998) พบ 2.66 กรัม L-1 โซเดียมไบคาร์บอเนตเพียงพอที่จะทำให้หมดความรู้สึกตาลภายใน 7.0 นาทีในน้ำจืด สุดท้าย
Vandergoot และคณะ (2011) ที่ใช้ 2.66 มิลลิกรัม L-1 โซเดียมไบคาร์บอเนตและ
1.0 มิลลิลิตร L-1 กรดอะซิติกที่จะนำตาล (n = 10; 56.7 ± 1.6 เซนติเมตร TL) เพื่อ
. การระงับความรู้สึกเวที 4 หลัง 4.76 นาที
ที่น่าสนใจหมายถึงเวลาเหนี่ยวนำสำหรับพักผ่อนแดง กลองก็คล้ายกับว่าสำหรับปลาแซลมอนปลาแซลมอนสีแดงและตาล (เจ้าชายและคณะ, 1995;.
Vandergoot et al, 2011.); แต่ฮิ้วทั่วไปของเทียบเคียงได้
ขนาดที่ต้องการเป็นครั้งที่สองความเข้มข้นของกรดอะซิติกและโซเดียม
แก้ปัญหาคาร์บอเนต เหล่านี้สายพันธุ์เฉพาะความแตกต่างในเวลาเหนี่ยวนำอาจจะเนื่องมาจากความคลาดเคลื่อนที่แตกต่างกันเพื่อให้ออกซิเจนต่ำ
เงื่อนไข ฮิ้วร่วมกันซึ่งเป็นที่รู้จักกันอาศัยอยู่ใน hypoxic
ที่อยู่อาศัยป่าชายเลนเมื่อพวกเขามีขนาดใกล้เคียงกับ
ฮิ้วขนาดเล็กในการศึกษาของเรามีงานประจำที่ค่อนข้างต่ำการเผาผลาญ
อัตรา (การบริโภค O2 = 0.40 มิลลิกรัม O2 กรัม-1 h-1, ตารางที่ 1 ปีเตอร์สันและ
Gilmore 1991;. ปีเตอร์สันและคณะ, 1991 แต่เห็นสตีเว่นและคณะ, 2007)..
ซึ่งแตกต่างจากทั้งฟลอริด้าและปลาจาระเม็ดน้ำจืด Silverside ซึ่ง
ไม่ได้ใจกว้างความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำเนื่องจากพวกเขาสูง
อัตราการเผาผลาญอาหารประจำ ( 0.79 และ 0.76 มิลลิกรัมต่อกรัม O2-1 H-1 ตามลำดับ
คันฮา et al, 2009;.. กัด et al, 2003) เด็กและเยาวชนดิ้นรนภาคใต้
มีอัตราการเผาผลาญต่ำสุดของสายพันธุ์ที่ผ่านการทดสอบ (0.08 มิลลิกรัม O2
กรัม-1 h-1, เทย์เลอร์และมิลเลอร์, 2001) ซึ่งอาจอธิบายความพยายามของเราประสบความสำเร็จในการให้ยาสลบ ความสัมพันธ์เชิงบวกทั่วไป
ระหว่างอัตราการเผาผลาญและขั้นตอนการ-4 เวลาเหนี่ยวนำให้เห็นว่า
ความรู้ของสายพันธุ์ 'อัตราการเผาผลาญเป็นคำแนะนำที่มีประโยชน์สำหรับการใช้
ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นยาชา (เทย์เลอร์และมิลเลอร์, 2001; เกรกอรี่
Tolley และ Torres, 2002).
การศึกษาของเรา แสดงให้เห็นว่าการดมยาสลบก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สามารถ
นำมาใช้ในช่วงของสายพันธุ์ปลาทะเลและขนาด ความเข้มข้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบว่า ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ สามารถใช้ให้เกิด stage-4
ยาชาใน 10 นาทีสำหรับปลาทะเล 5 ชนิด กับการกู้คืนของ
สมดุลใน 2 นาที , และ < 5% อัตราการตายหลังจาก 24 ชั่วโมง แม้ว่าเหล่านี้
ผลลัพธ์ทั่วไปสนับสนุนสาธารณูปโภคของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นยาสลบ
สำหรับปลาทะเล เราพบว่า ประสิทธิผลของการเปลี่ยนแปลงกับชีวิต
เวทีในภาคใต้ของฟลาวเดอร์และหนึ่งชนิด ( สนุกเกอร์ ) ต้อง
ความเข้มข้นคาร์บอนไดออกไซด์สูง สำหรับบุคคลทั้งหมดเรียบร้อยแล้วยาสลบเวลาเหนี่ยวนำมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ
ขนาดร่างกาย แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับเวลาการกู้คืนและ
ขนาดร่างกาย วู้ดดี้ et al . ( 2002 ) นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของร่างกายบวก
และเหนี่ยวเวลาการกู้คืนสำหรับ
แต่ไม่ปลาแซลมอนสีแดงใช้น้ำมันกานพลูเป็นยาสลบ สั้นเหนี่ยว
เวลาเหนื่อยกลองสีแดงบ่งบอกว่าเหนื่อย ปลาอาจจะมากขึ้น
ไวต่อคาร์บอนไดออกไซด์ยาชากว่าพักปลา อย่างไรก็ตาม ความแปรปรวนในเวลาเหนี่ยว
และเวลาการกู้คืนที่ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเหนื่อยกลองสีแดง ไฮไลท์สำคัญของ
รัฐมีพลัง ( ไปมีหนี้ออกซิเจนจากกิจกรรมมากเกินไป )

วิธีนี้ ( summerfelt และ Smith 1990 ) .
ค้นพบของเราจะเปรียบกับคาร์บอนไดออกไซด์หมดเวลาเท่านั้นอื่น ๆ
anesthetization ศึกษาแล้วเสร็จในสัตว์น้ำในทะเล
น้ำที่ได้รับการตีพิมพ์ trushenski et al . ( 2012b ) พบ
เยาวชนหมากเตะรีเทิร์นส ( 38 ± 0.5 ซม. และมี± 9 กรัม ) ใน∼ 750 mg L − 1 คาร์บอน
คาร์บอนไดออกไซด์นํ้าเป็นอสัญญีภายใน 2.7 ± 0.1 นาที ความสัมพันธ์ที่เราพบ TL หรือ WM ทำนายครั้งการ 3.29 หรือ
2.91 นาที ตามลำดับ ซึ่งเป็นเพียง 22 และ 13 ของนานกว่าสิ่งที่
พบว่าคาร์บอนไดออกไซด์ความเข้มข้น 81 mg L − 1 สูงกว่า
เนื่องจากสูงกว่าไอออนเข้มข้นในน้ำทะเล มันคือที่ความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์

ต้องการในหลดเพื่อชดเชยการลดการละลายตามที่ระบุไว้โดย trushenski et al .
( 2013 ) อย่างไรก็ตาม เวลานำของเรายังคล้ายกับการวิจัยน้ำจืดก่อน เจ้าชาย et al . ( 1995 ) คาร์บอนไดออกไซด์ความเข้มข้น
รายงานที่ผลิตโดยการเพิ่ม 1.33 กรัม L − 1 โซเดียมไบคาร์บอเนต 0.5 มล. กรด L − 1 น้ำแม่น้ำ 328 mg L − 1
รวมคาร์บอนไดออกไซด์ ด้วยวิธีนี้ , 50 - 60 ซม. TL สีแดง
ปลาแซลมอนถึง stage-4 ยาชาหลังจาก 6.35 min ( เจ้าชาย et al . ,
1995 ) พีก ( 1998 ) พบ 2.66 g L − 1 โซเดียมไบคาร์บอเนตเพียงพอที่จะสลบตาลอภายใน 7.0 มินในน้ำจืด ในที่สุด
vandergoot et al . ( 2011 ) ใช้ 2.66 มิลลิกรัมต่อลิตร− 1 โซเดียมไบคาร์บอเนตและ
1.0 มล. กรด L − 1 นำตาลอ ( n = 10 ; การศึกษา± 1.6 ซม. TL )
stage-4 ยาชาหลังจาก 4.76 มิน
น่าสนใจหมายถึง เหนี่ยวเวลาพักแดง กลอง คล้ายๆ กับว่า ปลาแซลมอนสีแดงและตาลอ ( เจ้าชาย et al . , 1995 ;
vandergoot et al . , 2011 ) ; อย่างไรก็ตาม , Snook ทั่วไปขนาดเทียบเท่า
ต้องสองครั้ง ความเข้มข้นของกรดอะซิติกและสารละลายโซเดียมคาร์บอเนต

ความแตกต่างเหล่านี้เผ่าพันธุ์ - เฉพาะในเวลาและอาจจะเนื่องจากการคลาดเคลื่อนต่างกันสภาพออกซิเจน
น้อย สนุกทั่วไป ,ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในป่าชายเลนแหล่งติดตั้ง
เมื่อพวกเขามีขนาดคล้ายกับ
ขนาดเล็กสนุกในการศึกษาของเรามีค่อนข้างต่ำตามปกติการเผาผลาญอาหาร O2
( อัตราการบริโภค = 0.40 มิลลิกรัม O2 G − 1 H − 1 ตาราง 1 , Peterson และ
กิลมอร์ , 1991 ; Peterson et al . , 1991 แต่เห็นสตีเว่น et al . , 2007 ) .
นี้แตกต่างจากทั้งฟลอริด้าชและแหล่ง silverside ซึ่ง
ไม่ได้ใจกว้างความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำเนื่องจากมีอัตราการเผาผลาญอาหารสูง
ตามปกติ ( 0.79 และ 0.76 มก. O2 G − 1 H − 1 )
Cunha et al . , 2009 ; เพ็ค et al . , 2003 ) เยาวชนภาคใต้ปลาลิ้นหมา
มีอัตราการเผาผลาญที่ต่ำที่สุดของสายพันธุ์ทดสอบ ( 0.08 มิลลิกรัม O2
G − 1 H − 1 , Taylor และ มิลเลอร์ , 2001 ) ซึ่งอาจจะอธิบาย พยายาม anesthetization ของเราไม่สำเร็จ นายพล
ความสัมพันธ์ทางระหว่างอัตราการเผาผลาญ และเวลาการ stage-4 เห็นว่า
ความรู้ของสายพันธุ์ของอัตราการเผาผลาญเป็นคู่มือที่เป็นประโยชน์สำหรับการใช้
คาร์บอนไดออกไซด์เป็นยาสลบ ( Taylor และ มิลเลอร์ , 2001 ; เกรกอรี่
tolley และ Torres , 2002 ) .
การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ยาชาสามารถ
ใช้ในช่วงของปลาทะเลและขนาด ความเข้มข้น