The development of more sensitive a

The development of more sensitive and predictive test methods to characterize the risk associated with exposure to xenobiotics is an area of intense research. One of these approaches is based on the use of biomarkers. By combining this approach with toxicity tests, as done in the present study, it is possible to determine if biomarkers are more sensitive or predictive in detecting the effect of pollutants. The results will represent a step towards a better extrapolation from the cell to the population and from acute to chronic toxicity.

Energy reserve variations are often considered as sensitive indicators for environmental pollution (Donker, 1992). When an organism is exposed to a chemical stress, it can resist in many ways: avoiding or escaping, neutralizing, excreting or repairing damage (Calow, 1991). All these responses are metabolically costly in terms of energy and may reduce the energy left to invest in storage, growth, reproduction and survival. The energy allocation strategy of an organism depends on its physiology. The usefulness of energy reserve macromolecules (lipids and proteins) as biomarkers was studied in various invertebrates (Donker et al., 1993, Van Brummelen and Stuijfzand, 1993, Vink et al., 1995, Khalil et al., 1995, Knigge and Köhler, 2000 and De Coen and Janssen, 2003), but was generally not followed over time. Only a few studies provide data on biomarkers in Collembola (Staempfli et al., 2002, Hensbergen et al., 2000 and Köhler et al., 1999). Recently the use of fatty acid composition as a biomarker for Collembola was investigated in the context of trophic interactions (Ruess et al., 2005 and Chamberlain et al., 2005). To our knowledge, this approach has not yet been applied to characterize an effect of chemical compounds on Collembola.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนามีความสำคัญมากขึ้น และระบบวิธีการทดสอบการอธิบายลักษณะความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับแสง xenobiotics เป็นพื้นที่วิจัยที่รุนแรง วิธีเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งได้ตามการใช้ของ biomarkers โดยการรวมวิธีการนี้การทดสอบความเป็นพิษ ที่ทำการศึกษา ได้ระบุว่า biomarkers ที่อยู่สำคัญมากขึ้น หรือระบบในการตรวจหาผลกระทบของสารมลพิษ ผลลัพธ์จะแสดงขั้นตอนต่อการประมาณค่านอกช่วงดี จากเซลล์เพื่อประชากร และเฉียบพลันการพิษเรื้อรังรูปแบบการสำรองพลังงานมักจะถือเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญสำหรับมลพิษสิ่งแวดล้อม (Donker, 1992) เมื่อเมล็ดได้รับความเครียดสารเคมี มันสามารถต้านทานมากมาย: หลีกเลี่ยง หรือหลบหนี ขจัด ชีวิต หรือซ่อมแซมความเสียหาย (Calow, 1991) คำตอบเหล่านี้เป็นค่าใช้จ่ายในด้านพลังงาน metabolically และลดพลังงานที่เหลือจะลงทุนในการจัดเก็บ เติบโต ขยาย และอยู่รอด กลยุทธ์การปันส่วนพลังงานของชีวิตขึ้นอยู่กับสรีรวิทยาของ เป็นศึกษาประโยชน์ของ macromolecules เป็นสำรองพลังงาน (ไขมันและโปรตีน) เป็น biomarkers ในไม่มีกระดูกสันหลังต่าง ๆ (Donker et al. 1993, Van Brummelen และ Stuijfzand, 1993, Vink et al. 1995 ลแมค et al. 1995, Knigge และ Köhler, 2000 และเด Coen และ ตกแต่ง 2003), แต่โดยทั่วไปจะไม่ตามมาตลอดเวลา เพียงไม่กี่ศึกษาให้ข้อมูลเกี่ยวกับ biomarkers ใน Collembola (Staempfli et al. 2002, Hensbergen et al. 2000 และ Köhler et al. 1999) เพิ่ง ใช้องค์ประกอบกรดไขมันเป็นไบโอมาร์คเกอร์สำหรับ Collembola ถูกตรวจสอบในบริบทของการปฏิสัมพันธ์ชั้น (Ruess et al. 2005 และแชมเบอร์เลน et al. 2005) ความรู้ของเรา วิธีการนี้ได้ไม่ได้ถูกใช้กับลักษณะผลกระทบของสารเคมี Collembola

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาวิธีการทดสอบที่มีความสำคัญมากขึ้นและการคาดการณ์ที่จะอธิบายลักษณะความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสกับสารแปลกปลอมเป็นพื้นที่ของการวิจัยที่รุนแรง หนึ่งในวิธีการเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับการใช้งานของ biomarkers โดยการรวมวิธีการนี้กับการทดสอบความเป็นพิษทำในการศึกษาครั้งนี้ก็เป็นไปได้เพื่อตรวจสอบว่า biomarkers มีความไวมากขึ้นหรือการคาดการณ์ในการตรวจสอบผลกระทบของมลพิษ ผลจะเป็นตัวแทนของขั้นตอนต่อการคาดการณ์ที่ดีขึ้นจากเซลล์เพื่อประชากรและจากความเป็นพิษเฉียบพลันเรื้อรัง. พลังงานรูปแบบสำรองมักจะคิดว่าเป็นตัวชี้วัดที่มีความสำคัญสำหรับการเกิดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม (Donker, 1992) เมื่อสิ่งมีชีวิตมีการสัมผัสกับสารเคมีความเครียดก็สามารถต้านทานไว้ได้หลายวิธีการหลีกเลี่ยงหรือหนี neutralizing, ขับถ่ายหรือซ่อมแซมความเสียหาย (Calow, 1991) คำตอบทั้งหมดเหล่านี้เป็นค่าใช้จ่ายในการเผาผลาญอาหารในแง่ของการใช้พลังงานและอาจจะลดการใช้พลังงานที่เหลือจะลงทุนในการจัดเก็บข้อมูลการเจริญเติบโตการสืบพันธุ์และการอยู่รอด กลยุทธ์การจัดสรรพลังงานของสิ่งมีชีวิตขึ้นอยู่กับสรีรวิทยาของมัน ประโยชน์ของพลังงานสำรองโมเลกุล (ไขมันและโปรตีน) เป็น biomarkers ได้รับการศึกษาในสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังต่างๆ (Donker et al., 1993 Van Brummelen และ Stuijfzand 1993 Vink et al., 1995 คาลิล et al., 1995 Knigge และKöhler 2000 และเด Coen และ Janssen, 2003) แต่โดยทั่วไปไม่ได้ตามช่วงเวลา เพียงไม่กี่ศึกษาให้ข้อมูลเกี่ยวกับไบโอมาร์คเกอร์ใน Collembola (Staempfli et al., 2002 Hensbergen et al., 2000 และKöhler et al., 1999) เมื่อเร็ว ๆ นี้การใช้องค์ประกอบของกรดไขมันที่เป็น biomarker สำหรับ Collembola ถูกสอบสวนในบริบทของการมีปฏิสัมพันธ์โภชนา (ที่ Ruess et al., ปี 2005 และแชมเบอร์เลน et al., 2005) ความรู้ของเราวิธีการนี้ยังไม่ได้นำไปใช้ในลักษณะของผลกระทบของสารเคมีต่อ Collembola

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาวิธีการทดสอบความอ่อนไหวและลักษณะของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสกับ xenobiotics คือ พื้นที่ของการวิจัยที่รุนแรง หนึ่งในวิธีเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับการใช้ใหม่ . โดยการรวมวิธีการนี้กับการทดสอบความเป็นพิษ เช่นเดียวกับในการศึกษา มันเป็นไปได้ที่จะตรวจสอบว่า ซึ่งมีความไวในการตรวจสอบหรือทำนายผลกระทบของมลพิษ ผลลัพธ์จะแสดงในขั้นตอนต่อ ดีกว่า ทำไมจากเซลล์จำนวนจากแหลมเพื่อความเป็นพิษเรื้อรังสำรองพลังงานรูปแบบต่าง ๆ มักจะถือว่าเป็นตัวชี้วัดความไวต่อมลพิษสิ่งแวดล้อม ( donker , 1992 ) เมื่อสิ่งมีชีวิตมีการสัมผัสกับสารเคมีความเครียดก็สามารถต้านทานในหลายวิธี : การหลีกเลี่ยงหรือหนี neutralizing การขับถ่ายหรือซ่อมแซมความเสียหาย , ( calow , 1991 ) การตอบสนองเหล่านี้มีราคาแพง metabolically ในแง่ของพลังงานและอาจลดพลังงานเหลือที่จะลงทุนในกระเป๋า การเจริญเติบโต การสืบพันธุ์และการอยู่รอด กลยุทธ์การจัดสรรพลังงานของสิ่งมีชีวิตขึ้นอยู่กับสรีรวิทยา ประโยชน์ของพลังงานในโมเลกุล ( ไขมันและโปรตีน ) ซึ่งทำการศึกษาในสัตว์ต่าง ๆ ( donker et al . , 1993 , รถตู้ brummelen stuijfzand 1993 , และ , Vink et al . , 1995 , คาลิล et al . , 1995 , knigge และ K ö hler , 2000 และ เดอ คูน และ Janssen , 2003 ) , แต่ โดยทั่วไปคือไม่ตามช่วงเวลา เพียงไม่กี่การศึกษาให้ข้อมูลเกี่ยวกับความก้าวหน้าในคอลเลมโบลา ( staempfli et al . , 2002 hensbergen et al . , 2000 และ K ö hler et al . , 1999 ) เมื่อเร็ว ๆนี้การใช้กรดไขมันเป็นไบโอมาร์คเกอร์สำหรับคอลเลมโบลาถูกใช้ในบริบทของการปฏิสัมพันธ์ครั้ง ( ruess et al . , 2005 และแชมเบอร์เลน et al . , 2005 ) ความรู้ วิธีการนี้ยังใช้เพื่อแสดงลักษณะผลของสารประกอบทางเคมีคอลเลมโบลา .