The majority of rice grown in south

The majority of rice grown in south-east Australia is continuously flooded for much of its growing season, but reduced irrigation water availability brought about by a combination of drought and environmental flow legislation has presented a need to maintain (or even increase) rice production with less irrigation water. Delaying the application of continuous flooding until prior to panicle initiation can increase input water productivity by reducing non-beneficial evaporation losses from free water and the soil. A field experiment was conducted over two growing seasons, 2008/9 and 2009/10, comparing a conventional dry seeded treatment (the control – continuous flooding from the 3 leaf stage) with delayed continuous flooding (10–20 days prior to panicle initiation) with several irrigation scheduling treatments prior to flooding commencement. In the first year, the delayed water treatments were irrigated at intervals of 40, 80 and 160 mm of cumulative reference evapotranspiration (ETo) prior to delayed continuous flooding, thereby imposing differing degrees of crop water stress. In year 2, the 80 and 160 mm treatments were modified by use of a crop factor (Kc) when the plants were small and the 40 mm treatment was replaced with a continuously flooded treatment throughout the crop duration.

Decreases in net water input (irrigation + rain − surface drainage) and increases in input water productivity were achieved by reducing the flush irrigation frequency during the pre-flood period. Savings of 150 and 230 mm (10 and 15%) were achieved in Year 1 from the 80 and 160 mm cumulative ETo irrigation frequency treatments, respectively, in comparison to the control. In the second year, net water input savings of 230 and 330 mm (15 and 22%) were achieved with the 80/Kc and 160/Kc mm treatments, respectively. Input water productivity of the 160 mm treatment was 0.06 kg/m3 (8%) higher than the control in Year 1, while in Year 2 a 0.15 kg/m3 (17%) increase in input water productivity above the control was achieved by the 160/Kc mm treatment. Delaying the application of continuous flooding in the second year greatly extended the period of crop growth suggesting the need for earlier sowing (by 7–10 days) to ensure pollen microspore still occurs at the best time to minimise yield loss due to cold damage. Nitrogen fertiliser management is an important issue when delaying continuous flooding, and nitrogen losses appeared to increase with the frequency of irrigation prior to continuous flooding. This was likely due to increased denitrification from alternate wetting and drying of the soil. Further research is required to determine the most appropriate nitrogen management strategies, and to also better define the optimal pre-flood irrigation frequency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่ของข้าวที่ปลูกในออสเตรเลียตะวันออกเฉียงใต้ถูกน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องในฤดูกาลเติบโตมาก แต่ลดลงพร้อมน้ำชลประทานโดยทั้งภัยแล้ง และกฎหมายกระแสสิ่งแวดล้อมได้นำเสนอจำเป็นต้องรักษา (หรือแม้แต่เพิ่ม) ผลิตข้าวกับชลประทานน้อยกว่าน้ำ ใช้น้ำท่วมอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งก่อนเริ่มต้น panicle ล่าช้าจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพน้ำที่ป้อนเข้า โดยการลดการสูญเสียประโยชน์ไม่ระเหยจากน้ำและดิน ทดลองฟิลด์ถูกดำเนินการ 2 ฤดูเติบโต 2008/9 และ 2009/10 เปรียบเทียบแบบธรรมดาแห้ง seeded รักษา (การควบคุม – ต่อเนื่องน้ำท่วมจากขั้น 3 ใบ) กับล่าช้าต่อเนื่องท่วม (10 – 20 วันก่อนที่จะเริ่มต้น panicle) ชลประทานหลายแผนรักษาก่อนน้ำท่วมเริ่มดำเนินการ ในปีแรก รักษาน้ำล่าช้ามีชลประทานที่ช่วง 40, 80 และ 160 มม.ของสะสมอ้างอิง evapotranspiration (ร้านเบ) ก่อนที่จะล่าช้าต่อเนื่องน้ำท่วม จึงสง่างามองศาที่แตกต่างกันของพืชน้ำความเครียด ในปีที่ 2, 80 และ 160 มม.บำบัดถูกปรับเปลี่ยน โดยใช้ตัวของพืช (Kc) เมื่อพืชมีขนาดเล็ก และการรักษา 40 มม.ถูกแทนที่ ด้วยการบำบัดน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาเพาะปลูกลดลงในการป้อนน้ำสุทธิ (ชลประทาน + ฝนระบายน้ำพื้นผิว−) และเพิ่มผลผลิตน้ำป้อนเข้าได้สำเร็จ โดยลดความถี่ในการล้างชลประทานช่วงก่อนน้ำท่วม ประหยัด 150 และ 230 มม. (10 และ 15%) ความสำเร็จใน 1 ปีจากที่ 80 และ 160 มม.สะสมร้านเบชลประทานความถี่รักษา ตามลำดับ โดยตัวควบคุม ในปีที่สอง สุทธิน้ำป้อนประหยัด 230 และ 330 มม. (15 และ 22%) ความสำเร็จกับการรักษา mm 80/Kc และ 160/Kc ตามลำดับ ป้อนน้ำประสิทธิภาพของการรักษา 160 มม. 0.06 kg/m3 (8%) สูงกว่าการควบคุมใน 1 ปี ในปี 2 0.15 kg/m3 (17%) เพิ่มผลผลิตน้ำป้อนเข้าด้านบนตัวควบคุมสำเร็จ โดยรักษามม. 160/Kc ล่าช้าของน้ำท่วมต่อเนื่องในปีสองขยายรอบระยะเวลาพืชเจริญเติบโตแนะนำต้องก่อนหน้า sowing (โดย 7 – 10 วัน) ให้ละอองเกสร microspore ยังคงเกิดขึ้นในเวลาดีที่สุดเพื่อลดการสูญเสียผลผลิตเนื่องจากความเสียหายที่เย็นมาก ไนโตรเจน fertiliser จัดการถือเป็นประเด็นสำคัญเมื่อน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องล่าช้า และสูญเสียไนโตรเจนปรากฏเพิ่มขึ้นกับความถี่ของชลประทานก่อนน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง นี่คือแนวโน้มจาก denitrification เพิ่มขึ้นจากภาวะการเปียก และแห้งของดินอื่น การวิจัยจะต้องกำหนดกลยุทธ์การจัดการไนโตรเจนที่เหมาะสม และกำหนดความถี่ที่เหมาะสมก่อนน้ำท่วมชลประทานยังดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่ของข้าวที่ปลูกในประเทศออสเตรเลียตะวันออกเฉียงใต้ถูกน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องมากที่สุดของฤดูการเจริญเติบโตของมัน แต่ลดลงมีน้ำชลประทานโดยนำเกี่ยวกับการรวมกันของภัยแล้งและการไหลเวียนของกฎหมายสิ่งแวดล้อมได้นำเสนอความต้องการในการรักษา (หรือแม้กระทั่งเพิ่มขึ้น) การผลิตข้าว น้ำชลประทานน้อย ยืดเวลาการประยุกต์ใช้น้ำท่วมอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งก่อนที่จะมีการเริ่มต้นช่อสามารถเพิ่มผลผลิตน้ำไหลเข้าโดยการลดการสูญเสียที่ไม่ระเหยประโยชน์จากน้ำฟรีและดิน ทดลองได้ดำเนินการในช่วงสองฤดูกาลที่กำลังเติบโต 2008/9 2009/10 และเมื่อเปรียบเทียบกับการรักษาแบบเดิมเมล็ดแห้ง (การควบคุม - น้ำท่วมต่อเนื่องมาจากเวทีใบ 3) ที่มีน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องล่าช้า (10-20 วันก่อนที่จะเริ่มต้นช่อ) กับการรักษาการตั้งเวลาการชลประทานหลายก่อนที่จะเริ่มน้ำท่วม ในปีแรกของการบำบัดน้ำชลประทานถูกเลื่อนออกไปในช่วงเวลา 40, 80 และ 160 มมคายระเหยอ้างอิงสะสม (ร.ส.พ. ) ก่อนที่จะเกิดน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องล่าช้าดังนั้นการจัดเก็บภาษีองศาที่แตกต่างกันของความเครียดพืชน้ำ ในปีที่ 2, 80 และ 160 มมการรักษามีการแก้ไขโดยการใช้ปัจจัยการปลูกพืช (Kc) เมื่อพืชมีขนาดเล็กและการรักษา 40 มมก็ถูกแทนที่ด้วยการบำบัดน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาการเพาะปลูก. ลดในการป้อนข้อมูลน้ำสุทธิ (ชลประทาน + ฝน - การระบายน้ำที่พื้นผิว) และการเพิ่มขึ้นในการป้อนข้อมูลการผลิตน้ำกำลังประสบความสำเร็จโดยการลดความถี่ในการให้น้ำล้างในช่วงระยะเวลาก่อนน้ำท่วม เงินฝากออมทรัพย์ของ 150 และ 230 มิลลิเมตร (10 และ 15%) กำลังประสบความสำเร็จในปีที่ 1 จาก 80 และ 160 มมสะสม Eto รักษาความถี่ชลประทานตามลำดับเมื่อเปรียบเทียบกับการควบคุม ในปีที่สองของการออมที่มีการป้อนข้อมูลน้ำสุทธิ 230 และ 330 มิลลิเมตร (15 และ 22%) ได้รับการประสบความสำเร็จกับ 80 / Kc 160 / Kc รักษามิลลิเมตรตามลำดับ การผลิตน้ำขาเข้า 160 มมรักษาเป็น 0.06 kg / m3 (8%) สูงกว่าการควบคุมใน 1 ปีในขณะที่ในปีที่ 2 0.15 kg / m3 (17%) เพิ่มขึ้นในการป้อนข้อมูลการผลิตน้ำเหนือการควบคุมได้สำเร็จโดย 160 / Kc มมรักษา ยืดเวลาการประยุกต์ใช้อย่างต่อเนื่องน้ำท่วมในปีที่สองมากขยายระยะเวลาการเจริญเติบโตของพืชบอกความจำเป็นในการหว่านเมล็ดก่อนหน้า (7-10 วัน) เพื่อให้แน่ใจ microspore เกสรยังคงเกิดขึ้นในเวลาที่ดีที่สุดในการลดการสูญเสียผลผลิตเนื่องจากความเสียหายที่หนาวเย็น การจัดการปุ๋ยไนโตรเจนเป็นเรื่องที่สำคัญเมื่อชะลอการเกิดน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องและการสูญเสียไนโตรเจนที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นกับความถี่ของการชลประทานก่อนที่จะเกิดน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง นี่คือน่าจะเกิดจาก denitrification เพิ่มขึ้นจากเปียกสลับกันและการอบแห้งของดิน นอกจากนี้การวิจัยจะต้องตรวจสอบที่เหมาะสมที่สุดกลยุทธ์การจัดการไนโตรเจนและยังดีกว่าที่กำหนดความถี่ชลประทานก่อนน้ำท่วมที่ดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนใหญ่ของข้าวที่ปลูกในทางตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรเลียอย่างต่อเนื่อง ท่วมมากของฤดูกาลปลูก แต่การใช้น้ำชลประทานโดยนำเกี่ยวกับการรวมกันของภัยแล้งและกฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมมีการเสนอความต้องการที่จะรักษา ( หรือเพิ่ม ) ข้าวกับน้ำให้น้อยลงหน่วงเวลาการน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องจนถึงก่อนการรวมสามารถเพิ่มผลผลิตโดยการลดการระเหยของน้ำเข้าไม่เป็นประโยชน์ที่เกิดจากน้ำและดิน ทำการทดลอง 2 ฤดูปลูก 2551 / 9 2009 / 10เปรียบเทียบการรักษาแบบแห้งเมล็ด ( การควบคุมน้ำท่วม ( ต่อเนื่องจาก 3 ใบเวที ) ล่าช้าน้ำท่วมต่อเนื่อง ( 10 – 20 วัน ก่อนถึงวันรับน้องรวม ) กับหลายตารางการรักษาก่อนรับปริญญา ชลประทาน น้ำท่วม ในช่วงปีแรกที่ปลูกล่าช้าน้ำชลประทานในช่วงเวลา 4080 และ 160 มม. ของการคายระเหยอ้างอิงสะสม ( เอโต้ ) ก่อนที่จะล่าช้าน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง จึงกำหนดองศาที่แตกต่างของพืชน้ำความเครียด ใน 2 ปี , 80 และ 160 มม. การทดลองการใช้ปัจจัยการปลูกพืช ( KC ) เมื่อพืชเล็ก 40 mm รักษาถูกแทนที่ด้วยการปลูกพืชอย่างต่อเนื่อง ท่วมตลอดระยะเวลา .

เมื่อใส่น้ำ ( ชลประทานระบายน้ำพื้นผิวสุทธิฝน− ) และเพิ่มผลผลิตน้ำป้อนยา โดยลดความถี่ชลประทานล้างในช่วงก่อนน้ำท่วมเป็นระยะ ประหยัด 150 และ 230 มม. ( 10 และ 15 % ) ประสบความสำเร็จในปีที่ 1 จาก 80 และ 160 มม. ความถี่สะสม เอโต้ ชลประทานวิทยา ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบกับชุดควบคุม ในปีที่สองสุทธิน้ำใส่ประหยัด 230 และ 330 มม. ( 15 และ 22 เปอร์เซ็นต์ ) มีค่าความกับ 80 / 160 / KC มม. เคซีและรักษาตามลำดับ การผลิตน้ำเข้าเครื่องของ 160 มม. การ 0.06 กก. / ลบ . ม. ( 8 % ) สูงกว่าการควบคุมใน 1 ปี ในขณะที่ ปี 2 เป็น 0.15 กก. / ลบ . ม. ( 17% ) เพิ่มผลผลิตน้ำใส่เหนือการควบคุมความโดย 160 / KC มิลลิเมตร การรักษาหน่วงเวลาการน้ำท่วมต่อเนื่องในปีที่สองช่วยขยายระยะเวลาของการเจริญเติบโตของพืชที่ปลูกจะต้องก่อนหน้านี้ ( 7 – 10 วัน ) เพื่อให้แน่ใจว่าละอองเกสรเรณูยังเกิดขึ้นในเวลาที่ดีที่สุดเพื่อลดการสูญเสียผลผลิตเนื่องจากความเสียหายของเย็น การจัดการปุ๋ยไนโตรเจนเป็นปัญหาสำคัญเมื่อชะลอน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องและไนโตรเจนสูญเสียปรากฏเพิ่มความถี่ของชลประทาน ก่อนน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง นี้มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นจากจากสลับน้ำเปียกและแห้งของดิน ต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อหาที่เหมาะสมที่สุดต่อการจัดการกลยุทธ์ และยัง ดี กำหนดที่เหมาะสมก่อนน้ำท่วม ความถี่