Yes, everyone loved Siddhartha. He

Yes, everyone loved Siddhartha. He aroused joy in everyone, he was a delight to all. But Siddhartha was no joy to himself; he brought no pleasure to himself. Walking on the rosy paths of the fig garden, sitting in the bluish shadows of the meditation grove, washing his limbs in his daily baths of purification, performing sacrifices in the deep shade of the mango wood, perfect in the grace of his gestures, he was beloved of everyone, a joy to all-but still there was no joy in his heart. Dreams came to him and restless thoughts. They flowed into him from the water of the river, glittered from the night stars, melted out of the rays of the sun. Dreams came and a restless mind, rising in the smoke of the offerings, wafting from the verses of the rigveda, seeping into him from the teachings of the old Brahmins.
Siddhartha had begun to breed discontent within himself. He had begun to feel that his father’s love and his mother’s love, and even the love of his friend govinda, would not bring him enduring happiness, would not bring him contentment and satisfaction, would not be sufficient to his needs. He had begun to sense that his venerable father and his other teachers, the wise Brahmins, had already shared with him the better part of their wisdom; they had already poured their all into his waiting vessel, and the vessel was not full, his mind was not satisfied, his soul was to at peace, his heart was not content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช่ ทุกคนรักสิทธัตถะ เขา aroused จอยในคน เขามีความสุขทั้งหมด แต่สิทธัตถะ ไม่มีความต้องการของตัวเอง เขามาไม่มีความสุขกับตัวเอง เดินบนเส้นทางโรซี่สวนฟิก นั่งในเงาระยับของโกรฟสมาธิ ล้างแขนขาของเขาในห้องอาบน้ำทำให้บริสุทธิ์ การบูชาในร่มลึกไม้มะม่วง ของเขาทุกวันสมบูรณ์แบบในพระคุณของรูปแบบลายเส้นของเขา เขาอันเป็นที่รักของทุกคน ความต้องการทั้งหมดแต่ยังมีไม่มีความสุขในหัวใจของเขา ความฝันที่มาและความคิดที่เหมาะ จะไหลลงเขาจากน้ำของแม่น้ำ glittered จากดาวคืน หลอมจากรังสีของดวงอาทิตย์ ความฝันที่มาและจิตใจกระสับกระส่าย เพิ่มขึ้นในควันเหนื่อย wafting ข้อของฤคเวท seeping เป็นเขาจากคำสอนของพราหมณ์ย่อมเก่า สิทธัตถะได้เริ่มขุนไม่พอใจในตัวเอง เขาก็เริ่มรู้สึกว่า รักพ่อ และรักแม่ของเขา และแม้แต่ความรักของเขาโควินทาเพื่อน จะนำเขายืนยงสุข จะไม่ให้เขาสุขและความพึงพอใจ จะไม่เพียงพอกับความต้องการของเขา เขาเริ่มรู้สึกว่า พ่อมินท์และพระองค์อื่น ๆ ครู พวกเราฉลาด มีแล้วใช้ร่วมกับเขาส่วนดีของภูมิปัญญาของพวกเขา พวกเขามีอยู่แล้ว poured ของพวกเขาทั้งหมดลงในเรือของเขารอ และเรือไม่เต็ม จิตใจของเขามีไม่พอใจ วิญญาณของเขาคือการที่ หัวใจไม่ใช่เนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช่ทุกคนรักพระพุทธเจ้า เขากระตุ้นความสุขในการที่ทุกคนเขาเป็นความสุขในการทั้งหมด แต่พระพุทธเจ้าเป็นความสุขให้กับตัวเองไม่มี เขานำความสุขให้กับตัวเองไม่มี เดินบนเส้นทางสีดอกกุหลาบสวนมะเดื่อนั่งอยู่ในเงาสีฟ้าของป่าการทำสมาธิซักแขนขาของเขาในห้องอาบน้ำประจำวันของเขาบริสุทธิ์ละครเสียสละในที่ร่มลึกจากไม้มะม่วงที่สมบูรณ์แบบในพระคุณของท่าทางของเขา เป็นที่รักของทุกคนที่มีความสุขให้กับทุกคน แต่ยังคงมีความสุขในหัวใจของเขาไม่มี ฝันมาหาเขาและความคิดกระสับกระส่าย พวกเขาไหลเข้าสู่เขาจากน้ำในแม่น้ำที่ระยิบระยับจากดาวคืนละลายออกมาจากรังสีของดวงอาทิตย์ ฝันมาและมีจิตใจไม่สงบที่เพิ่มขึ้นในควันของการให้บริการที่โชยจากโองการของฤคเวทที่ไหลเข้ามาในเขาจากคำสอนของเศรษฐีเก่า.
พระพุทธเจ้าก็เริ่มที่จะก่อให้เกิดความไม่พอใจภายในตัวเอง เขาก็เริ่มที่จะรู้สึกว่าความรักของพ่อของเขาและความรักของแม่ของเขาและแม้กระทั่งความรักของเพื่อนของเขา Govinda ที่จะไม่นำความสุขที่ยั่งยืนเขาจะไม่นำเขาพึงพอใจและความพึงพอใจจะไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการของเขา เขาก็เริ่มที่จะรู้สึกว่าพ่อของเขาเป็นที่เคารพและครูคนอื่น ๆ เขาฉลาดเศรษฐีได้มีส่วนร่วมกับเขาแล้วส่วนที่ดีของภูมิปัญญาของพวกเขา; พวกเขาได้แล้วเททั้งหมดลงในเรือของพวกเขารอเขาและเรือไม่ได้เต็มรูปแบบความคิดของเขาก็ยังไม่พอใจวิญญาณของเขาคือการที่ความสงบสุขหัวใจของเขาไม่ได้เนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช่ ทุกคนรัก สิทธารถะ . เขากระตุ้นความสุขของทุกคน เขาคือความสุขทั้งหมด แต่เจ้าชายสิทธัตถะทรงไม่มีความสุขให้ตัวเอง เขาได้นำความสุขให้กับตัวเอง เดินบนเส้นทางกุหลาบของมะเดื่อสวน นั่งอยู่ในเงาสีฟ้าของโกรฟสมาธิซัก แขนขาของเขาในการอาบน้ำของเขาทุกวัน ทำให้ การปฏิบัติบูชาในร่มเงาลึกของไม้มะม่วง ,ที่สมบูรณ์แบบในพระคุณของท่าทางของเขา เขาเป็นขวัญใจของทุกคน จอยทั้งหมด แต่ยังไม่มีความสุขในจิตใจของเขา ฝันมาหาเขา และความคิดที่ไม่หยุดนิ่ง มันไหลลงเขาจากน้ำของแม่น้ำ แวววาวจากดาวตอนกลางคืน ละลายออกมาจากรังสีของดวงอาทิตย์ ฝันมา จิตใจกระสับกระส่าย ขึ้นในควันของบูชา wafting จากโองการของฤคเวท ,สัมผัสเขาจากคำสอนของพราหมณ์ชรา
Siddhartha ได้เริ่มขยายพันธุ์ไม่พอใจภายในตัวเอง เขาเริ่มรู้สึกว่า ความรักของพ่อและความรักของแม่ และแม้แต่ความรักจากเพื่อนเขา โกวินด้า คงไม่ทำให้เขาความสุขที่ยั่งยืน คงไม่ทำให้เขาพอใจ และความพึงพอใจ จะไม่เพียงพอกับความต้องการของเขาเขาก็เริ่มรู้สึกว่า คุณพ่อที่เคารพของเขา และครูอื่นๆ พราหมณ์นักปราชญ์ ได้ร่วมกันกับเขา ส่วนที่ดีของภูมิปัญญาของเขา เขาก็เทของพวกเขาทั้งหมดลงในภาชนะของเขารออยู่ และเรือก็ไม่เต็ม จิตใจของเขาไม่พอใจ วิญญาณของเขาจะสงบ หัวใจของเขา
ไม่ใช่เนื้อหา