Underwater gliders are set to becom

Underwater gliders are set to become ubiquitous platforms
for gathering data from within the oceans. While a scientific
vision for undersea gliders was painted by Stommel [1] the
technical and engineering concept for the current generation
of vehicles came earlier, documented in the 1986 notebooks of
Doug Webb [2]. From the outset, it was clear that gliders could
provide measurements of current in three forms. First, while
profiling from the surface to a preset or glider-determined
depth, the vehicle horizontal path is affected by the horizontal
current profile. The difference between the dead-reckoned po-
sition immediately on surfacing and the GPS fix on surfacing
is ascribed to the depth-averaged current over the saw-tooth
profile. As an extension, while on the surface, the glider is
subject to drift with the surface current, hence subsequent GPS
fixes can be used to estimate this drift. Second, our gliders
were equipped with Conductivity Temperature Depth sensors,
which provided data used to calculate geostrophic horizontal
velocity. Third, the vertical velocity of the water column may
be estimated from the difference between the rate of change
of depth of the glider derived from its pressure sensor, and the
vertical velocity predicted by a dynamical model of the vehicle
driven by the measured and solved forces and parameters.
Rudnick et al. [3] presented several examples of depth
averaged currents from Seagliders, off the Washigton coast
and the Labrador Sea over 1000 m or the maximum water
depth, from ten 200m Webb Research Slocum electric, and
from five Scripps Spray gliders to 400 m near Monterey
Bay. Further examples of depth averaged currents observed
with Seagliders have been described by Martin et al. [4]
showing the temporal evolution of the current field of an eddy
in the Gulf of Alaska, and by Eriksen, Lee and Perry [5]
delineating seasonal and interannual circulation patterns off the
Washington coast. However, in concentrating on the science
results from the gliders, these papers, and others, do not go into
detail on the possible sources of error and uncertainty that may
arise in making the current estimates. This paper presents the
steps involved in making estimates of horizontal and vertical
current estimates using
gliders, and discusses the sources of
of glider dynamics; uncertainty in glider mass, volume and
drag coefficient; errors in measured rate of change of depth;
heading and pitch errors, and GPS position uncertainty. The
challenges to accurate current measurements are illustrated
using data collected from the northern Mediterranean Sea in
early 2007, including estimates of the transport of the Northern
Current and estimates of vertical current during times of active
convection.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใต้ฐานจะถูกตั้งเป็น แพลตฟอร์มอยู่ทุกหนแห่งสำหรับการรวบรวมข้อมูลจากภายในมหาสมุทร ในขณะวิทยาศาสตร์วิสัยทัศน์ใต้ฐานสี โดย Stommel [1]แนวคิดเทคนิค และวิศวกรรมสำหรับยุคปัจจุบันรถมาก่อนหน้านี้ บันทึกไว้ในสมุดบันทึก 1986 ของเวบบ์ Doug [2] ต้น มันเป็นที่ชัดเจนว่า เครื่องร่อนสามารถให้วัดในสามรูปแบบ ครั้งแรก ในขณะที่สร้างโพรไฟล์จากพื้นผิวการค่าที่ตั้งไว้ หรือ กำหนดเครื่องร่อนความลึก เส้นแนวนอนของรถที่ได้รับผลกระทบตามแนวนอนส่วนกำหนดค่าปัจจุบัน ความแตกต่างระหว่างการคาดคิดตายปอ-จากการซื้อการแสดงทันทีและ GPS แก้ไขบนพื้นผิวจากนี้กระแสความลึกเฉลี่ยมากกว่าฟันเลื่อยข้อมูลส่วนตัว นามสกุล ในขณะที่บนพื้นผิว เครื่องร่อนที่เป็นวัตถุจะลอยกับพื้นผิวปัจจุบัน ดังนั้นจีพีเอสตามมาแก้ไขใช้ประมาณนี้ลอย วินาที เครื่องร่อนของเราได้พร้อมเซนเซอร์ความลึกอุณหภูมิการนำไฟฟ้าซึ่งให้ข้อมูลที่ใช้ในการคำนวณแนวนอน geostrophicความเร็ว ที่สาม ความเร็วรอบแนวตั้งของคอลัมน์น้ำอาจจะประเมินจากส่วนต่างระหว่างอัตราการเปลี่ยนแปลงความลึกของเครื่องร่อนที่มาจากเซ็นเซอร์ความดัน และความเร็วแนวตั้งตามแบบ dynamical ของยานพาหนะขับเคลื่อน โดยการวัด และแก้ไขและพารามิเตอร์Rudnick et al. [3] แสดงตัวอย่างของความลึกกระแสเฉลี่ยจาก Seagliders ฝั่ง Washigtonและทะเลลาบราดอร์ 1000 เมตรหรือน้ำสูงสุดความลึก จากเวบบ์วิจัย Slocum สิบ 200 เมตรไฟฟ้า และจากห้าสเปรย์ Scripps ฐาน 400 เมตรใกล้มอนเทอเรย์อ่าว ตัวอย่างเพิ่มเติมของความลึกเฉลี่ยกระแสที่สังเกตมี Seagliders ไว้โดย Martin et al. [4]แสดงวิวัฒนาการของฟิลด์ปัจจุบันของเอ็ดดี้ขมับในอ่าว ของอลาสกา และของ Eriksen ลีและเพอร์รี [5]delineating รูปแบบหมุนเวียนตามฤดูกาล และ interannual ปิดชายฝั่งวอชิงตัน อย่างไรก็ตาม ในการมุ่งเน้นวิทยาศาสตร์ผลจากการเครื่องร่อน เอกสารเหล่านี้ และ อื่น ๆ ไม่ไปรายละเอียดมาของข้อผิดพลาดและความไม่แน่นอนที่อาจเกิดขึ้นในการทำการประเมินปัจจุบัน นี้ขั้นตอนที่เกี่ยวข้องในการประเมินแนวนอน และแนวตั้งใช้การประเมินปัจจุบันเครื่องร่อน และกล่าวถึงแหล่งมาของของเครื่องร่อน dynamics ความไม่แน่นอนในการไดรฟ์ข้อมูลขนาดใหญ่ เครื่องร่อน และลากค่าสัมประสิทธิ์ ข้อผิดพลาดในการวัดอัตราการเปลี่ยนแปลงความลึกหัวเรื่องและระดับข้อผิดพลาด และ GPS ตำแหน่งไม่แน่นอน การความท้าทายวัดปัจจุบันที่ถูกต้องจะแสดงใช้ข้อมูลที่รวบรวมจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทางภาคเหนือต้นปี 2007 รวมทั้งการประมาณการขนส่งของเหนือปัจจุบันและค่าประมาณของแนวตั้งปัจจุบันในช่วงเวลาที่ใช้งานอยู่การพาความร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องร่อนใต้น้ำมีการตั้งค่าที่จะกลายเป็นแพลตฟอร์มที่แพร่หลาย
สำหรับการรวบรวมข้อมูลจากภายในมหาสมุทร ในขณะที่ทางวิทยาศาสตร์
วิสัยทัศน์สำหรับเครื่องร่อนใต้ถูกวาดโดย Stommel [1]
เทคนิคและวิศวกรรมแนวคิดสำหรับคนรุ่นปัจจุบัน
ของยานพาหนะมาก่อนหน้านี้บันทึกไว้ในปี 1986 โน๊ตบุ๊คของ
ดั๊กเวบบ์ [2] จากเริ่มแรกก็เป็นที่ชัดเจนว่าเครื่องร่อนสามารถ
ให้การวัดในปัจจุบันในสามรูปแบบ แรกในขณะที่
โปรไฟล์จากพื้นผิวที่ตั้งไว้ล่วงหน้าหรือเครื่องร่อนกำหนด
ความลึกยานพาหนะเส้นทางแนวนอนได้รับผลกระทบจากแนวนอน
โปรไฟล์ปัจจุบัน ความแตกต่างระหว่าง po- ตายคาดคิด
sition ทันทีบนพื้นผิวและการแก้ไข GPS บนพื้นผิว
คือกำหนดปัจจุบันความลึกเฉลี่ยเกินเลื่อยฟัน
รายละเอียด ในฐานะที่เป็นส่วนขยายในขณะที่บนพื้นผิวที่ร่อนคือ
อาจมีการดริฟท์ที่มีพื้นผิวในปัจจุบันจีพีเอสตามมาด้วยเหตุนี้
การแก้ไขสามารถใช้ในการประเมินนี้ดริฟท์ ประการที่สองร่อนของเรา
ได้รับการติดตั้งเซ็นเซอร์ความลึกการนำอุณหภูมิ,
ซึ่งให้ข้อมูลที่ใช้ในการคำนวณแนวนอน geostrophic
ความเร็ว ประการที่สามการความเร็วในแนวตั้งของน้ำคอลัมน์อาจ
ได้รับการประเมินจากความแตกต่างระหว่างอัตราการเปลี่ยนแปลง
ของความลึกของเครื่องร่อนมาจากเซ็นเซอร์ความดันสูงและ
ความเร็วในแนวตั้งตามคำทำนายของรูปแบบพลังของรถ
ขับเคลื่อนด้วยการวัดและการแก้ไขกองกำลัง และพารามิเตอร์.
Rudnick et al, [3] ที่นำเสนอหลายตัวอย่างของความลึก
เฉลี่ยกระแสจาก Seagliders นอกชายฝั่งรัฐวอชิงตัน
และทะเลลาบราดอร์กว่า 1,000 เมตรหรือน้ำสูงสุดที่
ระดับความลึกจากสิบ 200m เวบบ์วิจัยสโลคัมไฟฟ้าและ
จากห้าดีบุกเครื่องร่อนสเปรย์ 400 เมตรอยู่ใกล้กับมอนเทอร์
เบย์ . อีกตัวอย่างของความลึกเฉลี่ยกระแสสังเกต
กับ Seagliders ได้รับการอธิบายโดยมาร์ติน, et al [4]
แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการชั่วคราวของเขตข้อมูลปัจจุบันของการไหลวน
ในอ่าวอลาสก้าและอีริคเซ่น, ลีและเพอร์ [5]
โทบี้ตามฤดูกาลและ Interannual รูปแบบการไหลเวียนออกจาก
ชายฝั่งวอชิงตัน อย่างไรก็ตามในการมุ่งเน้นที่วิทยาศาสตร์
เป็นผลมาจากเครื่องร่อน, เอกสารเหล่านี้และอื่น ๆ ไม่ได้ไปลง
รายละเอียดเกี่ยวกับแหล่งที่มาของข้อผิดพลาดและความไม่แน่นอนที่อาจ
เกิดขึ้นในการทำประมาณการปัจจุบัน ฉบับนี้นำเสนอ
ขั้นตอนที่เกี่ยวข้องในการทำประมาณการของแนวนอนและแนว
ประมาณการปัจจุบันใช้
เครื่องร่อนและกล่าวถึงแหล่งที่มาของ
การเปลี่ยนแปลงร่อน; ความไม่แน่นอนในการร่อนมวลปริมาตรและ
ลากสัมประสิทธิ์; ข้อผิดพลาดในอัตราวัดของการเปลี่ยนแปลงของความลึก;
หัวและสนามข้อผิดพลาดและความไม่แน่นอนตำแหน่งจีพีเอส
ความท้าทายในการวัดที่ถูกต้องในปัจจุบันจะแสดง
โดยใช้ข้อมูลที่รวบรวมจากทางตอนเหนือของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนใน
ต้นปี 2007 รวมทั้งการประมาณการของการขนส่งของภาคเหนือ
ปัจจุบันและประมาณการในปัจจุบันแนวตั้งในช่วงเวลาของการใช้งาน
การพาความร้อน