Once there was a billy goat kid who

Once there was a billy goat kid who lived with his mother on a farm. Each morning he and the other goats were herded into a meadow. And each evening they were driven home again.

At the edge of the field was a wood. The grass grew thick and sweet there because the goats never went near it. The kid looked at it longingly. ‘Don’t go there,’ the other goats warned him. ‘A big bad wolf lives in that wood.’
‘Yes, mind you stay close by me,’ said his mother.

At first the kid did stay close by his mother. But with each day that passed his horns grew bigger. ‘I am not a little kid any more,’ he thought. ‘I can look after myself. Anyway, I don’t believe a wolf lives in that wood. The goats are just a bunch of scaredy-cats!’ He trotted over to where the juiciest grass grew. The goats shook their heads when they saw where the kid was. ‘Baaa. Silly young thing,’ they said. ‘Well, we did warn him.’

The little kid was very happy. He tore up the long stalks of sweet grass. He was so busy eating that he didn’t hear his mother call him.

He didn’t even notice the dogs rounding up the goats to drive them home. ‘Oh, I do hope my little goat is safe,’ his mother said as they were herded out of the field.

At last the kid had had enough. He lifted up his head. The goats had gone. He was all alone.

Long shadows crept towards him. It was growing dark. The kid did not feel so big and brave any more. ‘Mother,’ he bleated, running up and down the field. ‘Where are you? I want to go home.’

But his mother didn’t hear him. She was far away, down the lane.

But someone heard him. Big yellow eyes followed the kid, as he ran up and down the field. It was the wolf. He couldn’t believe his luck.

‘It’s time for my dinner and that kid will do nicely,’ he smiled. And with a single bound he was out of the wood. The kid tried to run away, but the wolf put out a paw. ‘Whoa!’ he growled. ‘Not so fast!’ He smacked his lips.
‘If only I had listened to Mother,’ thought the kid. ‘What shall I do? How can I stop the wolf from eating me? Help! Help!’ He bleated, as loudly as he could. But the dogs and goats couldn’t hear him.



The wolf growled, showing sharp yellow teeth. Then the kid had an idea. ‘If I can get the wolf to sing, maybe Mother will hear him and save me,’ he thought.

‘Mr Wolf,’ he squeaked. ’I’m sure you have a beautiful voice. Will you sing for me? And I will dance for you. I like dancing.’

The wolf considered. ‘Why not?’ he thought. ‘A little music before dinner.’
He opened his mouth to sing.

‘Eeurgh what is that?’ the rabbits said darting back into their burrows.
‘What a horrible noise!’ said the moles digging themselves hurriedly down into the earth.
But in the pasture the little kid pranced and frolicked, kicking up his little legs as if he was having the most wonderful time. ‘Oh wolf!’ he gasped. ‘How beautifully you sing.’

‘You really think so?’ simpered the Wolf, and howled even louder. No one had ever told him he sang beautifully before.
Down the lane the dogs and goats also heard the wolf. They stopped and looked at each other. ‘It’s the wolf!’ one of the dogs cried. ‘Oh, please – save my little goat!’ cried the kid’s mother.

The dogs tore back into the field barking loudly.
The wolf turned his head and saw them. He leapt for the trees just as one of the dogs was about to seize his tail.
‘Why did I let that kid flatter me?’ he growled to himself, as soon as he got his breath back. ‘Am I daft? I should have eaten him at once!’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมีเด็กบิลลี่แพะที่อาศัยอยู่ฟาร์มกับแม่ของเขา ทุกเช้าเขาและแพะมี herded เป็นตัวโดว์ และตอนเย็นแต่ละพวกเขาถูกขับเคลื่อนหน้าแรกอีกครั้งขอบของฟิลด์ถูกไม้ ให้หญ้าโตหนา และหวานมีเนื่องจากแพะไม่เคยไปใกล้มัน เด็กดูได้ longingly 'อย่าไปที่นั่น แพะอื่น ๆ เตือนเขา 'หมาป่าไม่ดีใหญ่อยู่ในไม้นั้น''ใช่ คุณพักปิด โดยฉัน กล่าวว่า แม่ของเขาตอนแรก เด็กไม่ได้พักผ่อนปิด โดยแม่ของเขา แต่กับแต่ละวันที่ผ่านแตรเขาโตใหญ่ 'ฉันไม่เด็กน้อยอีก เขาคิดว่า ' ฉันสามารถดูแลตัวเองได้ อย่างไรก็ตาม ผมไม่เชื่อว่า หมาป่าอยู่ในไม้นั้น แพะมีเพียงพวงของแมว scaredy !' เขา trotted กว่าการที่การเติบโตของหญ้า juiciest แพะจับศีรษะของพวกเขาเมื่อพวกเขาเห็นการที่เด็กถูก ' หรือการ สิ่งที่หนุ่มโง่ ว่า 'ดี เราได้เตือนเขา'เด็กน้อยมีความสุขมาก เขาฉีก stalks ยาวหญ้าหวาน เขาจึงติดกินเขาไม่ได้ยินแม่เรียกเขาไม่ได้ให้ความหมาเศษค่าแพะขับบ้าน 'โอ้ ฉันหวังว่า แพะน้อยของฉันปลอดภัย แม่ของเขากล่าวว่า ตามที่พวกเขาได้ herded จากฟิลด์นั้นในที่สุด เด็กก็ได้เพียงพอ เขายกขึ้นศีรษะ แพะหายไปไหน เขาอยู่คนเดียวCrept เงายาวไปทางเขา มันได้เติบโตเข้ม เด็กก็ไม่รู้สึกเลย และกล้าต่อไป "แม่ เขา bleated รันขึ้นฟิลด์ ' อยู่ไหน อยากกลับบ้าน.'แต่แม่ของเขาไม่ได้ยินเสียงเขา เธอห่างไกล ลงช่องทางแต่บางคนได้ยินเขา ตาใหญ่สีเหลืองตามเด็ก ตามเขาวิ่งขึ้นฟิลด์ หมาป่าได้ เขาไม่เชื่อว่าโชคของเขา"มันเป็นเวลาสำหรับอาหารมื้อเย็นของฉัน และ ที่เด็กจะทำได้ดี เขายิ้ม และ มีขอบเดียว เขาก็ออกจากไม้ เด็กพยายามหนี แต่หมาป่าดับตีน "โอ้โฮ ' เขา growled 'ไม่อย่างรวดเร็ว' เขา smacked ริมฝีปากของเขา'ถ้าเพียงฉันได้ฟังแม่ ความคิดเด็ก ' อะไรจะฉันหรือไม่ จะหยุดหมาป่าจากกินฉัน วิธีใช้! ช่วย!' เขา bleated ดังเป็นก็ แต่สุนัขกับแพะไม่ฟังหมาป่า growled ฟันเหลืองคมชัดแสดง แล้ว เด็กมีความคิด 'ถ้าฉันได้หมาป่าร้อง บางทีแม่จะฟัง และบันทึกฉัน เขาคิด'นายหมาป่า เขา squeaked ' ฉันแน่ใจว่า คุณมีเสียงที่สวยงาม คุณจะร้องให้ฉัน และฉันจะเต้นรำสำหรับคุณ ชอบเต้นรำ 'หมาป่าถือว่า 'ทำไมไม่ ' เขาคิด 'น้อยเพลงก่อนอาหารค่ำ'เขาเปิดปากร้องเพลง ' Eeurgh นั่นคืออะไร?' กระต่ายกล่าวว่า หลัง darting เป็น burrows ของพวกเขา'อะไรน่ากลัวเสียงดัง ' กล่าวว่า ไฝที่ขุดเองรีบลงเข้าไปในแผ่นดินแต่ในพาสเจอร์เด็กน้อย pranced และ frolicked เตะขาเล็ก ๆ ของเขาว่าเขามีเวลายอดเยี่ยมที่สุด 'โอ้ ดาวเคราะห์ ' ที่เขา gasped 'สวยงามว่าคุณร้องเพลง''คุณจริง ๆ นะ ' simpered หมาป่า และเห่าหอนดังขึ้นได้ ไม่มีใครได้เคยบอกเขาเขาสร้างอย่างสวยงามก่อนลงเลนสุนัขกับแพะยังได้ยินหมาป่า พวกเขาหยุด และมองกัน 'มันเป็นหมาป่า ' หนึ่งสุนัขร้องเรียก 'โอ้ กรุณา – บันทึกแพะน้อยของฉัน ' ร้องเรียกแม่ของเด็กสุนัขต่อกลับเข้าไปในฟิลด์เก้งดังหมาป่าหันหัวของเขา และเห็นพวกเขา เขาหลุดออกมาสำหรับต้นไม้เพียงเป็นหนึ่งของสุนัขจะยึดหางของเขา'ทำไมไม่ฉันให้เด็กที่เลียแข้งเลียขาฉัน "เขา growled พระองค์ทันทีที่เขามีลมหายใจของเขากลับ ' ฉันงี่เง่า ฉันควรกินเขากัน!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมีเด็กแพะตัวผู้ที่อาศัยอยู่กับแม่ของเขาในฟาร์ม ทุกเช้าเขาและแพะอื่น ๆ ที่ถูกต้อนเข้าไปในทุ่งหญ้า และทุกเย็นที่พวกเขากำลังขับรถกลับบ้าน. ที่ขอบของเขตข้อมูลที่เป็นไม้ หญ้าเติบโตหนาและหวานมีเพราะแพะไม่เคยไปใกล้มัน เด็กมองมัน longingly 'อย่าไปที่นั่น' แพะอื่น ๆ เตือนเขา 'หมาป่าไม่ดีใหญ่อาศัยอยู่ในไม้นั้น.' 'ใช่ใจคุณอยู่ใกล้ชิดโดยฉัน' กล่าวว่าแม่ของเขา. ตอนแรกเด็กไม่อยู่ใกล้ชิดโดยแม่ของเขา แต่ด้วยความที่วันนั้นผ่านแตรของเขาแต่ละคนเติบโตที่ใหญ่กว่า 'ฉันไม่ได้เป็นเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกต่อไป "เขาคิดว่า "ผมสามารถดูแลตัวเอง อย่างไรก็ตามผมไม่เชื่อว่าชีวิตของหมาป่าในไม้ที่ แพะเป็นเพียงพวงของ Scaredy แมว! เขา trotted ไปที่หญ้าฉ่ำเติบโต แพะส่ายหัวของพวกเขาเมื่อพวกเขาเห็นเด็กที่เป็น 'Baaa Silly สิ่งที่หนุ่ม 'พวกเขากล่าวว่า 'ดีเราไม่เตือนเขา. เด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขมาก เขาฉีกก้านยาวของหญ้าหวาน เขาเป็นคนที่ยุ่งมากการรับประทานอาหารที่เขาไม่ได้ยินเสียงแม่ของเขาเรียกเขาว่า. เขาไม่ได้แจ้งให้ทราบสุนัขแพะปัดเศษขึ้นเพื่อผลักดันให้พวกเขากลับบ้าน 'โอ้ฉันหวังว่าแพะน้อยของฉันมีความปลอดภัย' แม่ของเขากล่าวว่าในขณะที่พวกเขาถูกต้อนออกจากสนาม. ที่ผ่านมาเด็กได้มีเพียงพอ เขายกศีรษะขึ้น แพะได้หายไป เขาเป็นคนเดียว. เงายาวพุ่งต่อเขา มันมีการเติบโตที่มืด เด็กไม่ได้รู้สึกขนาดใหญ่และกล้าหาญใด ๆ เพิ่มเติม 'แม่' เขา bleated วิ่งขึ้นและลงสนาม 'คุณอยู่ที่ไหน? ฉันต้องการที่จะกลับบ้าน. แต่แม่ของเขาไม่ได้ยินเสียงของเขา เธอเป็นคนที่ไกลออกไปลงช่องทาง. แต่บางคนได้ยินเขา ดวงตาสีเหลืองขนาดใหญ่ตามเด็กในขณะที่เขาวิ่งขึ้นและลงสนาม มันเป็นหมาป่า เขาไม่สามารถเชื่อว่าโชคของเขา. "มันถึงเวลาสำหรับอาหารมื้อเย็นของฉันและเด็กที่จะทำอย่างดี" เขายิ้ม และด้วยความผูกพันเดียวที่เขาออกจากไม้ เด็กพยายามที่จะวิ่งหนี แต่หมาป่าใส่ออกอุ้งเท้า 'ว้าว!' เขาคำราม 'ไม่ได้เร็ว!' เขาตีริมฝีปากของเขา. 'ถ้าเพียง แต่ผมได้ฟังแม่' คิดเด็ก 'ฉันควรจะทำยังไงดี? ฉันจะหยุดหมาป่าจากการกินฉัน? ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!' เขา bleated เป็นเสียงดังเท่าที่จะทำได้ แต่สุนัขและแพะไม่สามารถได้ยินเสียงของเขา. หมาป่าคำรามแสดงให้เห็นฟันสีเหลืองที่คมชัด จากนั้นเด็กมีความคิด ถ้าฉันจะได้รับหมาป่าร้องเพลงแม่อาจจะได้ยินเขาและช่วยฉัน "เขาคิดว่า. 'นายหมาป่า" เขาแหลม 'ฉันแน่ใจว่าคุณได้เสียงที่สวยงาม คุณจะร้องเพลงสำหรับฉันหรือไม่ และเราจะเต้นสำหรับคุณ ผมชอบการเต้น. หมาป่าการพิจารณา 'ทำไมไม่?' เขาคิดว่า. 'A เพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะรับประทานอาหารค่ำ. เขาเปิดปากของเขาจะร้องเพลง.' Eeurgh สิ่งที่เป็นที่? ' กระต่ายกล่าวพุ่งกลับเข้าไปในโพรงของพวกเขา. อะไรเสียงที่น่ากลัว! กล่าวว่าตุ่นขุดตัวเองรีบลงไปในแผ่นดิน. แต่ในทุ่งหญ้าเด็กน้อย pranced และ frolicked เตะขาเล็ก ๆ ของเขาราวกับว่าเขากำลังมีช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมที่สุด 'โอ้หมาป่า! เขาอ้าปากค้าง 'วิธีสวยงามคุณร้องเพลง.' 'จริงๆคุณคิดอย่างนั้น? simpered หมาป่าและ howled แม้ดัง ไม่มีใครเคยบอกเขาว่าเขาร้องเพลงอย่างสวยงามก่อน. ลงเลนสุนัขและแพะยังได้ยินหมาป่า พวกเขาหยุดและมองหน้ากัน 'มันหมาป่า! หนึ่งในสุนัขร้องไห้ 'โอ้โปรด - บันทึกแพะเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน!' ร้องไห้แม่ของเด็ก. สุนัขฉีกกลับเข้ามาในสนามเห่าเสียงดัง. หมาป่าหันหัวของเขาและเห็นพวกเขา เขากระโจนสำหรับต้นไม้เพียงแค่เป็นหนึ่งในสุนัขที่กำลังจะคว้าหางของเขา. 'ทำไมฉันปล่อยให้เด็กที่เลียแข้งเลียขาฉัน?' เขาคำรามกับตัวเองทันทีที่เขามีลมหายใจของเขากลับมา 'ฉันบ้า? ฉันควรจะได้กินเขาในครั้งเดียว!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมีแพะบิลลี่ เด็กที่อาศัยอยู่กับแม่ของเขาในฟาร์ม ทุกเช้าเขาและแพะอื่น ๆถูกต้อนเข้าไปในทุ่งหญ้า และทุกเย็นก็ขับรถกลับบ้านอีกครั้ง

ที่ขอบสนาม เป็นไม้ หญ้าเติบโตหนาและหวาน เพราะแพะไม่ไปใกล้มัน เด็กดูได้ทุกอย่าง . ' ไม่ไป ' แพะอื่น ๆเตือนเขาเป็นหมาป่าที่อาศัยอยู่ในไม้ '
" ใจคุณอยู่ใกล้ ๆฉัน ' แม่ของเขา . . . . . .

ตอนแรกเด็กได้อยู่ใกล้แม่ แต่กับแต่ละวันที่ผ่านเขาของเขาเติบโตใหญ่ขึ้น ' ผมไม่ได้เด็ก ๆ ' เขาคิด ' ฉันสามารถดูแลตัวเองได้ อย่างไรก็ตาม ผมไม่เชื่อว่าหมาป่าอาศัยอยู่ในไม้ แพะมีแค่แมว !' เขา trotted ให้หญ้าที่ juiciest เติบโต แพะ สั่นศีรษะของพวกเขาเมื่อพวกเขาเห็นที่นี่ ' baaa . บ้าเรื่องเล็ก " เขากล่าว อืม เราก็เตือนเขา . '

เด็กมีความสุขมาก เขาฉีกก้านยาว หญ้าหวาน เขายุ่งมากๆ กิน ที่เขาไม่ได้ยินเสียงแม่ของเขาโทร .

เขาไม่ได้สังเกตเห็นสุนัขปัดเศษขึ้นแพะเพื่อขับรถกลับบ้านโอ้ ฉันหวังว่า เจ้าแพะน้อยของฉันปลอดภัย ' แม่ของเขากล่าวว่าพวกเขาถูกต้อนออกจากสนาม

ในที่สุดเด็กก็พอ เขายกศีรษะของเขา แพะได้หายไปแล้ว เขาตัวคนเดียว เงายาว

พุ่งเข้ามาหาเขา มันมีการเติบโตที่มืด เด็กไม่ได้รู้สึกมากและกล้าหาญใด ๆเพิ่มเติม ' แม่ ' เขา bleated วิ่ง ขึ้น ลง สนาม ' คุณอยู่ไหน ? ฉันต้องการกลับบ้าน '