The plane was stifling, the prattli

The plane was stifling, the prattling and snoring of people and the occasional shout or upset cry from a child was a migraine waiting to happen. Not to mention you were stuck with the middle seat between two old men, one who if you even looked his way took it as an invite for a conversation, and the other who was smart enough to bring headphones and an old fashion CD player you hadn't seen since the release of the iPods. Not to mention no matter how hard you pressed the button the damn chair wouldn't lean backwards which mean you were stuck shuffling yourself into an awkward position just to attempt to sleep without falling onto one of the old men surrounding you. With a frustrated sigh, and eyes fluttering shut you tilted your body toward one side and angled your neck the other way - the only real way to keep your body from plopping over to one side but it was less than comfortable.



"Ah, Miss [Name] you are awake. I hope we didn't disturb your rest we are just checking vitals.. I thought I would personally come to check up on you with the nurses."

Slowly you lifted your drugged filled gaze over to the man beside your hospital bed, a slow and heavy sigh escaping. The words formed into your head, your response on the tip of your tongue but your body was simply to tired to bother with the rest of the process of speech and as if the doctor before understood he leaned closer a gentle smile on his face. One hand reaching over to rest upon your IV ridden one, giving you a gentle and reassuring squeeze and despite the kind smile and comforting gesture your gut plummeted and fear pumped through your veins. The heart rate monitor reacting to the sudden change as it suddenly spiked, the beeps becoming more wild and to express the severity it continued to raise in noise.

"Ah! Forgive me, I didn't mean to startle you. It must be hard after just waking up."

His hand removed but the disgust and fear still ran its course through your body like an electric shock. The haze of drugs clearing way and you could better make out his features.

Disgusting fool..

You flinched, reacting violently by yanking your IV covered hand away and tugging the monitors in the process.

He has absolutely no idea..

Ah, no. You were much to weak for this, the searing gaze of the doctor never leaving your form as the nurse quickly darted to the side of the bed checking the monitors and talking uselessly to your form while making sure the IV hadn't been damaged by your sudden movement. All chatter and reprimanding falling on deaf ears as [Color] eyes and the doctor's cold grey ones that had lost all the gentleness and now looked the appropriate calculating doctor you knew he was.

No idea..

You flinched again, ducking your eyes away from his and lips slowly parting and your parched mouth formed the words slowly. You were too weak to deal with it, and that left you with your only real option.

"Dr. Crombel, it is difficult to fall asleep on my own.. May I..?"

Your voice cracked and you chanced a glance through the bangs that had become a curtain to hide away behind, but as you peeked through you could only grimace at the grin he gave.

"Why of course [Name]. Sleep tight."

You inhaled sharply as the burning sensation tinged and burned your hand as the IV began to inject the medication into your blood stream. The clear vision beginning to grow fuzzy and you exhaled slowly your head falling back and your eyes just barely closing to see the doctor and nurse taking their leave.

You cannot hide forever..



Jerking up from your position, the pain shooting up your neck and a small hiss escaped as you moved to massage the spot on your neck. The announcement from the captain signaling your arrival, and just in time because you were going to go insane if you had to make small chat the rest of your way. The plane suddenly becoming much nosier as people began to gather their things in anticipation to be let off the plane after ten hours on this stuffy thing. The landing was a little rough, but once the plane was in dock and the door opened you wasted no time jumping to your feet and darting out the door with a small 'thank you' to the flight attendants who smiled brightly in response.

To be outside the airport and into the noisy city that housed it, was a breath of fresh air, the back pack hooked onto your shoulder as you looked down at your papers. Hasty plane schedules and the directions to your presumably crude apartment with your small budget as well as the papers giving you the official welcome to Ye Ran Highschool.

You had done it, you could finally start over.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องบินถูก ยับยั้ง การ prattling และนอนกรนคนและตะโกนเป็นครั้งคราว หรือร้องไห้อารมณ์เสียจากเด็กคือ ไมเกรนที่รอจะเกิดขึ้น ไม่ต้องพูดถึงคุณถูกติดอยู่กับนั่งตรงกลางระหว่างสองเก่าคน หนึ่งที่ถ้าคุณได้เห็นเขาแม้แต่เอามันเป็น invite สำหรับการสนทนา และอื่น ๆ ที่ก็ฉลาดพอที่จะนำหูฟังและเล่นซีดีแฟชั่นเก่าที่คุณไม่เคยเห็นมาตั้งแต่รุ่น iPods ไม่ต้องพูดถึงไม่ว่าวิธีการที่ยาก คุณกดปุ่มเก้าอี้ไอ้จะไม่เรียนย้อนหลังซึ่งหมายถึงคุณกำลังติดอยู่สับตัวเองลงในตำแหน่งที่น่าอึดอัดใจเพียงเพื่อพยายามที่จะนอนหลับโดยไม่ล้มลงหนึ่งรอบคุณคนเก่า พร้อมด้วย[ผิดหวัง ตากระพือปิดคุณเอียงตัวไปทางด้านหนึ่ง และมุมคอ วิธีอื่น ๆ - เฉพาะทางจริงเพื่อให้ร่างกายของคุณจาก plopping ผ่านไปหนึ่งข้างแต่สวยน้อยกว่า "พลาด ah [ชื่อ] คุณกำลังตื่นอยู่ ผมหวังว่า เราไม่ได้รบกวนการพักผ่อนของคุณเรากำลังตรวจสอบ vitals เพียง... ผมคิดว่า ผมเองจะมาตรวจคุณกับพยาบาล"ช้าคุณยกสายตาของคุณเต็มไปด้วยยาผ่านไปคนข้าง ๆ เตียงโรงพยาบาล การถอนหายใจช้า และหนักหนี คำที่เกิดขึ้นในหัวของคุณ การตอบสนองของลิ้นของคุณ แต่ร่างกายของคุณเป็นเพียงการเหนื่อยยุ่งกับส่วนเหลือของกระบวนการในการพูด และว่าแพทย์ก่อนที่จะเข้าใจ เขาก็เอนใกล้รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา กว่าถึง IV ของคุณพาดไว้ขี่ม้าหนึ่ง ให้คุณมีความอ่อนโยนและมั่นใจบีบ และแม้เป็นรอยยิ้ม และปลอบโยนท่าทางของลำไส้ลดลง และกลัวมือสูบผ่านหลอดเลือดดำของคุณ ตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจที่ทำปฏิกิริยากับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันมันก็ได้ถูก แทง ส่งเสียเป็นป่ามากขึ้น และการแสดงความรุนแรง มันยังคงเพิ่มในเสียง"อา ยกโทษให้ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ หลอกคุณ มันต้องได้ยากหลังจากตื่นขึ้นมาเพียง" เอามือของเขาแต่การรังเกียจ และกลัวยังคงวิ่งหลักสูตรมันผ่านร่างกายของคุณเช่นการถูกไฟฟ้าช็อต หมอกควันของยาล้างวิธีการและคุณอาจดีกว่าให้ออกลักษณะการทำงานของเขาคนโง่น่าขยะแขยง...คุณ flinched ทำปฏิกิริยาอย่างรุนแรง โดย yanking IV ของคุณครอบคลุมมือออกไป และดึงจอภาพในกระบวนการเขามีความคิดอย่างแน่นอน...อา ไม่ คุณกำลังอ่อนแอสำหรับการนี้ จ้องมองแนวทางของแพทย์ที่ไม่เคยออกจากฟอร์มของคุณเป็นพยาบาลพุ่งตัวตามด้านข้างของเตียงตรวจสอบจอภาพได้อย่างรวดเร็วมาก และพูดเปล่า ๆ ปลี้ ๆ กับฟอร์มของคุณทำให้แน่ใจ IV ไม่ได้รับความเสียหาย โดยการเคลื่อนไหวของคุณอย่างฉับพลัน สาระทั้งหมดและตก reprimanding หูหนวกเป็นตา [สี] และแพทย์เทาคนที่เย็นที่อ่อนโยนทั้งหมดหายไป และตอนนี้ ดู หมอคำนวณที่เหมาะสมที่คุณรู้ว่า เขาเป็นความคิด...คุณ flinched อีกครั้ง การหลบตาห่างจากเขา และพรากจากกันอย่างช้า ๆ ริมฝีปากและปากแห้งเกิดคำช้า คุณอ่อนแอเกินไปที่จะจัดการกับมัน และที่ทิ้งคุณ มีตัวเลือกของคุณจริงเท่านั้น"ดร. Crombel มันยากที่จะนอนหลับด้วยตัวเอง... ฉัน. . ? "เสียงแตก และคุณ chanced รวดเร็วผ่านทางเรียบที่กลายเป็นม่านกว้างด้านหลัง แต่ ตามที่คุณ peeked ผ่าน คุณสามารถเพียง grimace ที่รอยยิ้มที่เขาให้"เหตุผลของหลักสูตร [ชื่อ] หลับสนิทกัน"คุณสูดดมคมแต่งแต้มสีสันที่แสบ และเผามือของคุณขณะ IV เริ่มการฉีดยาเข้าสู่กระแสเลือดของคุณ วิสัยทัศน์ชัดเจนที่เริ่มเติบโตพร่าเลือนและคุณ exhaled ช้าตกกลับศีรษะและตาที่เพิ่งจะปิดเพื่อดูหมอและพยาบาลการลาของตนคุณไม่สามารถซ่อนตลอดไป... ปวดถ่ายคอและเสียงฮัมฟ่อตัวเล็กกระตุกขึ้นจากตำแหน่งของคุณ หนีขณะที่คุณย้ายการนวดจุดบนคอของคุณ ประกาศ จากกัปตันส่งสัญญาณมาถึง และเพียง ในเวลาเนื่องจากคุณจะไปบ้าถ้าคุณต้องให้แชทได้ขนาดเล็กส่วนเหลือของทางการ เครื่องบินก็กลายเป็น nosier เป็นคนเริ่มเก็บของพวกเขาในความคาดหมายเพื่อจะให้เครื่องบินหลังจากสิบชั่วโมงบนสิ่งนี้อุดอู้ Landing ก็ขรุขระเล็กน้อย แต่เมื่อเครื่องบินในท่าและประตู เปิด คุณเสียเวลาไม่กระโดดเท้าของคุณ และพุ่งสมาธิออกขนาดเล็ก 'ขอบคุณ' บินที่ยิ้มสดใสในการตอบสนองจะ นอกสนามบิน และ เข้าเมืองดังที่ตั้งอยู่ได้ เป็นลมหายใจของอากาศบริสุทธิ์ แพหลังติดลงบนไหล่ของคุณเป็นคุณมองลงไปที่เอกสารของคุณ ตารางการบินเร่งด่วนและเส้นทางพักน้ำมันดิบน่าจะงบประมาณขนาดเล็กรวมถึงเอกสารที่ให้การต้อนรับอย่างเป็นทางการกับมาด Ran Yeคุณทำมัน คุณสามารถสุดท้ายเริ่มต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องบินที่ได้รับการยับยั้งการนอนกรนและการพูดเพ้อเจ้อของผู้คนและตะโกนร้องไห้เป็นครั้งคราวหรืออารมณ์เสียจากเด็กเป็นไมเกรนรอการเกิดขึ้น ไม่ต้องพูดถึงคุณกำลังติดอยู่กับที่นั่งตรงกลางระหว่างสองชายชราผู้หนึ่งที่ถ้าคุณยังมองวิธีการของเขาเอามันเป็นคำเชิญสำหรับการสนทนาและอื่น ๆ ซึ่งเป็นสมาร์ทพอที่จะนำหูฟังและเครื่องเล่นแฟชั่นซีดีเก่าที่คุณ hadn 'T เห็นตั้งแต่การเปิดตัวของ iPods ผล ไม่พูดถึงไม่ว่าวิธีการที่ยากที่คุณกดปุ่มเก้าอี้ประณามยันจะไม่ย้อนกลับซึ่งหมายความว่าคุณติดอยู่สับตัวเองเข้าสู่ตำแหน่งเปิ่นเพียงแค่พยายามที่จะนอนหลับได้โดยไม่ล้มลงบนหนึ่งของชายชรารอบคุณ ด้วยการถอนหายใจผิดหวังและตาปิดกระพือคุณเอียงร่างกายของคุณไปทางด้านใดด้านหนึ่งและมุมคอของคุณด้วยวิธีอื่น ๆ - เฉพาะทางจริงเพื่อให้ร่างกายของคุณจาก plopping ไปด้านใดด้านหนึ่ง แต่มันก็น้อยกว่าความสะดวกสบาย.



"อามิส [ ชื่อ] คุณตื่น. ผมหวังว่าเราไม่ได้รบกวนส่วนที่เหลือของเราเป็นเพียงการตรวจสอบตับ .. ผมคิดว่าผมจะมาเองเพื่อตรวจสอบขึ้นกับคุณกับพยาบาล. "

ช้าคุณยกวางยาสายตาของคุณเต็มไปยังคนที่อยู่ด้านข้าง เตียงในโรงพยาบาลของคุณถอนหายใจช้าและหนักหลบหนี คำที่เกิดขึ้นในหัวของคุณการตอบสนองของคุณบนปลายลิ้นของคุณ แต่ร่างกายของคุณเป็นเพียงที่จะเบื่อที่จะรำคาญกับส่วนที่เหลือของกระบวนการของการพูดและหากแพทย์ก่อนที่จะเข้าใจเขาโน้มตัวเข้าไปใกล้รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา มือข้างหนึ่งเอื้อมมือไปจะเหลืออยู่ IV สลัดหนึ่งของคุณให้คุณบีบอ่อนโยนและมั่นใจและแม้จะมีรอยยิ้มใจดีและท่าทางปลอบโยนลำไส้ของคุณลดลงและความกลัวสูบผ่านหลอดเลือดดำของคุณ จอภาพอัตราการเต้นหัวใจมีปฏิกิริยาต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเป็นมันก็ถูกแทงดังขึ้นกลายเป็นป่ามากขึ้นและในการแสดงความรุนแรงมันจะยังคงเพิ่มในเสียง.

"อา! ยกโทษให้ฉันฉันไม่ได้หมายความว่าจะทำให้คุณตกใจ. มันจะต้องเป็นเรื่องยาก หลังจากนั้นเพียงตื่นขึ้นมา. "

มือของเขาเอาออก แต่รังเกียจและความกลัวยังคงวิ่งแน่นอนผ่านร่างกายของคุณเช่นไฟฟ้าช็อต หมอกควันของยาเสพติดสำนักหักบัญชีและคุณดีขึ้นจะทำให้คุณสมบัติของเขา.

คนโง่ Disgusting ..

คุณสะดุ้งปฏิกิริยาอย่างรุนแรงโดยลาก IV ปกคลุมมือของคุณออกไปและดึงจอภาพในกระบวนการ.

เขามีความคิดอย่าง ..

อ่าไม่มี คุณได้มากในการที่อ่อนแอนี้จ้องมอง searing ของแพทย์ไม่เคยออกจากแบบฟอร์มของคุณเป็นพยาบาลได้อย่างรวดเร็วพุ่งไปที่ด้านข้างของเตียงตรวจสอบจอภาพและพูดคุยเก้อฟอร์มของคุณในขณะที่การทำให้แน่ใจว่า IV ไม่ได้รับความเสียหายจากของคุณ การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลัน พูดคุยและตำหนิทั้งหมดตกบนหูหนวกเป็น [Color] ดวงตาและแพทย์คนสีเทาเย็นที่ได้หายไปทั้งหมดอ่อนโยนและตอนนี้มองแพทย์การคำนวณที่เหมาะสมที่คุณรู้ว่าเขาเป็น.

ไม่มีความคิด ..

คุณสะดุ้งอีกครั้ง ducking ดวงตาของคุณออกไปจาก และริมฝีปากของเขาอย่างช้าๆพรากจากกันและปากแห้งของคุณรูปแบบคำว่าช้า คุณกำลังอ่อนแอเกินไปที่จะจัดการกับมันและที่เหลือคุณมีตัวเลือกที่แท้จริงของคุณเท่านั้น.

"ดร. Crombel มันเป็นเรื่องยากที่จะหลับไปด้วยตัวเอง .. ฉันอาจ .. ?"

เสียงของคุณแตกและคุณบังเอิญอย่างรวดเร็วผ่าน เรียบที่ได้กลายเป็นผ้าม่านที่จะซ่อนอยู่หลัง แต่เป็นคุณแอบมองผ่านคุณจะสามารถทำหน้าบูดบึ้งที่ยิ้มเขาให้.

"ทำไมแน่นอน [ชื่อ]. นอนหลับพักผ่อน."

คุณสูดดมอย่างรวดเร็วเป็นความรู้สึกการเผาไหม้แต่งแต้มและเผาของคุณ มือ IV เริ่มฉีดยาเข้าสู่กระแสเลือดของคุณ วิสัยทัศน์ที่ชัดเจนเริ่มต้นที่จะเติบโตเลือนและคุณหายใจออกอย่างช้าๆหัวของคุณตกกลับและดวงตาของคุณเพิ่งปิดเพื่อดูหมอและพยาบาลการลาของพวกเขา.

คุณไม่สามารถซ่อนตลอดไป ..



กระตุกขึ้นมาจากตำแหน่งของคุณปวดยิงขึ้นคอของคุณและ ฟ่อขนาดเล็กหนีในขณะที่คุณย้ายไปนวดจุดที่คอของคุณ ประกาศจากกัปตันส่งสัญญาณมาถึงของคุณและในเวลาเพียงเพราะคุณกำลังจะไปบ้าถ้าคุณมีขนาดเล็กเพื่อให้ส่วนที่เหลือของการแชททางของคุณ เครื่องบินก็กลายเป็นมาก nosier เป็นคนเริ่มที่จะรวบรวมสิ่งที่พวกเขาคาดหวังที่จะได้รับการปล่อยตัวออกจากเครื่องบินหลังจากสิบชั่วโมงในสิ่งที่อุดอู้นี้ เชื่อมโยงไปถึงเป็นเพียงเล็กน้อยหยาบ แต่เมื่อเครื่องบินอยู่ในท่าเรือและประตูเปิดคุณเสียเวลากระโดดไปที่เท้าของคุณและพุ่งออกจากประตูที่ไม่มีขนาดเล็ก 'ขอบคุณ' เพื่อพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ยิ้มสดใสในการตอบสนอง.

เพื่อให้ นอกสนามบินและเข้าไปในเมืองที่มีเสียงดังซึ่งเป็นที่ตั้งก็เป็นลมหายใจของอากาศบริสุทธิ์, แพ็คกลับไปติดยาเสพติดลงบนไหล่ของคุณในขณะที่คุณมองลงไปที่เอกสารของคุณ ตารางเวลาเครื่องบินรีบร้อนและเส้นทางไปยังอพาร์ทเม้นน้ำมันดิบสันนิษฐานของคุณด้วยงบประมาณขนาดเล็กของคุณเช่นเดียวกับเอกสารที่ให้คุณได้รับการต้อนรับอย่างเป็นทางการเจ้าวิ่ง Highschool.

คุณต้องทำมันคุณก็สามารถเริ่มต้นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องบินที่ถูกยับยั้ง , ไร้สาระ และเสียงกรนของคนและเป็นครั้งคราวหรือเสียใจร้องไห้ตะโกนจากเด็กเป็นไมเกรนจะรอคอยที่จะเกิดขึ้น ไม่พูดถึงคุณติดอยู่กับที่นั่งตรงกลางระหว่างสองคน ชายชราผู้หนึ่ง ถ้าเธอยังมองเขาไปเชิญสำหรับการสนทนา , และอื่น ๆที่ฉลาดพอที่จะนำหูฟังและแฟชั่นเก่า เครื่องเล่นซีดี ที่คุณไม่เคยเห็นตั้งแต่การเปิดตัวของ iPods ไม่ต้องพูดถึง ไม่ว่าอย่างไรหนักคุณกดปุ่มเก้าอี้แม่งไม่เรียนย้อนหลังซึ่งหมายความว่าคุณติดสับเองลำบากใจเพียงแค่พยายามที่จะนอนหลับได้โดยไม่ล้มลงหนึ่งของชายชราอยู่รอบๆตัวคุณ พร้อมกับถอนหายใจ และดวงตาสั่นปิดเธอเอียงตัวไปด้านใดด้านหนึ่ง และเอียงคอไปทางอื่น - เฉพาะทางจริงที่จะให้ร่างกายของคุณจากทิ้งตัวไปด้านใดด้านหนึ่ง แต่มันก็น้อยกว่าที่สะดวกสบาย" อ๊ะ นางสาว [ ชื่อ ] คุณจะตื่น ฉันหวังว่าเราไม่ได้รบกวนการพักผ่อนของคุณ เราเป็นเพียงการตรวจสอบสัญญาณชีพ . . . . . . . ผมคิดว่าผมเองจะมาตรวจดูว่าคุณพยาบาล "ช้า คุณยกของคุณวางยาเต็มสายตาไปที่ผู้ชายข้างๆเตียงในโรงพยาบาลของคุณช้าและหนักถอนหายใจ หลบหนีไป คำที่เกิดขึ้นในหัวของคุณ , การตอบสนองต่อปลายลิ้นของคุณ แต่ร่างกายของคุณเป็นเพียงเหนื่อยวุ่นวายกับส่วนที่เหลือของกระบวนการของการพูด และถ้าแพทย์ก่อนที่จะเข้าใจ เขาเอนตัวเข้ามาใกล้ รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา มือข้างหนึ่งเอื้อมไปพักเมื่อ 4 ของคุณขี่หนึ่งให้คุณอ่อนโยนและบีบมั่นใจและแม้ประเภทยิ้มและอบอุ่นท่าทางอุทรของคุณลดลงและความกลัวสูบฉีดผ่านเส้นเลือดของคุณ เครื่องวัดอัตราการเต้นหัวใจเพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันมันก็ถูกแทงที่ดังขึ้น กลายเป็นป่า และแสดงออกถึงความรุนแรงมันอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มเสียง" อ๊ะ ! ยกโทษให้ผมด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณตกใจ มันต้องเป็นอย่างหนัก หลังจากเพิ่งตื่น "มือของเขาออกแต่รังเกียจและกลัวยังวิ่งหลักสูตรผ่านร่างกายของคุณเหมือนไฟฟ้าช็อต หมอกควันของยาเสพติด การล้างวิธีและคุณสามารถทำให้คุณสมบัติของเขาน่ารังเกียจบ้า . . . . . . .คุณถอยหลัง , มีปฏิกิริยาอย่างรุนแรง โดยกระชาก IV ของคุณครอบคลุมและอีกมือไปตรวจสอบในกระบวนการเขาไม่คิด . . . . . . .อ่า ไม่ คุณกำลังมากอ่อนแอแบบนี้ สายตา searing ของหมอไม่เคยทิ้งแบบฟอร์มของคุณเป็นพยาบาลได้อย่างรวดเร็วเคลื่อนไหวไปด้านข้างของเตียงตรวจตรวจสอบและพูดคุยเรื่องแบบฟอร์มของคุณในขณะที่ให้แน่ใจ IV ไม่ได้รับความเสียหาย โดยการเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันของคุณ ทั้งหมดและคุยตำหนิตกในหูหูหนวกเป็น [ สี ] และสายตาของหมอเย็นสีเทาที่ต้องสูญเสียความอ่อนโยนและตอนนี้ดูเหมาะสมหาหมอ คุณรู้ว่าเขาเป็นไม่คิด . . . . . . .คุณถอยหลังอีกแล้ว หลบสายตาไปจากเขาและริมฝีปากค่อยๆ แหวกปากแห้งของคุณเกิดขึ้นอย่างช้า ๆ . คุณอ่อนแอเกินไปที่จะจัดการกับมัน และทิ้งให้คุณกับตัวเลือกที่แท้จริงของคุณ" ดร. crombel มันยากที่จะหลับบนของฉันเอง อาจจะ . . . ? "เสียงของแตก และท่านได้รวดเร็วผ่านทางเรียบที่ได้กลายเป็นม่านเพื่อซ่อนอยู่เบื้องหลัง แต่เท่าที่คุณแอบมองผ่านคุณสามารถเพียงแสยะยิ้มที่เขาให้มา" ทำไม ] [ ชื่อหลักสูตร . แน่นนอน "สูดดมอย่างรวดเร็วเป็นเพทนาเขียนแต่งแต้มและเผามือของคุณ IV เริ่มฉีดยาเข้าไปในกระแสเลือดของคุณ วิสัยทัศน์ที่ชัดเจนเริ่มต้นที่จะเติบโตและคุณหายใจออกช้าๆๆหัวถอยหลังและตาแทบปิดเห็นแพทย์ พยาบาล และการไปของพวกเขาคุณไม่สามารถซ่อนตลอดไป . . . . . . .สะบัดขึ้นจากตำแหน่งของคุณ อาการปวดคอ และยิงขู่เล็กหนีในขณะที่คุณย้ายไปนวดเฉพาะจุด บนคอของคุณ ประกาศจากกัปตันส่งสัญญาณการมาถึงของคุณและเพียงในเวลา เพราะว่าจะไปบ้าถ้าคุณมีให้แชทเล็ก ๆส่วนที่เหลือของวิธีการของคุณ เครื่องบินกลายเป็นมาก nosier เป็นคนเริ่มที่จะรวบรวมสิ่งที่พวกเขาคาดหวังที่จะปล่อยเครื่องบินหลังจากสิบชั่วโมงในสิ่งที่อึดอัดนี้ จอดลำบากเล็กน้อย แต่เมื่อเครื่องบินอยู่ที่ท่าเรือ และประตูก็เปิดออก เธอต้องเสียเวลากระโดดให้เท้าของคุณและ darting ออกประตูที่มีขนาดเล็ก " ขอบคุณ " พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ยิ้มอย่างสดใสในการตอบสนองจะนอกสนามบินและเข้าเมืองที่ดังอยู่นั้น คือ ลมหายใจของอากาศบริสุทธิ์ , แพ็คกลับไปติดยาเสพติดลงบนไหล่ของคุณเมื่อคุณมองลงในเอกสารของคุณ ตารางเวลาเครื่องบินรีบเร่งและทิศทางห้องน่าจะดิบของคุณกับงบประมาณขนาดเล็กของคุณรวมทั้งเอกสารให้เจ้าหน้าที่ต้อนรับท่านรัน มัธยมคุณทำแบบนั้น คุณจะได้เริ่มต้นใหม่