Shorting: Buying stock is known as

Shorting: Buying stock is known as having a “long” position on the stock. This works fine when the market is performing well. In bad times investors turn to a type of trade called “shorting” In this type of trade, the investor borrows stock (from a pool that his brokerage keeps available for such a purpose) and sells it. At a later time in the future the holder of the short position must purchase the same number of shares off the market (adjusted for any splits) to replace the shares he sold. This is called “Closing” the short [1,2].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Shorting ด้วย: ซื้อหุ้นมีชื่อเสียงมีตำแหน่ง "นาน" ในหุ้น ใช้งานปรับการตลาดดี นักลงทุนเปิดชนิดของการค้าที่เรียกว่า "shorting ด้วย" ในทางการค้าชนิดนี้เวลาดี นักลงทุนมิตรหุ้น (จากกลุ่มที่นายหน้าของเขาจะใช้เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าว) และจำหน่ายก็ ในภายหลังในอนาคต เจ้าของตำแหน่งสั้นต้องซื้อหมายเลขเดียวกันหุ้นปิดตลาด (การปรับปรุงสำหรับแยกใด ๆ) แทนหุ้นเขาขาย นี้จะเรียกว่า "ปิด" สั้น [1, 2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Shorting: ซื้อหุ้นเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น "ยาว" ตำแหน่งในสต็อก นี้ทำงานได้ดีเมื่อตลาดมีประสิทธิภาพดี ในเวลาที่เลวร้ายนักลงทุนหันไปประเภทของการค้าที่เรียกว่า "ลัดวงจร" ในประเภทของการค้านี้นักลงทุนยืมหุ้น (จากสระว่ายน้ำที่นายหน้าของเขาช่วยให้สามารถใช้ได้สำหรับวัตถุประสงค์ดังกล่าว) และขายมัน ในเวลาต่อมาในอนาคตผู้ถือสถานะ Short ต้องซื้อหมายเลขเดียวกันของหุ้นออกจากตลาด (ปรับแยกใด ๆ ) แทนหุ้นที่เขาขาย นี้เรียกว่า "การปิด" สั้น [1,2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผ่น : ซื้อหุ้น เรียกว่ามี " ตำแหน่งยาว " ในตลาดหลักทรัพย์ นี้ทำงานได้ดีเมื่อตลาดมีประสิทธิภาพดี นักลงทุนที่เลวร้ายเปลี่ยนเป็นชนิดของการค้าที่เรียกว่า " แผ่น " ในการค้าประเภทนี้ นักลงทุนยืมหุ้น ( จากสระว่ายน้ำที่นายหน้าของเขายังคงมีอยู่เช่นวัตถุประสงค์ ) และขายมันในเวลาต่อมาในอนาคตผู้ถือของตำแหน่งสั้นจะต้องซื้อหมายเลขเดียวกันของหุ้นที่ปิดตลาดปรับใด ๆที่แยก ) เพื่อแทนที่หุ้นที่เขาขาย นี้เรียกว่า " ปิด " สั้น [ 1 , 2 ]