My EpiphanyWhen I was watching "The

My Epiphany

When I was watching "The Hobbit: The Desolation of Smaug", I found myself completely lost in the film. I could no longer perceive a clear line of demarcation betwixt myself, who was watching, and the film, which was being watched. I became Gandalf, Bilbo, Thorin and so on.

The corollary of this occurence has led me to conclude that there is merely an act of watching; no watcher responsible for the act can be found. This experience has cast doubt on my existence.

If we keep a watchful eye on what is happening in our minds, we shall find a fusillade of different sensations fired upon us.There is no line that divides our self from those sensations. I am nothing but a heap of perception: I am coldness, heat, hunger, thirst, desire, and whatnot, just like I became those characters in the film whilst I was watching it.

We are now watching our own story- a long story full of concatenations of events. We are completely lost in our own life. And we shall be lost till the final scene of our story.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระเยซูของฉัน

เมื่อฉันถูกเฝ้าดู "ฮอบบิท: การกวาดล้างของ Smaug" ฉันพบว่าตัวเองอย่างสมบูรณ์หายไปในภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันไม่สามารถที่จะรับรู้ว่าเส้นแบ่งเขตที่ชัดเจนของตัวเองระหว่างที่กำลังเฝ้าดูและภาพยนตร์ซึ่งได้รับการถูกจับตามอง ฉันกลายเป็นแกนดัล์ฟ, บิลโบ, thorin และอื่น ๆ

ข้อพิสูจน์ของการเกิดขึ้นนี้ได้นำฉันไปสรุปว่ามีเพียงการกระทำของการดู;เฝ้ารับผิดชอบในการกระทำที่ไม่สามารถพบได้ ประสบการณ์นี้ได้โยนข้อสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของฉัน.

ถ้าเราให้ตาตื่นตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจของเราเราจะพบการระดมยิงของความรู้สึกที่แตกต่างกันยิง us.There เป็นสายที่แบ่งตัวของเราจากความรู้สึกเหล่านั้น ฉันไม่มีอะไร แต่กองของการรับรู้: i am ความเย็นความร้อนความหิวกระหายความปรารถนาและ whatnot,เช่นเดียวกับที่ฉันกลายเป็นตัวละครที่ผู้ที่อยู่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ในขณะที่ฉันได้ดูมัน

ตอนนี้เรากำลังดูเรื่องเรื่องยาวเต็มรูปแบบของเราเองของ concatenations ของเหตุการณ์ เราจะหายไปอย่างสมบูรณ์ในชีวิตของเราเอง และเราจะต้องสูญเสียไปจนถึงฉากสุดท้ายของเรื่องของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Epiphany ของฉัน

เมื่อฉันมองดู "เดอะฮอบบิท:ไร้ผู้คนของ Smaug" พบตัวเองหายไปทั้งหมดในภาพยนตร์เรื่องนี้ นอกจากนี้ฉันไม่สามารถสังเกตเส้นใสโมเดล betwixt ตัวเอง ซึ่งมองดู และฟิล์ม ซึ่งได้กำลังเฝ้าดู และฉันเป็นธอรินโอแกนดัล์ฟ บิลโบ

Corollary ของเหตุการณ์นี้ได้นำฉันสรุปว่า มีเพียงการกระทำของการดู สามารถพบ watcher ไม่ชอบการกระทำ ประสบการณ์นี้ได้โยนข้อสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของฉัน

ถ้าเราเก็บตาจับในสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตของเรา เราจะพบ fusillade ของยิงเมื่อเรารู้สึกแตกต่างกันไม่มีบรรทัดที่แบ่งตัวตนของเราจากสววรค์ที่ได้ ฉันไม่มีอะไรแต่กองของรับรู้: ฉันทั้ง ความร้อน ความหิว กระหาย ความปรารถนา และ มัน เหมือนฉันเป็นอักขระในภาพยนตร์เรื่องนี้ในขณะดูได้

เราตอนนี้ดูของเราเองเรื่อง-เรื่องยาวเต็ม concatenations ของเหตุการณ์ เราทั้งหมดจะหายไปในชีวิตของเราเอง และเราจะหายไปจนถึงฉากสุดท้ายของเรื่องราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Epiphany

ของผมเมื่อผมเป็นผู้ชม"โรงแรม Hobbit ที่รกร้างของ smaug "ผมพบว่าตัวเองสูญเสียอย่างสมบรูณ์แบบในหนังเรื่องนี้. ฉันไม่สามารถสังเกตเห็นสายอย่างชัดเจนในระหว่างการกำหนดตัวเองที่เป็นผู้ชม ภาพยนตร์ และซึ่งเป็นการมองไม่ได้อีกต่อไป ผมก็กลายมาเป็น gandalf bilbo thorin และบน

ควบคุม"มะดี"ของที่ปรากฏนี้ได้นำมาสรุปได้ว่ามีการกระทำที่เป็นเพียงการรับชมไม่มีผู้ดูแลรับผิดชอบสำหรับการกระทำที่สามารถพบได้ รับประสบการณ์แห่งนี้มีหล่อไม่ต้องสงสัยเลยว่าในการดำรงอยู่ของฉัน.

หากเราให้การดูแลในคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในใจของเราเราจะได้พบกับ fusillade ของความรู้สึกแตกต่างกันไปยิงเมื่อเราไม่มีสายที่แบ่งตัวเองจากความรู้สึกของเราที่ ผมไม่มีอะไรแต่กองการรับรู้ผมเอาความหนาวเย็นความร้อนความหิวกระหายและความปรารถนา whatnotเหมือนกับว่าผมก็กลายมาเป็นตัวอักษรที่อยู่ใน ภาพยนตร์ ในขณะที่ผมเป็นผู้ชมได้

เรากำลังดูเรื่องของเรา - เรื่องยาวของ concatenations ของเหตุการณ์ในขณะนี้ เราจะหายไปในชีวิตของเราอย่างสมบรูณ์แบบด้วยตัวของท่านเอง และเราจะได้หายไปจนกว่าจะถึงฉากสุดท้ายของเรื่องของเรา