International corporations have sev

International corporations have several categories depending on the business structure, investment and product/ service offerings.
Transnational companies (TNC) and multinational companies (MNC) are two of a these categories. Both MNC and TNC are enterprises that manage production or delivers services in more than one country. They are characterized as business entities that have their management headquarters in one country, known as the home country, and operate in several other countries, known as host countries. Industries like manufacturing, oil mining, agriculture, consulting, accounting, construction, legal, advertising, entertainment, banking, telecommunications and lodging are often run through TNC’s and MNC’s.
The said corporations maintain various bases all over the world. Many of them are owned by a mixture of domestic and foreign stock holders. Most TNC’s and MNC’s are massive with budgets that outweigh smaller nations’ GDPs. Thus, TNC and MNC alike are highly influential to globalization, economic and environmental lobbying in most countries. Because of their influence, countries and regional political districts at times tender incentives to MNC and TNC in form of tax breaks, pledges of governmental assistance or improved infrastructure, political favors and lenient environmental and labor standards enforcement in order to be at an advantage from their competitors. Also due to their size, they can have a significant impact on government policy, primarily through the threat of market withdrawal. They are powerful enough to initiate lobbying that is directed at a variety of business concerns such as tariff structures, aiming to restrict competition of foreign industries. Some of the top TNC’s and MNC’s are General Electric, Toyota Motor, Total, Royal Dutch Shell, ExxonMobil and Vodafone Group
Moreover, a lot of people often interchange MNC and TNC or misconstrue them to be one and the same to pertain to a company that owns production facilities in two or more countries, with the only difference that the former being the original terminology. Contrary to this popular notion, they are of different kinds. TNC has been technically defined by United Nations Commission on Transnational Corporations and Investment as ‘enterprises which own or control production or service facilities outside the country in which they are based.” The committee has also placed its preference on the term TNC. MNC, on the other hand, is the older term and popularly remains to be the generic label for firms similar to TNC and MNC. Here’s the significant difference, though.
Multinational companies (MNC) have investment in other countries, but do not have coordinated product offerings in each country. They are more focused on adapting their products and service to each individual local market. Well-known MNC’s are mostly consumer goods manufacturers and quick-service restaurants like Unilever, Proctor & Gamble, Mc Donald’s and Seven-Eleven. On another note,
Transnational companies (TNC) are much more complex firms. They have invested in foreign operations, have a central corporate facility but give decision-making, R&D and marketing powers to each individual foreign market. Most of them come from petroleum, I.T. consulting, pharmaceutical industries among others. Examples are Shell, Accenture, Deloitte, Glaxo-Smith Klein, and Roche.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์กรระหว่างประเทศมีหลายประเภทขึ้นอยู่กับโครงสร้างธุรกิจการลงทุนและผลิตภัณฑ์ / การให้บริการ.
บริษัท ข้ามชาติ (TNC) และ บริษัท ข้ามชาติ (MNC) เป็นสองของประเภทเหล่านี้ ทั้งสอง MNC และ TNC เป็นองค์กรที่จัดการผลิตหรือให้บริการในกว่าประเทศใดประเทศหนึ่ง พวกเขามีลักษณะเป็นองค์กรธุรกิจที่มีสำนักงานใหญ่จัดการของพวกเขาในประเทศใดประเทศหนึ่งที่รู้จักกันในประเทศบ้านเกิดและการดำเนินงานในประเทศอื่น ๆ อีกหลายที่รู้จักในฐานะประเทศเจ้าภาพ อุตสาหกรรมเช่นการผลิต, การทำเหมืองแร่น้ำมัน, การเกษตร, การให้คำปรึกษา, การบัญชี, การก่อสร้างทางกฎหมาย, การโฆษณา, บันเทิง, การธนาคาร, การสื่อสารโทรคมนาคมและที่พักมักจะวิ่งผ่าน TNC และ MNC ของ.
กล่าวว่า บริษัท รักษาฐานต่าง ๆ ทั่วทุกมุมโลก หลายของพวกเขาเป็นเจ้าของโดยมีส่วนผสมของผู้ถือหุ้นในประเทศและต่างประเทศ ส่วนใหญ่ TNC และ MNC ที่มีขนาดใหญ่ที่มีงบประมาณที่เกินดุลประเทศที่มีขนาดเล็ก 'GDPs ดังนั้น TNC และ MNC เหมือนกันที่มีอิทธิพลอย่างมากในการโลกาภิวัตน์วิ่งเต้นทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมในประเทศส่วนใหญ่ เพราะอิทธิพลของพวกเขาประเทศและเขตทางการเมืองในระดับภูมิภาคครั้งที่แรงจูงใจซื้อจะ MNC และ TNC ในรูปแบบของการแบ่งภาษีคำมั่นสัญญาของความช่วยเหลือของรัฐหรือโครงสร้างพื้นฐานที่ดีขึ้น, บุญทางการเมืองและการผ่อนปรนด้านสิ่งแวดล้อมและแรงงานบังคับใช้มาตรฐานในการที่จะได้เปรียบจากพวกเขา คู่แข่ง นอกจากนี้เนื่องจากขนาดของพวกเขาพวกเขาสามารถมีผลกระทบสำคัญกับนโยบายของรัฐบาลส่วนใหญ่ผ่านการคุกคามของการถอนตัวตลาด พวกเขาจะมีพลังมากพอที่จะเริ่มต้นการวิ่งเต้นที่เป็นผู้กำกับที่มีความหลากหลายของความกังวลทางธุรกิจเช่นโครงสร้างอัตราค่าไฟฟ้าที่มีเป้าหมายเพื่อ จำกัด การแข่งขันของอุตสาหกรรมต่างประเทศ บางส่วนของด้านบน TNC และ MNC เป็น General Electric, โตโยต้ามอเตอร์, รวม, รอยัลดัตช์เชลล์เอ็กซอนโมบิลและ Vodafone
กลุ่มนอกจากนี้ผู้คนจำนวนมากมักจะแลกเปลี่ยนMNC และ TNC หรือเข้าใจผิดพวกเขาจะเป็นหนึ่งเดียวที่จะเกี่ยวข้องกับ บริษัท ที่ เป็นเจ้าของโรงงานผลิตในสองคนหรือมากกว่าประเทศที่มีความแตกต่างเดียวที่อดีตเป็นคำศัพท์เดิม ขัดกับความคิดนี้ได้รับความนิยมที่พวกเขาจะแตกต่างกัน TNC ได้รับการกำหนดทางเทคนิคโดยสหประชาชาติคณะกรรมการเกี่ยวกับ บริษัท ข้ามชาติและการลงทุนในฐานะของผู้ประกอบการที่เป็นเจ้าของหรือควบคุมการผลิตหรือบริการสิ่งอำนวยความสะดวกนอกประเทศที่พวกเขาจะขึ้น. "คณะกรรมการวางไว้ก็มีความพึงพอใจที่มีต่อระยะ TNC MNC ในมืออื่น ๆ ที่เป็นคำเก่าและเป็นที่นิยมยังคงเป็นชื่อทั่วไปสำหรับ บริษัท คล้ายกับ TNC และ MNC นี่คือความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญแม้ว่า.
บริษัท ข้ามชาติ (MNC) มีการลงทุนในประเทศอื่น ๆ แต่ไม่ได้มีการประสานงานการนำเสนอผลิตภัณฑ์ในแต่ละประเทศ พวกเขาจะเน้นมากขึ้นในการปรับตัวผลิตภัณฑ์และบริการของพวกเขากันในตลาดท้องถิ่นของแต่ละบุคคล ที่รู้จักกันดีของบรรษัทข้ามชาติส่วนใหญ่จะเป็นผู้ผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคและร้านอาหารบริการด่วนเช่นยูนิลีเวอร์, Proctor & Gamble, Mc Donald และ Seven-Eleven ในบันทึกอื่น
บริษัท ข้ามชาติ (TNC) เป็น บริษัท ที่มีความซับซ้อนมากขึ้น พวกเขามีการลงทุนในการดำเนินงานต่างประเทศมีสิ่งอำนวยความสะดวกขององค์กรกลาง แต่ให้การตัดสินใจ R & D และอำนาจการตลาดไปยังตลาดต่างประเทศของแต่ละคน ส่วนใหญ่ของพวกเขามาจากปิโตรเลียมคำปรึกษาด้านไอที, อุตสาหกรรมยาของคนอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นเชลล์แอคเซนเจอร์, Deloitte, Glaxo สมิ ธ ไคลน์-และโรช