AbstractThe issues of international

Abstract
The issues of international stock markets linkages had been investigated over the time. Since the Asian financial crisis
in 1997, many economists are concerned about the relationship between Asian stock markets and others in the world.
The main objective of this paper is to examine the linkages between ASEAN-5+3 namely Malaysia, Singapore, the
Philippines, Thailand, Indonesia, China, Japan and Korea and US stock markets. The data consists of weekly stock
indices data. The total samples are separated into three sub-periods. All the indices applied are expressed in local
currencies. In conclusion, we found that ASEAN-5+3 and US stock markets are interdependence during crisis and
post-crisis periods and the impact of US stock market is effective in ASEAN-5+3 stock markets only for pre- and
during-crisis periods.
Keywords: Stock markets, Cointegration, Granger-causality, ASEAN
1. Introduction
Until 1997, Asia attracted almost half of the total capital inflow to developing countries. The economies of Southeast
Asia in particular maintained high interest rate was attractive to foreign investors who look for a high rate of return. As
a result the region's economies received a large inflow of hot money and experienced a dramatic run-up in asset prices.
At the same time, the regional economies of Thailand, Malaysia, Indonesia, the Philippines, Singapore, and South
Korea experienced high growth rates at 8-12%, in the late 80s and early 90s. This achievement was broadly acclaimed
by economic institutions including the IMF and World Bank, and was known as part of the Asian economic miracle.
Regardless the disputed causes, the Asian crisis started in mid-1997 had affected the currencies, stock markets, and
other asset prices of several Southeast Asian economies. Triggered by events in Latin America, particularly after the
Mexican peso crisis of 1994, Western investors lost confidence in securities in South East Asia and began to pull money
out, creating a domino effect.
At the mid of 1997, Thailand was hit by currency speculators, resulting in great damages in the financial sectors of
country. What at first appeared to be local financial crisis in Thailand has escalated into a global financial crisis within
few months. Initially, spreading to other Asian countries – Indonesia, Korea, Malaysia and the Philippines – then far
afield to Russia and Latin America, especially Brazil. The Asian crisis, however, has turned out to be far more serious
than its two predecessors in terms of the extent of contagion and the severity of resultant economic and social costs.
Following the massive depreciations of local currencies, financial institutions and corporations with foreign currency
debts in the afflicted countries were driven to extreme financial distress and many were forced to default.
Several factors were responsible for the onset of Asian financial crisis: a weak domestic financial system, free
international capital flows, the contagion effects of changing market sentiment and inconsistent economic policies. In
recent years, both developing and developed countries were encouraged to liberalize their financial markets and allow
free flows of capital across countries. As Asian developing countries eagerly sourcing foreign capitals from US,Japanese and European investors, who were attracted to these fast growing emerging markets for extra returns for their
portfolios. Large inflows of private capital resulted in a credit boom in the Asian countries in the early and mid-1990s.
The credit boom was often directed to speculations in real estate and stock markets as well as to investments in
marginal industrial projects. Fixed or stable exchange rates also encouraged un-hedged financial transactions and
excessive risk-taking by both lenders and borrowers, who were not much concerned with exchange risk.
As asset prices declined (as happened in Thailand prior to the currency crisis) in part due to the government’s effort to
control the overheated economy, the quality of banks’ loan portfolios also declined as the same assets were held as
collateral for the loans. In addition, their lending decisions were often influenced by political considerations, likely
leading suboptimal allocation of resources. However, the so-called crony capitalism was not a new condition, and the
East Asian economies achieved an economic miracle under the same system. Meanwhile, the booming economies with
a fixed or stable nominal exchange rate inevitably brought about an appreciation of the currencies. This, in turn, resulted
in a market slowdown in export growth in these Asian countries like Thailand and Korea. If the Asian currencies had
been allowed to depreciate in real terms which were not possible because of the fixed nominal exchange rates, discrete
changes of the exchange rates as observed in 1997 might have been avoided. In Thailand, as the run on the Baht started,
the Thai central bank initially injected liquidity to the domestic financial system and tried to defend the currency by
drawing on its foreign exchange reserves. With its foreign reserves declining rapidly, the central bank eventually
decided to devalue the baht.
International money and capital markets have become more integrated in recent years. Many studies have been
undertaken to examine the integration of international stock markets. There are several reasons that contributed to the
stock market interdependences, e.g. increase in capital flows across national boundaries and potential benefits from
diversification of investment on international level. It is important for the investors to diversify international portfolio if
they have the knowledge on the structure of equity market linkages across countries. As a large number of investors
competing to earn high returns, stock prices in different countries should closely reflect the underlying economic
fundamentals. Consequently, common stochastic trends in stock markets of those countries potentially mirror their
economic fundamentals that are related significantly with one another (Phengpis and Apilado, 2004). According to
Kearney and Lucey (2004), with increasing integration of international equity markets, the diversification benefits will
tend to decline. Lack of cointegration between the stock markets may allow investors to minimise portfolio risk by
international diversification.
This study consider whether ASEAN-5+3 countries namely Malaysia, Singapore, Indonesia, Thailand the Philippines,
China, Korea, Japan and US are integrated with each other because of importance of their economic as trading partners
and in terms of investment flows. Both the multilateral and bilateral relationship between the individual ASEAN-5+3
and US stock market is examined through the cointegration and Granger-causality techniques. In addition, we are
interested to know whether US stock market has any effect on the ASEAN-5+3 stock indices before, during and after
Asian financial crisis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อประเด็นของความเชื่อมโยงของตลาดหุ้นต่างประเทศมีการตรวจสอบช่วงเวลา ตั้งแต่วิกฤตการเงินเอเชียในปี 1997 นักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากมีความกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างตลาดหุ้นเอเชียและอื่น ๆ ในโลกวัตถุประสงค์หลักของเอกสารนี้คือการ ตรวจสอบการเชื่อมโยงระหว่างอาเซียน-5 + 3 ได้แก่มาเลเซีย สิงคโปร์ การฟิลิปปินส์ ไทย อินโดนีเซีย จีน ญี่ปุ่น และเกาหลี และสหรัฐอเมริกาหุ้นตลาด ข้อมูลประกอบด้วยหุ้นรายสัปดาห์ข้อมูลดัชนี ตัวอย่างทั้งหมดแบ่งออกเป็นสามรอบระยะเวลาย่อย ดัชนีที่ใช้จะแสดงในท้องถิ่นสกุลเงิน เบียดเบียน เราพบว่าอาเซียน-5 + 3 และตลาดหุ้นสหรัฐฯ มีอิสระเสรีในช่วงวิกฤต และหลังวิกฤติรอบระยะเวลาและผลกระทบของตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกามีผลบังคับใช้ในอาเซียน-5 + 3 หุ้นราคาตลาดแต่ก่อน และระยะเวลาในช่วงวิกฤตคำสำคัญ: ตลาดหุ้น Cointegration นี่เกรนเจอร์-causality อาเซียน1. บทนำจนถึงปี 1997 เอเชียดึงดูดเกือบครึ่งหนึ่งของเงินทุนทั้งหมดไหลเข้าไปยังประเทศกำลังพัฒนา เศรษฐกิจของตะวันออกเฉียงใต้เอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งรักษาอัตราดอกเบี้ยสูงน่าสนใจให้นักลงทุนต่างประเทศที่หาอัตราผลตอบแทนสูง เป็นผลทางเศรษฐกิจของภูมิภาคนี้ได้รับกระแสใหญ่ของร้อนเงิน และประสบการณ์ run-up ละครในราคาสินทรัพย์ในเวลาเดียวกัน เศรษฐกิจภูมิภาคของไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และใต้เกาหลีมีอัตราการเติบสูง 8-12%, 80s ปลายและต้น 90s ความสำเร็จนี้ถูกรางวัลทั่วไปสถาบันทางเศรษฐกิจรวมทั้ง IMF และธนาคารโลก และถูกเรียกว่าเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมมิราเคิลเศรษฐกิจเอเชียไม่ทำให้มีข้อโต้แย้ง การเริ่มต้นในกลางปี 1997 วิกฤตการณ์ในเอเชียได้รับผลกระทบเงิน ตลาดหุ้น และราคาสินทรัพย์อื่น ๆ ของหลายประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทริกเกอร์ โดยเหตุการณ์ในสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเม็กซิกันเปโซวิกฤตปี 1994 นักลงทุนตะวันตกเสียความเชื่อมั่นในหลักทรัพย์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเริ่มที่จะดึงเงินออก สร้างผลกระทบต่อการที่ในช่วงกลางของปี 1997 ไทยถูกตี โดยนักเก็งกำไรที่สกุลเงิน เกิดความเสียหายมากในภาคการเงินของประเทศ สิ่งที่เกิด วิกฤตเศรษฐกิจภายในประเทศไทยได้เลื่อนเป็นวิกฤตภายในไม่กี่เดือน เริ่มแรก แพร่กระจายมายังประเทศในเอเชียอื่น ๆ – อินโดนีเซีย เกาหลี มาเลเซีย และ ฟิลิปปินส์ – แล้วไกลรวมกับรัสเซียและสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะบราซิล วิกฤตเอเชีย อย่างไรก็ตาม ได้เปิดออกจะรุนแรงมากขึ้นกว่ารุ่นก่อนของสองขอบเขตการแพร่กระจายและความรุนแรงของผลแก่ต้นทุนทางเศรษฐกิจ และสังคมต่อเสื่อมใหญ่ของสกุลเงินท้องถิ่น สถาบันการเงิน และองค์กร ด้วยสกุลเงินต่างประเทศหนี้ในประเทศเป็นโรคถูกควบคุมการเงินทุกข์มาก และหลายคนถูกบังคับให้เริ่มต้นปัจจัยหลายอย่างชอบของวิกฤตการเงินเอเชีย: ความอ่อนแอภายในระบบการเงิน ฟรีกระแสเงินทุนต่างประเทศ แพร่กระจายผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงตลาดความเชื่อมั่นและนโยบายทางเศรษฐกิจที่ไม่สอดคล้องกัน ในปีที่ผ่านมา พัฒนา และพัฒนาประเทศได้สนับสนุนให้ liberalize ของตลาดการเงิน และให้ขั้นตอนที่ฟรีทุนข้ามประเทศ เป็นกำลังพัฒนาประเทศเอเชียกระหายจัดหาเมืองหลวงต่างจากนักลงทุนสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น และยุโรป ที่ถูกดูดไปกลับพิเศษสำหรับตลาดเกิดใหม่เติบโตอย่างรวดเร็วของพวกเขาพอร์ตการลงทุน ขนาดใหญ่กระแสเข้าของเงินทุนส่วนตัวส่งผลให้ในบูมเครดิตในประเทศแถบเอเชีย ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990เครดิตบูมมักจะกำกับการ speculations ในอสังหาริมทรัพย์และตลาดหุ้นรวมทั้งเป็นการลงทุนในโครงการอุตสาหกรรมที่ร่อแร่ อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ หรือมีเสถียรภาพยังสนับสนุนให้ธุรกรรมทางการเงินไม่ hedged และเสี่ยงมากเกินไป โดยผู้ให้กู้และผู้กู้ ผู้ไม่เกี่ยวข้องมากกับความเสี่ยงอัตราแลกเปลี่ยนเป็นราคาของสินทรัพย์ที่ปฏิเสธ (ที่เกิดขึ้นในประเทศไทยก่อนวิกฤตสกุล) ส่วนหนึ่งเนื่องจากความพยายามของรัฐบาลควบคุมเศรษฐกิจ overheated คุณภาพของพอร์ตการลงทุนให้กู้ยืมธนาคารปฏิเสธเป็นสินทรัพย์เดียวกันถือได้ว่าเป็นหลักประกันสำหรับเงินกู้ยืม นอกจากนี้ ตัดสินใจยืมได้มักจะรับอิทธิพลจากข้อพิจารณาทางการเมือง แนวโน้มนำสภาพการจัดสรรทรัพยากร อย่างไรก็ตาม ทุนนิยมเรียกว่า crony ไม่สภาพใหม่ และเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกได้รับความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจภายใต้ระบบเดียวกัน ในขณะเดียวกัน เศรษฐกิจเฟื่องฟูด้วยa fixed or stable nominal exchange rate inevitably brought about an appreciation of the currencies. This, in turn, resultedin a market slowdown in export growth in these Asian countries like Thailand and Korea. If the Asian currencies hadbeen allowed to depreciate in real terms which were not possible because of the fixed nominal exchange rates, discretechanges of the exchange rates as observed in 1997 might have been avoided. In Thailand, as the run on the Baht started,the Thai central bank initially injected liquidity to the domestic financial system and tried to defend the currency bydrawing on its foreign exchange reserves. With its foreign reserves declining rapidly, the central bank eventuallydecided to devalue the baht.International money and capital markets have become more integrated in recent years. Many studies have beenundertaken to examine the integration of international stock markets. There are several reasons that contributed to thestock market interdependences, e.g. increase in capital flows across national boundaries and potential benefits fromdiversification of investment on international level. It is important for the investors to diversify international portfolio ifthey have the knowledge on the structure of equity market linkages across countries. As a large number of investorscompeting to earn high returns, stock prices in different countries should closely reflect the underlying economicfundamentals. Consequently, common stochastic trends in stock markets of those countries potentially mirror theireconomic fundamentals that are related significantly with one another (Phengpis and Apilado, 2004). According toKearney and Lucey (2004), with increasing integration of international equity markets, the diversification benefits willtend to decline. Lack of cointegration between the stock markets may allow investors to minimise portfolio risk byinternational diversification.This study consider whether ASEAN-5+3 countries namely Malaysia, Singapore, Indonesia, Thailand the Philippines,China, Korea, Japan and US are integrated with each other because of importance of their economic as trading partnersand in terms of investment flows. Both the multilateral and bilateral relationship between the individual ASEAN-5+3and US stock market is examined through the cointegration and Granger-causality techniques. In addition, we areinterested to know whether US stock market has any effect on the ASEAN-5+3 stock indices before, during and afterAsian financial crisis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อปัญหาของความเชื่อมโยงระหว่างประเทศตลาดหุ้นได้รับการตรวจสอบตลอดเวลา
นับตั้งแต่เกิดวิกฤตทางการเงินในเอเชียในปี 1997 นักเศรษฐศาสตร์หลายคนมีความกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างตลาดหุ้นเอเชียและคนอื่น ๆ ในโลก. วัตถุประสงค์หลักของงานวิจัยนี้คือการตรวจสอบความเชื่อมโยงระหว่างอาเซียน-5 + 3 คือมาเลเซีย, สิงคโปร์, ฟิลิปปินส์ ไทย, อินโดนีเซีย, จีน, ญี่ปุ่นและเกาหลีและสหรัฐอเมริกาตลาดหุ้น ข้อมูลประกอบด้วยหุ้นรายสัปดาห์ข้อมูลดัชนี กลุ่มตัวอย่างรวมจะถูกแยกออกเป็นสามช่วงย่อย ดัชนีที่ใช้ทั้งหมดจะแสดงในท้องถิ่นสกุลเงิน โดยสรุปเราพบว่าอาเซียน-5 + 3 และสหรัฐอเมริกาตลาดหุ้นมีการพึ่งพาซึ่งกันและกันในช่วงวิกฤตและช่วงเวลาหลังวิกฤติและผลกระทบของการลงทุนในตลาดหุ้นสหรัฐจะมีประสิทธิภาพในการอาเซียน-5 + 3 ตลาดหุ้นเฉพาะก่อนและระยะเวลาในช่วงวิกฤต. คำสำคัญ: ตลาดหุ้นระยะยาวระหว่างเกรนเจอร์-เวรกรรมอาเซียน1 ความรู้เบื้องต้นจนกระทั่งปี 1997 เอเชียดึงดูดเกือบครึ่งหนึ่งของเงินทุนไหลเข้ารวมแก่ประเทศกำลังพัฒนา เศรษฐกิจตะวันออกเฉียงใต้เอเชียในอัตราดอกเบี้ยที่สูงการบำรุงรักษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นที่สนใจของนักลงทุนต่างชาติที่มองหาอัตราผลตอบแทนสูง ในฐานะที่เป็นผลให้เศรษฐกิจของภูมิภาคที่ได้รับการไหลเข้าของเงินขนาดใหญ่ร้อนและมีประสบการณ์อย่างมากวิ่งขึ้นของราคาสินทรัพย์. ในเวลาเดียวกันที่ประเทศในภูมิภาคแห่งประเทศไทย, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, สิงคโปร์, และใต้เกาหลีประสบการณ์การเจริญเติบโตสูงอัตราที่ 8-12% ในช่วงปลายยุค 80 และต้นยุค 90 ความสำเร็จนี้ได้รับรางวัลในวงกว้างโดยสถาบันทางเศรษฐกิจรวมทั้งกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลกและเป็นที่รู้จักกันเป็นส่วนหนึ่งของความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจในเอเชีย. โดยไม่คำนึงถึงสาเหตุที่ขัดแย้งวิกฤตเอเชียเริ่มต้นในช่วงกลางเดือน 1997 ได้รับผลกระทบสกุลเงินตลาดหุ้นและสินทรัพย์อื่นๆ ราคาของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลาย ที่เกิดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในละตินอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่วิกฤตเปโซเม็กซิกันของปี 1994 นักลงทุนตะวันตกสูญเสียความมั่นใจในหลักทรัพย์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเริ่มที่จะดึงเงินออกมาสร้างผลกระทบโดมิโน. ในช่วงกลางปี ​​1997 ประเทศไทยถูกตีโดยนักเก็งกำไรสกุลเงิน ส่งผลให้ในความเสียหายที่ยิ่งใหญ่ในภาคการเงินของประเทศ อะไรในตอนแรกดูเหมือนจะเป็นวิกฤตการณ์ทางการเงินในประเทศไทยได้เพิ่มขึ้นเป็นวิกฤตการเงินโลกภายในไม่กี่เดือน ในขั้นต้นแพร่กระจายไปยังประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย - อินโดนีเซียเกาหลีมาเลเซียและฟิลิปปินส์ - แล้วห่างไกลออกไปยังรัสเซียและละตินอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศบราซิล วิกฤตเอเชีย แต่ได้เปิดออกมาเป็นที่ไกลมากขึ้นร้ายแรงกว่าสองรุ่นก่อนในแง่ของขอบเขตของการติดเชื้อและความรุนแรงของค่าใช้จ่ายทางเศรษฐกิจและสังคมผลที่. หลังจากที่ค่าเสื่อมราคามหาศาลของสกุลเงินท้องถิ่นของสถาบันการเงินและ บริษัท ที่มีสกุลเงินต่างประเทศหนี้ในประเทศที่ทุกข์จะถูกขับไปสู่ความทุกข์ทางการเงินมากและหลายคนถูกบังคับให้เริ่มต้น. มีหลายปัจจัยที่มีความรับผิดชอบสำหรับการโจมตีของวิกฤตการเงินเอเชีย: ระบบการเงินในประเทศที่อ่อนแอฟรีกระแสเงินทุนระหว่างประเทศที่มีผลกระทบการแพร่กระจายของการเปลี่ยนแปลงความเชื่อมั่นของตลาดและไม่สอดคล้องกันนโยบายเศรษฐกิจ ในปีที่ผ่านมาทั้งสองประเทศกำลังพัฒนาและพัฒนาแล้วได้รับการสนับสนุนการเปิดเสรีตลาดการเงินของพวกเขาและช่วยให้การไหลเวียนของเงินทุนฟรีทั่วประเทศ ในฐานะที่เป็นประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียกระหายจัดหาเมืองหลวงต่างประเทศจากสหรัฐนักลงทุนญี่ปุ่นและยุโรปที่ถูกดึงดูดให้เหล่านี้เติบโตอย่างรวดเร็วในตลาดเกิดใหม่ผลตอบแทนพิเศษสำหรับพวกเขาพอร์ตการลงทุน เงินทุนไหลเข้าที่มีขนาดใหญ่ของเงินทุนภาคเอกชนส่งผลให้บูมเครดิตในประเทศในเอเชียในช่วงต้นและกลางปี ​​1990 ได้. บูมเครดิตที่กำกับมักจะคาดเดาในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และตลาดหุ้นเช่นเดียวกับการลงทุนในโครงการอุตสาหกรรมร่อแร่ คงที่หรืออัตราแลกเปลี่ยนที่มีเสถียรภาพควรมีการยกเลิกการป้องกันความเสี่ยงการทำธุรกรรมทางการเงินและความเสี่ยงที่มากเกินไปจากทั้งผู้ให้กู้และผู้กู้ที่ไม่ได้กังวลมากกับความเสี่ยงอัตราแลกเปลี่ยน. ขณะที่ราคาสินทรัพย์ลดลง (เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในประเทศไทยก่อนที่จะเกิดวิกฤตสกุลเงิน) ในส่วนหนึ่งเนื่องจาก กับความพยายามของรัฐบาลที่จะควบคุมเศรษฐกิจทำให้ตื่นเต้นมากเกินไปคุณภาพของธนาคารพอร์ตสินเชื่อยังปรับตัวลดลงเป็นสินทรัพย์เดียวกันถูกจัดขึ้นเป็นหลักประกันในการกู้ยืมเงิน นอกจากนี้การตัดสินใจกู้ยืมของพวกเขามักจะได้รับอิทธิพลจากการพิจารณาทางการเมืองมีแนวโน้มที่นำจัดสรรด้อยของทรัพยากร อย่างไรก็ตามทุนนิยมเสี่ยวที่เรียกว่าไม่ได้เป็นสภาพใหม่และเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกประสบความสำเร็จในความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจภายใต้ระบบเดียวกัน ในขณะที่เศรษฐกิจเฟื่องฟูกับคงที่หรืออัตราแลกเปลี่ยนที่มีเสถียรภาพน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่นำเกี่ยวกับการแข็งค่าของสกุลเงิน นี้ในที่สุดก็ส่งผลในการชะลอตัวของตลาดในการเจริญเติบโตการส่งออกในประเทศในเอเชียเหล่านี้เช่นประเทศไทยและประเทศเกาหลี หากสกุลเงินในเอเชียได้รับอนุญาตให้ลดลงในแง่จริงซึ่งเป็นไปไม่ได้เพราะจากอัตราแลกเปลี่ยนที่กำหนดคงที่ต่อเนื่องการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเป็นที่สังเกตได้ในปี1997 อาจจะหลีกเลี่ยงได้ ประเทศไทยในฐานะที่ทำงานเกี่ยวกับค่าเงินบาทเริ่มต้นที่ธนาคารกลางไทยครั้งแรกฉีดสภาพคล่องให้กับระบบการเงินในประเทศและพยายามที่จะปกป้องสกุลเงินโดยการวาดภาพบนทุนสำรองเงินตราต่างประเทศ ด้วยเงินสำรองต่างประเทศลดลงอย่างรวดเร็วที่ธนาคารกลางในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะลดค่าเงินบาท. เงินระหว่างประเทศและตลาดทุนได้กลายเป็นแบบบูรณาการมากขึ้นในปีที่ผ่านมา การศึกษาจำนวนมากได้รับการดำเนินการในการตรวจสอบการรวมกลุ่มของตลาดหุ้นต่างประเทศ มีเหตุผลหลายประการที่สนับสนุนการมีinterdependences ตลาดหุ้นเพิ่มขึ้นเช่นในเงินทุนเคลื่อนย้ายข้ามพรมแดนของชาติและผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากการกระจายความเสี่ยงของการลงทุนในระดับนานาชาติ มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักลงทุนที่จะกระจายลงทุนในต่างประเทศถ้าพวกเขามีความรู้เกี่ยวกับโครงสร้างของการเชื่อมโยงตลาดทุนทั่วประเทศที่ เป็นจำนวนมากของนักลงทุนในการแข่งขันที่จะได้รับผลตอบแทนที่สูงราคาหุ้นในประเทศที่แตกต่างกันอย่างใกล้ชิดควรจะสะท้อนถึงพื้นฐานทางเศรษฐกิจและปัจจัยพื้นฐาน ดังนั้นแนวโน้มสุ่มที่พบบ่อยในตลาดหุ้นของประเทศเหล่านั้นที่อาจเกิดขึ้นของพวกเขาสะท้อนปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องอย่างมีนัยสำคัญกับคนอื่น (Phengpis และ Apilado, 2004) ตามที่คาร์นีย์และ Lucey (2004) ที่มีการรวมที่เพิ่มขึ้นของตลาดทุนระหว่างประเทศ, การกระจายผลประโยชน์ที่จะมีแนวโน้มที่จะลดลง ขาดระยะยาวระหว่างระหว่างตลาดหุ้นอาจจะช่วยให้นักลงทุนเพื่อลดความเสี่ยงจากการกระจายการลงทุนระหว่างประเทศ. การศึกษาครั้งนี้พิจารณาว่าอาเซียน-5 + 3 ประเทศ ได้แก่ มาเลเซียสิงคโปร์อินโดนีเซียไทยฟิลิปปินส์, จีน, เกาหลี, ญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกามีการบูรณาการร่วมกัน อื่น ๆ เพราะมีความสำคัญทางเศรษฐกิจของพวกเขาเป็นคู่ค้าและในแง่ของกระแสการลงทุน ทั้งความสัมพันธ์ทวิภาคีและพหุภาคีระหว่างบุคคล ASEAN-5 + 3 และตลาดหุ้นสหรัฐจะตรวจสอบผ่านระยะยาวระหว่างเกรนเจอร์และเทคนิค-เวรกรรม นอกจากนี้เรามีความสนใจที่จะรู้ว่าตลาดหุ้นสหรัฐมีผลกระทบใด ๆ ในอาเซียน-5 + 3 ดัชนีตลาดหุ้นก่อนระหว่างและหลังวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ประเด็นความเชื่อมโยงตลาดหุ้นต่างประเทศได้ถูกใช้ในช่วงเวลา ตั้งแต่
วิกฤติการเงินเอเชียในปี 2540 นักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากมีความกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างตลาดหุ้นเอเชียและคนอื่น ๆในโลก .
วัตถุประสงค์หลักของงานวิจัยนี้คือ เพื่อศึกษาความเชื่อมโยงระหว่าง asean-5 3 ได้แก่ มาเลเซีย , สิงคโปร์ ,
ฟิลิปปินส์ ไทย อินโดนีเซีย จีนญี่ปุ่น และเกาหลี ตลาดหุ้น และตลาดเรา ข้อมูลประกอบด้วยรายสัปดาห์หุ้น
ดัชนีข้อมูล ตัวอย่างทั้งหมดจะถูกแยกออกเป็นสามย่อยครั้ง ทั้งหมดที่ใช้เป็นดัชนีแสดงในสกุลเงินท้องถิ่น

สรุป เราพบว่า asean-5 3 และตลาดหุ้นสหรัฐอยู่ในภาวะวิกฤตและ
.ช่วงเวลาวิกฤตโพสต์และผลกระทบของตลาดหุ้นสหรัฐ มีประสิทธิภาพใน asean-5 3 ตลาดหุ้นเพียงก่อนและในช่วงวิกฤต
.
คำสำคัญ : หุ้นตลาด , โดย , Granger causality อาเซียน
1 บทนำ
จนถึงปี 1997 เอเชียดึงดูดเกือบครึ่งหนึ่งของเงินทุนทั้งหมด เพื่อการพัฒนาประเทศ เศรษฐกิจของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
เอเชียโดยเฉพาะรักษาอัตราดอกเบี้ยสูงดึงดูดนักลงทุนต่างประเทศที่หาอัตราผลตอบแทน โดย
ผลภูมิภาคของประเทศได้รับการไหลเข้าขนาดใหญ่ของเงินร้อนและมีประสบการณ์วิ่งขึ้นอย่างมากของราคาสินทรัพย์
ในเวลาเดียวกัน ภูมิภาค ประเทศ ไทย , มาเลเซีย , อินโดนีเซีย , ฟิลิปปินส์ , สิงคโปร์ และใต้
เกาหลีที่มีอัตราการเจริญเติบโตสูงที่ 8-12 เปอร์เซ็นต์ ใน 80s และ 90s ต้นสาย ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนี้คือรางวัลกว้าง
โดยสถาบันทางเศรษฐกิจ รวมถึงกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลก และเป็นที่รู้จักกันเป็นส่วนหนึ่งของความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจเอเชีย
ไม่ว่าทั้งสองสาเหตุวิกฤตเอเชียที่เริ่มใน mid-1997 มีผลต่อค่าเงิน หุ้น ตลาด และ
ราคาทรัพย์สินอื่นของหลายประเทศในภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ เรียกโดยเหตุการณ์ในละติน อเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจาก
เปโซเม็กซิโก วิกฤตของ 1994 นักลงทุนตะวันตกสูญเสียความเชื่อมั่นในหลักทรัพย์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเริ่มที่จะดึงเงินออกมาสร้างผลกระทบโดมิโน
, .
ที่กลางปี 1997 ประเทศไทยโดนเก็งกำไรเงินตรา ผลความเสียหายในภาคการเงินของ
ประเทศ