The Teenager Without JinriJourney 2

The Teenager Without Jinri

Journey 26

The day before their Christmas vacation, Jinri had an announcement to make.

She, Luhan, Chanyeol, Kyungsoo and Jongin were flopped down the carpet while having a movie marathon when she decided to clear her throat and tell them her plans. She picked the remote control and clicked the 'pause' button in the middle of the movie action. Everyone turned to look at her.

"Why? Do you need to pee?" Kyungsoo asked.

Jinri made a face and ignored his question.

"Listen up, especially you Chanyeol. I'll be leaving on Sunday for two weeks." she said.

Chanyeol dropped his Pepero stick and frowned.

"Why?"
"It's Christmas. I need to go back to Busan and be with my Mom."

This time, it was not only Chanyeol but also Luhan were frowning.

"What's Christmas?" they asked at the same time.

Jongin cleared his throat and answered on behalf of Jinri.

"It's when humans celebrate Jesus' birth."
"Who's Jesus?" Luhan inquired.

Jongin shrugged, not wanting to go further into religion details. He himself doesn't understand it after all.

"What do humans do on Christmas then?" Chanyeol prompted.

For some reason, Jinri was unable to look directly into Chanyeol's eyes.

"It's when... um... we spend time with our family." she mumbled almost soundlessly.

Chanyeol tensed after Jinri's answer and just nodded. He tried to not look sad as he remembered his own family, but his face spoke all of his emotions. Luhan was the first one to notice it and he gave a brotherly pat on Chanyeol's shoulder.

"It's okay Chanyeol. Kai and I will be staying here with you while Jinri's away. Right Kai?"

Kai studied Chanyeol's face for a long time and sighed.

"Of course. Don't worry Jinri, we'll take care of the house while you're gone. That's why you invited me and Luhan here isn't? So you can discreetly ask us to be your housekeeper for the meantime?"

Jinri grinned shyly and nodded.

"You got that right. You're smart Kai."
"It's not that hard to figure out after all." Jongin replied indifferently.
"If that's settled then, let's continue our movie marathon!" Jinri said, clicking the 'play' button again and setting herself more comfortably on the floor.

But Chanyeol remained gloomy for the rest of the day.

* * *

Sunday came too fast for Chanyeol's liking. Jinri's train will leave on 6: 30 in the morning and the girl has to pack things much earlier that day. Joonmyeon offered her a ride towards Seoul Station which she gladly accepted, while Chanyeol preferred on staying in the apartment instead.

"I cooked some food for your lunch and dinner today Chanyeol. Just reheat it on the microwave if you want to."
"Okay."
"Luhan and Kai told me that they'll arrive here on 8 a.m., make sure you'll prepare them breakfast too, you got it?"
"Sure."
"And I forbid anyone of you to enter my room."
"Ah, that's too bad." Chanyeol grinned, making Jinri roll her eyes.
"One more thing..." Jinri stopped on the doorway and turned around. "Take care of yourself Chanyeol."

Chanyeol met Jinri's eyes for a split second. For a moment he saw a glimpse of sympathy in her gaze, maybe because she felt bad for leaving him alone in Christmas.

"I will. Thanks Jinri." Chanyeol finally replied, showing her his rich teeth grin.
"Are you sure you don't want to come with us though?"
"I'm fine here. Go now or you'll be late." Chanyeol urged and lightly pushed Jinri outside her apartment. "Have a safe trip."

Then he gave Jinri a brief and awkward hug. Jinri was taken aback but recovered herself soon. She smiled on Chanyeol and bade him her final wave before skipping down the stairs. Joonmyeon opened the passenger door for her when she reached the car, nodded briefly at Chanyeol, started the car's engine and sped away.

* * *

"Call me as soon as you got home." Joonmyeon said as he unload Jinri's bags from the car's trunk. "If anything happens, I'll be there soon."

Jinri slung her arm on Joonmyeon's arm and leaned her head on his shoulder.

"Don't worry Joonmyeon-ah. Nothing is going to happen to me."
"I just want to make sure." he chuckled.

They reached the barrier ticket and they unlinked their arms. Joonmyeon gave Jinri's bags to her, kissed her forehead and waved goodbye.

"See you next year Joonmyeon." Jinri said.
"I love you." Joonmyeon replied.
"I -"
"Excuse me miss, your ticket please." the guard interrupted.

Jinri turned her attention to the guard and gave him her ticket. She smiled on Joonmyeon, waved too and walked towards the train.

Finally sitting on her assigned seat was the real hit for Jinri that she's going home. She has been away for six months and she already missed her mom so much. She took her Ipod and plugged her earphones, drowning the noisiness coming from the train as it gathered speed. She stared on the fading gray sky while the sun shines slowly. The horizon blinded her, prompting Jinri to pull on the window curtains.

* * *

Chanyeol sighed miserably after he watched the final tail of the train disappearing around the corner. Starting today, he'll be officially living alone in the apartment together with Kai and Luhan. It will be the first time that he'll spend weeks without Jinri by his side, and he was missing her already even though she was just gone for two minutes.

He walked away from the crowd, searching for an empty lot so he can transport back to the apartment without anyone seeing him. He preferred his own way of guiding Jinri on the train station rather than enduring bitter silence with Joonmyeon on their way back. At least he knew that Jinri was safe under his own eyes.

He finally spotted a spot and walked towards it. He closed his eyes and when he opened them again, he was standing alone in Jinri's apartment. Bambi welcomed him with an angry bark and Chanyeol greeted her with a glare. How can Christmas be so miserable that the heavens made him spend time with a dog?

Because he has nothing else to do, Chanyeol cleaned Jinri's apartment - all except her room. He dusted the couch, washed the dishes, scrubbed the tiled floor and do the laundry. Kai and Luhan arrived in the middle of Chanyeol's activity. Their eyes bulged seeing their responsible prince doing his duty as a housekeeper. They roamed around the house, inspecting the place from the living room to the bathroom.

"Chanyeol, I don't know that you can be this responsible." Luhan commented adoringly.

Jongin emerged from the bathroom and looked at Chanyeol.

"Luhan and I will take it from here Chanyeol. Go ahead and rest."

And so Chanyeol dropped the sponge and thanked his friends. He prepared them breakfast first before taking a bath. He took his time on the bathtub while he listened to a low melody coming from Ann Li's radio. It's soft and calming sound reminded him of Jinri's voice when she sang him a song before. Remembering that night, Chanyeol smiled.

* * *

The sky was wrapped in heavenly stars and quarter moon when Chanyeol decided to spend his time on the rooftop. The roof has low and flat surface so he was safe to lie on it and gaze on the constellation above him. He identified Cassiopeia, Ursa Major, Ursa Minor, Aries, and so many more, glad that he was able to apply the things that he learned in their Astronomy class.

Soon there were footsteps near him. Chanyeol straightened up and looked behind him. Kai and Luhan sat on either side of him and lied on the rooftop as well. Jongin's emotionless eyes twinkled a little as he stared on the brightest star he can spot. Luhan, on the other hand, looked sad.

"I wonder how Exo looks like?" Jongin asked out of nowhere.
"It's wonderful Kai." Luhan replied. "You can visibly see the stars and planets with just one look upwards. You don't need to use human telescopes to study them. The heavenly bodies were so close to you that you can feel its warmth and its chill. They were not like mere dots unlike here in Earth. When you look at the stars in Earth's perspective, it looks very unreachable but in Exo, it's not."

Chanyeol lied beside his friends too and continued on staring at the stars.

"Tell us more Luhan." he said.
"There are spots in Exo wherein you'll suddenly float in midair. Imagine this: if Earth has gravity and Moon doesn't, then Exo has both! You can walk with you feet firmly on the ground then if you by any chance walked on a spot with no gravity, then you'll just float above!"
"And if while floating you came to a spot with gravity again?" Chanyeol prompted.
"You'll fall. Like hard." Luhan answered simply.

Chanyeol and Jongin chuckled.

"It sounds exciting." Jongin said longingly. "You know, even though I haven't been in Exo or meet exotics except from the two of you, there's something within here that says I love it already." he said, pointing on his heart. "It's weird."

Jongin looked at Luhan who was wearing the same sad expression he had earlier.

"Do you miss your family?" he asked Luhan.

Luhan smiled bitterly.

"I don't know what family is. My parents abandoned me."

The silence that followed made Luhan turned to his sides. Chanyeol and Jongin's sympathetic eyes let him feel that they understand him, that they know how he feels and that he was not alone.

"I think my parents abandoned me too." Jongin said. "I have no one to rely with but myself in my whole life. I have no family."
"And mine was murdered." Chanyeol piped in. "I have no family as well."

Chanyeol, Jongin and Luhan were absorbed on their own worlds after that. After a few minutes, Chanyeol sat up again. Luhan and Kai followed.

"I don't know why we're talking about family when we have each other." Chanyeol said. He placed his left arm on Luhan's shoulder and his right arm on Jongin's shoulder and pulled them closer to him. "In fact, I don't want to get lonely because of that thought. Why? Because I have my brothers right here."
"B-brother?" Jongin repeated.
"Yes. Who cares if we have no parents? We can be family even though we're not blood-related, right?"

Jongin and Luhan smiled, their hearts swelling with emot

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัยรุ่น โดย Jinriเดินทาง 26วันก่อนวันหยุดคริสต์มาสของพวกเขา Jinri ได้ประกาศให้เธอ Luhan, Chanyeol, Kyungsoo และ Jongin มี flopped ลงพรมขณะมีมาราธอนภาพยนตร์เมื่อเธอตัดสินใจที่จะล้างคอของเธอ และว่า แผนของเธอ เธอรับรีโมทคอนโทรล และคลิกปุ่ม 'หยุด' ระหว่างการดำเนินการของภาพยนตร์ ทุกคนหันไปมองเธอ"ทำไม คุณต้องเบาหรือไม่" Kyungsoo ถามJinri ทำหน้า และละเว้นคำถามของเขา "ฟังขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณ Chanyeol ฉันจะออกจากอาทิตย์สำหรับสองสัปดาห์ที่ "เธอกล่าวChanyeol หลุดติดเขา Pepero และ frowned"ทำไม""มันเป็นคริสต์มาส ฉันได้กลับไปปูซาน และอยู่กับแม่ของฉัน"เวลานี้ ไม่ได้ Chanyeol เท่านั้น แต่ยัง ได้ frowning Luhanคืออะไรคริสมาสต์ "เขาถามในเวลาเดียวกันJongin ล้างคอของเขา และตอบแทน Jinri"ก็เมื่อมนุษย์ฉลองพระเยซูเกิดขึ้น""ใครคือพระเยซู Luhan ทูลJongin ยักไหล่ ไม่อยากไปเพิ่มเติมลงรายละเอียดของศาสนา เขาเองไม่เข้าใจว่าหลังจากทั้งหมด"มนุษย์ทำอะไรในวันคริสต์มาสแล้ว" Chanyeol ได้รับการพร้อมท์ในบางกรณี Jinri ไม่สามารถมองเข้าไปในตาของ Chanyeol"ก็เมื่อ...อึม...เราใช้เวลากับครอบครัวของเรา" เธอ mumbled soundlessly เกือบChanyeol tensed หลังคำตอบของ Jinri และเพียงพยักหน้า เขาพยายามไม่ดูเศร้า ตามครอบครัวของเขาเองว่าเขาจำ แต่หน้าเขาพูดอารมณ์ของเขาทั้งหมด Luhan เป็นคนแรกที่สังเกตเห็นได้ และเขาให้แพทฉันพี่ฉันน้องบนไหล่ของ Chanyeol"เป็นไร Chanyeol ไก่และจะอยู่ที่นี่กับคุณในขณะที่ของ Jinri ไป ขวาไก่"ไก่ศึกษาใบหน้าของ Chanyeol เป็นเวลานาน และถอนหายใจ"แน่นอน ไม่ต้องกังวล Jinri เราจะดูแลบ้านในขณะที่คุณกำลังหายไป ว่า ของทำไมคุณเชิญผม และไม่ Luhan ที่นี่ ดังนั้น คุณสามารถอยู่ขอให้เราเป็นแม่บ้านของคุณในบัดนั้น"Jinri grinned shyly แล้วพยักหน้า"คุณได้สิทธิ์นั้น คุณไก่สมาร์ท""มันไม่ได้ยากที่จะคิดออกหลังจากทั้งหมด" Jongin ตอบกลับ indifferently"ถ้าที่มีชำระแล้ว ลองต่อภาพยนตร์มาราธอนของเรา" Jinri กล่าวว่า คลิกที่ปุ่ม 'เล่น' อีกครั้ง และตั้งตัวเองขึ้นอย่างสะดวกสบายบนชั้นแต่ Chanyeol ยังคงมืดมนสำหรับส่วนเหลือของวัน* * *วันอาทิตย์มาเร็วเกินไปสำหรับความชื่นชอบของ Chanyeol รถไฟของ Jinri จะทิ้ง 6:30 ในตอนเช้า และมีสาวแพ็คสิ่งมากก่อนหน้านี้วันที่ Joonmyeon เสนอให้เธอนั่งสู่สถานีโซลซึ่งเธอยินดียอมรับ ในขณะที่ Chanyeol ที่ต้องการพักในแทน"ฉันรับประทานอาหารสำหรับมื้อกลางวันและมื้อเย็นวันนี้ Chanyeol เพียงอุ่นมันไมโครเวฟถ้าคุณต้องการ""ดี"" Luhan และไก่บอกฉันที่พวกเขาจะมาถึงที่นี่ในน. 8 ให้แน่ใจว่า จะทำให้อร่อย คุณได้รับ? ""แน่ใจ""และฉันห้ามคนของคุณป้อนค่ะ""อา ที่ได้เลวเกินไป" Chanyeol grinned, Jinri ม้วนตาเธอทำ"อีกอย่างหนึ่ง..." Jinri หยุดบนเข้าประตู และหันไปรอบ ๆ "ดูแลตัวเอง Chanyeol"Chanyeol ไปตามสายตาของ Jinri สำหรับแยกที่สอง ครู่ เขาเห็นเหลือบเห็นใจในสายตาของเธอ อาจ เพราะเธอรู้สึกว่าไม่ออกจากเขาคนเดียวในวันคริสต์มาส"ฉันจะ ขอบคุณ Jinri " Chanyeol สุดท้ายตอบ แสดงรอบ ๆ ไร้ฟันรวยของเขา"คุณแน่ใจไม่ต้องมากับเราว่าหรือ""ฉันดีนี่ ไป หรือคุณจะสาย" Chanyeol เรียกร้องให้ และผลัก Jinri นอกอพาร์ทเมนท์ของเธอเบา ๆ "มีการเดินทางปลอดภัย"แล้วเขาให้ Jinri ฮักสั้น และตกใจ Jinri ไม่ตะลึง แต่กู้ตัวเองเร็ว ๆ นี้ เธอยิ้มบน Chanyeol และคนเขาคลื่นสุดท้ายของเธอก่อนที่จะกระโดดลงบันได Joonmyeon เปิดประตูผู้โดยสารสำหรับเธอเมื่อเธอมาถึงรถ พยักหน้าสั้น ๆ ที่ Chanyeol เริ่มต้นเครื่องยนต์ของรถยนต์ และ sped ไป* * *"โทรหาฉันทันทีที่คุณกลับมาถึงบ้าน" Joonmyeon กล่าวว่า เขายกเลิกการโหลดของ Jinri กระเป๋าจากลำตัวของรถยนต์ "ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้น จะมีเร็ว ๆ นี้"Jinri slung แขนบนแขนของ Joonmyeon และก็เอนศีรษะของเธอบนไหล่เขา"ไม่ต้องกังวล Joonmyeon-ah อะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน""ฉันต้องการให้แน่ใจว่า" เขาเบา ๆพวกเขาถึงตั๋วอุปสรรค และจะ unlinked แขนของพวกเขา Joonmyeon ให้กระเป๋าของ Jinri เธอ รั้งหน้าผากของเธอ และ waved ลา"เห็นคุณปีหน้า Joonmyeon" Jinri กล่าวว่า"ผมรักคุณ" Joonmyeon ตอบกลับ"I -""ขอโทษพลาด ตั๋วเครื่องบินกรุณา" ยามจังหวะJinri หันความสนใจของเธอในยาม และให้เขาจองตั๋วของเธอ เธอยิ้มบน Joonmyeon, waved เกินไป และเดินเข้าไปหารถไฟสุดท้าย นั่งนั่งกำหนดถูกจริงตีสำหรับ Jinri ที่เธอกำลังหน้าแรก เธอได้ไปหกเดือน และเธอพลาดแล้วแม่ของเธอมาก เธอเอา Ipod ของเธอ และต่อหูฟังของเธอ จม noisiness มาจากรถไฟก็รวบรวมความเร็ว เธอเริ่มบนท้องฟ้าสีเทาซีดจางในขณะที่แสงแดดส่องอย่างช้า ๆ ขอบฟ้ามองไม่เห็นเธอ พร้อมท์ Jinri ดึงม่านหน้าต่าง* * *Chanyeol ถอนหายใจเป็นท่าหลังจากที่เขาเห็นหางสุดท้ายของรถไฟหายไปเที่ยว เริ่มต้นวันนี้ เขาจะเป็นอย่างเป็นทางอยู่คนเดียวในอพาร์ทเมนท์พร้อมไก่และ Luhan มันจะเป็นครั้งแรกที่เขาจะใช้จ่ายไม่ Jinri สัปดาห์ โดยด้านข้างของเขา และเขาขาดเธอแล้วแม้ว่าเธอหายไปเพียงสองนาทีเขาเดินจากฝูงชน ค้นหาจำนวนมากว่างเปล่าเพื่อให้เขาสามารถส่งกลับไปอพาร์ทเมนท์ไม่ มีใครเห็นเขา เขาต้องของแนะนำ Jinri บนสถานีรถไฟ แทนที่ยืนยงเงียบขม ด้วย Joonmyeon แบบกลับทาง อย่างน้อย เขารู้ว่า Jinri คือปลอดภัยภายใต้สายตาของเขาเองเขาก็เป็นจุดด่าง และเดินเข้าไปหามัน เขาปิดตาของเขา และเมื่อเขาเปิดได้อีก เขายืนอยู่คนเดียวในอพาร์ทเมนท์ของ Jinri Bambi ต้อนรับเขา ด้วยเปลือกโกรธ และ Chanyeol รับการต้อนรับเธอกับการแสงจ้า สามารถคริสต์มาสนั้นเองที่ฟ้าทำให้เขาใช้เวลากับสุนัขอย่างไรเพราะเขามีอะไรทำ Chanyeol ทำความสะอาดของ Jinri อพาร์ทเมนท์ - ทั้งหมดยกเว้นห้องของเธอ เขา dusted โซฟา ล้างอาหาร scrubbed พื้นกระเบื้อง และทำซักอบรีด ไก่และ Luhan ถึงกลางกิจกรรมของ Chanyeol ตา bulged เห็นเจ้าของรับผิดชอบทำหน้าที่เป็นแม่บ้านเป็น จะ roamed รอบบ้าน ตรวจสอบสถานที่จากห้องนั่งเล่นห้องน้ำ"Chanyeol ฉันไม่ทราบว่า คุณสามารถรับผิดชอบนี้" Luhan ความเห็น adoringlyJongin เกิดขึ้นจากน้ำ และมอง Chanyeol"Luhan และฉันจะใช้มันจาก Chanyeol ที่นี่ ไปข้างหน้า และวาง"และเพื่อให้ Chanyeol ลดลงฟองน้ำ และขอบคุณเพื่อนของเขา เขาจัดอาหารเช้าแรกก่อนอาบน้ำ เขาใช้เวลาของเขาในอ่างขณะเขาฟังทำนองเพลงต่ำมาจากวิทยุลีแอน มันสงบ และนุ่มเสียงนึกถึงเขาด้วยเสียงของ Jinri เมื่อเธอสังเขาเพลงก่อน จดจำคืน Chanyeol ยิ้ม* * *ท้องฟ้าถูกห่อในดาวสวรรค์และเสี้ยวเมื่อ Chanyeol ตัดสินใจที่จะใช้เวลาของเขาบนดาดฟ้า หลังคามีพื้นผิวแบน และต่ำสุดเพื่อให้เขาปลอดภัยอยู่บนมัน และมองในกลุ่มดาวเหนือเขา เขาระบุแคสซิโอเปีย กลุ่มดาวหมีใหญ่ กลุ่มดาวหมีเล็ก อา และอื่น ๆ อีกมากมาย ดีใจที่เขาสามารถประยุกต์ใช้สิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในชั้นเรียนของดาราศาสตร์เร็ว ๆ นี้ มีเท้าใกล้เขา Chanyeol straightened ค่า และวิด ไก่และ Luhan เสาร์ด้านใดด้านหนึ่งของเขา และโกหกบนดาดฟ้าด้วย ตา emotionless ของ Jongin twinkled น้อยเป็นเขาจ้องไปบนดาวสว่างมากที่สุดที่เขาสามารถจุด Luhan บนมืออื่น ๆ ดูเศร้า"ฉันสงสัยว่า วิธีเอกโซเหมือน" ถาม Jongin งาม"มันเป็นไก่ที่ยอดเยี่ยม" Luhan ตอบกลับ "คุณสามารถมองเห็นดูดาวและดาวเคราะห์ มีลักษณะหนึ่งขึ้น คุณไม่จำเป็นต้องใช้มนุษย์ telescopes เพื่อศึกษานั้น เนื้อสวรรค์มีให้คุณที่คุณสามารถรู้สึกความอบอุ่นและความเย็น พวกเขาไม่ได้เช่นจุดเพียงแตกต่างจากที่นี่ในโลก เมื่อคุณมองไปที่ดวงดาวในมุมมองของโลก เหมือนมากถึง แต่เอกโซ มันไม่"Chanyeol โกหกนอกจากเพื่อนของเขาเกินไป และอย่างต่อเนื่องบนจ้องดาว"บอกเราเพิ่มเติม Luhan ." เขากล่าวว่า"มีอยู่จุดนั้นคุณจะพลันลอยเวหาเอกโซ ลองนึกภาพนี้: โลกมีแรงโน้มถ่วง และมูนไม่ ถ้ามีเอกโซทั้งสอง คุณสามารถเดินกับคุณเท้าอย่างมั่นคงบนพื้นดิน แล้วถ้าคุณบังเอิญได้เดินในจุดที่ มีแรงโน้มถ่วงไม่ แล้วคุณจะพบเพียงลอยเหนือ""และ ถ้าในขณะที่ลอย คุณมาจุด ด้วยแรงโน้มถ่วงอีกครั้ง" Chanyeol ได้รับการพร้อมท์"คุณจะอยู่ ชอบหนักเลย" Luhan ตอบเพียงChanyeol และ Jongin เบา ๆ"มันเสียงน่าตื่นเต้น" Jongin longingly กล่าว "คุณรู้ ว่า แม้ว่าฉันยังไม่ได้ในเอกโซ หรือตาม exotics ยกเว้นจากคุณสอง สิ่งภายในที่นี่ว่าฉันรักมันแล้วกัน" เขากล่าว ชี้บนหัวใจของเขา "มันเป็นแปลก"Jongin มอง Luhan ที่ถูกสวมใส่ที่เดียวเศร้าเขาก่อนหน้านี้"คุณคิดถึงครอบครัวของคุณ" เขาถาม LuhanLuhan ยิ้มพิรี้พิไร"ฉันไม่รู้ว่าครอบครัวใดจะ พ่อแม่ของฉันถูกทอดทิ้งฉัน" ความเงียบที่ตาม Luhan หันไปด้านข้างของเขาได้ Chanyeol และ Jongin ของตาเห็นอกเห็นใจให้เขารู้สึกว่าพวกเขาเข้าใจเขา ที่พวกเขารู้ว่าเขารู้สึก และว่า เขาไม่ใช่คนเดียวกัน"ผมคิดว่า พ่อแม่ของฉันถูกทอดทิ้งฉันไป" Jongin กล่าวว่า "แล้วใครใช้กับตัวเองแต่ในชีวิตของฉันทั้งหมด มีครอบครัวไม่""และฉันถูกฆาตกรรม" Chanyeol ส่งผ่านค่ะ "แล้วครอบครัวไม่ดี"Chanyeol, Jongin และ Luhan ถูกดูดซึมในโลกของตนเองหลังจากนั้น หลังจากไม่กี่นาที Chanyeol เสาร์ขึ้นอีก Luhan และไก่ตาม"ฉันไม่รู้ทำไมเรากำลังพูดถึงครอบครัวเรามีกัน" Chanyeol กล่าวว่า เขาวางแขนซ้ายของเขาบน Luhan ของไหล่และแขนขวาของเขาบนไหล่ของ Jongin และดึงพวกเขาใกล้ชิดกับเขา "ความเป็นจริง ไม่อยากไปโดดเดี่ยวเนื่องจากการที่คิด ทำไม เนื่องจากผมมีพี่น้องของฉันนี่""บีพี่" Jongin ซ้ำ"ใช่ ถ้าเรามีพ่อแม่ไม่ใส่ที่ เราสามารถเป็นครอบครัวแม้ว่าเราไม่เกี่ยว ข้องเลือด ขวา"Jongin และ Luhan ยิ้ม หัวใจของบวม ด้วย emot

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัยรุ่นโดยไม่ต้อง Jinri การเดินทาง 26 วันก่อนวันหยุดคริสต์มาสของพวกเขา, Jinri มีการประกาศที่จะทำให้. เธอ, ลู่หาน, ชานยอล, คยองซูและจงอินถูกล้มลงพรมในขณะที่มีหนังมาราธอนเมื่อเธอตัดสินใจที่จะล้างลำคอของเธอและบอกพวกเขาเธอ แผน เธอหยิบรีโมทคอนโทรลและคลิกที่ปุ่ม 'หยุด' ในช่วงกลางของการกระทำภาพยนตร์ ทุกคนหันไปมองเธอ. "ทำไมคุณต้องฉี่?" คยองซูถาม. Jinri ทำหน้าและไม่สนใจคำถามของเขา. "ฟังขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณชานยอล. ผมจะออกในวันอาทิตย์เป็นเวลาสองสัปดาห์." เธอบอกว่า. ชานยอลลดลงติดเปเปโร่ของเขาและขมวดคิ้ว. "ทำไม?" "มันเป็นคริสมาสต์. ฉันต้องการที่จะกลับไปที่ปูซานและอยู่กับแม่ของฉัน." คราวนี้มันก็ไม่เพียง แต่ชานยอล แต่ยังลู่หานถูกมุ่ย. "สิ่งที่คริสมาสต์เป็น ? " พวกเขาถามในเวลาเดียวกัน. จงอินล้างลำคอของเขาและตอบในนามของ Jinri. "ก็เมื่อมนุษย์ฉลองวันเกิดของพระเยซู." "ใครเป็นพระเยซู?" ลู่หานถาม. จงอินยักไหล่ไม่อยากที่จะไปต่อในรายละเอียดศาสนา ตัวเขาเองไม่เข้าใจมันหลังจากทั้งหมด. "มนุษย์จะทำอย่างไรในวันคริสต์มาสแล้ว?" ชานยอลได้รับแจ้ง. ด้วยเหตุผลบางอย่าง Jinri ไม่สามารถที่จะมองตรงเข้าไปในดวงตาของชานยอล. "มันเมื่อ ... อืม ... เราใช้เวลากับครอบครัวของเรา." เธอพึมพำเกือบเงียบกริบ. ชานยอล tensed หลังจากที่คำตอบ Jinri และเพียงพยักหน้า เขาพยายามที่จะไม่มองที่น่าเศร้าในขณะที่เขาจำได้ว่าครอบครัวของเขาเอง แต่ใบหน้าของเขาพูดทุกอารมณ์ของเขา ลู่หานเป็นคนแรกที่จะสังเกตเห็นมันและเขาให้ตบน้องบนไหล่ของชานยอลของ. "มันโอเคชานยอล. ไก่และผมจะอยู่ที่นี่กับคุณในขณะที่ออก Jinri ของ. ขวาไก่?" ไก่ศึกษาใบหน้าของชานยอลมาเป็นเวลานานและถอนหายใจ . "แน่นอน. ไม่ต้องกังวล Jinri เราจะดูแลบ้านในขณะที่คุณกำลังหายไป. นั่นเป็นเหตุผลที่คุณเชิญผมและลู่หานนี่ไม่ได้ดังนั้นคุณสุขุมสามารถขอให้เราเป็นแม่บ้านของคุณขณะเดียวกัน ? "Jinri ยิ้มอาย ๆ และพยักหน้า." คุณมีที่ถูกต้อง. คุณสมาร์ทไก่. "" มันเป็นเรื่องไม่ยากที่จะคิดออกหลังจากทั้งหมด. " จงอินตอบเอาใจใส่. "ถ้าที่ตัดสินแล้วให้ดำเนินการต่อหนังมาราธอนของเรา!" Jinri กล่าวว่าการคลิกที่ 'เล่น' อีกครั้งและการตั้งค่าตัวเองสะดวกสบายมากขึ้นบนพื้น. แต่ชานยอลยังคงมืดมนสำหรับส่วนที่เหลือของวัน. * * * * * * * * * * * * อาทิตย์มาเร็วเกินไปสำหรับความชอบของชานยอล รถไฟ Jinri จะออกในวันที่ 6: 30 ในตอนเช้าและหญิงสาวที่มีสิ่งที่จะแพ็คมากก่อนหน้านี้ในวันนั้น Joonmyeon เสนอให้เธอนั่งไปทางสถานีรถไฟโซลซึ่งเธอได้รับการยอมรับยินดีในขณะที่ชานยอลที่ต้องการในการเข้าพักในอพาร์ทเม้นแทน. "ผมปรุงอาหารสำหรับมื้อกลางวันและมื้อค่ำของคุณวันนี้ชานยอล. เพียงอุ่นไว้ในไมโครเวฟถ้าคุณต้องการที่จะ." "โอเค . "" ลู่หานและหาดไก่บอกว่าพวกเขาจะมาถึงที่นี่ใน 08:00 ให้แน่ใจว่าคุณจะได้เตรียมความพร้อมอาหารเช้าเกินไปคุณได้หรือไม่ "" แน่นอน. "" และฉันห้ามคนของคุณเข้ามาในห้องของฉัน. " "อาที่เลวร้ายเกินไป." ชานยอลยิ้มทำให้ Jinri ม้วนตาของเธอ. "สิ่งหนึ่งที่มากขึ้น ... " Jinri หยุดประตูและหันไปรอบ ๆ "ดูแลตัวเองชานยอล." ชานยอลได้พบกับตา Jinri สำหรับแยกที่สอง สำหรับช่วงเวลาที่เขาเห็นเหลือบของความเห็นอกเห็นใจในสายตาของเธออาจจะเพราะเธอรู้สึกไม่ดีปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวในวันคริสต์มาส. "ฉันจะ. ขอบคุณ Jinri." ชานยอลในที่สุดก็ตอบว่าการแสดงของเธอที่อุดมไปด้วยรอยยิ้มฟันของเขา. "คุณแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการที่จะมากับเราว่า?" "ผมสบายดีที่นี่. ไปตอนนี้หรือคุณจะเป็นช่วงปลายปี." ชานยอลกระตุ้นและผลักดันเบา ๆ Jinri นอกอพาร์ตเมนต์ของเธอ "มีการเดินทางที่ปลอดภัย." จากนั้นเขาก็ให้ Jinri สั้น ๆ และกอดที่น่าอึดอัดใจ Jinri ผงะ แต่กู้คืนตัวเองเร็ว ๆ นี้ เธอยิ้มบนชานยอลและสั่งให้เขาคลื่นสุดท้ายของเธอก่อนที่จะกระโดดลงบันได Joonmyeon เปิดประตูผู้โดยสารของเธอเมื่อเธอมาถึงรถพยักหน้าสั้นที่ชานยอลเริ่มต้นเครื่องยนต์ของรถยนต์และเร่งออกไป. * * * * * * * * * * * * "โทรหาฉันทันทีที่คุณกลับมาถึงบ้าน." Joonmyeon กล่าวว่าในขณะที่เขาขนถุง Jinri จากลำต้นของรถ "ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นผมจะมีเร็ว ๆ นี้." Jinri คล้องแขนของเธอบนแขน Joonmyeon และโน้มศีรษะของเธอบนไหล่ของเขา. "ไม่ต้องกังวล Joonmyeon อา. ไม่มีอะไรที่จะเกิดขึ้นกับฉัน." "ผมเพียงต้องการ เพื่อให้แน่ใจว่า. " เขาหัวเราะ. พวกเขามาถึงตั๋วอุปสรรคและพวกเขายกเลิกการเชื่อมโยงแขนของพวกเขา Joonmyeon ให้ถุง Jinri ของเธอจูบหน้าผากของเธอและโบกมือลา. "เห็นคุณในปีถัดไป Joonmyeon." Jinri กล่าว. "ผมรักคุณ." Joonmyeon ตอบ. "ผม -" "ขอโทษนะที่พลาดตั๋วของคุณโปรด". ยามขัดจังหวะ. Jinri หันมาสนใจเธอในการรักษาความปลอดภัยและทำให้เขามีตั๋วของเธอ เธอยิ้มบน Joonmyeon, โบกมือเกินไปและเดินไปรถไฟ. สุดท้ายนั่งอยู่บนที่นั่งที่ได้รับมอบหมายของเธอถูกตีจริงสำหรับ Jinri ว่าเธอจะกลับบ้าน เธอได้รับการออกไปเป็นเวลาหกเดือนและเธอพลาดแล้วแม่ของเธอมาก เธอเอาไอพอดของเธอและเสียบหูฟังของเธอจมน้ำความฮือฮามาจากรถไฟที่จะรวบรวมความเร็ว เธอจ้องมองบนท้องฟ้าสีเทาจางหายไปในขณะที่ดวงอาทิตย์ส่องช้า ขอบฟ้ามืดบอดของเธอกระตุ้น Jinri ดึงผ้าม่านหน้าต่าง. * * * * * * * * * * * * ชานยอลถอนหายใจอย่างน่าสังเวชหลังจากที่เขาดูหางสุดท้ายของรถไฟหายไปรอบมุม เริ่มต้นวันนี้เขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นทางการอยู่คนเดียวในอพาร์ทเม้นร่วมกับไก่และลู่หาน มันจะเป็นครั้งแรกที่เขาจะใช้เวลาหลายสัปดาห์โดยไม่ต้อง Jinri โดยด้านข้างของเขาและเขาก็หายไปแล้วของเธอแม้ว่าเธอก็หายไปเพียงแค่สองนาที. เขาเดินออกมาจากฝูงชนที่ค้นหามากที่ว่างเปล่าเพื่อให้เขาสามารถขนส่ง กลับไปอพาร์ทเม้นโดยไม่มีใครเห็นเขา เขาชอบวิธีการของตัวเองของแนวทาง Jinri ในสถานีรถไฟมากกว่าที่ยั่งยืนเงียบขมกับ Joonmyeon ทางของพวกเขากลับมา อย่างน้อยเขาก็รู้ว่า Jinri ปลอดภัยภายใต้สายตาของตนเอง. ในที่สุดเขาก็พบจุดและเดินไปทางนั้น เขาปิดตาของเขาและเมื่อเขาเปิดพวกเขาอีกครั้งเขาก็ยืนอยู่คนเดียวในอพาร์ทเม้น Jinri ของ แบมบี้ต้อนรับเขาด้วยเปลือกโกรธและชานยอลได้รับการต้อนรับเธอกับแสงจ้า วิธีคริสต์มาสสามารถให้ความสุขที่ชั้นฟ้าทั้งหลายทำให้เขาใช้เวลากับสุนัขเพราะเขามีอะไรอย่างอื่นที่จะทำชานยอลทำความสะอาดอพาร์ทเม้น Jinri ของ - ทั้งหมดยกเว้นห้องของเธอ เขาปัดฝุ่นที่นอน, ล้างจาน, ขัดพื้นกระเบื้องและทำซักรีด ไก่และลู่หานมาถึงในช่วงกลางของกิจกรรมของชานยอล สายตาของพวกเขา bulged เห็นเจ้าชายรับผิดชอบทำหน้าที่ของเขาเป็นแม่บ้าน พวกเขาท่องไปรอบ ๆ บ้านการตรวจสอบสถานที่จากห้องนั่งเล่นห้องน้ำที่. "ชานยอลผมไม่ทราบว่าคุณสามารถเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องนี้." ลู่หานให้ความเห็น. adoringly จงอินโผล่ออกมาจากห้องน้ำและมองไปที่ชานยอล. "ลู่หานและฉันจะเอามันไปจากที่นี่ชานยอล. ไปข้างหน้าและส่วนที่เหลือ." และเพื่อให้ชานยอลลดลงฟองน้ำและขอบคุณเพื่อน ๆ ของเขา เขาเตรียมอาหารเช้าให้พวกเขาก่อนที่จะอาบน้ำ เขาเอาเวลาที่เขาอยู่ในอ่างอาบน้ำในขณะที่เขาได้ฟังเพลงที่ต่ำมาจากวิทยุแอนหลี่ มันเป็นเสียงที่นุ่มและสงบเงียบทำให้เขานึกถึงเสียง Jinri เมื่อเธอร้องเพลงเพลงเขาก่อน ความทรงจำในคืนนั้นชานยอลยิ้ม. * * * * * * * * * * * * ท้องฟ้าถูกห่อในดาวสวรรค์และดวงจันทร์เมื่อไตรมาสที่ชานยอลตัดสินใจที่จะใช้เวลาที่เขาอยู่บนชั้นดาดฟ้า หลังคามีพื้นผิวต่ำและแบนเพื่อให้เขามีความปลอดภัยที่จะอยู่กับมันและจ้องมองในกลุ่มดาวดังกล่าวข้างต้นเขา เขาระบุ Cassiopeia, กลุ่มดาวหมีใหญ่, กลุ่มดาวหมีเล็ก, ราศีเมษและอื่น ๆ อีกมากมายดีใจที่เขาสามารถที่จะนำไปใช้ในสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในชั้นเรียนดาราศาสตร์ของพวกเขา. เร็ว ๆ นี้มีรอยเท้าอยู่ใกล้เขา ชานยอลตรงขึ้นและมองไปข้างหลังเขา ไก่และลู่หานนั่งอยู่บนด้านข้างของเขาทั้งสองและโกหกบนดาดฟ้าได้เป็นอย่างดี จงอินตาอารมณ์ของส่องแสงระยิบระยับเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาจ้องบนดาวสว่างที่เขาสามารถมองเห็น ลู่หานบนมืออื่น ๆ ที่ดูเศร้า. "ฉันสงสัยว่า Exo ดูเหมือนว่า?" จงอินถามจากที่ไหนเลย. "มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมไก่." ลู่หานตอบ "คุณเห็นได้ชัดสามารถดูดาวและดาวเคราะห์ที่มีเพียงหนึ่งมองขึ้นไป. คุณไม่จำเป็นต้องใช้กล้องโทรทรรศน์ของมนุษย์ที่จะศึกษาพวกเขา. ศพสวรรค์จึงใกล้ชิดกับคุณที่คุณสามารถรู้สึกถึงความอบอุ่นและเย็นของมัน. พวกเขาไม่ได้ชอบ จุดเพียงแตกต่างจากที่นี่ในโลก. เมื่อคุณมองไปที่ดาวในมุมมองของโลกจะมีลักษณะที่เข้าไม่ถึง แต่ใน Exo ก็ไม่ได้. "ชานยอลโกหกข้างเพื่อนๆ ของเขามากเกินไปและต่อเนื่องในการจ้องมองที่ดาว." บอกเรามากขึ้นลู่หาน. " เขากล่าวว่า. "มีจุดใน Exo นั้นคุณก็จะลอยอยู่ในอากาศมีจินตนาการนี้. ถ้ามีแรงโน้มถ่วงของโลกและดวงจันทร์ไม่ได้แล้ว Exo มีทั้งคุณสามารถเดินด้วยเท้าคุณแน่นบนพื้นดินแล้วถ้าคุณเข้ามาเยี่ยมชม โอกาสที่เดินในจุดที่มีแรงโน้มถ่วงไม่แล้วคุณก็จะลอยอยู่เหนือ! "" และถ้าในขณะที่ลอยคุณมาไปยังจุดที่มีแรงโน้มถ่วงอีกครั้งหรือไม่? " ชานยอลได้รับแจ้ง. "คุณจะตกอยู่. เช่นเดียวกับยาก." ลู่หานก็ตอบ. ชานยอลและจงอินหัวเราะ. "มันฟังดูน่าตื่นเต้น." จงอินกล่าวว่า longingly "คุณรู้ว่าถึงแม้ว่าผมยังไม่ได้รับใน Exo หรือพบชึ่ยกเว้นจากคุณสองคนมีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในที่นี่ว่าฉันรักมันแล้ว." เขากล่าวว่าชี้ไปในหัวใจของเขา "มันแปลก." จงอินมองที่ลู่หานซึ่งสวมสีหน้าเศร้าเดียวกับที่เขามีก่อนหน้านี้. "คุณคิดถึงครอบครัวของคุณ?" เขาถามลู่หาน. ลู่หานยิ้มอย่างขมขื่น. "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ครอบครัว. พ่อแม่ของฉันถูกทอดทิ้งฉัน." เงียบที่ทำตามลู่หานหันไปด้านข้างของเขา ชานยอลและตาขี้สงสารจงอินของให้เขารู้สึกว่าพวกเขาเข้าใจเขาว่าพวกเขารู้ว่าเขารู้สึกและบอกว่าเขาไม่ได้คนเดียว. "ผมคิดว่าพ่อแม่ทอดทิ้งฉันเกินไป." จงอินกล่าวว่า "ผมมีไม่มีใครที่จะพึ่งพา แต่กับตัวเองในชีวิตทั้งหมดของฉัน. ฉันมีครอบครัวไม่." "และเหมืองถูกฆ่าตาย." ชานยอลประปาใน. "ผมมีครอบครัวเช่นกัน." ชานยอล, ลู่หานจงอินและถูกดูดซึมในโลกของตัวเองหลังจากนั้น หลังจากไม่กี่นาที, ชานยอลนั่งขึ้นมาอีกครั้ง ลู่หานและหาดไก่ตาม. "ผมไม่ทราบว่าทำไมเรากำลังพูดถึงเกี่ยวกับครอบครัวเมื่อเรามีกันและกัน." ชานยอลกล่าวว่า เขาวางแขนซ้ายของเขาบนไหล่ลู่หานและแขนขวาของเขาบนไหล่ของจงอินและดึงพวกเขาใกล้ชิดกับเขา "ในความเป็นจริงผมไม่ต้องการที่จะได้รับเหงาเพราะความคิดที่ว่า. เพราะฉันมีพี่ชายของฉันที่นี่." "B-พี่ชาย?" จงอินซ้ำ. "ใช่. ใครใส่ใจถ้าเรามีพ่อแม่ผู้ปกครองไม่ได้หรือไม่เราสามารถจะเป็นครอบครัวแม้ว่าเราจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับเลือดใช่มั้ย?" จงอินและลู่หานยิ้มหัวใจของพวกเขาที่มีอาการบวม emot

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัยรุ่นโดยไม่ jinri

เดินทาง 26

วันก่อนคริสต์มาสวันหยุดพักผ่อน jinri ได้ประกาศ

เธอ ลู่หานชานยอล kyungsoo นอยู่ , , และก็ล้มลงพรมในขณะที่มีหนังมาราธอน เมื่อเธอตัดสินใจที่จะเคลียร์คอของเธอ และบอกแผนการของเธอ เธอหยิบรีโมทควบคุมและคลิกปุ่ม ' หยุด ' ในตรงกลางของหนังทุกคนหันไปมองที่เธอ

" ทำไม ? คุณต้องฉี่ ? kyungsoo ถาม

jinri ทำหน้าไม่สนใจคำถามของเขา

" ฟัง โดยเฉพาะคุณชานยอล . ผมจะไปวันอาทิตย์เป็นเวลาสองสัปดาห์ . " เธอกล่าวว่า .

ชานยอลหลุดของเขาเปเปโร่ ติดและขมวดคิ้วเข้าหากัน

" ทำไม ? "
" เป็นวันคริสต์มาส ฉันต้องกลับไปปูซาน และอยู่กับแม่ "

คราวนี้มันไม่เพียง แต่ชานยอล แต่ลู่หานกำลังมุ่ย

" คริสมาสอะไร ? " พวกเขาถามในเวลาเดียวกัน

จงอินล้างคอ ตอบในนามของ jinri .

" มันเมื่อมนุษย์ฉลองการประสูติของพระเยซู . "
" ใครคือพระเจ้า ? ลู่ฮานถาม

จงอินยักไหล่ ไม่อยากจะไปเพิ่มเติมรายละเอียดกับศาสนา เขาไม่เข้าใจมันเลย

" แล้วมนุษย์ทำในวันคริสต์มาสล่ะ" ชานยอลถาม

สำหรับเหตุผลบางอย่าง jinri ไม่สามารถที่จะมองตรงเข้าไปในดวงตาของชานยอล

" มันเมื่อไร . . . . . . อืม . . . . . . . เราใช้เวลากับครอบครัวของเรา " เธอพึมพำเกือบอยู่เงียบ ๆ .

หลังจากที่ชานยอลเครียด jinri ตอบ แค่พยักหน้า เขาพยายามไม่เศร้าเท่าที่เขาจำได้ว่าครอบครัวของเขา แต่ใบหน้าของเขาพูดทั้งหมดของอารมณ์ของเขาลู่หานเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นมัน และเขาให้ลูบบนไหล่ของชานยอลพี่น้อง

" ไม่เป็นไรหรอกชานยอล . ไค และผมจะอยู่ที่นี่กับคุณในขณะที่ jinri ไม่อยู่ ใช่ ไค ? "

ไคเรียนชานยอลหน้าเป็นเวลานาน และถอนใจ

" แน่นอน ไม่ต้องห่วง jinri พวกเราจะดูแลบ้าน ในขณะที่คุณกำลังหายไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเชิญผมกับลู่ฮานมาที่นี่ใช่มั้ย ?เพื่อให้คุณสามารถดูให้เราเป็นแม่บ้านของคุณตอนนี้ ?

jinri สแยะยิ้มอย่างอายๆ แล้วพยักหน้า

" เธอพูดถูก นายฉลาด ไค "
" มันไม่ยากที่จะคิดออกหลังจากทั้งหมด . " จงอินตอบไม่แตกต่างกัน .
" ถ้าตัดสินใจแล้ว ลองต่อมาราธอนหนังของเรา " jinri กล่าวว่า การคลิกที่ปุ่ม ' เล่น ' อีกครั้งและตั้งค่าตัวเองมากขึ้น

สบายบนพื้นแต่ชานยอลยังคงอึมครึมทั้งวัน

* * *

วันอาทิตย์มาเร็วเกินไปสำหรับชานยอลก็หมายตา jinri รถไฟจะออก 6 : 30 ในตอนเช้า และหญิงสาวก็ต้องเก็บของก่อนวันนั้น joonmyeon เสนอให้เธอนั่งต่อที่สถานีโซล ซึ่งเธอก็ยินดีรับ ในขณะที่ชานยอลชอบที่จะอยู่ในพาร์ทเมนต์แทน

" ฉันทำอาหารกลางวันและอาหารเย็นวันนี้ชานยอล . แค่อุ่นในไมโครเวฟ ถ้าคุณต้องการ . "
" โอเค "
" ลู่หานและไคบอกผมว่าพวกเขาจะมาถึงที่นี่ในเวลา 08.00 น. , ให้แน่ใจว่าคุณจะเตรียมอาหารเช้าด้วย เข้าใจไหม ?
" มั่นใจ "
" และผมก็ห้ามใครเข้ามาในห้องของฉัน . "
" อ๊ะ แย่แล้ว " ชานยอลยิ้มจนเห็นฟัน ทำให้ jinri ม้วนตาของเธอ .
" อีกสิ่งหนึ่ง . . . . . . .