Plasma IgA, IgM, IgG, and Total Ig

Plasma IgA, IgM, IgG, and Total Ig Concentration
At the age of 14 and 42 d, 8 broilers per treatment were randomly selected and blood samples were collected from the wing vein of the birds in heparinized tubes. Blood samples were subsequently stored in ice, centrifuged at 2,500 × g for 10 min at 4°C, and the plasma was stored at −80°C until antibody analyses. Plasma IgA, IgM, and IgG concentrations were determined in appropriately diluted samples by a sandwich ELISA using microtiter plates and chicken-specific IgA, IgM, and IgG ELISA quantitation kits (Bethyl Laboratories Inc., Montgomery, TX). The ELISA procedure was carried out according to the protocol of the manufacturer and absorbance was measured at 450 nm. The concentrations of IgA, IgM, and IgG were determined using standard curves constructed from respective Ig standards run on the assay microtiter plate and were expressed as milligrams of IgA, IgM, or IgG per milliliter of plasma. Total plasma Ig concentration was calculated as the sum of the respective plasma IgA, IgM, and IgG concentrations.

Cecal Microflora Composition
Seven broilers per treatment at the age of 14, 28, and 42 d were killed by severing the jugular vein. The carcasses were subsequently opened and the entire GI tract was removed aseptically. The GI tract was then divided into sections (i.e., ileum, ceca, and colon) that were ligated with light twine before separating the ceca from the small intestine. For the bacterial enumeration in cecal digesta per bird, appropriately stored ceca, frozen at −80°C, were thawed and removed from storage bags. Cecal digesta contents were then aseptically emptied in a new sterile bag and were immediately diluted 10-fold (i.e., 10% wt/vol) with sterile ice-cold anoxic PBS (0.1 M; pH 7.0) and subsequently homogenized for 3 min in a stomacher (Bagmixer 100 Minimix, Interscience, Arpents, France). Each cecal digesta homogenate was serially diluted from 10−1 to 10−7. Dilutions were subsequently plated on duplicate selective agar media for enumeration of target bacterial groups. In particular, total aerobes, coliforms, total anaerobes, Clostridium spp., Lactobacillus spp., Bifidobacterium spp., and gram-positive cocci were enumerated us
ing nutrient agar, MacConkey agar, Wilkins-Chalgren agar, reinforced clostridial agar, Rogosa agar, Beerens agar, and azide agar according to Tuohy et al. (2002). Plates were then incubated at 39°C for 24 to 72 h aerobically (nutrient and MacConkey agars) or 48 to 120 h anaerobically (Wilkins-Chalgren, clostridial, Beerens, Rogosa, and azide agars) and colonies were counted. Anaerobic incubation was achieved using appropriate catalysts (Anaerocult A, Merck, Darmstadt, Germany) in sealed anaerobic jars (Oxoid, Basingstoke, UK). Results were expressed as log10 colony-forming units per gram of cecal digesta.

Statistical Analysis
Data on growth performance parameters (BW, BW gain, FI, and FCR), nutrient apparent digestibility coefficients (ADC), and AMEn content were based on a pen basis, whereas data on plasma Ig concentrations and cecal bacterial populations were based on individual broilers. Experimental data were analyzed using the GLM-general factorial ANOVA procedure using the SPSS for Windows statistical package program, version 8.0.0 (SPSS Inc., Chicago, IL). The GLM model used in the case of parameters monitored every 2 wk was Yij = µ + Ti + Wj + (T × W)ij + eij, where Yij = dependent observation; µ = overall mean; Ti = effect of treatment (i = 1, 2, 3, 4, 5); Wj = effect of growth phase (j = 1, 2, 3); (T × W)ij = effect of interaction between treatment and growth phase; and eij = the residual error. In the case of parameters determined once such as the overall growth parameters, nutrient ADC, and AMEn content, the statistical model included the terms µ, Ti, and eij. Statistically significant effects were further analyzed and means were compared using Duncan’s multiple range test. Statistical significance was determined at P ≤ 0.05.

Broiler Growth Performance
Broiler BW did not differ between the experimental treatments on d 1 (i.e., experimental start) and during the starter growth phase (Table 2). However, during the grower phase (15 to 28 d), broilers in the low probiotic inclusion level treatment (P1) had higher (P = 0.009) BW (1,338 g) compared with treatments A (1,285 g), P2 (1,275 g), P3 (1,274 g), and C (1,253 g) that were not different between them. Similarly, during the finisher phase (29 to 42 d), treatment P1 (2,343 g) had higher (P = 0.036) BW compared with treatments P2 (2,213 g), C (2,215 g), and P3 (2,217 g) but did not differ from the avilamycin growth promoter treatment A (2,280 g) that was intermediate. There were no significant differences in FI between treatments, during all of the experimental growth phases as well as for the whole experiment (Table 2). Significant differences between treatments were noted in FCR during the grower (P =
EVALUATION OF PROBIOTIC INCLUSION LEVELS IN BROILER NUTRITION 61
by guest on November 23, 2015http://ps.oxfordjournals.org/Downloaded from
0.001) and finisher (P = 0.029) growth phases. In both growth phases, treatment P1 had better FCR values compared with treatment C and the other 2 probiotic treatments P2 and P3, whereas treatment A did not differ from P1. As was expected, the growth phase (i.e., time) had a significant effect on growth responses (P = 0.000), irrespective of treatment. Overall BW gain for the whole experiment was higher (P = 0.034) in treatment P1 (2,293 g) compared with treatments P2 (2,163 g), C (2,165 g), and P3 (2,167 g). Treatment A (2,230 g) had intermediate BW gain and was not different from P1. Overall FCR values were similar and better (P = 0.004) for treatments P1 (1.80) and A (1.80) compared with treatments P2 (1.87), C (1.89), and P3 (1.92) that did not differ between them (Table 2). There were no significant differences between treatments regarding mortality that was generally low and averaged 3.6% for the whole experiment

Probiotic Enumeration in Feed Concentration and Daily Probiotic Intake
The concentrations of the probiotic products administered in treatments P1, P2, and P3 were found to be in agreement with the manufacturer. In addition, the mixing and the in-feed viability of the probiotic, assessed on a weekly basis, were according to the experimental specifications (data not shown). As a result of probiotic inclusion levels and the fact that there were no differences in FI, daily probiotic intake per chick was lower (P = 0.000) in P1 compared with P2 and this in turn was lower (P = 0.000) than P3 in each one of the growth phases and for the whole experiment. In particular, during the starter phase, daily probiotic
intake for treatments P1, P2, and P3 was calculated to be 6.7, 7.6, and 8.9 log10 cfu/chick, respectively. For the grower phase, respective values were 7.1, 8.0, and 9.2, whereas values for the finisher phase were 7.2, 8.1, and 9.3 log10 cfu/chick, respectively. Finally for the whole experiment, the average daily probiotic intake for treatments P1, P2, and P3 was calculated to be 7.0, 7.9, and 9.2 log10 cfu/chick, respectively.

ADC of Nutrients and AMEn of Experimental Diets
The ileal apparent DM digestibility did not differ between treatments. Treatment A had higher (P = 0.030) ileal ADC of CP compared with the other treatments. Similarly, treatment A had higher (P = 0.036) ileal ADC of EE compared with treatments P1, C, and P2, whereas treatment P3 was intermediate and not different from A (Table 3). Of the 6 total tract ADC, only nitrogen free extract did not differ significantly between treatments (Table 3). Generally, treatments A and P1 had comparable and significantly higher ADC values for DM, organic matter, ash, and EE compared with the control treatment C, whereas treatments P2 and P3 had variable ADC values that ranged between treatments A, P1, and C. Interestingly, the total tract ADC of CP in treatments P1, C, and P2 did not differ and were higher (P = 0.050) from P3, with treatment A being intermediate and not different from the rest. The AMEn content for treatment C was lower (P = 0.033) compared with treatments P2, P3, and A. Treatment P1 had intermediate AMEn content and did not differ from the other 4 treatments (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อิกะพลาสมา การระบาดของโรค IgG และรวมความเข้มข้นของ Ig อายุ 14 และ 42 d สุ่มเลือกออก 8 ต่อการรักษา และตัวอย่างเลือดเก็บรวบรวมจากหลอดเลือดดำปีกของนกใน heparinized หลอด ตัวอย่างเลือดในเวลาต่อมาได้ถูกเก็บไว้ในน้ำแข็ง centrifuged ที่ 2500 × g สำหรับ 10 นาทีที่ 4° C และพลาสมาถูกเก็บไว้ที่ −80 ° C จนวิเคราะห์แอนติบอดี ความเข้มข้นในพลาสม่าอิกะ การระบาดของโรค และ IgG ถูกกำหนดในตัวอย่างที่เหมาะสมแตกออก โดยแซนวิ ELISA โดยใช้แผ่น microtiter และไก่เฉพาะอิกะ การระบาดของโรค และ IgG ELISA การวิเคราะห์หาปริมาณชุด (Bethyl Laboratories Inc. มอนท์โก TX) วิธี ELISA ทำออกมาตามโพรโทคอลผู้ผลิต และมีวัด absorbance ที่ 450 nm ความเข้มข้นของอิกะ การระบาดของโรค และ IgG ได้กำหนดใช้มาตรฐานเส้นโค้งสร้างจากมาตรฐาน Ig ลำดับที่รันบนแผ่น microtiter วิเคราะห์ และถูกแสดงเป็น milligrams อิกะ การระบาดของโรค หรือ IgG ต่อ milliliter ของพลาสม่า พลาสม่ารวมสมาธิ Ig ถูกคำนวณเป็นผลรวมของการเกี่ยวข้องพลาสม่าอิกะ การระบาดของโรค และ IgG ความเข้มข้นองค์ประกอบ cecal Microflora ออกเจ็ดต่อรักษาอายุ 14, 28 และ 42 d ถูกฆ่าตาย โดย severing หลอดเลือดดำ jugular ต่อมาเปิดซาก และทางเดินจิทั้งหมดถูกลบออก aseptically ทางเดินของ GI แล้วได้ถูกแบ่งออกเป็นส่วน (เช่น ileum, ceca และลำไส้ใหญ่) ซึ่งถูกควบ ด้วย twine แสงก่อนแยก ceca ที่จากลำไส้เล็ก สำหรับการแจงนับแบคทีเรียใน digesta cecal นก ceca เก็บไว้อย่างเหมาะสม หยุด −80 ° C, thawed และเอาออกจากถุงเก็บ เนื้อหา cecal digesta ได้แล้ว aseptically อบในถุงใส่ใหม่ และได้ทันทียกเว้น 10-fold (เช่น 10% wt/vol) กอซฉ่ำ anoxic PBS (0.1 M; pH 7.0) และต่อมา homogenized เป็นกลุ่มสำหรับ 3 นาทีในการแผงประดับหน้าอก (Bagmixer 100 Minimix, Interscience, Arpents ฝรั่งเศส) Homogenate cecal digesta ละ serially ถูกผสมจาก 10−1 เพื่อ 10−7 Dilutions ถูกมาชุบสื่อ agar ใช้ซ้ำสำหรับการแจงนับของกลุ่มเชื้อแบคทีเรียเป้าหมาย โดยเฉพาะ รวม aerobes กำจัด anaerobes รวม โอเชื้อ Clostridium โอแลคโตบาซิลลัส Bifidobacterium โอ และแบคทีเรียแกรมบวก cocci มีระบุเรากำลังธาตุอาหาร agar, MacConkey agar, Wilkins Chalgren agar เสริม clostridial agar, Rogosa agar, Beerens agar ก azide agar ตาม Tuohy et al. (2002) แผ่นได้แล้ว incubated ที่ 39° C ใน 24-72 h aerobically (สารอาหารและ MacConkey agars) หรือ 48-120 h anaerobically (Wilkins Chalgren, clostridial, Beerens, Rogosa และ azide agars) และอาณานิคมที่นับ ไม่ใช้บ่มสำเร็จใช้ที่เหมาะสมสิ่งที่ส่งเสริม (Anaerocult A เมอร์ค ดาร์มส เยอรมนี) ในปิดผนึกขวดที่ไม่ใช้ออกซิเจน (Oxoid, Basingstoke สหราชอาณาจักร) ผลลัพธ์ที่แสดงเป็น log10 อาณานิคมขึ้นหน่วยต่อกรัมของ cecal digestaวิเคราะห์ทางสถิติ ข้อมูลพารามิเตอร์การเจริญเติบโตประสิทธิภาพอาหาร (BW, BW กำไร ไร้สาย และ FCR), ชัดเจน digestibility สัมประสิทธิ์ (ADC), และ AMEn เนื้อหาได้ตามพื้นฐานปากกา ในขณะที่จากข้อมูลความเข้มข้นของ Ig พลาสมาและประชากรแบคทีเรีย cecal ในไก่เนื้อแต่ละ มีวิเคราะห์ข้อมูลทดลองใช้ทั่วไป GLM แฟกการวิเคราะห์ความแปรปรวนขั้นตอนโดยใช้โปรแกรมโปรแกรมสำหรับ Windows แพคเกจทางสถิติ รุ่น 8.0.0 (โปรแกรม Inc. ชิคาโก IL) รุ่น GLM ใช้ในกรณีที่ตรวจสอบทุก wk 2 พารามิเตอร์คือ Yij =เขตตี้ + Wj ij แค (T × W) + eij ที่ Yij =สังเกตขึ้น เขต =ค่าเฉลี่ยโดยรวม ตี้ =ผลของการรักษา (ผม = 1, 2, 3, 4, 5); Wj =ผลของระยะการเจริญเติบโต (j = 1, 2, 3); Ij แค (T × W) =ผลของปฏิสัมพันธ์ระหว่างขั้นตอนการรักษาและการเจริญเติบโต และ eij =ข้อผิดพลาดที่เหลือ ในกรณีของพารามิเตอร์กำหนดพารามิเตอร์การเจริญเติบโตโดยรวม สาร ADC และเนื้อหา AMEn ครั้ง แบบจำลองทางสถิติรวมเขตเงื่อนไข ตี้ และ eij ผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติถูกวิเคราะห์เพิ่มเติม และวิธีได้เปรียบเทียบใช้ของดันแคนหลายช่วงทดสอบ กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ P ≤ 0.05ประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ ไก่เนื้อ BW ไม่แตกต่าง ระหว่างการทดลองรักษาใน d 1 (เช่น ทดลองเริ่ม) และระยะเริ่มต้นเจริญเติบโต (ตารางที่ 2) อย่างไรก็ตาม ระยะ grower (15-28 d), ออกในโปรไบโอติกส์ต่ำรวมระดับรักษา (P1) ได้สูงขึ้น (P = 0.009) BW (1,338 g) เปรียบเทียบกับการรักษาตัว (1,285 g), p 2 (1,275 g), P3 (1,274 g), และ C (1,253 g) ที่ไม่แตกต่างกันระหว่าง ในทำนองเดียวกัน ระหว่างอุปกรณ์ระยะ (d 29-42), รักษา P1 (2,343 g) ได้สูงขึ้น (P = 0.036) BW เมื่อเทียบกับการรักษา p 2 (2,213 g), C (2,215 g), และ P3 (2,217 g) แต่ไม่ได้แตกต่างจาก avilamycin เติบโตโปรโมเตอร์รักษา (2,280 g) ที่เป็นกลางไม่ ไม่แตกต่างกันในความเร็วสูงระหว่างรักษา ระหว่างระยะทดลองการเจริญเติบโตเป็นอย่างดีสำหรับการทดลองทั้งหมด (ตารางที่ 2) ทั้งหมดได้ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการรักษาได้ตั้งข้อสังเกตใน FCR ระหว่าง grower ที่ (P = ประเมินระดับรวมโปรไบโอติกส์ในไก่เนื้อโภชนาการ 61 โดย guest บน 23 พฤศจิกายน 2015 จาก http://ps.oxfordjournals.org/Downloaded 0.001) และอุปกรณ์ (P = 0.029) ระยะเจริญเติบโต ในระยะการเจริญเติบโตทั้ง รักษา P1 มีค่า FCR ดีเทียบกับรักษา C และส่วนอื่น ๆ 2 โปรไบโอติกส์ p 2 และ P3 ในขณะที่การรักษา A ได้ไม่แตกต่างจาก P1 เป็นคาดหวัง ระยะเติบโต (เช่น เวลา) ได้เป็นผลตอบสนองการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.000), บกรักษา โดยรวม กำไร BW ในการทดลองทั้งหมดสูงกว่า (P = 0.034) ในรักษา P1 (2,293 g) เปรียบเทียบกับการรักษา p 2 (2,163 g), C (2,165 g), และ P3 (2,167 g) รักษา (2,230 g) มีกำไร BW ปานกลาง และไม่แตกต่างจาก P1 โดยรวม ค่า FCR คล้ายกัน และดีกว่า (P = 0.004) สำหรับการรักษา P1 (1.80) (1.80) เปรียบเทียบกับการรักษา p 2 (1.87), C (1.89), และ P3 (1.92) ที่ได้ไม่แตกต่างกันระหว่างนั้น (ตารางที่ 2) มีไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษาเกี่ยวกับการตายที่อยู่ในระดับต่ำโดยทั่วไป และ averaged 3.6% ในการทดลองทั้งหมดโปรไบโอติกส์การแจงนับในความเข้มข้นอาหารบริโภคประจำวันโปรไบโอติกส์ พบความเข้มข้นของผลิตภัณฑ์โปรไบโอติกส์ที่จัดการในการรักษา P1, p 2 และ P3 จะมีข้อตกลงกับผู้ผลิต การผสมและชีวิตในอาหารของโปรไบโอติกส์ ประเมินตามรายสัปดาห์ ได้ตามข้อกำหนดทดลอง (ข้อมูลไม่แสดง) เป็นผล ของโปรไบโอติกส์รวมระดับและความจริงที่ว่า มีไม่มีความแตกต่างในไร้สาย โปรไบโอติกส์บริโภคประจำวันสำหรับเจี๊ยบถูกล่าง (P = 0.000) ใน P1 เมื่อเทียบกับ p 2 นี้จะถูกลดลง (P = 0.000) กว่า P3 ในแต่ละระยะการเจริญเติบโต และใน การทดลองทั้งหมด ในระหว่างระยะเริ่มต้น โปรไบโอติกส์ทุกวันโดยเฉพาะ มีคำนวณปริมาณสำหรับการรักษา P1, p 2 และ P3 จะ 6.7, 7.6 และ 8.9 log10 cfu/เจี๊ยบ ตามลำดับ สำหรับระยะ grower ค่าได้ 7.1, 8.0 และ 9.2 ในขณะที่ค่าสำหรับระยะของอุปกรณ์มีการ 7.2, 8.1 และ 9.3 log10 cfu/เจี๊ยบ ตามลำดับ สุดท้าย ในการทดลองทั้งหมด การบริโภคโปรไบโอติกส์รายวันเฉลี่ยสำหรับการรักษา P1, p 2 และ P3 คำนวณได้เท่ากับ 7.0, 7.9 และ 9.2 log10 cfu/เจี๊ยบ ตามลำดับADC ของสารอาหารและ AMEn ของอาหารทดลอง The ileal apparent DM digestibility did not differ between treatments. Treatment A had higher (P = 0.030) ileal ADC of CP compared with the other treatments. Similarly, treatment A had higher (P = 0.036) ileal ADC of EE compared with treatments P1, C, and P2, whereas treatment P3 was intermediate and not different from A (Table 3). Of the 6 total tract ADC, only nitrogen free extract did not differ significantly between treatments (Table 3). Generally, treatments A and P1 had comparable and significantly higher ADC values for DM, organic matter, ash, and EE compared with the control treatment C, whereas treatments P2 and P3 had variable ADC values that ranged between treatments A, P1, and C. Interestingly, the total tract ADC of CP in treatments P1, C, and P2 did not differ and were higher (P = 0.050) from P3, with treatment A being intermediate and not different from the rest. The AMEn content for treatment C was lower (P = 0.033) compared with treatments P2, P3, and A. Treatment P1 had intermediate AMEn content and did not differ from the other 4 treatments (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลาสมา IgA IgM , IgG , และรวม , IG สมาธิ
ที่อายุ 14 และ 42 D 8 ตัว ต่อ การสุ่ม และการเก็บตัวอย่างเลือดจากหลอดเลือดดำปีกของนกในกลุ่มหลอด ตัวอย่างเลือดถูกนำเก็บไว้ในน้ำแข็งที่ระดับ 2500 × G สำหรับ 10 นาทีที่ 4 ° C และพลาสมาอุณหภูมิ− 80 ° C จนกระทั่งวิเคราะห์แอนติบอดี พลาสมา IgA IgM , ,และ IgG พบว่าในความเข้มข้นที่เหมาะสมโดยวิธีเจือจางตัวอย่างแซนด์วิชไก่ ใช้แผ่นไมโครเฉพาะ IgA IgM และ IgG ( , เซลล์อิสระ ( bethyl ห้องปฏิบัติการอิงค์ มอนโกเมอรี่ , TX ) ขั้นตอนที่ 3 ทำการตามขั้นตอนของผู้ผลิต และทำการวัดค่าการดูดกลืนแสง 450 nm . ความเข้มข้นของ IgA IgM , ,และ IgG ถูกกำหนดโดยใช้มาตรฐานเส้นโค้งที่สร้างจากมาตรฐาน IG ซึ่งวิ่งบน 3 แผ่นไมโครและแสดงเป็นมิลลิกรัมของ IgA IgM , IgG , ต่อมิลลิลิตรของพลาสมา ความเข้มข้นของพลาสม่า IG รวมคํานวณผลรวมของแต่ละชนิด IgM และ IgG และ IgA , , ,


7 องค์ประกอบไมโครลำไส้ใหญ่ซีคัมเนื้อต่อ การรักษาที่อายุ 14 , 28 ,และ 42 D ถูกฆ่าตายโดยการตัดหลอดเลือดดำที่ลำคอ ซาก จัดการเปิดและทางเดินอาหารทั้งหมดถูกลบออก aseptically . ในทางเดินอาหารแล้ว แบ่งออกเป็นส่วน ( คือ ileum CECA , และเครื่องหมาย ) ที่ถูกผูกด้วยเชือกเบาก่อนแยก CECA จากลำไส้เล็ก สำหรับนับจำนวนแบคทีเรียในลำไส้ใหญ่ซีคัม digesta ต่อนกเก็บไว้ CECA , อย่างเหมาะสม ,แช่แข็งที่อุณหภูมิ 80 องศา C − , ละลายและลบออกจากกระเป๋ากระเป๋า . เนื้อหา digesta ลำไส้ใหญ่ซีคัมแล้ว aseptically อบในถุงปลอดเชื้อใหม่และได้ทันทีเจือจาง 10 เท่า ( คือ 10 เปอร์เซ็นต์ โดยน้ำหนัก / ปริมาตร ) กับงานเย็นซิก PBS ( 0.1 M ; pH 7.0 ) และถูกบดนาน 3 นาทีในแผงประดับหน้าอก ( bagmixer 100 minimix interscience arpents , , , ฝรั่งเศส )แยกเป็นแต่ละ digesta ลำไส้ใหญ่ซีคัมเป็นเจือจางจาก 10 − 1 ถึง 10 − 7 วิธีการจัดการสื่อในการชุบวุ้นซ้ำสำหรับการกำหนดเป้าหมายของกลุ่ม โดยเฉพาะรวมแอโรบส์ , Coliforms รวมหลักวิชา , Clostridium spp . , Lactobacillus spp . , Bifidobacterium spp . และเชื้อแบคทีเรียแกรมบวกมีแจกแจงเรา
ing อาหารเลี้ยงเชื้อสารอาหาร Lynx , ,วิลคิน chalgren วุ้น เสริม clostridial วุ้น rogosa วุ้นเบียร์เร็นส์วุ้น และวุ้นไซด์ตาม Tuohy et al . ( 2002 ) แผ่นแล้วอุณหภูมิ 39 องศา C 24 - 72 ชั่วโมง aerobically ( สารอาหารและ macconkey agars ) หรือ 48 120 H พ ( วิลกิน chalgren clostridial เบียร์เร็นส์ , , , rogosa และไซด์ agars ) และอาณานิคมถูกนับถังบ่มทำโดยใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาที่เหมาะสม ( anaerocult , เมอร์คดาร์มสตัดท์ , เยอรมนี , ในขวดปิดผนึกอากาศ ( oxoid Basingstoke , สหราชอาณาจักร ) ผลลัพธ์ที่ได้แสดงเป็น LN อาณานิคมสร้างหน่วยต่อกรัม ลำไส้ใหญ่ซีคัม digesta


ข้อมูลการวิเคราะห์การเจริญเติบโตของพารามิเตอร์ ( BW , น้ำหนักตัวเพิ่ม ฟี และ FCR ) , สัมประสิทธิ์สัมประสิทธิ์การย่อยสารอาหาร ( ADC )สาธุ และเนื้อหาตามปากกาพื้นฐาน ในขณะที่ข้อมูลในพลาสมา IG ความเข้มข้นและแบคทีเรียลำไส้ใหญ่ซีคัมจำนวนขึ้นอยู่กับตัวบุคคล การทดลองโดยใช้ glm ทั่วไป ซึ่งขั้นตอน โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS for Windows ( Statistical Package โปรแกรมรุ่น 8.0.0 ( SPSS Inc , ชิคาโก , อิลลินอยส์ )