To move forward with programming la

To move forward with programming languages we need to break free from the tyranny of ASCII.
Poul-Henning Kamp
One of the naughty details of my Varnish software is that the configuration is written in a domainspecific
language that is converted into C source code, compiled into a shared library, and executed
at hardware speed. That obviously makes me a programming language syntax designer, and just as
obviously I have started to think more about how we express ourselves in these syntaxes.
Rob Pike recently said some very pointed words about the Java programming language, which if
you think about it, sounded a lot like the pointed words James Gosling had for C++, and remarkably
similar to what Bjarne Stroustrup said about good ol’ C.
I have always admired Pike. He was already a giant in the field when I started, and his ability to
foretell the future has been remarkably consistent.1
In front of me I have a tough row to hoe, but I
will attempt to argue that this time Pike is merely rearranging the deckchairs of the Titanic and that
he missed the next big thing by a wide margin.
Pike got fed up with C++ and Java and did what any self-respecting hacker would do: he created
his own language—better than Java, better than C++, better than C—and he called it Go.
But did he go far enough?
package main
import “fmt”
func main() {
fmt.Printf(“Hello, World
”)
}
This does not in any way look substantially different from any of the other programming languages.
Fiddle a couple of glyphs here and there and you have C, C++, Java, Python, Tcl, or whatever.
Programmers are a picky bunch when it comes to syntax, and it is a sobering thought that one
of the most rapidly adopted programming languages of all time, Perl, barely had one for the longest
time. The funny thing is, what syntax designers are really fighting about is not so much the proper
and best syntax for the expression of ideas in a machine-understandable programming language as it
is the proper and most efficient use of the ASCII table real estate.
PROGRAMMING LANGUAGES
2
IT’S ALL ASCII TO ME...
There used to be a programming language called ALGOL, the lingua franca of computer science
back in its heyday. ALGOL was standardized around 1960 and dictated about a dozen mathematical
glyphs such as ×, ÷, ¬, and the very readable subscripted 10 symbol, for use in what today we call
scientific notation. Back then computers were built by hand and had one-digit serial numbers.
Having a teletypewriter customized for your programming language was the least of your worries.
A couple of years later came the APL programming language, which included an extended
character set containing a lot of math symbols. I am told that APL still survives in certain obscure
corners of insurance and economics modeling.
Then ASCII happened around 1963, and ever since, programming languages have been trying to
fit into it. (Wikipedia claims that ASCII grew the backslash [] specifically to support ALGOL’s / and
/ Boolean operators. No source is provided for the claim.)
The trouble probably started for real with the C programming language’s need for two kinds of
and and or operators. It could have used just or and bitor, but | and || saved one and three characters,
which on an ASR-33 teletype amounts to 1/10 and 3/10 second, respectively.
It was certainly a fair tradeoff—just think about how fast you type yourself—but the price for this
temporal frugality was a whole new class of hard-to-spot bugs in C code.
Niklaus Wirth tried to undo some of the damage in Pascal, and the bickering over begin and end
would no } take.
C++ is probably the language that milks the ASCII table most by allowing templates and operator
overloading. Until you have inspected your data types, you have absolutely no idea what + might do
to them (which is probably why there never was enough interest to stage an International Obfuscated
C++ Code Contest, parallel to the IOCCC for the C language).
C++ stops short of allowing the programmer to create new operators. You cannot define :-: as
an operator; you have to stick to the predefined set. If Bjarne Stroustrup had been more ambitious
on this aspect, C++ could have beaten Perl by 10 years to become the world’s second write-only
programming language, after APL.
How desperate the hunt for glyphs is in syntax design is exemplified by how Guido van Rossum
did away with the canonical scope delimiters in Python, relying instead on indentation for this
purpose. What could possibly be of such high value that a syntax designer would brave the
controversy this caused? A high-value pair of matching glyphs, { and }, for other use in his syntax
could. (This decision also made it impossible to write Fortran programs in Python, a laudable
achievement in its own right.)
The best example of what happens if you do the opposite is John Ousterhout’s Tcl programming
language. Despite all its desirable properties—such as being created as a language to be embedded in
tools—it has been widely spurned, often with arguments about excessive use of, or difficult-to-figureout
placement of, {} and [].
My disappointment with Rob Pike’s Go language is that the rest of the world has moved on from
ASCII, but he did not. Why keep trying to cram an expressive syntax into the straitjacket of the 95
glyphs of ASCII when Unicode has been the new black for most of the past decade?
Unicode has the entire gamut of Greek letters, mathematical and technical symbols, brackets,
brockets, sprockets, and weird and wonderful glyphs such as “Dentistry symbol light down and
PROGRAMMING LANGUAGES
3
horizontal with wave” (0x23c7). Why do we still have to name variables OmegaZero when our
computers now know how to render 0x03a9+0x2080 properly?
The most recent programming language syntax development that had anything to do with
character sets apart from ASCII was when the ISO-C standard committee adopted trigraphs to
make it possible to enter C source code on computers that do not even have ASCII’s 95 characters
available—a bold and decisive step in the wrong direction.
While we are at it, have you noticed that screens are getting wider and wider these days, and that
today’s text processing programs have absolutely no problem with multiple columns, insert displays,
and hanging enclosures being placed in that space?
But programs are still decisively vertical, to the point of being horizontally challenged. Why can’t
we pull minor scopes and subroutines out in that right-hand space and thus make them supportive
to the understanding of the main body of code?
And need I remind anybody that you cannot buy a monochrome screen anymore? Syntaxcoloring
editors are the default. Why not make color part of the syntax? Why not tell the compiler
about protected code regions by putting them on a framed light gray background? Or provide hints
about likely and unlikely code paths with a green or red background tint?
For some reason computer people are so conservative that we still find it more uncompromisingly
important for our source code to be compatible with a Teletype ASR-33 terminal and its 1963-vintage
ASCII table than it is for us to be able to express our intentions clearly.
And, yes, me too: I wrote this in vi(1), which is why the article does not have all the fancy Unicode
glyphs in the first place. Q

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราต้องการจาก tyranny ของ ASCII กับภาษาการเขียนโปรแกรมต่อไปไฮ Henning พอลรายละเอียดของซอฟต์แวร์วานิชฉันซนคือว่า เขียนการกำหนดค่าใน domainspecific การภาษาที่ถูกแปลงเป็น C รหัสแหล่งที่มา รวบรวมลงในไลบรารีที่ใช้ร่วมกัน และดำเนินการที่ความเร็วของฮาร์ดแวร์ ที่แน่นอนทำให้ผมเป็นไวยากรณ์ภาษาเขียนโปรแกรมออกแบบ และเป็นเพียงแน่นอนผมได้เริ่มคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีเราแสดงตนเองใน syntaxes นี้จนร็อบกล่าวว่า คำชี้มากเกี่ยวกับภาษาเขียนโปรแกรมจาวา เมื่อเร็ว ๆ นี้ซึ่งถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน แต่เพียงแห่งมากเช่นคำชี้กอสลิง James มี c ++, และต่าง ๆ มากมายคล้ายกับ Bjarne Stroustrup พูดเกี่ยวกับซีดีถึงนอกจากนี้ฉันจะได้ชื่นชมจน เป็นยักษ์ใหญ่ในฟิลด์เมื่อฉันเริ่มต้น และความสามารถของเขาไปแล้วทำนายทายทักอนาคตได้เชิญ consistent.1 หน้าผม มีแถวยากจอบ แต่ฉันจะพยายามโต้เถียงที่เวลานี้จนเป็นเพียงเรียงเก้าอี้ไททานิคและเขาพลาดสิ่งที่ใหญ่ต่อไปทีจนได้รับเบื่อกับ c ++และ Java และแฮกเกอร์มีความเคารพตนเองจะทำอะไรได้: พระองค์ทรงสร้างภาษาของเขาเองซึ่งดีกว่า Java, c ++, C กว่ากว่า — และเขาเรียกว่ามันไปแต่ไม่ได้คงไปไกลเพียงพอหรือไม่ แพคเกจหลักนำเข้า "fmt ที่เกี่ยวข้อง"func main() { fmt ที่เกี่ยวข้อง Printf ("Hello, World
")}นี้ไม่ในลักษณะใดลักษณะแตกจากภาษาโปรแกรมอื่น ๆซอคู่ของสัญลักษณ์มา และคุณมี C, c ++, Java งูเหลือม เส้น หรืออะไรก็ตามโปรแกรมเมอร์เป็นพวง picky เมื่อมันมาถึงไวยากรณ์ และเป็นการ sobering คิดภาษาเขียนโปรแกรมนำมาใช้เร็วที่สุดของเวลา ภาษาเพิร์ล แทบไม่มีหนึ่งยาวที่สุดเวลา สิ่งตลกคือ อะไรนักไวยากรณ์มีจริง ๆ ต่อสู้เกี่ยวกับความไม่เหมาะสมมากและไวยากรณ์สำหรับนิพจน์ในภาษาเครื่องเข้าใจตามความคิดที่ดีที่สุดจะใช้ตาราง ASCII อสังหาริมทรัพย์เหมาะสม และมีประสิทธิภาพสูงสุดการเขียนโปรแกรมภาษา2เป็น ASCII ทั้งหมดกับ ME. ...มีใช้เป็นภาษาการเขียนโปรแกรมเรียกว่า ALGOL การใช้คอมพิวเตอร์วิทยาศาสตร์ในความมั่งคั่ง ALGOL ที่เป็นมาตรฐานประมาณ 1960 และบอกเกี่ยวกับโหลคณิตศาสตร์สัญลักษณ์เช่นฟิลด์, /นักเรียน, ¬, และอ่านมากมี 10 สัญลักษณ์ ใช้อะไรวันนี้เราเรียกเครื่องหมายทางวิทยาศาสตร์ กลับมาแล้วคอมพิวเตอร์ถูกสร้างขึ้นด้วยมือ และมีหมายเลขหนึ่งมี teletypewriter ที่กำหนดเองสำหรับภาษาของคุณได้น้อยที่สุดของความกังวลสองสามปีต่อมา APL เขียนโปรแกรมภาษา ซึ่งรวมการขยายชุดอักขระที่ประกอบด้วยสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์มาก กำลังบอกว่า APL ยังคง survives ในบางบดบังมุมของการประกันภัยและแบบจำลองเศรษฐกิจแล้ว ASCII ที่เกิดขึ้นรอบ ๆ 1963 และนับ ภาษาโปรแกรมได้พยายามพอดีลงไป (วิกิพีเดียอ้างว่า ASCII เติบโตเครื่องหมายทับขวา [] เพื่อสนับสนุน ALGOL ของ / และ / บูลีนตัวดำเนินการ ไม่มีแหล่งให้เคลม)ปัญหาอาจเริ่มต้นใช้งานตัว C เขียนโปรแกรมของภาษาต้องการ 2 ประเภทของและและ หรือดำเนินการ มันสามารถใช้เพียง หรือ และ bitor แต่ | และ || บันทึกหนึ่งสามตัวบนการ ASR 33 teletype จำนวน 3 และ 1/10/10 สอง ตามลำดับมีข้อดีเป็นธรรมแน่นอน — เพียงแค่คิดเกี่ยวกับวิธีที่รวดเร็วคุณพิมพ์เอง — แต่ราคานี้ชั้นเรียนใหม่ทั้งหมดของข้อบกพร่องจุดแข็งในรหัส C frugality ชั่วคราวได้Niklaus Wirth พยายามเลิกทำของหายในปาสกาล และ bickering กว่าเริ่มต้น และสิ้นสุดจะไม่มี} จะC ++เป็นภาษาที่รีดนมตาราง ASCII ที่สุด โดยให้แม่และตัวดำเนินการ อาจมากเกินไป จนกว่าคุณได้ตรวจสอบชนิดของข้อมูล คุณได้อย่างไม่คิดอะไร และอาจทำพวกเขา (ซึ่งอาจเป็นเหตุให้ไม่มีระยะที่ Obfuscated นานาชาติสนใจเพียงพอC ++รหัสประกวด ขนานไป IOCCC สำหรับภาษา C)C ++หยุดขาดช่วยให้โปรแกรมเมอร์สามารถสร้างผู้ประกอบการใหม่ คุณไม่สามารถกำหนด: -: เป็นตัวดำเนินการ คุณต้องติดตั้งล่วงหน้า ถ้า Bjarne Stroustrup ได้ทะเยอทะยานมากขึ้นในด้านนี้ c ++ได้ตีภาษาเพิร์ล โดย 10 ปีจะกลายเป็น โลกที่สองเขียนอย่างเดียวเขียนโปรแกรมภาษา หลังจาก APLว่าหมดหวังล่าสำหรับสัญลักษณ์เป็นไวยากรณ์แบบเป็น exemplified โดยวิธีกวีโดดาแวน Rossumไม่ได้ไป ด้วยตัวคั่นขอบเขตมาตรฐานในงู แทนพึ่งย่อหน้านี้วัตถุประสงค์ สิ่งอาจจัดเป็นของดังกล่าวที่จะกล้าออกไวยากรณ์ถกเถียงนี้เกิด คู่สูงค่าจับคู่สัญลักษณ์, {และ}, อื่น ๆ ใช้ในไวยากรณ์ของเขาไม่ (ตัดสินใจนี้ยังทำการเขียนโปรแกรมภาษาฟอร์แทรนงู ที่ laudableความสำเร็จที่ตนเอง)ตัวอย่างสุดเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณทำตรงข้ามคือ เขียนเส้นจอห์น Ousterhoutภาษา แม้ มีคุณสมบัติต้องการ – เช่นการสร้างเป็นภาษาที่ฝังในเครื่องมือซึ่งมันได้ถูกอย่างกว้างขวางปฏิเสธ มัก มีอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับใช้มากเกินไป หรือ figureout ยากวางของ, {}[]ฉันผิดหวังกับร็อบจนไปเป็นภาษาที่มีย้ายส่วนที่เหลือของโลกบนจากASCII แต่เขาไม่ ทำไมต้องให้พยายามอัดไวยากรณ์แสดงออกเป็น straitjacket ที่ 95อักขระ ASCII เมื่อ Unicode ได้รับสีดำใหม่มากที่สุดของทศวรรษUnicode มีเฉดสีทั้งหมดของตัวอักษรกรีก สัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ และเทคนิค เล็บbrockets, sprockets และสัญลักษณ์แปลก และยอดเยี่ยมเช่น "สัญลักษณ์ทันตกรรมเบาลง และ การเขียนโปรแกรมภาษา3แนวนอนกับคลื่น" (0x23c7) ทำไมยังทำให้เราตัวแปรชื่อ OmegaZero เมื่อเราคอมพิวเตอร์ตอนนี้รู้วิธีทำ 0x03a9 + 0x2080 อย่างถูกต้องหรือไม่ล่าสุดโปรแกรมภาษาไวยากรณ์พัฒนาที่เกี่ยวกับชุดอักขระ ASCII จากถูกเมื่อกรรมการมาตรฐาน ISO C นำ trigraphs ไปทำให้สามารถป้อนรหัสแหล่ง C บนคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้มีของ ASCII อักขระ 95มี — ขั้นตอนเด็ดขาด และเป็นตัวหนาในทิศทางที่ไม่ถูกต้องในขณะที่เราอยู่ที่นั้น ได้คุณสังเกตเห็นว่า หน้าจอจะได้รับมากขึ้น และกว้างขึ้นวันนี้ และที่โปรแกรมประมวลผลข้อความวันนี้อย่างไม่มีปัญหากับคอลัมน์หลายคอลัมน์ แทรกแสดงและแขวนเปลือกที่ถูกวางไว้ในช่องนั้นแต่โปรแกรมยังคงรากฐานแนวตั้ง ไปยังจุดของการท้าทายแนว ทำไมไม่เราดึงขอบรองและ subroutines ออกในช่องทางขวามือนั้น และจึง ทำให้พวกเขาสนับสนุนเพื่อความเข้าใจของเนื้อหาหลักของรหัสและต้องการฉันเตือนใครที่ คุณไม่สามารถซื้อจอขาวดำอีกต่อไป Syntaxcoloringบรรณาธิการเป็นต้น ทำไมไม่ทำสีส่วนของไวยากรณ์หรือไม่ ทำไมไม่บอกคอมไพเลอร์เกี่ยวกับป้องกันรหัสภูมิภาค โดยวางพวกเขาในกรอบพื้นหลังสีเทาอ่อน หรือให้คำแนะนำเกี่ยวกับเส้นแนวโน้ม และไม่น่ามีสีอ่อนเป็นพื้นหลังสีเขียว หรือสีแดงสำหรับคอมพิวเตอร์เหตุผลบาง คนมีหัวเก่าดังนั้นที่เรายังค้นหามันขึ้น uncompromisinglyสำคัญสำหรับรหัสแหล่งที่มาของเราจะเข้ากันได้กับสถานี Teletype ASR-33 ของ 1963-วินเทจตาราง ASCII กว่าที่เราจะต้องแสดงความตั้งใจของเราอย่างชัดเจนได้และ ใช่ ฉันเกินไป: ผมเขียนนี้ใน vi(1) ซึ่งเป็นเหตุให้บทความไม่มี Unicode แฟนซีทั้งหมดสัญลักษณ์ในสถานแรก Q

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะย้ายไปข้างหน้าด้วยการเขียนโปรแกรมภาษาเราต้องหลุดพ้นจากการปกครองแบบเผด็จการของ ASCII. the
พอล-เฮนนิ่งแคมป์หนึ่งในรายละเอียดซนของซอฟต์แวร์วานิชของฉันคือว่าการกำหนดค่าจะถูกเขียนใน domainspecific ภาษาที่ถูกแปลงเป็นรหัสที่มา C, เรียบเรียง ห้องสมุดที่ใช้ร่วมกันและดำเนินการที่ความเร็วฮาร์ดแวร์ ที่เห็นได้ชัดทำให้ฉันภาษาโปรแกรมออกแบบทางไวยากรณ์และเช่นเดียวกับที่เห็นได้ชัดฉันได้เริ่มต้นที่จะคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการที่เราแสดงตัวเองในไวยากรณ์เหล่านี้. ร็อบหอกเร็ว ๆ นี้ว่าคำบางคำชี้ให้มากเกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมภาษา Java ซึ่งถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันฟังจำนวนมากเช่นคำชี้เจมส์กอสลิงมีสำหรับ C ++ และน่าทึ่งคล้ายกับสิ่งที่Bjarne Stroustrup กล่าวเกี่ยวกับ ol ดีซีผมมีความชื่นชมเสมอหอก แล้วเขาเป็นยักษ์ใหญ่ในสนามเมื่อฉันเริ่มต้นและความสามารถในการทำนายอนาคตได้อย่างน่าทึ่ง consistent.1 ในด้านหน้าของฉันฉันมีแถวยากที่จะจอบ แต่ฉันจะพยายามที่จะให้เหตุผลว่าเวลาหอกนี้เป็นเพียงการจัดเรียงเก้าอี้อาบแดดของไททานิคและเขาพลาดสิ่งที่ใหญ่ต่อไปโดยอัตรากำไรกว้าง. หอกได้ระอาด้วย C ++ และ Java และไม่สิ่งที่แฮ็กเกอร์ที่เคารพตัวเองใด ๆ ที่จะทำเขาสร้างของตัวเองภาษาดีกว่าJava ดีกว่า C ++ ดีกว่า C-และเขาเรียกมันว่าไป. แต่เขาไม่ไปไกลพอ? แพคเกจหลักนำเข้า "fmt" บำบัดหลัก () {fmt.Printf ("สวัสดีโลก n")} นี้ไม่ได้ในทางใดทางหนึ่งมองอย่างมาก ที่แตกต่างจากส่วนใดของการเขียนโปรแกรมภาษาอื่น ๆ . Fiddle คู่ของร่ายมนตร์ที่นี่และมีและคุณมี C, C ++, Java, Python, Tcl หรืออะไรก็ตาม. โปรแกรมเมอร์เป็นพวงจู้จี้จุกจิกเมื่อมันมาถึงไวยากรณ์และมันก็เป็นความคิดสติ ว่าเป็นหนึ่งในที่สุดที่นำมาใช้อย่างรวดเร็วการเขียนโปรแกรมภาษาของเวลาทั้งหมดเพิร์ลเพิ่งจะมีหนึ่งที่ยาวที่สุดเวลา สิ่งที่ตลกคือสิ่งที่นักออกแบบไวยากรณ์เป็นจริงการต่อสู้เกี่ยวกับการเป็นไม่มากที่เหมาะสมไวยากรณ์และดีที่สุดสำหรับการแสดงออกของความคิดในการเขียนโปรแกรมภาษาเครื่องที่เข้าใจในขณะที่มันคือการใช้ที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพมากที่สุดของตารางASCII อสังหาริมทรัพย์. เขียนโปรแกรม ภาษา2 IT'S ASCII กับผมตลอด ... มีการใช้เป็นภาษาโปรแกรมที่เรียกว่า ALGOL, ภาษากลางของวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์กลับมาในสมัยรุ่งเรือง ALGOL เป็นมาตรฐานทั่ว 1960 และกำหนดเกี่ยวกับคณิตศาสตร์โหลร่ายมนตร์เช่น×, ÷, ¬และสามารถอ่านได้มาก subscripted 10 สัญลักษณ์สำหรับการใช้งานในวันนี้สิ่งที่เราเรียกทางวิทยาศาสตร์ กลับมาแล้วคอมพิวเตอร์ที่ถูกสร้างขึ้นด้วยมือและมีหนึ่งหลักหมายเลข serial. มีเครื่องโทรพิมพ์ที่กำหนดเองสำหรับการเขียนโปรแกรมภาษาของคุณเป็นอย่างน้อยจากความกังวลของคุณ. สองสามปีต่อมาการเขียนโปรแกรมภาษา APL ซึ่งรวมถึงการขยายชุดตัวอักษรที่มีเป็นจำนวนมากสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ ผมบอกว่า APL ยังคงมีชีวิตอยู่ในปิดบังบางมุมของการประกันและการสร้างแบบจำลองทางเศรษฐศาสตร์. แล้ว ASCII ที่เกิดขึ้นรอบปี 1963 และนับตั้งแต่การเขียนโปรแกรมภาษาได้พยายามที่จะพอดีกับมัน (วิกิพีเดียบอกว่า ASCII เติบโตเครื่องหมาย [] โดยเฉพาะเพื่อรองรับ / ALGOL ของ และ / ผู้ประกอบการบูลีน. แหล่งที่มาไม่มีการสำหรับการเรียกร้อง.) ปัญหาเริ่มต้นอาจจะจริงที่มีความจำเป็นในการเขียนโปรแกรมภาษา C สำหรับสองชนิดและและหรือผู้ประกอบการ มันจะได้ใช้หรือเพียงและ bitor แต่ | || และบันทึกไว้หนึ่งและสามตัวอักษรที่อยู่บนASR-33 จำนวนโทรพิมพ์ 1/10 และ 3/10 วินาทีตามลำดับ. มันก็แน่นอนเป็นธรรมถ่วงดุลอำนาจเพียงแค่คิดเกี่ยวกับ วิธีที่รวดเร็วคุณพิมพ์ตัวเอง แต่ราคานี้ประหยัดชั่วคราวเป็นระดับใหม่ทั้งหมดของข้อบกพร่องที่ยากต่อการจุดในรหัสC. นิคลัสเวิร์ ธ พยายามที่จะยกเลิกบางส่วนของความเสียหายในปาสคาลและการทะเลาะวิวาทในช่วงเริ่มต้นและสิ้นสุดจะไม่มี} ใช้. c ++ น่าจะเป็นภาษาที่นมตาราง ASCII มากที่สุดโดยการอนุญาตให้แม่แบบและผู้ประกอบการบรรทุกเกินพิกัด จนกว่าคุณจะได้รับการตรวจสอบชนิดของข้อมูลของคุณคุณได้อย่างความคิดว่า + อาจจะทำไม่ให้พวกเขา(ซึ่งอาจเป็นเหตุผลที่ไม่เคยมีความสนใจมากพอที่จะเป็นเวทีระหว่างประเทศ obfuscated C ++ ประกวดรหัสขนานไปกับ IOCCC สำหรับภาษา C). หยุด C ++ สั้น ๆ ที่ช่วยให้โปรแกรมเมอร์ในการสร้างผู้ประกอบการใหม่ คุณไม่สามารถกำหนด: - เป็นผู้ดำเนินการ; คุณจะต้องติดอยู่กับการตั้งค่าที่กำหนดไว้ล่วงหน้า หาก Bjarne Stroustrup ได้รับความทะเยอทะยานมากขึ้นในด้านนี้, C ++ จะได้ตี Perl 10 ปีจะกลายเป็นเขียนเพียงสองของโลกการเขียนโปรแกรมภาษาหลังจากAPL. วิธีหมดหวังล่าสำหรับร่ายมนตร์ที่อยู่ในการออกแบบไวยากรณ์เป็นตัวอย่างโดยวิธีการกุยรถตู้ซัมทำไปด้วยตัวคั่นขอบเขตที่ยอมรับในหลามอาศัยแทนในย่อหน้านี้สำหรับวัตถุประสงค์ สิ่งที่อาจจะเป็นของที่มีมูลค่าสูงเช่นที่นักออกแบบไวยากรณ์จะกล้าขัดแย้งนี้เกิดจาก? คู่ที่มีมูลค่าสูงในการจับคู่ร่ายมนตร์ {} และสำหรับการใช้งานอื่น ๆ ในไวยากรณ์ของเขาที่จะทำได้ (การตัดสินใจครั้งนี้ก็ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเขียนโปรแกรม Fortran ในหลามเป็นที่น่ายกย่องความสำเร็จในสิทธิของตนเอง.) ตัวอย่างที่ดีที่สุดของสิ่งที่เกิดขึ้นถ้าคุณทำตรงข้ามคือจอห์น Ousterhout ของการเขียนโปรแกรม Tcl ภาษา แม้จะมีคุณสมบัติเช่นที่พึงประสงค์ของมันถูกสร้างขึ้นเป็นภาษาที่จะฝังตัวอยู่ในเครื่องมือที่ได้รับการปฏิเสธอย่างกว้างขวางมักจะมีข้อโต้แย้งเกี่ยวกับการใช้มากเกินไปหรือยากต่อการ figureout ตำแหน่งของ {} และ []. ความผิดหวังของฉัน ด้วยภาษาที่ไปร็อบหอกคือว่าส่วนที่เหลือของโลกที่มีการย้ายจากASCII แต่เขาไม่ได้ ทำไมพยายามที่จะยัดเยียดไวยากรณ์แสดงออกเข้าไปในพระที่นั่งของ 95 ร่ายมนตร์ของ ASCII เมื่อ Unicode ได้รับสีดำใหม่มากที่สุดในทศวรรษที่ผ่านมา? Unicode มีขอบเขตทั้งหมดของตัวอักษรกรีกสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์และทางเทคนิควงเล็บbrockets, เฟือง และร่ายมนตร์แปลกและมหัศจรรย์เช่น "ไฟสัญลักษณ์ทันตลงและการเขียนโปรแกรมภาษาที่3 แนวนอนกับคลื่น" (0x23c7) ทำไมเรายังคงมีการตั้งชื่อตัวแปร OmegaZero เมื่อเราคอมพิวเตอร์ตอนนี้รู้วิธีที่จะทำให้0x03a9 + 0x2080 ถูกต้องหรือไม่ภาษาการเขียนโปรแกรมล่าสุดพัฒนาไวยากรณ์ที่มีอะไรจะทำอย่างไรกับตัวละครชุดนอกเหนือจากASCII คือเมื่อคณะกรรมการมาตรฐาน ISO-C เป็นลูกบุญธรรม trigraphs ที่จะทำให้มันเป็นไปได้ที่จะใส่รหัสที่มาC บนคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้มีตัวอักษร 95 ASCII ของเผื่อเป็นขั้นตอนที่เป็นตัวหนาและเด็ดขาดในทิศทางที่ผิด. ในขณะที่เรากำลังที่จะมีคุณสังเกตเห็นว่าหน้าจอจะได้รับที่กว้างขึ้นและกว้างขึ้นวันนี้ และวันนี้โปรแกรมการประมวลผลข้อความได้อย่างไม่มีปัญหากับหลายคอลัมน์แสดงแทรกและนกเพนกวินที่แขวนถูกวางไว้ในพื้นที่ที่? แต่โปรแกรมยังคงอยู่ในแนวตั้งอย่างเด็ดขาดไปยังจุดถูกท้าทายในแนวนอน ทำไมถึงไม่สามารถที่เราดึงขอบเขตเล็กน้อยและซับรูทีนออกมาในพื้นที่ที่ขวามือจึงทำให้พวกเขาให้การสนับสนุนในการทำความเข้าใจของตัวหลักของรหัสหรือไม่และต้องฉันเตือนใครที่คุณไม่สามารถซื้อหน้าจอขาวดำอีกต่อไป? Syntaxcoloring บรรณาธิการเป็นค่าเริ่มต้น ทำไมไม่ทำให้สีของส่วนไวยากรณ์? ทำไมไม่บอกคอมไพเลอร์เกี่ยวกับการป้องกันรหัสภูมิภาคโดยการวางไว้ในกรอบพื้นหลังสีเทาอ่อน? หรือให้คำแนะนำเกี่ยวกับเส้นทางรหัสแนวโน้มและไม่น่ามีโทนสีพื้นหลังสีเขียวหรือสีแดง? สำหรับคนคอมพิวเตอร์เหตุผลที่มีความอนุรักษ์นิยมที่เรายังมีบางพบว่ามันมากขึ้นหัวชนฝาสำคัญสำหรับรหัสแหล่งที่มาของเราจะเข้ากันได้กับโทรพิมพ์ ASR-33 terminal และ 1963 ของ -vintage ตาราง ASCII กว่านั้นสำหรับเราที่จะสามารถที่จะแสดงความตั้งใจของเราได้อย่างชัดเจน. และใช่ฉันเกินไป: ผมเขียนนี้ใน vi (1) ซึ่งเป็นเหตุผลที่บทความไม่ได้มีทุก Unicode แฟนซีร่ายมนตร์ในครั้งแรกสถานที่. Q

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ย้ายไปข้างหน้ากับการเขียนโปรแกรมภาษาเราต้องหลุดพ้นจากการปกครองแบบเผด็จการของ ASCII .

พอล เฮนนิง แคมป์หนึ่งของรายละเอียดที่ซุกซนของซอฟต์แวร์ทาของฉันคือค่าที่ถูกเขียนในภาษา domainspecific
ที่แปลงเป็นรหัสที่มา C , เรียบเรียงเป็นห้องสมุดที่ใช้ร่วมกัน และประหาร
ที่ความเร็วฮาร์ดแวร์ ที่เห็นได้ชัดว่าทำให้การเขียนโปรแกรมภาษา ไวยากรณ์ ดีไซเนอร์และเช่นเดียวกับ
จริงๆแล้วฉันก็เริ่มคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีที่เราแสดงเองในไวยากรณ์เหล่านี้ .
ร็อบหอกแหลมมากเมื่อเร็ว ๆนี้พูดคำเกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมภาษาจาวา ซึ่งถ้า
คุณคิดว่า เกี่ยวกับมัน ฟังดูเหมือนคำพูดของ เจมส์ กอสลิง ได้ชี้ให้ C และน่าทึ่ง
คล้ายกับสิ่งที่บีจาร์น ทราสทรัพพูดเรื่องดี ol ' c .
ผมนับถือ Pikeเขาเคยเป็นยักษ์ใหญ่ในเขตข้อมูลเมื่อฉันเริ่มต้นและความสามารถของเขาที่จะ
ทำนายอนาคตได้สอดคล้องกันบน . 1
ต่อหน้าข้าแถวเหนียวจอบ แต่ผม
จะพยายามยืนยันว่าเวลานี้ ไพค์ เป็นแค่การจัดเรียงเก้าอี้ผ้าใบของไททานิคและ
เขาพลาด สิ่งใหญ่ถัดไปโดยขอบกว้าง
ไพค์เบื่อ C และ Java และทำในสิ่งที่ตนเองเคารพ hacker จะทำ : เขาสร้าง
ภาษาของเขาเองดีกว่า จาวา ดีกว่า C ดีกว่า c-and เขาเรียกว่าไป .
แต่เขาไปไกลพอหรือยัง ?

เข้า " แพคเกจหลัก FMT " {

main() func FMT printf ( " สวัสดีโลก " )
}
นี้ไม่ได้ในทางใดดูอย่างมากแตกต่างจากใด ๆของการเขียนโปรแกรมภาษา .
ซอคู่ของ glyphs ที่นี่และมี และมี C , C , Java , Python , Tcl , หรืออะไรก็ตาม .
โปรแกรมเมอร์เป็นพวงจู้จี้จุกจิกเมื่อมันมาถึงรูปแบบและมันเป็นความคิดที่ sobering ว่า
ของมากที่สุดอย่างรวดเร็วบุญธรรมการเขียนโปรแกรมภาษาของเวลาทั้งหมด , Perl , แทบจะไม่มีเวลาที่ยาวที่สุด

สิ่งที่ตลกคือสิ่งที่นักออกแบบไวยากรณ์จริงๆ ทะเลาะกันเรื่องไม่มากเหมาะสม
และที่ดีที่สุดไวยากรณ์สำหรับการแสดงออกของความคิดในเครื่องเข้าใจการเขียนโปรแกรมภาษาตามที่
คือการใช้ที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพมากที่สุดของตาราง ASCII อสังหาริมทรัพย์ ภาษาโปรแกรม
2

มันเป็น ASCII เพื่อฉัน . . . . . . .
มีการใช้เป็นภาษาที่เรียกว่า Algol , ภาษากลางของวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์
กลับมา ความมั่งคั่งของAlgol คือมาตรฐานรอบ 1960 และบอกเกี่ยวกับโหลคณิตศาสตร์
glyphs เช่น×÷¬ , , , และอ่านได้มาก subscripted 10 สัญลักษณ์ สำหรับใช้ในวันนี้สิ่งที่เราเรียก
สัญกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ หลังจากนั้นคอมพิวเตอร์ถูกสร้างขึ้นด้วยมือและมีตัวเลขอนุกรมตัวเลข
มีเครื่องรับ - ส่งโทรเลขที่กำหนดเองสำหรับการเขียนโปรแกรมภาษาของคุณเป็นอย่างน้อยจากความกังวลของคุณ .
สองปีต่อมา APL ภาษา ซึ่งรวมการขยาย
ชุดอักขระที่มีมากของสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ ฉันบอกว่า APL ยังอยู่ในบางมุมของการประกันและปิดบัง

แล้วเศรษฐศาสตร์แบบ แอสกี เกิดขึ้นประมาณปี 1963 และตั้งแต่ ภาษาโปรแกรมได้พยายาม

พอดีกับมัน( วิกิพีเดียอ้างว่า ASCII เพิ่มขึ้นเครื่องหมาย [ ] โดยเฉพาะเพื่อสนับสนุนอัลกอล / /
ผู้ประกอบการบูลีน . ไม่มีแหล่งข้อมูลมีไว้เพื่อเรียกร้อง )
ปัญหาอาจจะเริ่มเอาจริงกับการเขียนโปรแกรมภาษา c ก็ต้องสองชนิดของ
และหรือผู้ประกอบการ มันอาจจะใช้แค่หรือ POW แต่ | | | และบันทึกหนึ่งและสามตัวอักษร
ซึ่งใน asr-33 โทรพิมพ์จํานวน 1 / 10 และ 3 / 10 วินาที ตามลำดับ
มันแน่นอนข้อเสียเป็นธรรม แค่คิดเกี่ยวกับวิธีการที่รวดเร็วคุณพิมพ์เอง แต่ราคาประหยัดชั่วคราวนี้
เป็นทั้งชั้นเรียนใหม่ของยากที่จะจุดบกพร่องในรหัส C .
นิเคลาส์เวิร์ธพยายามที่จะแก้ไขบางส่วนของ ความเสียหายในปาสคาลและการทะเลาะวิวาทมากกว่าเริ่มต้นและสิ้นสุดจะไม่มี }

เอาC เป็นภาษาที่ชันมากที่สุด โดยให้แม่แบบตาราง ASCII และผู้ประกอบการ
เกินพิกัด จนกว่าคุณจะได้ตรวจสอบชนิดข้อมูล คุณมีความคิดอย่างไม่มีสิ่งที่อาจทำ
เหล่านั้น ( ซึ่งอาจเป็นเหตุผลที่ไม่เคยมีพอสนใจเวทีระหว่างประเทศลักษณะที่ยุ่งเหยิง
C รหัสการประกวด ขนานกับ ioccc สำหรับภาษา C )
C การหยุดสั้น ๆของการอนุญาตให้โปรแกรมเมอร์สามารถสร้างผู้ประกอบการใหม่ คุณไม่สามารถกำหนด : - :
ผู้ประกอบการ ; คุณจะต้องทำตามที่กำหนดไว้ล่วงหน้าชุด ถ้าบีจาร์น ทราสทรัพมีความทะเยอทะยานมากขึ้น
ในด้านนี้ , C อาจจะตี Perl โดย 10 ปีจะกลายเป็นที่สองของโลกที่เขียนเท่านั้น

หลังจาก APL ภาษาการเขียนโปรแกรม .หมดหวังว่าล่า glyphs คือการออกแบบไวยากรณ์เป็น exemplified โดยวิธี Guido Van Rossum
ได้ไปกับ Canonical ขอบเขตตัวคั่นในงูเหลือม อาศัยแทนในการเยื้องเพื่อวัตถุประสงค์นี้

อะไรที่เป็นไปได้ เช่น ค่าสูงที่ออกแบบวากยสัมพันธ์กล้า
ข้อพิพาทนี้เกิดขึ้น ? สำคัญของการจับคู่และ glyphs , { } สำหรับการใช้งานอื่น ๆของเขาในไวยากรณ์
.( การตัดสินใจนี้ยังทำให้มันเป็นไปได้ที่จะเขียนโปรแกรมภาษาฟอร์แทรนในงูเหลือม ความสำเร็จที่น่ายกย่องในด้านขวาของตัวเอง
.
) เป็นตัวอย่างที่ดีของสิ่งที่เกิดขึ้นถ้าคุณทำตรงข้าม คือ จอห์น ousterhout
TCL การเขียนโปรแกรมภาษา แม้จะมีทั้งหมดคุณสมบัติที่พึงประสงค์ เช่น ถูกสร้างขึ้นเป็นภาษาในการฝังตัวใน
เครื่องมือได้รับอย่างกว้างขวาง spurned มักจะมีข้อโต้แย้งเกี่ยวกับการใช้มากเกินไปของหรือยากที่จะ figureout
จัดวาง { } [ ] .
ความผิดหวังของฉันกับ Rob หอกไปที่ภาษาเป็นส่วนที่เหลือของโลกได้เปลี่ยนไปจาก
รหัสแอสกี แต่เขาไม่ได้ทำ ทำไมถึงพยายามที่จะอัดเป็นไวยากรณ์ที่แสดงออกในเสื้อของ 95
glyphs ของ ASCII เมื่อ Unicode ได้รับใหม่สีดำสำหรับมากของทศวรรษที่ผ่านมา ?
Unicode มีเฉดสีทั้งหมดของตัวอักษรกรีกสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์และทางด้านเทคนิค , วงเล็บ ,
brockets , เฟือง และ แปลก และอัศจรรย์ อักษรภาพ เช่น " ทันตกรรมสัญลักษณ์แสงลงและการเขียนโปรแกรมภาษา
3

แนวนอนกับคลื่น " ( 0x23c7 ) ทำไมเราต้องตั้งชื่อตัวแปร omegazero เมื่อคอมพิวเตอร์ของเรา
ตอนนี้รู้วิธีที่จะให้ 0x03a9 0x2080 อย่างถูกต้อง ?
ล่าสุดภาษาซีรูปแบบการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับ
ชุดอักขระ ASCII คือเมื่อ iso-c นอกเหนือจากมาตรฐานคณะกรรมการรับ trigraphs

ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะระบุรหัสที่มา C บนคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้มี ASCII ของอักขระ 95
ก้าวหนาและเด็ดขาด available-a ผิดทาง
ในขณะที่เราอยู่ที่นั้น คุณได้สังเกตเห็นว่าหน้าจอจะกว้างขึ้น และกว้างขึ้น วัน นี้ และที่
วันนี้ข้อความการประมวลผลโปรแกรมไม่มีปัญหากับคอลัมน์หลายแทรกแสดง
และห้อยเปลือกถูกวางในพื้นที่ที่ ?
แต่โปรแกรมจะยังคงมีอิทธิพลในแนวตั้งไปยังจุดที่ถูกท้าทายในแนวนอน ทำไมไม่ได้
เราดึงขอบเขตย่อยและซับรูทีนในพื้นที่ที่มือขวาทำให้พวกเขาสนับสนุน
เพื่อความเข้าใจของร่างกายหลักของรหัส ?
และผมคงต้องเตือนใครว่าคุณไม่สามารถซื้อจอขาวดำอีก syntaxcoloring
บรรณาธิการเป็นค่าเริ่มต้น ทำไมไม่ทำส่วนสีไวยากรณ์ ? ทำไม ไม่ บอก คอมไพเลอร์
เกี่ยวกับการป้องกันรหัสภูมิภาคโดยการวางไว้ในกรอบแสงพื้นหลังสีเทา ? หรือให้คำแนะนำเกี่ยวกับโอกาสและเส้นทางรหัส
ไม่น่าจะมีสีเขียวหรือสีแดงพื้นหลังสีอ่อน ?
เหตุผลที่คนคอมพิวเตอร์เพื่ออนุลักษณ์ว่าเรายังค้นหามันมากขึ้นโดยไม่ยืดหยุ่น
ที่สำคัญสำหรับรหัสแหล่งที่มาของเราเข้ากันได้กับความสำราญ asr-33 terminal และ 1963 วินเทจ
ตาราง ASCII มากกว่านั้นคือเราต้องแสดงความตั้งใจของเราอย่างชัดเจน .
และใช่ฉันเกินไป : ฉันเขียนนี้ใน 6 ( 1 ) ซึ่งทำให้บทความไม่ได้มีแฟนซีทั้งหมด Unicode
glyphs ในสถานที่แรก คิว