โดโรธีเป็นเด็กหญิงน้อยๆอาศัยอยู่กับ

โดโรธีเป็นเด็กหญิงน้อยๆอาศัยอยู่กับลุงและป้าของเธอโดยมีสุนัขแสนรู้ชื่อโตโต้เป็นเพื่อนรัก พวกเขาอาศัยอยู่ที่แคนซัส
ทำงานเป็นเกษตกรรับจ้างให้กับมิสกัลช์ผู้ใจร้ายมิสกัลช์ถูกโตโต้กัดก็เลยโกรธแค้นใช้อำนาจใบสั่งจากนายอำเภอมานำตัวโตโต้ไปกำจัดเสียโตโต้หนีออกมาได้โดโรธีจึงพาโตโต้หนีออกจากบ้าน ในระหว่างทางที่หนีออกมานั้นได้พบกับโปรเฟสเซอร์มาร์เวลซึ่งเป็นนักมายากล เขาได้เล่นกลให้เธอดูและหลอกเธอว่าป้าแอมของเธอนั้นป่วยเธอจึงยอมกลับไปบ้านไร่ของเธอเมื่อเธอกลับไปปรากฏว่าได้เกิดพายุทอร์นาโดพัดขึ้น เธอหลบอยู่ในบ้านพร้อมด้วยโตโต้สุนัขคู่ใจในขณะที่คนอื่นๆไม่ได้เข้ามาด้วย พายุทอร์นาโดได้พัดบ้านของเธอไปยังเมืองออซซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ในตำนาน ในระหว่างที่บ้านของเธอตกลงในเมืองออซนั้นได้ทับแม่มดแห่งตะวันออกเสียชีวิต เธอออกมาจากบ้านและได้พบกับกลินดาซึ่งเป็นแม่มดฝ่ายธรรมะ แม่มดผู้ชั่วร้ายแห่งตะวันตกได้ตามมาและกล่าวหาว่าโดโรธีได้ฆ่าน้องสาวของเธอ แต่แท้ที่จริงนั้นแม่มดแห่งตะวันตกต้องการรองเท้าสีทับทิมซึ่งเป็นรองเท้าวิเศษของน้องสาวเธอ ที่เมื่อผู้ใดสวมแล้วจะมีอำนาจวิเศษรองเท้านั้นกลับมาปรากฏอยู่ที่เท้าของโดโรธีเธอจึงต้องการฆ่าโดโรธีเสียเพื่อชิงรองเท้าแต่กลินดามาช่วยไว้เสียก่อน แม่มดผู้ชั่วร้ายไม่สามารถทำอันตรายโดโรธีได้จึงอาฆาตและกล่าวว่าจะตามฆ่าเธอให้ได้ก่อนจะหายตัวไป
โดโรธีต้องการจะกลับบ้านที่แคนซัสกลินดาจึงชี้ทางให้โดโรธีไปพบพ่อมดวิเศษแห่งออซซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองมรกตโดยให้โดโรธีเดินไปตามทางสีเหลืองแล้วจะพบปราสาทมรกตเองในระหว่างการเดินทางโดโรธีได้พบเพื่อนอีกสามคนคนที่หนึ่งคือหุ่นไล่กาที่ไม่สามารถไล่กาได้เลยเขากล่าวว่าเขาไม่มีสมองจึงไม่ฉลาดและไล่กาไม่ได้ โดโรธีจึงเสนอให้เขาเดินทางไปด้วยกันเพราะพ่อมดแห่งออซจะช่วยให้เขามีสมองได้ เมื่อเดินทางต่อไปก็ได้พบกับมนุษย์หุ่นกระป๋องซึ่งไม่มีหัวใจและต้องการให้พ่อมดแห่งออซใส่หัวใจให้เขาสุดท้ายพวกเขาได้พบกับสิงห์โตซึ่งไม่มีความน่าเกรงขามเพราะเป็นสิงห์โตขี้ขลาดและปรารถนาจะให้พ่อมดแห่งออซช่วยให้เขามีความกล้าหาญทั้งสี่คนรวมทั้งโตโต้ได้เดินทางไปถึงเมืองมรกตปรากฏว่าไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าพบพ่อมดแห่งออซแต่ในที่สุดก็เข้าไปจนได้ พวกเขาได้พบพ่อมดแห่งออซซึ่งปรากฏตนเป็นยักษ์มีแต่หัวและพูดเป็นควันไฟ พ่อมดแห่งออซสัญญาจะให้โดโรธีกลับบ้านและให้สมองแก่หุ่นไล่กาให้หัวใจแก่มนุษย์กระป๋องและให้ความกล้าหาญแก่สิงห์โต อย่างไรก็ตามทั้งหมดจะต้องไปนำไม้กวาดวิเศษของแม่มดแห่งตะวันตกมาให้เขาเสียก่อน
ทั้งหมดได้เข้าไปในป่าปีศาจเพื่อเข้าไปชิงไม้กวาดวิเศษแต่โดโรธีและโตโต้ถูกลิงบินได้สมุนของแม่มดจับตัวไปเสียก่อนโดโรธีและโตโต้ถูกนำตัวไปในปราสาทของแม่มดและถูกจับขังไว้แม่มดรอเวลาให้ถึงเวลาเที่ยงคืนแล้วจะฆ่าโดโรธีพวกเพื่อนของโดโรธีตามมาพบและแม่มดจะจุดไฟเผาหุ่นไล่กาโดโรธีจึงนำน้ำสาดไปยังหุ่นไล่กาแต่ปรากฏว่าน้ำได้กระเด็นไปโดนแม่มดแม่มดซึ่งแพ้น้ำก็เลยละลายพวกสมุนของแม่มดต่างพากันดีใจที่แม่มดผู้ชั่วร้ายตายไปได้ยกย่องโดโรธีให้เป็นเจ้าของปราสาทแทน โดโรธีและพวกได้นำไม้กวาดวิเศษกลับไปยังนครมรกตเพื่อให้กับพ่อมดแห่งออซตามคำสัญญา
เมื่อไปถึงนครมรกต พ่อมดแห่งออซกลับไม่ยอมทำตามสัญญาสร้างความผิดหวังให้กับโดโรธีและเพื่อน โตโต้ได้วิ่งเข้าไปในฉากด้านหลังและดึงผ้าม่านออก ทั้งหมดจึงเห็นว่าแท้ที่จริงแล้วพ่อมดแห่งออซก็เป็นเพียงชายชราที่ไม่มีเวทมนต์อันใด แต่ใช้เครื่องฉายหนังทำเป็นเหมือนว่าตนมีอำนาจวิเศษ อย่างไรก็ตามพ่อมดได้บอกกับหุ่นไล่กาว่าเขามีสมองอยู่แล้วเพราะสามารถตามมาช่วยโดโรธีได้ พร้อมกับให้ประกาศนียบัตรแก่หุ่นไล่กาเขาได้นำรูปหัวใจไปติดที่มนุษย์กระป๋องและให้เหรียญกล้าหาญแก่สิงห์โตจากนั้นก็ได้ขึ้นบัลลูนและสัญญาจะนำโดโรธีกลับบ้านแต่บังเอิญที่บัลลูนได้ลอยไปเสียก่อนโดโรธีจึงกลับบ้านไม่ได้
ในเวลานั้นกลินดาได้ปรากฏตัวขึ้นและบอกว่าโดโรธีกลับบ้านได้ด้วยรองเท้าทับทิมที่สวมอยู่ เพียงแต่เคาะรองเท้าเข้าด้วยกันพร้อมกับกล่าวว่า "ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้าน" สามครั้ง โดโรธีร่ำลาเพื่อนๆแล้วเคาะรองเท้าเธอจึงกลับไปยังแคนซัสเหมือนเดิม
เมื่อโดโรธีกลับไปก็พบว่าเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทำให้เธอนอนสลบไปเป็นเวลานาน เมื่อเธอตื่นขึ้นก็พบลุงและป้าของเธอพร้อมด้วยโปรเฟสเซอร์มาร์เวล ซึ่งบอกกับเธอว่าสิ่งที่เธอได้พบในเมืองออซนั้นแท้ที่จริงคือความฝันเท่านั้นเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดโรธีเป็นเด็กหญิงน้อยๆอาศัยอยู่กับลุงและป้าของเธอโดยมีสุนัขแสนรู้ชื่อโตโต้เป็นเพื่อนรักพวกเขาอาศัยอยู่ที่แคนซัสทำงานเป็นเกษตกรรับจ้างให้กับมิสกัลช์ผู้ใจร้ายมิสกัลช์ถูกโตโต้กัดก็เลยโกรธแค้นใช้อำนาจใบสั่งจากนายอำเภอมานำตัวโตโต้ไปกำจัดเสียโตโต้หนีออกมาได้โดโรธีจึงพาโตโต้หนีออกจากบ้านในระหว่างทางที่หนีออกมานั้นได้พบกับโปรเฟสเซอร์มาร์เวลซึ่งเป็นนักมายากลเขาได้เล่ นกลให้เธอดูและหลอกเธอว่าป้าแอมของเธอนั้นป่วยเธอจึงยอมกลับไปบ้านไร่ของเธอเมื่อเธอกลับไปปรากฏว่าได้เกิดพายุทอร์นาโดพัดขึ้นเธอหลบอยู่ในบ้านพร้อมด้วยโตโต้สุนัขคู่ใจในขณะที่คนอื่นๆไม่ได้เข้ามาด้วยพายุทอร์นาโดได้พัดบ้านของเธอไปยังเมืองออซซึ่งเป็นเมืองที่อ ยู่ในตำนานในระหว่างที่บ้านของเธอตกลงในเมืองออซนั้นได้ทับแม่มดแห่งตะวันออกเสียชีวิตเธอออกมาจากบ้านและได้พบกับกลินดาซึ่งเป็นแม่มดฝ่ายธรรมะแม่มดผู้ชั่วร้ายแห่งตะวันตกได้ตามมาและกล่าวหาว่าโดโรธีได้ฆ่าน้องสาวของเธอแต่แท้ที่จริงนั้นแม่มดแห่งตะวันตกต้องกา รรองเท้าสีทับทิมซึ่งเป็นรองเท้าวิเศษของน้องสาวเธอที่เมื่อผู้ใดสวมแล้วจะมีอำนาจวิเศษรองเท้านั้นกลับมาปรากฏอยู่ที่เท้าของโดโรธีเธอจึงต้องการฆ่าโดโรธีเสียเพื่อชิงรองเท้าแต่กลินดามาช่วยไว้เสียก่อนแม่มดผู้ชั่วร้ายไม่สามารถทำอันตรายโดโรธีได้จึงอาฆาตและกล่ าวว่าจะตามฆ่าเธอให้ได้ก่อนจะหายตัวไปโดโรธีต้องการจะกลับบ้านที่แคนซัสกลินดาจึงชี้ทางให้โดโรธีไปพบพ่อมดวิเศษแห่งออซซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองมรกตโดยให้โดโรธีเดินไปตามทางสีเหลืองแล้วจะพบปราสาทมรกตเองในระหว่างการเดินทางโดโรธีได้พบเพื่อนอีกสามคนคนที่หนึ่งคือหุ่นไล่กาที่ไม่สามารถไล่กาได้เลยเขากล่ าวว่าเขาไม่มีสมองจึงไม่ฉลาดและไล่กาไม่ได้โดโรธีจึงเสนอให้เขาเดินทางไปด้วยกันเพราะพ่อมดแห่งออซจะช่วยให้เขามีสมองได้เมื่อเดินทางต่อไปก็ได้พบกับมนุษย์หุ่นกระป๋องซึ่งไม่มีหัวใจและต้องการให้พ่อมดแห่งออซใส่หัวใจให้เขาสุดท้ายพวกเขาได้พบกับสิงห์โตซึ่งไม่มีค วามน่าเกรงขามเพราะเป