Scores of composition instructors a

Scores of composition instructors agree that writing should be taught as a recursive process, rather than a liner process, and they also agree that most writers employ certain writing strategies as they produce drafts. Sandra Perl’s article, Understanding Composing” shares these beliefs because she states: “writing does appear to be recursive, yet the parts that recur seem to vary from writer to writer and from topic to topic” (142). Perl explains that throughout the writing process, writers employ a “forward-moving action that exists by virtue of
backward-moving action” (141). Furthermore, Perl claims that when writers plan, draft, and revise their writings, they use a process she labels as retrospective structuring which involves attending to a writer’s a felt sense, returning to the topic presented, rereading what has been already written, and reassessing the words written (145).
Perl claims that the most important retrospective structuring feature involves writers paying attention to their felt sense, a term she borrows from Eugene Gendlin, a philosopher at the University of Chicago (142). Perl defines a writer’s felt sense as a bodily experience or nonverbal thought that “surround the words, or to what the words already present evoke in the writer” (142). Moreover, when writers use the process of felt sense they pause and react to “what is inside of them,” and writers seem to focus on “careful attention to one’s inner reflections and is often accompanied with bodily sensations”(Perl 144). Furthermore, Perl believes that skilled writers employ their felt sense unknowingly while unskilled writers can be taught how to pay close attention to their felt sense (144).
Perl then describes that when presented with a topic, writers take in the topic and attend to their felt sense and wait to see what forms before they begin to write (144). Perl states that a topic evokes a writer’ felt sense and the topic, “calls forth images, words, ideas, and vague fuzzy feelings that are anchored in the writer's body. What is elicited, then, is not solely the product of a mind but of a mind alive in a living, sensing body” (143). If something is still unclear or vague, writers will return to the topic and reread key words allowing the topic to deepen until their felt sense forms an image, word, or a phrase that “captures the sense they embody” (Perl 143). At this point, a writer does not have the words they want to write, but something has “clicked,” and they are now ready to begin writing on the topic.
Once writers begin the composing process, Perl claims that the most visible reoccurring feature is when writers go back to reread what already has been written. For some writers, rereading takes places after a few phrases or after every sentence, but more commonly, rereading occurs after a “chunck” of information has been written (Perl 142). Perl emphasizes that by rereading what has been written, sometimes writers discover the words they have written do not really encompass what they intended to convey. In this case, writers need to reassess the words they have written and change them to capture the intended meaning. (142). According to Perl, if something is missing in their writing, the writer needs to pause and let his or her “felt sense of what is missing form and then write out of that sense” (145). As result, as writers continually revise their drafts, writers are further structuring their sense as it corresponds to shaping their piece of writing (145).
Another reoccurring feature Perl point outs involves writers frequently returning to the topic and calling up a key word or item (142). According to Perl, usually when writers need to reread the topic, they are experiencing writer’s block, and writers are rereading the topic or key words as a way to revive the same felt sense the topic originally evoked. Other times, when rereading the topic, writers find that they have strayed from the topic or something is missing from what they are trying to say (Perl 145). On the other hand, Perl claims that sometimes: “in rereading we discover that the topic is ‘wrong,’ that the direction we discovered in writing is where we really want to go” (145). Moreover, Perl states that sometimes writers will change what they have written in order to ensure they are addressing the topic.
Perl states that another feature of the composing process is projective structuring. She defines projective structuring as: “the ability to craft what one intends to say so that it is intelligible to others” (146). According to Perl, writers must take on the role of the reader and “assess how the words on that page will affect someone other than the writer, the reader” (147). During this process, writers need to ask themselves what someone else will require before the piece of writing can become clear and captivating. Moreover, Perl proposes that retrospective and projective structuring are two elements of the same process and Perl claims: “Together they form the alternating mental postures writers assume as they move through the act of composing (147).
I believe that Perl offers some valuable insights to the composing process, and I agree with her that writing is a recursive process. As an English tutor, I always encourage my student to reread what they have previously written. In doing so, many students will discover that some sentences in their drafts ”just do not sound right” and they are now able to make the necessary adjustments, making their writing more coherent. I also believe that rereading key words in the topic helps students generate new ideas and the key words in the topic could be used during a prewriting activity, such as creating a clustering diagram. Lastly, I am elated that Perl provides a name to something that cannot really be explained—felt sense. I will now be able to tell my students to “call up” their felt sense as way to aid with their writing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คะแนนองค์ประกอบผู้สอนเห็นด้วยที่ เขียนควรได้รับการสอนเป็นกระบวนการเกิดซ้ำ แทนที่เป็นกระบวนการที่ซับ และพวกเขายังยอมรับว่า นักเขียนส่วนใหญ่จ้างเขียนกลยุทธ์บางอย่างพวกเขาผลิตแบบร่าง Sandra ภาษาเพิร์ลบทความ การเขียนความเข้าใจ"ร่วมความเชื่อเหล่านี้เนื่องจากเธอระบุ: "เขียนปรากฏ ซ้ำ แต่ส่วนที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะ แตกต่างจากผู้เขียนเขียน และจากหัวข้อหัว" (142) ภาษาเพิร์ลอธิบายว่า ตลอดการเขียน นักเขียนใช้การ "ย้ายไปดำเนินการที่มีอยู่โดย virtue ของ การย้ายย้อนหลัง" (141) นอกจากนี้ ภาษาเพิร์ลอ้างว่า เมื่อเขียนแผน ร่าง และแก้ไขงานเขียนของพวกเขา พวกเขาใช้กระบวนการเธอป้ายเป็นคาดจัดโครงสร้างที่เกี่ยวข้องเข้าร่วมการเป็นนักเขียนรู้สึกสักหลาด กลับไปยังหัวข้อที่นำเสนอ rereading ที่มีการเขียน และ reassessing คำที่เขียน (145) ภาษาเพิร์ลอ้างว่า นักเขียนที่ให้ความสนใจกับความความเกี่ยวข้องกับการย้อนรอยสำคัญที่จัดโครงสร้างคุณลักษณะ คำเธอมิตร Eugene Gendlin นักปราชญ์ในมหาวิทยาลัยชิคาโก (142) ภาษาเพิร์ลกำหนดความของผู้เขียนเป็นประสบการณ์ร่างกายหรือคิด nonverbal ว่า "ล้อมรอบคำ หรืออะไรคำแล้วนำเสนอเรามอบให้ในผู้เขียน" (142) นอกจากนี้ เมื่อผู้เขียนใช้กระบวนการความพวกเขาหยุด และตอบสนองกับ "สิ่งที่อยู่ภายในของพวกเขา" และนักเขียนที่ดูเหมือนจะ เน้น "ล่างหนึ่งจะสะท้อนภายใน และมักจะมาพร้อมกับ"(Perl 144) รู้สึกร่างกาย นอกจากนี้ ภาษาเพิร์ลเชื่อว่า นักเขียนมีฝีมือจ้างของพวกเขาจากความไม่รู้ในขณะที่งานเขียนสามารถสอนวิธีการใส่ใจกับความรู้สึกของสักหลาด (144) ภาษาเพิร์ลแล้วอธิบายว่า นำเสนอหัวข้อ ผู้เขียนในหัวข้อฟังความของพวกเขา และรอดูว่ารูปก่อนจะเริ่มเขียน (144) ภาษาเพิร์ลระบุว่า หัวข้อ evokes นักเขียน ' ความรู้สึกรู้สึก และหัวข้อ "เรียกมาภาพ คำ ความคิด ความรู้สึกเอิบคลุมที่ถูกยึดติดอยู่ในร่างกายของผู้เขียน และการ อะไรคือ elicited แล้ว ไม่เพียงผลิตภัณฑ์ที่ใจ แต่จิตใจที่มีชีวิตอยู่ในการใช้ชีวิต การตรวจร่างกาย" (143) ถ้าบางสิ่งบางอย่างยังไม่ชัดเจน หรือคลุมเครือ ผู้เขียนจะกลับไปหัวข้อ และอ่านศัพท์ให้หัวข้ออย่างลึกซึ้งจนกระทั่งฟอร์มของพวกเขาความภาพ คำ หรือวลีที่ "ความรู้สึกที่พวกเขารวบรวม" (ภาษาเพิร์ล 143) จุดนี้ นักเขียนไม่มีคำต้องการเขียน แต่สิ่งที่มี "คลิก" และพวกเขาก็พร้อมที่จะเริ่มเขียนในหัวข้อ เมื่อผู้เขียนเริ่มกระบวนการ composing ภาษาเพิร์ลอ้างว่า คุณลักษณะ reoccurring สุดเห็นว่าเมื่อผู้เขียนกลับไปอ่านอะไรแล้วได้รับการเขียน ผู้เขียนบาง rereading จะทำหลัง จากไม่กี่วลี หรือประโยคทุกหลัง ได้มากกว่าปกติ rereading เกิดขึ้นหลังจาก "chunck" ของข้อมูลมีการเขียน (ภาษาเพิร์ล 142) ภาษาเพิร์ลเน้นว่า โดย rereading ที่ได้รับการเขียน บางครั้งผู้เขียนพบได้เขียนคำไม่จริงรอบพวกเขามีจุดประสงค์เพื่อถ่ายทอด ในกรณีนี้ ผู้เขียนต้องการประเมินคำที่พวกเขาได้เขียน และเปลี่ยนให้จับความหมายวัตถุประสงค์ (142) ตามภาษาเพิร์ล ถ้าบางสิ่งบางอย่างหายไปในการเขียนของพวกเขา ผู้เขียนต้องหยุดชั่วคราว และให้เขา หรือเธอ "รู้สึกรู้สึกว่าขาดแบบฟอร์ม และเขียนจากความรู้สึกนั้นแล้ว" (145) เป็นผล เป็นนักเขียนแบบร่างของพวกเขา แก้ไขอย่างต่อเนื่องเขียนมีเพิ่มเติมจัดโครงสร้างความรู้สึกมันสอดคล้องกับการสร้างรูปร่างของชิ้นส่วนของการเขียน (145) Reoccurring อื่นคุณลักษณะภาษาเพิร์ลจุดลึกหนาบางเกี่ยวข้องกับการเขียนหัวข้อความ และเรียกคำคีย์บ่อย หรือสินค้า (142) ตามภาษาเพิร์ล ปกติ เมื่อผู้เขียนต้องอ่านหัวข้อ พวกเขาพบบล็อกของผู้เขียน นักเขียนที่ rereading หัวข้อหรือคำสำคัญเป็นวิธีการฟื้นฟูเดียวความหัวข้อเดิม evoked บางครั้ง เมื่อ rereading หัวข้อ ผู้เขียนพบว่า พวกเขามี strayed จากหัวข้อ หรือบางสิ่งบางอย่างหายไปจากสิ่งที่พวกเขากำลังพูด (ภาษาเพิร์ล 145) บนมืออื่น ๆ ภาษาเพิร์ลอ้างที่บางครั้ง: "ใน rereading เราค้นพบว่าหัวข้อ 'ผิด ทิศทางที่เราค้นพบในการเขียนว่าที่เราอยากไป" (145) นอกจากนี้ ภาษาเพิร์ลระบุว่า บางครั้งผู้เขียนจะเปลี่ยนพวกเขาได้เขียนเพื่อให้พวกเขาได้กำหนดหัวข้อ ภาษาเพิร์ลระบุคุณสมบัติอื่นของกระบวนการ composing ว่า projective จัดโครงสร้าง เธอกำหนดจัดโครงสร้าง projective เป็น: "หัตถกรรมสิ่งหนึ่งความตั้งใจที่จะพูดเพื่อให้ intelligible ผู้อื่น" (146) ตามภาษาเพิร์ล นักเขียนต้องสวมบทบาทของผู้อ่าน และ "ประเมินคำการจะกระทบคนอื่นที่ไม่ใช่นักเขียน ผู้อ่าน" (147) การเขียนต้องถามตัวเองว่าคนอื่นจะต้องก่อนชิ้นสามารถทำงานได้ชัดเจน และน่ารัก นอกจากนี้ ภาษาเพิร์ลเสนอว่า คาด และ projective จัดโครงสร้างองค์ประกอบที่สองของกระบวนการเดียวกัน และอ้างว่า ภาษาเพิร์ล: "Together จะแบบท่าจิตสลับผู้เขียนคิดว่าเป็นพวกเขาเลื่อนการกระทำของการเขียน (147) ผมเชื่อว่า ภาษาเพิร์ลมีข้อมูลเชิงลึกบางอย่างมีคุณค่ากระบวนการ composing และฉันเห็นด้วยกับเธอว่า การเขียนเป็นกระบวนการที่เกิดซ้ำ เป็นการกวดวิชาภาษาอังกฤษ ฉันเสมอให้นักเรียนของฉันจะอ่านอะไรได้เคยเขียน ใน นักเรียนจำนวนมากจะพบว่า บางประโยคในร่างของ "เพียงไม่เสียงขวา" และพวกเขาก็สามารถทำการปรับปรุงที่จำเป็น การเขียนของ coherent มากขึ้น ผมยังเชื่อว่า rereading คำสำคัญในหัวข้อช่วยให้นักเรียนสร้างความคิดใหม่ และสามารถใช้คำสำคัญในหัวข้อระหว่างกิจกรรม prewriting เช่นการสร้างไดอะแกรมระบบคลัสเตอร์ สุดท้ายนี้ ฉันร่าเริงว่า ภาษาเพิร์ลให้ชื่อเพื่อสิ่งที่ไม่สามารถจะอธิบายจริง ๆ — รู้สึกรู้สึก ตอนนี้จะบอกนักเรียนของฉัน "ระดม" ของความเป็นวิธีการช่วยเหลือ ด้วยการเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คะแนนของอาจารย์องค์ประกอบยอมรับว่าการเขียนควรจะสอนเป็นกระบวนการ recursive มากกว่ากระบวนการซับและพวกเขายังยอมรับว่านักเขียนส่วนใหญ่ใช้กลยุทธ์การเขียนบางอย่างที่พวกเขาผลิตร่าง แซนดร้าบทความของ Perl เข้าใจการเขียน "หุ้นความเชื่อเหล่านี้เพราะเธอกล่าวว่า" การเขียนไม่ปรากฏเป็น recursive แต่ชิ้นส่วนที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะแตกต่างจากนักเขียนนักเขียนและจากหัวข้อกระทู้ "(142) Perl อธิบายว่าตลอดขั้นตอนการเขียนนักเขียนจ้าง
"การกระทำข้างหน้าเคลื่อนไหวที่มีอยู่โดยอาศัยการดำเนินการย้อนหลังเคลื่อนไหว" (141) นอกจากนี้ Perl อ้างว่าเมื่อแผนนักเขียนร่างและแก้ไขงานเขียนของพวกเขาที่พวกเขาใช้กระบวนการที่เธอป้ายเป็นโครงสร้างย้อนหลังที่เกี่ยวข้องกับการเข้าร่วมการเป็นนักเขียนที่มีความรู้สึกที่รู้สึกกลับไปที่หัวข้อที่นำเสนอที่ rereading สิ่งที่ได้รับการเขียนแล้วและ reassessing คำที่เขียน (145).
Perl อ้างว่าคุณลักษณะโครงสร้างย้อนหลังที่สำคัญที่สุดที่เกี่ยวข้องกับนักเขียนให้ความสนใจกับความรู้สึกของพวกเขาในระยะที่เธอยืมจากยู Gendlin เป็นนักปรัชญาที่มหาวิทยาลัยชิคาโก (142) Perl กำหนดความรู้สึกของผู้เขียนรู้สึกว่าเป็นประสบการณ์ทางร่างกายหรือความคิดที่อวัจนภาษา "ล้อมรอบคำหรือว่าคำที่มีอยู่แล้วนำเสนอในการทำให้เกิดนักเขียน" (142) นอกจากนี้เมื่อนักเขียนที่ใช้กระบวนการของความรู้สึกความรู้สึกที่พวกเขาหยุดและตอบสนองต่อ "สิ่งที่อยู่ภายในของพวกเขา" และนักเขียนดูเหมือนจะมุ่งเน้นไปที่ "ความเอาใจใส่และระมัดระวังการสะท้อนด้านหนึ่งและมักจะมาพร้อมกับความรู้สึกของร่างกาย" (Perl 144) นอกจากนี้ Perl เชื่อว่านักเขียนที่มีทักษะการจ้างงานความรู้สึกของพวกเขาโดยไม่รู้ตัวในขณะที่นักเขียนชำนาญสามารถสอนวิธีการให้ความสำคัญกับความรู้สึกความรู้สึกของพวกเขา (144).
Perl แล้วอธิบายว่าเมื่อนำเสนอกับหัวข้อที่ผู้เขียนใช้เวลาในหัวข้อและเข้าร่วมกับพวกเขา รู้สึกและรอที่จะเห็นสิ่งที่รูปแบบก่อนที่พวกเขาเริ่มเขียน (144) Perl กล่าวว่าหัวข้อที่กระตุ้นนักเขียน 'รู้สึกและหัวข้อ "โทรมาภาพคำพูดความคิดและความรู้สึกที่คลุมเครือไม่ชัดเจนที่จอดทอดสมออยู่ในร่างกายของนักเขียน ออกมาเป็นอะไรแล้วไม่ได้เป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของใจ แต่ใจมีชีวิตอยู่ในที่อยู่อาศัยที่ตรวจวัดร่างกาย "(143) หากสิ่งที่ยังไม่ชัดเจนหรือคลุมเครือนักเขียนที่จะกลับไปที่หัวข้อและอ่านคำสำคัญที่ช่วยให้เรื่องที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นจนรู้สึกรู้สึกของพวกเขาในรูปแบบภาพคำหรือวลีที่ว่า "การจับความรู้สึกที่พวกเขารวบรวม" a (Perl 143) ณ จุดนี้ผู้เขียนไม่ได้มีคำพูดที่พวกเขาต้องการที่จะเขียน แต่สิ่งที่ได้ "คลิก" และตอนนี้พวกเขาพร้อมที่จะเริ่มต้นการเขียนในหัวข้อ.
เมื่อนักเขียนเริ่มต้นกระบวนการเขียนที่ Perl อ้างว่าคุณลักษณะ reoccurring มองเห็นได้มากที่สุด คือเมื่อนักเขียนกลับไปอ่านสิ่งที่มีอยู่แล้วได้รับการเขียน สำหรับนักเขียนบาง rereading ใช้เวลาสถานที่หลังจากไม่กี่วลีหรือหลังทุกประโยค แต่มากกว่าปกติ rereading เกิดขึ้นหลังจากที่ "chunck" ของข้อมูลที่ได้รับการเขียน (Perl 142) Perl เน้นว่าโดย rereading สิ่งที่ได้รับการเขียนบางครั้งนักเขียนค้นพบคำที่พวกเขาได้เขียนไม่ได้จริงๆครอบคลุมสิ่งที่พวกเขาตั้งใจที่จะถ่ายทอด ในกรณีนี้ผู้เขียนต้องประเมินคำที่พวกเขาได้เขียนและเปลี่ยนพวกเขาที่จะจับความหมายที่ตั้งใจไว้ (142) ตาม Perl ถ้าบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไปในการเขียนของพวกเขานักเขียนต้องการที่จะหยุดและปล่อยให้เขาหรือเธอ "รู้สึกสิ่งที่ขาดหายรูปแบบแล้วเขียนออกมาจากความรู้สึกที่ว่า" (145) ผลที่ตามมาเป็นนักเขียนอย่างต่อเนื่องแก้ไขร่างของพวกเขานักเขียนที่ได้รับการต่อโครงสร้างความรู้สึกของพวกเขาเป็นมันสอดคล้องกับการสร้างชิ้นส่วนของพวกเขาในการเขียน (145).
อีกคุณสมบัติ reoccurring ลึกหนาบางจุด Perl เกี่ยวข้องกับนักเขียนบ่อยกลับไปที่หัวข้อและเรียกคำสำคัญหรือรายการ (142) ตามที่เพิร์ลโดยปกติเมื่อนักเขียนต้องอ่านหัวข้อที่พวกเขากำลังประสบเขียนบล็อกและนักเขียนที่มีการ rereading หัวข้อหรือคำที่สำคัญเป็นวิธีที่จะฟื้นความรู้สึกเดียวกันรู้สึกหัวข้อปรากฏเดิม ครั้งอื่น ๆ เมื่อ rereading หัวข้อนักเขียนพบว่าพวกเขาได้หลงจากหัวข้อหรือสิ่งที่หายไปจากสิ่งที่พวกเขากำลังพยายามที่จะบอกว่า (Perl 145) ในทางตรงกันข้ามอ้าง Perl ว่าบางครั้ง "ใน rereading เราพบว่าหัวข้อคือ 'ผิด' ว่าทิศทางที่เราค้นพบในการเขียนเป็นที่ที่เราอยากจะไป" (145) นอกจากนี้ Perl ระบุว่าบางครั้งนักเขียนที่จะเปลี่ยนสิ่งที่พวกเขาได้เขียนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะอยู่ในหัวข้อ.
Perl กล่าวว่าคุณลักษณะของกระบวนการเขียนอีกเป็นโครงสร้าง projective เธอกำหนดโครงสร้าง projective ว่า "ความสามารถในการฝีมือสิ่งหนึ่งตั้งใจที่จะพูดเพื่อที่จะเข้าใจกับคนอื่น ๆ " (146) ตามที่เพิร์ลนักเขียนจะต้องใช้เวลาในบทบาทของผู้อ่านและ "ประเมินว่าคำในหน้านั้นจะมีผลต่อคนอื่นที่ไม่ใช่นักเขียนผู้อ่าน" (147) ในระหว่างกระบวนการนี้นักเขียนต้องถามตัวเองว่าสิ่งที่คนอื่นจะต้องมาก่อนส่วนของการเขียนจะกลายเป็นที่ชัดเจนและน่ารัก นอกจากนี้ Perl แนะว่าย้อนหลังและโครงสร้าง projective สององค์ประกอบของกระบวนการเดียวกันและ Perl อ้าง:. "พวกเขาช่วยกันสร้างท่าจิตสลับนักเขียนถือว่าเป็นพวกเขาย้ายผ่านการกระทำของแต่ง (147)
ผมเชื่อว่า Perl เสนอข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่าบางอย่าง ที่จะดำเนินการเขียนและผมก็เห็นด้วยกับเธอเขียนว่าเป็นกระบวนการที่เรียกซ้ำ ในฐานะที่เป็นครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษฉันมักจะส่งเสริมให้นักเรียนของฉันที่จะอ่านสิ่งที่พวกเขาได้เขียนก่อนหน้านี้ ในการทำเช่นนักเรียนจำนวนมากจะพบว่าบางประโยคในร่างของพวกเขา "ก็ไม่ได้เสียงที่ถูกต้อง" และตอนนี้พวกเขาสามารถที่จะทำให้การปรับเปลี่ยนที่จำเป็นทำให้เขียนของพวกเขาเชื่อมโยงกันมากขึ้น ฉันยังเชื่อว่า rereading คำสำคัญในหัวข้อจะช่วยให้นักเรียนสร้างความคิดใหม่และคำสำคัญในหัวข้อที่อาจจะนำมาใช้ในกิจกรรม prewriting เช่นการสร้างแผนผังการจัดกลุ่ม สุดท้ายนี้ผมกำลังมีความสุขที่ Perl ให้ชื่ออะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้จริงๆรู้สึกความรู้สึก ตอนนี้ผมจะสามารถที่จะบอกนักเรียนของฉันไป "เรียก" ความรู้สึกของพวกเขารู้สึกว่าเป็นวิธีที่จะช่วยในการเขียนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะแนนของอาจารย์ประพันธ์เห็นด้วยว่า การเขียนควรสอนเป็นวิธีการกระบวนการ มากกว่ากระบวนการที่ซับ และพวกเขายังยอมรับว่านักเขียนส่วนใหญ่จ้างบางกลยุทธ์ในการเขียนที่พวกเขาผลิตฉบับร่าง บทความของแซนดร้า Perl , ความเข้าใจการเขียน " หุ้นความเชื่อเหล่านี้เพราะรัฐ : " เขียนจะปรากฏเป็น recursiveแต่ส่วนที่เกิดขึ้น ดูเหมือนจะแตกต่างจากนักเขียน นักเขียน และจากหัวข้อกระทู้ " ( 142 ) Perl อธิบายว่า ตลอดกระบวนการเขียน , นักเขียนจ้าง " ออกมาเคลื่อนไหวที่มีอยู่โดยอาศัย
ย้อนกลับเคลื่อนไหว " ( 141 ) นอกจากนี้ เพิร์ล อ้างว่า เมื่อนักเขียนแผนที่ , ร่าง , และแก้ไขงานเขียนของตนเองพวกเขาใช้ขั้นตอนเธอฉลากเป็นย้อนหลังการซึ่งเกี่ยวข้องกับการเข้าร่วมเป็นนักเขียนก็รู้สึก กลับไปหัวข้อที่นำเสนอ อ่านบทแล้วได้เขียนไว้แล้วและ reassessing ถ้อยคำที่เขียน ( 145 )
Perl การเรียกร้องที่สำคัญที่สุดคุณลักษณะการย้อนหลังที่เกี่ยวข้องกับนักเขียนให้ความสนใจของพวกเขารู้สึก , คําที่เธอยืม gendlin จากยูจีน ,นักปรัชญาที่มหาวิทยาลัยชิคาโก ( 142 ) Perl นิยามของนักเขียนรู้สึกเหมือนร่างกายประสบการณ์หรือความคิดแบบ " ล้อมรอบคำพูดหรือสิ่งที่คำปัจจุบันแล้วทำให้ในนักเขียน " ( 142 ) นอกจากนี้ เมื่อนักเขียนใช้กระบวนการรู้สึกพวกเขาหยุดและตอบสนองต่อ " สิ่งที่อยู่ภายในของพวกเขา" และผู้เขียนดูเหมือนจะมุ่งเน้นไปที่ " ความเอาใจใส่และระมัดระวังในหนึ่งภายในสะท้อนและมักจะมาพร้อมกับความรู้สึกของร่างกาย " ( Perl 144 ) นอกจากนี้ Perl เชื่อว่านักเขียนฝีมือจ้างของพวกเขารู้สึกโดยไม่รู้ตัวในขณะที่นักเขียนฝีมือสามารถสอนวิธีที่จะ ใส่ใจ พวกเขารู้สึก ( 144 )
Perl แล้วอธิบายว่า เมื่อการเสนอหัวข้อผู้เขียนใช้เวลาในหัวข้อและเข้าร่วมของพวกเขารู้สึก และคอยดูว่ารูปแบบก่อนที่จะเริ่มเขียน ( 144 ) Perl ระบุว่าหัวข้อที่ทำให้นักเขียนรู้สึกและหัวข้อ " เรียกออกมา ภาพ คำพูด ความคิด และความรู้สึกที่คลุมเครือไม่ชัดเจน ที่ยึดในร่างกายของนักเขียน สิ่งที่ได้มาก็ไม่ได้เป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของจิต แต่จิตยังมีชีวิตอยู่ในห้องนั่งเล่นสัมผัสร่างกาย " ( 143 ) ถ้าบางอย่างที่ยังไม่ชัดเจน หรือคลุมเครือ นักเขียนจะกลับไปที่หัวข้อและ reread คำสำคัญที่ช่วยให้หัวข้อลึกจนเขารู้สึกรูปแบบภาพ , คำหรือวลีว่า " จับความรู้สึกที่พวกเขารวบรวม " ( Perl 143 ) ณจุดนี้ นักเขียนที่ไม่ได้มีถ้อยคำที่อยากจะเขียน แต่บางอย่างได้ " คลิก ๆ" และพวกเขาจะพร้อมที่จะเริ่มเขียนในหัวข้อ
เมื่อนักเขียนเริ่มเขียนกระบวนการ Perl อ้างว่ามองเห็นที่สุด reoccurring คุณลักษณะเมื่อนักเขียนกลับไปอ่านสิ่งที่ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว สำหรับนักเขียนบางคนจะใช้เวลาสถานที่ที่แตกต่างกันไม่กี่วลีหรือทุกประโยค แต่มากกว่าปกติ ,ที่แตกต่างกันเกิดขึ้นหลังจาก " chunck " ของข้อมูลที่ถูกเขียน ( Perl 142 ) Perl เน้นว่าโดยการอ่านสิ่งที่ได้รับการเขียน บางครั้งนักเขียนค้นพบถ้อยคำที่เขียนไม่ได้จริงๆความสิ่งที่พวกเขาตั้งใจจะสื่อ ในกรณีนี้ ผู้เขียนต้องดูคำที่เขาเขียนและเปลี่ยนพวกเขาเพื่อจับภาพที่มีความหมาย ( 142 ) ตาม Perl ,ถ้าบางอย่างมันขาดหายไป ในการเขียน นักเขียนต้องหยุดและให้เขาหรือเธอ " รู้สึกอะไรขาดหายไปฟอร์มแล้วเขียนออกมาจากที่รู้สึก " ( 145 ) เป็นผลต่อเนื่องทบทวนร่างของเขาเป็นนักเขียน , นักเขียนเพิ่มเติมจะสร้างความรู้สึกของพวกเขาจะสอดคล้องกับรูปร่างของชิ้นของการเขียน ( 145 )
อื่นคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับ Perl reoccurring จุดลึกหนาบางนักเขียนบ่อยกลับไปหัวข้อและเรียกคำกุญแจหรือรายการ ( 142 ) ตาม Perl มักจะเมื่อนักเขียนต้องอ่านหัวข้อนี้ พวกเขาพบบล็อกของนักเขียนและนักเขียนมีการอ่านหัวข้อหรือคำสำคัญเป็นวิธีที่จะฟื้นเหมือนกันรู้สึกหัวข้อเดิม evoked . ครั้งอื่น ๆ เมื่ออ่านบทเรื่องผู้เขียนพบว่าพวกเขาได้หลงจากหัวข้อหรือสิ่งที่ขาดหายไปจากสิ่งที่พวกเขากำลังพูด ( Perl 145 ) บนมืออื่น ๆ , Perl อ้างว่า : " ที่แตกต่างกัน บางครั้งเราพบว่า หัวข้อที่เป็น ' ผิด ' ว่าทิศทางที่เราค้นพบในการเขียน คือที่ที่เราต้องการจะไป " ( 145 ) นอกจากนี้Perl ระบุว่า บางครั้งผู้เขียนจะเปลี่ยนสิ่งที่พวกเขาได้เขียนขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะอยู่ในหัวข้อ
Perl ระบุว่าคุณลักษณะของการกระบวนการเสนอโครงสร้าง . เธอเสนอการกำหนดเป็น " ความสามารถในงานฝีมือสิ่งที่ตั้งใจจะพูดให้มันเข้าใจผู้อื่น " ( 146 ) ตาม Perl ,นักเขียนต้องสวมบทบาทของผู้อ่าน และ " ประเมินว่า ตัวหนังสือบนหน้านั้นจะส่งผลต่อคนอื่นที่ไม่ใช่นักเขียน นักอ่าน " ( 147 ) ในระหว่างกระบวนการนี้ ผู้เขียนต้องถามตัวเองสิ่งที่คนอื่นจะต้องก่อนที่ชิ้นส่วนของการเขียนจะกลายเป็นชัดเจนและน่ารัก นอกจากนี้