Smalltalk-80 syntax is rather minim

Smalltalk-80 syntax is rather minimalist, based on only a handful of declarations and reserved words. In fact, only six "keywords" are reserved in Smalltalk: true, false, nil, self, super, and thisContext. These are actually called pseudo-variables, identifiers that follow the rules for variable identifiers but denote bindings that the programmer cannot change. The true, false, and nil pseudo-variables are singleton instances. self and super refer to the receiver of a message within a method activated in response to that message, but sends to super are looked up in the superclass of the method's defining class rather than the class of the receiver, which allows methods in subclasses to invoke methods of the same name in superclasses. thisContext refers to the current activation record. The only built-in language constructs are message sends, assignment, method return and literal syntax for some objects. From its origins as a language for children of all ages, standard Smalltalk syntax uses punctuation in a manner more like English than mainstream coding languages. The remainder of the language, including control structures for conditional evaluation and iteration, is implemented on top of the built-in constructs by the standard Smalltalk class library. (For performance reasons, implementations may recognize and treat as special some of those messages; however, this is only an optimization and is not hardwired into the language syntax.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวยากรณ์ภาษาสมอลล์ทอล์ก-80 จะเป็นมินิมัลลิสต์ ตามรีสอร์ตของประกาศ และจองคำ ในความเป็นจริง จอง 6 "คำสำคัญ" ในภาษาสมอลล์ทอล์ก: true, false, nil ตนเอง ซุปเปอร์ และ thisContext เหล่านี้จริง ๆ เรียกว่าเทียมตัวแปร รหัสที่ทำตามกฎสำหรับตัวระบุตัวแปร แต่แสดงรวมที่โปรแกรมเมอร์จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลง ความจริง เท็จ และตัวแปรเทียม nil เป็นอย่างเดี่ยว หมายถึงผู้รับข้อความภายในวิธีการเปิดใช้งานในข้อความที่ตนและซุปเปอร์ แต่ส่งถึงที่หาในซุปเปอร์คลาสของคลาสการกำหนดวิธีการแทนที่เป็นชั้นของผู้รับ ซึ่งช่วยให้วิธีการในระดับเรียกเมธอดชื่อเดียวใน superclasses thisContext หมายถึงการเรียกใช้เรกคอร์ดปัจจุบัน โครงสร้างภาษาภายในเท่านั้นจะส่งข้อความ กำหนด วิธีการส่งคืน และอักษรไวยากรณ์สำหรับวัตถุบางอย่าง จากต้นกำเนิดเป็นภาษาสำหรับเด็กทุกเพศทุกวัย ไวยากรณ์ภาษาสมอลล์ทอล์กมาตรฐานให้ใช้เครื่องหมายวรรคตอนอย่างมากกว่าเช่นภาษาอังกฤษกับภาษาในการเขียนโค้ด มีดำเนินการส่วนเหลือของภาษา รวมทั้งโครงสร้างควบคุมประเมินเงื่อนไขการเกิดซ้ำ บนโครงสร้างภายในโดยไลบรารีคลาสมาตรฐานของภาษาสมอลล์ทอล์ก (สำหรับเหตุผลด้านประสิทธิภาพ ใช้งานอาจรู้จัก และรักษาเป็นพิเศษของข้อความ อย่างไรก็ตาม นี้เป็นเพียงการเพิ่มประสิทธิภาพ และไม่เดินสายเป็นไวยากรณ์ภาษา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมอลล์ทอล์ค-80 ไวยากรณ์ค่อนข้างเรียบง่ายตามเพียงไม่กี่คนของการประกาศและคำสงวน ในความเป็นจริงเพียงหก "คำหลัก" จะถูกสงวนไว้ในสมอลล์ทอล์ค: จริงเท็จศูนย์ตนเองซูเปอร์และ thisContext เหล่านี้จะถูกเรียกว่าจริงตัวแปรตัวระบุที่เป็นไปตามกฎสำหรับการระบุตัวแปร แต่หมายถึงการผูกที่โปรแกรมเมอร์ไม่สามารถเปลี่ยน จริงเท็จและไม่มีตัวแปรเป็นกรณีเดี่ยว ตัวเองและซุปเปอร์อ้างถึงรับข้อความภายในวิธีเปิดใช้งานในการตอบสนองต่อข้อความที่มี แต่ส่งไปยังสุดจะเงยหน้าขึ้นมองใน superclass ของคลาสกำหนดวิธีการที่มากกว่าชั้นของผู้รับซึ่งจะช่วยให้วิธีการในการ subclasses จะก่อให้เกิด วิธีการของชื่อเดียวกันใน superclasses thisContext หมายถึงการบันทึกการเปิดใช้งานในปัจจุบัน ในตัวสร้างภาษาเดียวที่มีข้อความส่ง, การกำหนดวิธีการและผลตอบแทนที่แท้จริงไวยากรณ์สำหรับวัตถุบางอย่าง จากต้นกำเนิดของมันเป็นภาษาสำหรับเด็กทุกเพศทุกวัยไวยากรณ์ Smalltalk มาตรฐานใช้เครื่องหมายวรรคตอนในลักษณะอื่น ๆ เช่นภาษาอังกฤษกว่าภาษาการเขียนโปรแกรมที่สำคัญ ส่วนที่เหลือของภาษาซึ่งรวมถึงโครงสร้างการควบคุมสำหรับการประเมินเงื่อนไขและซ้ำ, มีการใช้งานที่ด้านบนของตัวสร้างโดยห้องสมุดชั้นมอลล์ทอล์คมาตรฐาน (สำหรับเหตุผลด้านประสิทธิภาพการใช้งานอาจจะไม่รู้จักและรักษาเป็นพิเศษบางส่วนของข้อความเหล่านั้นอย่างไรก็ตามนี้เป็นเพียงการเพิ่มประสิทธิภาพและไม่ได้เดินสายเป็นไวยากรณ์ภาษา.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

smalltalk-80 เป็นไวยากรณ์ที่เรียบง่ายแต่ใช้เพียงเล็กน้อยของการประกาศและสงวนคำ ในความเป็นจริง , เพียงหก " คำหลัก " ที่สงวนไว้ในเพิร์ล : จริงเท็จ , นิล , ด้วยตนเอง , ซูเปอร์ และ thiscontext . เหล่านี้เป็นจริงเรียกว่าตัวแปรเทียมระบุว่าตามกฎสำหรับการระบุตัวแปร แต่แสดงถึงผูกที่โปรแกรมเมอร์ไม่สามารถเปลี่ยน ความจริง เท็จนิลเทียมและตัวแปร Singleton กรณี ตนเอง และซูเปอร์หมายถึงผู้รับของข้อความภายในวิธีการเปิดใช้งานในการตอบสนองต่อข้อความนั้น แต่ส่งซูเปอร์มองขึ้นในซูเปอร์คลาสของวิธีการกำหนดชั้นมากกว่าชั้นของผู้รับ ซึ่งจะช่วยให้วิธีการในคลาสจะเรียกวิธีการของชื่อเดียวกันใน superclasses .thiscontext หมายถึงการบันทึกการเปิดใช้งานปัจจุบัน ภาษาเดียวในตัวโครงสร้างเป็นข้อความส่ง , งาน , วิธีการกลับมาและอักษรไวยากรณ์วัตถุบางอย่าง จากต้นกำเนิดของมันเป็นภาษาสำหรับเด็กทุกเพศทุกวัย , Smalltalk ใช้เครื่องหมายวรรคตอนไวยากรณ์มาตรฐาน ในลักษณะเหมือนภาษาอังกฤษกว่าการเข้ารหัสภาษาหลัก ส่วนที่เหลือของภาษารวมถึงการควบคุมโครงสร้างการประเมินเงื่อนไขซ้ำ , ใช้ด้านบนของตัวโครงสร้างตามมาตรฐาน Smalltalk ชั้นห้องสมุด ( สำหรับเหตุผลประสิทธิภาพการใช้งานอาจจะรู้จักและรักษาเป็นพิเศษบางข้อความ เหล่านั้น อย่างไรก็ตาม นี้เป็นเพียงการเพิ่มประสิทธิภาพและยังฝังอยู่ในภาษา ไวยากรณ์ )