High-intensity interval training (H

High-intensity interval training (HIT) describes physical exercise that is characterized by brief, intermittent bursts
of vigorous activity, interspersed by periods of rest or low-intensity exercise. HIT is infinitely variable with the specific physiological adaptations induced by this form of training determined by a myriad of factors including the
precise nature of the exercise stimulus (i.e. the intensity, duration and number of intervals performed, as well as the duration and activity patterns during recovery). When compared on a matched-work basis or when estimated energy expenditure is equivalent, HIT can serve as an effective alternate to traditional endurance training, inducing similar or even superior changes in a range of physiological, performance and health-related markers in both healthy individuals and diseased populations (Wisloff et al. 2007; Tjonna et al. 2009; Hwang et al. 2011). Less is known regarding the effects of low-volume HIT, but growing evidence suggests this type of training stimulates physiological remodelling comparable with moderate-intensity continuous training despite a sub- stantially lower time commitment and reduced total exercise volume (Gibala & McGee 2008). These findings are important from a public health perspective, given that ‘lack of time’ remains one of the most commonly cited barriers to regular exercise participation (Stutts 2002; Trost et al. 2002; Kimm et al. 2006). Moreover, recent evidence suggests that HIT is perceived to be more enjoyable than moderate-intensity continuous exercise (Bartlett et al. 2011). Here we review some of the mechanisms responsible for improved skeletal muscle metabolic control and changes in cardiovascular function in response to low-volume HIT, as well as the potential health-related implications for patients with chronic diseases including type 2 diabetes and cardiovascular disease. We also speculate on the practical application of low-volume HIT for elite performance. Although it is recognized that the underlying mechanisms are probably different compared with less-trained subjects (Iaia & Bangsbo 2010), responses in elite athletes may help our understanding of why low-volume HIT is such a potent exercise stimulus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การฝึกอบรมช่วงความเข้มสูง (ตี) อธิบายกายที่เป็นลักษณะระเบิดสั้น ๆ เป็นระยะ ๆกิจกรรมแข็งแรง สลับ โดยระยะเวลาของการพักผ่อนหรือออกกำลังกายความเข้มต่ำ ตีเป็นอนันต์ตัวแปรกับการปรับตัวทางสรีรวิทยาเฉพาะที่เกิดจากรูปแบบของการฝึกอบรมถูกกำหนด โดยปัจจัยรวมทั้งอีกมากมายธรรมชาติแม่นยำกระตุ้นการออกกำลังกาย (เช่นความรุนแรง ระยะเวลา และจำนวนของช่วงเวลาที่ดำเนินการ รวมทั้งรูปแบบกิจกรรมและระยะเวลาระหว่างการกู้คืน) เมื่อเทียบบนพื้นฐานตรงกับการทำงานหรือเมื่อรายจ่ายพลังงานโดยประมาณเทียบเท่า ตีสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเลือกสำรองมีประสิทธิภาพการฝึกอบรมแบบดั้งเดิมความอดทน กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่คล้ายกัน หรือเหนือกว่าแม้ในหลากหลายทางสรีรวิทยา ประสิทธิภาพการทำงานและเครื่องหมายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพในบุคคลที่มีสุขภาพและประชากรเป็นโรค (Wisloff et al. 2007 Tjonna et al. 2009 ฮวง et al. 2011) น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับผลกระทบของปริมาณต่ำตี แต่เติบโตหลักฐานแนะนำการฝึกชนิดนี้ช่วยกระตุ้นทางสรีรวิทยาความสะอาดเทียบได้กับการฝึกอบรมที่ต่อเนื่องแม้จะ stantially ย่อยล่างเวลาความมุ่งมั่นและปริมาณการออกกำลังกายรวมลดลง (Gibala & McGee 2008) ความเข้มปานกลาง ค้นพบเหล่านี้มีความสำคัญจากมุมมองของสาธารณสุข ระบุว่า 'ไม่มีเวลา' ยังคงเป็นหนึ่งในอุปสรรคมักอ้างถึงการเข้าร่วมกิจกรรมออกกำลังกายปกติ (Stutts 2002 Trost et al. 2002 Kimm et al. 2006) นอกจากนี้ หลักฐานล่าสุดแสดงให้เห็นว่า ตีเป็นที่รับรู้จะสนุกมากขึ้นกว่าความเข้มปานกลางออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง (บาร์ตเลต et al. 2011) ที่นี่เราทบทวนกลไกการรับผิดชอบการควบคุมการเผาผลาญดีขึ้นกล้ามเนื้อโครงร่าง และการเปลี่ยนแปลงในการทำงานหัวใจและหลอดเลือดในปริมาณต่ำ ตี ตลอดจนศักยภาพด้านสุขภาพผลกระทบสำหรับผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังรวมทั้งชนิดโรคเบาหวานและโรคหัวใจและหลอดเลือด 2 นอกจากนี้เรายังเก็งกำไรในของปริมาณต่ำตีเพื่อประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม ถึงแม้ว่ามันเป็นที่ยอมรับว่า กลไกพื้นฐานแตกต่างกันอาจจะเปรียบเทียบกับวัตถุที่ผ่านการฝึกอบรมน้อย (Iaia และ Bangsbo 2010) การตอบสนองในนักกีฬาชั้นยอดอาจช่วย ความเข้าใจของเราเหตุปริมาณตีเป็นเช่นการกระตุ้นการออกกำลังกายที่มีศักยภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มสูงการฝึกอบรมช่วง (HIT) อธิบายถึงการออกกำลังกายที่มีลักษณะโดยย่อระเบิดต่อเนื่อง
ของกิจกรรมแข็งแรงสลับตามระยะเวลาที่เหลือหรือต่ำเข้มการออกกำลังกาย HIT เป็นตัวแปรเพียบกับการปรับตัวทางสรีรวิทยาเฉพาะที่เกิดจากรูปแบบของการฝึกอบรมนี้ถูกกำหนดโดยปัจจัยมากมายรวมทั้งมี
ธรรมชาติที่แม่นยำของการกระตุ้นการออกกำลังกาย (เช่นความเข้มของระยะเวลาและจำนวนของช่วงเวลาที่ดำเนินการเช่นเดียวกับระยะเวลาและกิจกรรมรูปแบบในช่วง การกู้คืน) เมื่อเทียบบนพื้นฐานการจับคู่การทำงานหรือเมื่อการใช้พลังงานประมาณเทียบเท่าตีสามารถใช้เป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพในการฝึกอบรมความอดทนแบบดั้งเดิมกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่คล้ายกันหรือแม้กระทั่งการที่เหนือกว่าในช่วงของทางสรีรวิทยาประสิทธิภาพการทำงานและเครื่องหมายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพทั้งในบุคคลที่มีสุขภาพดี และประชากรที่เป็นโรค (Wisloff et al, 2007. Tjonna et al, 2009;.. ฮวง et al, 2011) เป็นที่รู้จักกันน้อยเกี่ยวกับผลของการตีต่ำปริมาณ แต่หลักฐานการเจริญเติบโตให้เห็นประเภทของการฝึกอบรมนี้จะช่วยกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาเทียบเคียงกับการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องในระดับปานกลางเข้มแม้จะมีการย่อยมุ่งมั่นเวลา stantially ลดลงและลดปริมาณการออกกำลังกายรวม (Gibała & McGee 2008) การค้นพบนี้มีความสำคัญจากมุมมองสุขภาพของประชาชนที่ได้รับว่า 'ไม่มีเวลา' ยังคงเป็นหนึ่งที่อ้างถึงอุปสรรคในการมีส่วนร่วมออกกำลังกายเป็นประจำมากที่สุด (Stutts ปี 2002 Trost et al, 2002;.. Kimm et al, 2006) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่า HIT เป็นที่รับรู้ที่จะสนุกมากขึ้นกว่าการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องในระดับปานกลางเข้ม (Bartlett et al. 2011) ที่นี่เราจะตรวจสอบบางส่วนของกลไกที่รับผิดชอบในการปรับปรุงการควบคุมกล้ามเนื้อโครงร่างการเผาผลาญอาหารและการเปลี่ยนแปลงในการทำงานของหัวใจและหลอดเลือดในการตอบสนองการตีต่ำปริมาณเช่นเดียวกับผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพที่มีศักยภาพสำหรับผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังรวมทั้งโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และโรคหลอดเลือดหัวใจ นอกจากนี้เรายังคาดการณ์เกี่ยวกับการใช้งานจริงของการตีต่ำปริมาณสำหรับการทำงานที่ยอดเยี่ยม แม้ว่ามันจะเป็นที่ยอมรับว่ากลไกอาจจะแตกต่างกันเมื่อเทียบกับวิชาน้อยผ่านการฝึกอบรม (Iaia & Bangsbo 2010) การตอบสนองในนักกีฬายอดเยี่ยมอาจช่วยให้ความเข้าใจของเราว่าทำไม HIT ต่ำปริมาณเป็นเช่นกระตุ้นการออกกำลังกายที่มีศักยภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การฝึกอบรมช่วงความเข้มสูง ( ตี ) อธิบายถึงการออกกำลังกายที่เป็นลักษณะโดยย่อ ไม่ระเบิดของการทำงานสลับด้วยช่วงเวลาของการพักผ่อน หรือ low-intensity การออกกําลังกาย ตีเป็นอนันต์ตัวแปรที่มีเฉพาะทางสรีรวิทยาการปรับตัวของแบบฟอร์มฝึกอบรมกำหนดโดยมากมายของปัจจัย ได้แก่ธรรมชาติที่ชัดเจนของการออกกำลังกายกระตุ้น ( เช่น ความเข้มข้น ระยะเวลา และจำนวนช่วงดำเนินการ รวมทั้งระยะเวลาและรูปแบบกิจกรรมในระหว่างการกู้คืน ) เมื่อเทียบกับการจับคู่ทำงานพื้นฐานหรือเมื่อประมาณพลังงานเทียบเท่าตีสามารถใช้เป็นสำรองมีประสิทธิภาพเพื่อฝึกความอดทนแบบคล้ายกัน หรือแม้แต่การกระตุ้นที่เหนือกว่าในช่วงของพืช ประสิทธิภาพและเครื่องหมายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ ทั้งสุขภาพบุคคลและประชากรเป็นโรค ( wisloff et al . 2007 ; tjonna et al . 2009 ; ฮวาง et al . 2011 ) น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผลของปริมาณต่ำตี แต่เติบโตหลักฐานบ่งบอกประเภทของการฝึกอบรมนี้จะช่วยกระตุ้นทางสรีรวิทยาของเรา เทียบได้กับความเข้มปานกลางการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องแม้จะย่อย stantially ลดเวลา ความมุ่งมั่น และลดปริมาณรวมการออกกำลังกาย ( gibala McGee & 2008 ) ข้อมูลเหล่านี้มีความสำคัญจากมุมมองสาธารณสุขระบุว่า " ไม่มีเวลา " ยังคงเป็นหนึ่งในส่วนใหญ่มักอ้างอุปสรรคการออกกำลังกายเป็นประจำ ( สตัตส์ 2002 ; trost et al . 2002 ; คิม et al . 2006 ) นอกจากนี้ หลักฐานล่าสุดชี้ว่าตีเป็นที่รับรู้จะสนุกสนานมากกว่าความเข้มปานกลางออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง ( Bartlett et al . 2011 ) ที่นี่เราตรวจสอบบางส่วนของกลไกที่รับผิดชอบในการปรับปรุงโครงสร้างของกล้ามเนื้อควบคุมการเผาผลาญอาหารและการเปลี่ยนแปลงในฟังก์ชัน cardiovascular การกดปุ่มระดับเสียงต่ำ รวมทั้งศักยภาพด้านสุขภาพสำหรับผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ได้แก่ โรคเบาหวานชนิดที่ 2 และโรคหัวใจ เรายังคาดการณ์ในใบสมัครจริงของปริมาณต่ำตีสำหรับการแสดงที่ยอดเยี่ยม แม้ว่าจะได้รับการยอมรับว่ากลไกอาจจะแตกต่างกันเมื่อเทียบกับวิชาฝึกน้อย ( iaia & bangsbo 2010 ) , การตอบสนองในนักกีฬายอดอาจช่วยให้เราเข้าใจแล้วกดปุ่มระดับเสียงต่ำเช่นการออกกำลังกายมีพลังกระตุ้น