Marcus is a middle-aged patient wit

Marcus is a middle-aged patient with hypertension, diabetes and hyperlipidemia who came to see me (CF) for a routine check-up. All of his numbers were getting worse, and as I began to describe this to him, he started to cry.

I had just received training in something called “motivational interviewing” as part of a research study I was participating in, so I immediately stopped the interview and said, “I would like to try something new with you. Let's forget about your numbers for now and work on small goals that you feel you can accomplish. If you had one eating habit that you could change, one that would improve your health, what would it be?”

“I eat too many fried foods,” he responded, explaining that he went to a certain fast-food restaurant five times a week.

“What do you think you could cut that down to?” I asked.

“I'm going to cut out the fried foods entirely,” he said.

I explained, “That's not how this works. We want to set a goal that you are sure you can succeed at.”

Marcus insisted that he could do it; he would not eat any more fried foods by the time I saw him next month. He was no longer crying, and he seemed to feel much better about the encounter. I too felt much better about the encounter. In a very short time, I had developed a sense of closeness and empathy with him that was remarkable to me.

When he came back one month later, he had actually accomplished his goal. He went to the fast-food restaurant only once a week, and when he did he ordered a salad. He reported that he liked this goal-focused approach, was no longer afraid of me and felt like I was his friend. Since that time, he has lost more than 40 pounds and has maintained this loss for more than a year. He is much more active and has reduced his use of pain medicines for chronic back pain.

Nearly every family physician has been there. Patients present with chronic diseases directly associated with their lifestyle habits and choices, yet they feel unable to improve their conditions. Often, what patients “should do” is obvious to the physician – e.g., lose weight, stop smoking or start exercising. What is not so obvious is where these patients are on their journey toward change, and why they are so reluctant to take the next step. For patients at a crossroads, feeling ambivalence or frustration, this may be the perfect opportunity to introduce the philosophy and technique known as motivational interviewing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์คัสเป็นผู้ป่วยวัยกลางคนที่มีความดันโลหิตสูงโรคเบาหวานและไขมันในเลือดที่มาดูฉัน (CF) สำหรับประจำการตรวจ ทั้งหมดของตัวเลขของเขากำลังเลวร้ายลงและในขณะที่ผมเริ่มที่จะอธิบายเรื่องนี้กับเขาเขาเริ่มที่จะร้องไห้. ผมเพิ่งได้รับการฝึกอบรมในสิ่งที่เรียกว่า "การสัมภาษณ์สร้างแรงบันดาลใจ" เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิจัยผมได้มีส่วนร่วมในดังนั้นฉันหยุดทันที สัมภาษณ์และกล่าวว่า "ผมอยากจะลองอะไรใหม่ ๆ กับคุณ ขอลืมเกี่ยวกับตัวเลขของคุณตอนนี้และการทำงานกับเป้าหมายขนาดเล็กที่คุณรู้สึกว่าคุณสามารถประสบความสำเร็จ หากคุณมีหนึ่งนิสัยการรับประทานอาหารที่คุณสามารถเปลี่ยนแปลงหนึ่งที่จะปรับปรุงสุขภาพของคุณสิ่งที่มันจะเป็นอย่างไร "" ฉันกินอาหารทอดมากเกินไป "เขาตอบอธิบายว่าเขาเดินไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้บางห้าครั้ง สัปดาห์. "คุณคิดว่าคุณสามารถลดลงไปที่อะไร?" ฉันถาม. "ฉันจะตัดออกจากอาหารทอดทั้งหมด" เขากล่าว. ฉันอธิบายว่า "นั่นไม่ใช่วิธีการทำงานนี้ เราต้องการที่จะกำหนดเป้าหมายที่คุณแน่ใจว่าคุณสามารถประสบความสำเร็จใน ". มาร์คัสยืนยันว่าเขาจะทำมัน เขาจะไม่กินอาหารใด ๆ ที่ทอดมากขึ้นตามเวลาที่ผมเห็นเขาในเดือนถัดไป เขาก็ไม่ได้ร้องไห้และดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกดีมากเกี่ยวกับการเผชิญหน้า ฉันก็รู้สึกดีมากเกี่ยวกับการเผชิญหน้า ในเวลาที่สั้นมากผมได้พัฒนาความรู้สึกของความใกล้ชิดและความเห็นอกเห็นใจกับคนที่อยู่กับผมที่โดดเด่น a. เมื่อเขากลับมาหนึ่งเดือนต่อมาเขาได้ประสบความสำเร็จจริงเป้าหมายของเขา เขาเดินไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้เพียงสัปดาห์ละครั้งและเมื่อเขาได้เขาสั่งสลัด เขารายงานว่าเขาชอบวิธีการที่มุ่งเน้นเป้าหมายนี้ก็ไม่กลัวของผมและรู้สึกเหมือนฉันเป็นเพื่อนของเขา ตั้งแต่เวลานั้นเขาได้สูญเสียกว่า 40 ปอนด์และยังคงสูญเสียนี้มานานกว่าหนึ่งปี เขามีการใช้งานมากขึ้นและมีการลดการใช้งานของเขามีอาการปวดยาสำหรับอาการปวดหลังเรื้อรัง. เกือบแพทย์ทุกคนในครอบครัวได้รับมี ปัจจุบันผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการดำเนินชีวิตและพฤติกรรมการเลือกของพวกเขา แต่พวกเขารู้สึกว่าไม่สามารถที่จะปรับปรุงสภาพของพวกเขา บ่อยครั้งที่สิ่งที่ผู้ป่วย "ควรทำ" เป็นที่ชัดเจนในการแพทย์ - เช่นลดน้ำหนักหยุดการสูบบุหรี่หรือการเริ่มต้นออกกำลังกาย ไม่ชัดเจนเพื่อให้เป็นที่ผู้ป่วยเหล่านี้อยู่ในการเดินทางของพวกเขาที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงอะไรและทำไมพวกเขาจึงลังเลที่จะใช้ขั้นตอนต่อไป สำหรับผู้ป่วยที่สี่แยกความรู้สึกสับสนหรือความยุ่งยากนี้อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะแนะนำปรัชญาและเทคนิคที่เรียกว่าการสัมภาษณ์สร้างแรงบันดาลใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาร์คัสเป็นผู้ป่วยวัยกลางคน โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวาน และไขมันในเลือดสูง ใครมาเห็นฉัน ( CF ) เพื่อตรวจตามปกติ ทั้งหมดของหมายเลขของเขาแย่ลงเรื่อยๆ จนผมเริ่มที่จะอธิบายนี้ เขาเริ่มร้องไห้

ฉันเพิ่งได้รับการฝึกในสิ่งที่เรียกว่า " การสร้างคน " เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยที่ผมได้ร่วมในดังนั้น ผมเลยหยุดให้สัมภาษณ์และกล่าวว่า " ฉันต้องการที่จะลองอะไรใหม่กับคุณ ลืมเรื่องตัวเลขของคุณตอนนี้และทำงานบนเป้าหมายเล็ก ๆที่คุณรู้สึกว่าคุณสามารถบรรลุ ถ้าคุณมีหนึ่งที่คุณสามารถเปลี่ยนนิสัยการกิน ที่จะปรับปรุงสุขภาพของคุณจะเป็นอย่างไร ? "

" ฉันกินมากเกินไป อาหารทอด " เขาตอบว่าอธิบายว่า เขาไปที่ร้านฟาสต์ฟู้ดบางห้าครั้งต่อสัปดาห์

" แล้วคุณคิดว่าคุณจะตัดมันลง ? " ฉันถาม

" ผมจะตัดออกจากอาหารทอดทั้งหมด " เขากล่าว .

ฉันว่า นั่นไม่ใช่วิธีการทำงานนี้ เราต้องการตั้งค่าเป้าหมายที่คุณแน่ใจว่าคุณสามารถประสบความสำเร็จใน "

มาคัส ยืนยันว่า เขาจะทำมันเขาจะไม่กินของทอด เพิ่มเติมอาหาร โดยเวลาที่ฉันได้เห็นเขาในเดือนถัดไป เขาไม่ร้องไห้ และดูเหมือนเขาจะรู้สึกดีขึ้นเกี่ยวกับการพบ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากเกี่ยวกับพบ . ในเวลาที่สั้นมาก ผมได้พัฒนาความรู้สึกของความใกล้ชิดและเอาใจใส่เขาไม่ธรรมดาจริงๆนะ

ตอนมาหลังจากนั้นหนึ่งเดือนหลัง เขาได้สำเร็จเป้าหมายของเขาเขาไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้เพียงสัปดาห์ละครั้ง และเมื่อเขาสั่งสลัด เขารายงานว่าเขาชอบเป้าหมายที่เน้นวิธีการ คือไม่กลัวฉัน และฉันก็รู้สึกเหมือนเพื่อน ตั้งแต่นั้นมา เขาได้สูญเสียมากกว่า 40 ปอนด์ และยังคงขาดทุนนี้มานานกว่าหนึ่งปี เขามีมากใช้งานมากขึ้น และมีการใช้ยาอาการปวดสำหรับอาการปวดหลังเรื้อรังลดลง .

เกือบทุกแพทย์ครอบครัวได้มี ปัจจุบันมีผู้ป่วยโรคเรื้อรังโดยตรงเกี่ยวข้องกับนิสัยการใช้ชีวิตของพวกเขาและตัวเลือก แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะปรับปรุงสภาพของพวกเขา บ่อยครั้งที่ผู้ป่วย " ควรทำ " ที่ชัดเจนให้กับแพทย์ ( เช่น ลดน้ำหนัก หยุดสูบบุหรี่หรือเริ่มออกกำลังกาย อะไรคือไม่ชัดเจนมาก ซึ่งผู้ป่วยเหล่านี้กำลังเดินทางไปทางเปลี่ยนและทำไมพวกเขาจะไม่เต็มใจที่จะใช้ขั้นตอนต่อไป สำหรับผู้ป่วยที่เป็นสี่แยก รู้สึกไม่แน่ใจ หรือ แห้ว นี่อาจเป็นโอกาสเหมาะที่จะแนะนำปรัชญาและเทคนิคที่เรียกว่าแรงจูงใจสัมภาษณ์ .