Sovereignty is a term that is frequ

Sovereignty is a term that is frequently misused.[6] Up until the 19th century, the radicalised concept of a "standard of civilisation" was routinely deployed to determine that certain peoples in the world were "uncivilised", and lacking organised societies. That position was reflected and constituted in the notion that their "sovereignty" was either completely lacking, or at least of an inferior character when compared to that of "civilised" people."[7] Lassa Oppenheim said "There exists perhaps no conception the meaning of which is more controversial than that of sovereignty. It is an indisputable fact that this conception, from the moment when it was introduced into political science until the present day, has never had a meaning which was universally agreed upon."[8] In the opinion of H. V. Evatt of the High Court of Australia "sovereignty is neither a question of fact, nor a question of law, but a question that does not arise at all

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อำนาจอธิปไตยเป็นคำที่มักถูกนำไปใช้. [6] จนถึงศตวรรษที่ 19 แนวคิด radicalized ของ "มาตรฐานของอารยธรรม" นำไปใช้เป็นประจำเพื่อตรวจสอบว่าผู้คนบางอย่างในโลกเป็น "อนารยะ" และขาดการจัดระเบียบสังคม ตำแหน่งที่ได้สะท้อนให้เห็นและบัญญัติในความคิดที่ว่า "อธิปไตย" ของพวกเขาสมบูรณ์ทั้งขาด,หรืออย่างน้อยที่สุดของตัวละครที่ด้อยกว่าเมื่อเทียบกับที่ของคน "อารยะ". "[7] ลาสซา Oppenheim กล่าวว่า" มีอยู่บางทีอาจจะเป็นความคิดที่ไม่มีความหมายซึ่งเป็นที่ถกเถียงกันมากขึ้นกว่าที่ของอำนาจอธิปไตย มันเป็นความจริงที่เถียงไม่ได้ความคิดนี้มาจากช่วงเวลาที่มันถูกนำเข้าสู่การเมืองจนถึงปัจจุบัน,ไม่เคยมีความหมายซึ่งเป็นที่ตกลงกันในระดับสากลบน. "[8] ในความคิดเห็นของ Evatt HV ของศาลที่สูงของออสเตรเลีย" อำนาจอธิปไตยไม่เป็นคำถามของความเป็นจริงและคำถามของกฎหมาย แต่คำถามที่ไม่ได้เกิดขึ้นที่ ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อำนาจอธิปไตยเป็นคำที่ผิดบ่อย ๆ[6] จนศตวรรษที่ 19, radicalised แนวคิดของการ "มาตรฐานของยัง" ถูกจัดวางเพื่อกำหนดว่า บางคนในโลกได้ "uncivilised" และขาดแหล่งสังคมเป็นประจำ ที่สะท้อน และทะลักในความ "อธิปไตย" ของพวกเขาจะสมบูรณ์ขาด หรือน้อยของอักขระน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับคนที่ "มีอารยะของ" "[7] Lassa Oppenheim กล่าวว่า "มีแล้วบางทีคิดไม่มีความหมายที่จะแย้งขึ้นกว่าของอำนาจอธิปไตย มันเป็นความจริงที่เถียงไม่ได้ที่ความคิดนี้ จากช่วงเวลาเมื่อมันถูกนำเข้าสู่รัฐศาสตร์จนถึงวันปัจจุบัน ไม่เคยมีความหมายซึ่งมีแบบตกลงด้วย"[8] ในความเห็นของ H. V. Evatt ของศาลสูงของออสเตรเลีย "อำนาจอธิปไตยไม่ใช่คำถามของความเป็นจริง หรือคำถามกฎหมาย แต่คำถามที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อำนาจอธิปไตยเป็นคำที่ใช้งานอย่างไม่ถูกต้องหรือไม่.[ 6 ]ขึ้นจนกว่าช่วงศตวรรษที่ 19 ที่ radicalised แนวความคิดของ"มาตรฐานของอารยธรรม"ก็ถูกนำไปใช้งานเพื่อตรวจสอบว่าประชาชนบางอย่างในโลกที่เป็น" uncivilised "และขาดสังคมอยู่เสมอเป็นระเบียบ ตำแหน่งที่สะท้อนออกมาและเกิดขึ้นในความคิดที่ว่า"อำนาจอธิปไตยของตน"เป็นทั้งยังขาดอย่างสมบรูณ์แบบไม่เคยมีความหมายที่ว่าตกลงกันใน"[ 8 ]โดยทั่วไปแล้วในความเห็นของ H . V evatt ของศาลที่ประเทศออสเตรเลีย"อำนาจอธิปไตยไม่ได้คำถามที่ของความเป็นจริงไม่ใช่คำถามของกฎหมายแต่คำถามที่ไม่ได้เกิดขึ้นที่ ทั้งหมด