What is literature? You'd think thi

What is literature? You'd think this would be a central question for literary theory, but in fact it has not seemed to matter very much. Why should this be? There appear to be two main reasons. First, since theory itself intermingles ideas from philosophy, linguistics, history. political theory, and psychoanalysis, why should theorists worry about whether the texts they're reading are literary or not? For students and teachers of literature today there is a whole range of critical projects. topics to read and write about-such as'images of women in the early twentieth century where you can deal with both literary and non-literary works. You can study Virginia Woolf's novels or Freud's case histories or both. and the distinction doesn't seem methodologically crucial. It's not that all texts are somehow equal: some texts are taken to be richer more powerful, more exemplary, more contestatory, more central. for one reason or another. But both literary and non-literary works can be studied together and in similar ways.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณคดีคืออะไร คุณจะคิดว่า นี้จะเป็นคำถามกลางสำหรับทฤษฎีวรรณกรรม แต่ในความเป็นจริงจะได้ไม่ดูเหมือนจะเรื่องมาก เหตุนี้ควรหรือไม่ มีปรากฏ เป็นเหตุผลหลักสองประการ ครั้งแรก ตั้งแต่ทฤษฎีตัวเอง intermingles คิดจากปรัชญา ภาษาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ทฤษฎีทางการเมือง และ psychoanalysis ทำไมควร theorists กังวลว่าพวกเขากำลังอ่านข้อความเป็นวรรณคดี หรือไม่ สำหรับนักเรียนและครูของวรรณกรรมปัจจุบัน มีหลากหลายโครงการที่สำคัญ หัวข้อการอ่านและเขียน as'images เกี่ยวกับดังกล่าวผู้หญิงในศตวรรษที่ยี่สิบต้นที่คุณสามารถจัดการกับงานไม่ใช่วรรณคดี และวรรณกรรม คุณสามารถศึกษานวนิยายของเวอร์จิเนียวูลฟ์ หรือหากของ Freud หรือทั้งสองอย่าง และแตกเหมือน methodologically สำคัญ ไม่ว่า ข้อความทั้งหมดเป็นอย่างใดเท่า: บางข้อความมีถ่ายจะดีขึ้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น เพิ่มโทษ contestatory มากขึ้น ขึ้นกลาง เหตุผลหนึ่งหรืออีก แต่สามารถศึกษางานวรรณกรรม และ วรรณคดีไม่พร้อมกัน และคล้ายกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรมคืออะไร? คุณจะคิดว่านี้จะเป็นคำถามกลางสำหรับทฤษฎีวรรณกรรม แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ดูเหมือนจะมีความสำคัญเป็นอย่างมาก ทำไมนี้ควรจะเป็น? ดูเหมือนจะมีสองเหตุผลหลัก ครั้งแรกตั้งแต่ทฤษฎีตัวเอง intermingles ความคิดจากปรัชญาภาษาศาสตร์ประวัติศาสตร์ ทฤษฎีการเมืองและจิตวิเคราะห์ว่าทำไมควรทฤษฎีกังวลเกี่ยวกับว่าข้อความที่พวกเขากำลังอ่านเป็นวรรณกรรมหรือไม่? สำหรับนักเรียนและครูของวรรณกรรมวันนี้มีทั้งช่วงของโครงการที่สำคัญ หัวข้อการอ่านและเขียน as'images เกี่ยวกับการดังกล่าวของผู้หญิงในต้นศตวรรษที่ยี่สิบที่คุณสามารถจัดการกับทั้งวรรณกรรมและไม่ใช่วรรณกรรม คุณสามารถเรียนนวนิยายเวอร์จิเนียวูล์ฟหรือฟรอยด์ประวัติศาสตร์กรณีหรือทั้งสองอย่าง และความแตกต่างไม่ได้ดูเหมือนสำคัญ methodologically มันไม่ได้ว่าข้อความทั้งหมดเท่ากันอย่างใด: บางตำราจะถูกนำไปเป็นยิ่งขึ้นมีประสิทธิภาพมากขึ้นซึ่งจะเป็นแบบอย่างเพิ่มเติม contestatory เพิ่มเติมกลางมากขึ้น สำหรับหนึ่งหรือเหตุผลอื่น แต่ผลงานทั้งวรรณกรรมและไม่ใช่วรรณกรรมสามารถศึกษาร่วมกันและในรูปแบบที่คล้ายกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรคือวรรณคดี คุณจะคิดว่านี้จะเป็นคำถามกลางสำหรับทฤษฎีวรรณกรรม แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ดูเหมือนจะสำคัญมาก ทำไมเป็นแบบนี้ ? มีปรากฏเป็นสองเหตุผลหลัก อย่างแรก เพราะทฤษฎีตัวเอง intermingles แนวคิดจากปรัชญา ภาษาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ทฤษฎีทางการเมืองและกลุ่มจิตวิเคราะห์ทำไมครูกังวลว่าข้อความที่พวกเขากำลังอ่านเป็นวรรณกรรม หรือ ไม่ ? สำหรับครูและนักเรียนของวรรณกรรมในวันนี้มีทั้งช่วงของโครงการที่สำคัญ หัวข้อที่อ่านและเขียนถึง as'images สตรีในศตวรรษที่ยี่สิบต้นที่คุณสามารถจัดการกับทั้งวรรณกรรมและไม่ใช่งานวรรณกรรมคุณสามารถศึกษาของเวอร์จิเนีย วูล์ฟ นวนิยาย หรือ ฟรอยด์ เป็นคดีประวัติศาสตร์ หรือทั้งสองอย่าง และความแตกต่างที่ไม่เหมือนวิธีการที่สําคัญ มันไม่ใช่ว่าข้อความทั้งหมดจะได้เท่ากับ : ข้อความบางส่วนถูกต้องยิ่งขึ้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น , มีประสิทธิภาพมากขึ้น contestatory เพิ่มเติมกลาง สำหรับหนึ่งหรือเหตุผลอื่น แต่ไม่ใช่งานวรรณกรรม ทั้งวรรณกรรมและสามารถศึกษาด้วยกัน และด้วยวิธีที่คล้ายกัน