There are two forms of defamation:

There are two forms of defamation: libel (words in permanent form) and slander (words in temporal or transient form). Libel is actionable per se without proof of special damage whilst slander would require such proof, unless specific common law and statutory exceptions apply. For example, special damage is not required to be proved in respect of words calculated to disparage the plaintiff in any office, profession, calling, trade or business held or carried on at the time of the publication (see section 5 of the Defamation Act).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสองรูปแบบของหมิ่นประมาท: หมิ่น (คำในรูปแบบที่ถาวร) และใส่ร้าย (คำในรูปแบบชั่วคราว หรือชั่วคราว) หมิ่นจะดำเนินเพิ่มต่อโดยไม่ต้องพิสูจน์ความเสียหายพิเศษขณะใส่ร้ายจะต้องมีหลักฐานดังกล่าว ถ้าใช้เฉพาะกฎหมายทั่วไปและข้อยกเว้นตามกฎหมาย เช่น ความเสียหายพิเศษไม่จำเป็นต้องได้พิสูจน์คำเหยียดหยามโจทก์ใน office ใด ๆ อาชีพ โทรศัพท์ คำนวณภาระการค้าหรือธุรกิจจัดขึ้น หรือดำเนินการในเวลาของการประกาศ (ดูส่วนที่ 5 ของการกระทำหมิ่นประมาท)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสองรูปแบบของการหมิ่นประมาทคือการใส่ร้ายป้ายสี (คำในรูปแบบถาวร) และใส่ร้าย (คำในรูปแบบชั่วคราวหรือชั่วคราว) หมิ่นประมาทคือการดำเนินการต่อโดยไม่ต้องพิสูจน์ของความเสียหายในขณะที่ใส่ร้ายพิเศษจะต้องมีหลักฐานดังกล่าวเว้นแต่กฎหมายที่เฉพาะเจาะจงและข้อยกเว้นตามกฎหมายดังกล่าวมีผลบังคับใช้ ตัวอย่างเช่นความเสียหายพิเศษไม่จำเป็นต้องได้รับการพิสูจน์แล้วว่าในแง่ของคำคำนวณเพื่อดูหมิ่นโจทก์ในสำนักงานใด ๆ อาชีพโทรค้าหรือธุรกิจที่จัดขึ้นหรือดำเนินการในขณะที่สิ่งพิมพ์ (ดูมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติการหมิ่นประมาท) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีอยู่สองรูปแบบของการหมิ่นประมาท : หมิ่นประมาท ( คำพูดในรูปแบบถาวร ) และใส่ร้ายป้ายสี ( คำในทางโลกหรือชั่วคราวแบบฟอร์ม ) การหมิ่นประมาท คือ ในอนาคต ต่อ se ไม่มีหลักฐานใส่ร้าย ขณะที่ความเสียหายพิเศษ จะต้องแสดงหลักฐานดังกล่าว เว้นแต่เฉพาะกฎหมายและข้อยกเว้นตามกฎหมายที่ใช้ ตัวอย่างเช่น ความเสียหายพิเศษ คือไม่ต้องพิสูจน์ ในส่วน ของคำนวณลบเหลี่ยมโจทก์ในสำนักงาน , อาชีพ , โทร , การค้าหรือธุรกิจจัดขึ้น หรืออยู่บนเวลาของสิ่งพิมพ์ ( ดูมาตรา 5 ของพระราชบัญญัติการหมิ่นประมาท )