Bangladesh, a South Asian country,

Bangladesh, a South Asian country, gained independence from
Pakistan after the nine months liberation war in 1971 (Sobhani
et al., 2009). In Bangladesh, a number of industrial plants were
established in different areas of the country following independence
in 1971; however, environmental issues were not considered
seriously at that time. Thus, the natural environment has been
continuously degrading due to industrial enterprises’ unsustainable
practices. Rahman’s (1992) study reveals that many people are
being affected by the resultant industrial pollution in Bangladesh.
The national pollution profile also shows that industrial sub-sectors
contribute to a large percentage of pollution loads in the country
(Islam and Miah, 2003). One government document (Government
of Bangladesh, 1999) reveals that most of Bangladesh’s old industries
are not equipped with treatment facilities, and, as a result,
they give rise to the dumping of untreated effluents into the
country’s lakes, lagoons and rivers. Another report, the People’s
Report on Bangladesh Environmentd2001, details that a major
portion of industrial waste is discharged into surface water bodies
without any kind of treatment in Bangladesh (Rahman et al., 2001).
A survey by the Department of Environment (DoE) found that
tanneries do not treat effluents (exception is the Bata tannery in
Nayarhat) and that textile dying and printing industries dump their
untreated effluents into water bodies (Huque, 1994). There are
more than 200 tannery plants in Hazaribagh, and not one of these
plants has a waste treatment facility, nor is there a central waste
treatment plant (Gain, 2001). Mitu (2006) reports that the
government has yet to adopt any firm policy to reduce the pollution
generated from tanneries and pharmaceutical, chemical and dyeing
factories, which all release highly toxic untreated wastes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บังคลาเทศเป็นประเทศในเอเชียใต้ได้รับเอกราชจาก
ปากีสถานหลังจากที่สงครามปลดปล่อยเก้าเดือนในปี 1971 (Sobhani
et al., 2009) ในบังคลาเทศจำนวนของโรงงานอุตสาหกรรมที่ได้รับ
การจัดตั้งขึ้นในพื้นที่ต่าง ๆ ของประเทศดังต่อไปนี้เป็นอิสระ
ในปี 1971; แต่ปัญหาสิ่งแวดล้อมไม่ได้พิจารณา
อย่างจริงจังในช่วงเวลานั้น ดังนั้นสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่ได้รับการ
อย่างต่อเนื่องย่อยสลายเนื่องจากผู้ประกอบการอุตสาหกรรมที่ไม่ยั่งยืน '
การปฏิบัติ ราห์มาน (1992) การศึกษาพบว่าคนจำนวนมากจะ
ได้รับผลกระทบจากมลพิษอุตสาหกรรมผลในบังคลาเทศ.
รายละเอียดมลพิษแห่งชาติยังแสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมภาคย่อย
นำไปสู่การใหญ่ร้อยละของการโหลดมลพิษในประเทศ
(อิสลามและ Miah, 2003) หนึ่งในเอกสารของรัฐบาล (รัฐบาล
บังคลาเทศ, 1999) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของอุตสาหกรรมเก่าของบังคลาเทศ
ยังไม่ได้มีการติดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกการรักษาและเป็นผลให้
พวกเขาให้สูงขึ้นเพื่อทิ้งสิ่งปฏิกูลได้รับการรักษาลงไปใน
ทะเลสาบของประเทศทะเลสาบและแม่น้ำ รายงานอีกคนของ
รายงานบังคลาเทศ Environmentd2001 รายละเอียดที่สำคัญ
ส่วนหนึ่งของเสียจากอุตสาหกรรมจะปล่อยลงสู่แหล่งน้ำผิว
โดยไม่ต้องชนิดของการรักษาในบังคลาเทศใด ๆ (เราะห์มาน et al., 2001).
การสำรวจโดยกระทรวงสิ่งแวดล้อม (กวาง) พบว่า
ฟอกหนังไม่รักษาน้ำทิ้ง (ยกเว้นคือฟอกหนัง Bata ใน
Nayarhat) และสิ่งทอที่กำลังจะตายและอุตสาหกรรมการพิมพ์การถ่ายโอนข้อมูลของพวกเขา
สิ่งปฏิกูลเข้าไปในร่างกายได้รับการรักษาทางน้ำ (Huque, 1994) มี
มากกว่า 200 โรงงานฟอกหนังใน Hazaribagh และไม่หนึ่งของเหล่านี้
พืชมีสถานที่บำบัดของเสียที่ไม่เป็นของเสียที่มีกลาง
โรงบำบัด (กําไร, 2001) Mitu (2006) รายงานว่า
รัฐบาลยังไม่ได้นำมาใช้นโยบายใด ๆ ของ บริษัท เพื่อลดมลพิษ
ที่เกิดจากการฟอกหนังและยาเคมีและย้อมสี
โรงงานที่ปล่อยทั้งหมดได้รับการรักษาของเสียที่เป็นพิษสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บังคลาเทศเป็นประเทศเอเชียใต้ได้รับเอกราชจากปากีสถาน หลังจาก 9 เดือนในปี 1971 ( sobhani สงครามปลดปล่อยet al . , 2009 ) ในบังคลาเทศ , จํานวนของโรงงานอุตสาหกรรมได้แก่ก่อตั้งขึ้นในพื้นที่ต่างๆของประเทศต่อไปนี้เป็นอิสระในปี 1971 ; อย่างไรก็ตาม , ปัญหาสิ่งแวดล้อมไม่ถือว่าจริงๆนะตอนนั้น ดังนั้นธรรมชาติได้รับการปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากอุตสาหกรรมที่ยั่งยืนขององค์กรการปฏิบัติ ราห์มาน ( 1992 ) ศึกษาพบว่า หลาย คนการได้รับผลกระทบจากมลพิษอุตสาหกรรม ซึ่งในบังคลาเทศข้อมูลมลพิษแห่งชาติยังแสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมย่อยภาคส่วนใหญ่ร้อยละของมลพิษโหลด ใน ประเทศ( อิสลาม และ เซมมิ , 2003 ) เอกสารของรัฐบาล ( รัฐบาลบังคลาเทศ , 2542 ) พบว่า ส่วนใหญ่ของอุตสาหกรรมเก่าของประเทศบังคลาเทศไม่พร้อมกับการรักษาเครื่อง และ ผลพวกเขาก่อให้เกิดการทิ้งสารผ่านเข้าไปทะเลสาบของประเทศ , ทะเลสาบและแม่น้ำ รายงานอื่น ของประชาชนรายงานในบังคลาเทศ environmentd2001 รายละเอียดที่สำคัญส่วนของเสียอุตสาหกรรมที่ปล่อยลงสู่แหล่งน้ำ ผิวโดยไม่ต้องชนิดของการรักษาในบังคลาเทศ ( Rahman et al . , 2001 )การสำรวจโดยสำนักสิ่งแวดล้อม ( DOE ) พบว่าฟอกหนังไม่ได้รักษาน้ำทิ้ง ( ยกเว้นเป็นเด็กในโรงฟอกหนังnayarhat ) และสิ่งทอ และอุตสาหกรรมการพิมพ์ถ่ายโอนของพวกเขาตายน้ำเสียดิบลงในน้ำ ( huque , 1994 ) มีมากกว่า 200 โรงงานฟอกหนังใน Hazaribagh , และไม่ได้หนึ่งของเหล่านี้พืชมีการรักษาของเสียโรงงาน หรือมีเศษกลางบำบัดน้ำเสีย ( ได้รับ , 2001 ) ( 2549 ) รายงานว่า colombia . kgmรัฐบาลยังใช้นโยบายลดมลพิษใด ๆ บริษัทที่สร้างขึ้นจาก tanneries และ ยา สารเคมี และย้อมโรงงานที่ปล่อยสารพิษมากดิบของเสีย